Rustig zitten..

Amy liep langs het meer. Daar zag ze aan de rand een meisje zitten. Ze liep er heen. "Hoi..."zei ze e n ze ging ook zitten. Het meisje had een zwarte lok voor haar ogen, waardoor je die niet kon zien. "Ik ben Amy en jij?"

Alice keek op, haar rode ogen waren nog steeds niet zichtbaar. ''Hallo,'' zei ze kalm, en ze keek even naar Amy.. Die was ongeveer 2 jaar jonger dan zijzelf.

Amy keek terug en dacht even dat ze rode ogen zag bij Alice, maar ze wist het niet zeker, want haar haar zat er voor. Amy pakte een takje en ging ermee in het water draaien. Het water golfde rustig en kalm. Amy keek naar het glimmende water oppervlak. Door de zon leek het water net een vloeibaar kristal.

''En wie ben jij?'' vroeg Alice toen maar, na een tijdje.. Het klonk niet gemeen, maar ook niet super vriendelijk.

"Amy..."zei Amy kortaf, maar vriendelijk. Ze draaide met de stok in het water. De golven bleven komen en de stok tolde door de kracht van het water nog even door. Voordat het neer viel en weg dreef.

Alice keek recht voor zich uit, nu was haar oog aan de kant van Amy een klein beetje zichtbaar.. Haar rode ogen stonden erg kalm. Ze keek naar haar spiegelbeeld, en ging wat met haar hand heen en weer, haar spiegelbeeld veranderde naar een roos, de bloem van de liefde, maar hij kleurde zwart.. (XD),Ze grijnsde licht.. ''IK WEET HET!'' riep ze toen, ''Mijn kracht.. Duisternis en liefde..'' mompelde ze toen.

Amy keek verbaasd. "WAT...?!?" () schrok ze uit haar gedachte. Amy zat eerst dromend naar het water te staren en schrok toen Alice ineens wat zei. "Wat is er?" zei ze toen kalm, alsof er niets was gebeurd. Amy keek Alice aan en zag haar rode ogen nu. 'Dus toch...' dacht ze

''Ik weet mijn krachten.'' zei ze grijnzend. ''De tegenstellingen van elkaar, maar tegelijkertijd hebben ze een gelijkenis.. Duisternis en liefde.''

Amy keek naar Alice. "Hoe weet je dat dan?" zelf wilde ze haar krachten ook graag ontdekken. 'Misschien weet Alice wel hoe', hoopte Amy. "Duisternis en liefde zijn mooie krachten!" vond Amy. 'Hopelijk heb ik ook een mooie kracht!' dacht Amy.

''In het water. Er is een manier om in je spiegelbeeld te zien wie je werkelijk bent.'' zei ze kalm, en ze knikte even. ''Wil je het zien?'' vroeg ze toen, ze wist hoe het moest.

(Mag ze erachter komen, of niet?)

"Ja, graag!" riep Amy uit. Ze wilde zó graag haar krachten weten! "Hoe doe je dat dan?!?"vroeg ze toen opgewonden. Ze keek in het water, waar nog steeds het meisje met de roos in haar haren stond. Ze keek weer naar Alice, die haar dat uit zou gaan leggen!

(Ik vind het best, hoor, maar niet meteen! XD)

(Alleen Alice kan het zien, dus jij ziet het niet, he, jij ziet alleen je spiegelbeeld xD)

Alice keek haar aan. ''Dat is een kracht, die ik bezit.'' zei ze grijnzend, en ze ging achter haar staan.. Ze bewoog wat mer haar hand, en zag toen een zwarte vlek verschijnen, met een maan erin.. Het zag er best vaag uit, maar ze wist wel wat het betekende..

(ehm...ik heb een beetje mijn kracht veranderd...)

"En...!" vroeg Amy. "Zie je iets?!?" ze was zo nieuwsgierig en keek zo enthousiast in het water dat ze er bijna in viel! Gauw trok ze zich terug en viel nog net niet in het water.

(wat dan? Er staat bij je charsheet nog Duisternis?)

''Ehm..'' zei ze, en ze grijnsde. ''Nu niet meer, je spiegelbeeld is verdwenen, toen je bewoog.''

"Oh..." Amy keek teleurgesteld. Ze wilde zóóóóóó graag haar kracht weten dat ze haar evenwicht was verloren en bijna in het water was gevallen en dan weet ze het nog niet! "Had je wel iets gezien?" vroeg ze toen maar aan Alice.

Opnieuw verscheen er een beeld, de maan draaide rond, en het beeld veranderde in een Yin&Yang-achtig ding. ''Duisternis.. En als ik het goed heb.. Licht, Yin en Yang.'' zei ze toen kalm.

(Als ik het niet mocht zeggen, dan heb ik het niet gezegt! XD)

Amy dacht na, 'Yin en Yang... Licht en donker..., ECHT WAAR,dat zou echt zooo stoer zijn!' Amy keek naar Alice. "Echt waar!?!" uitte ze haar gevoelens. Ze was echt blij dat ze haar kracht wist en zeker zo'n coole! Amy dacht na, ze bedacht dat ze eigenlijk niet wist wat ze dan allemaal zou kunnen! Ze wist eigenlijk helemaal niet wat het inhield...Amy wilde altijd al een kracht hebben, maar nu ze het wist, bedacht ze dat ze eigenlijk niet eens weet wat zo'n kracht allemaal inhoud. Ze voelde zich een beetje dom! Na al die jaren en dan weet ze niet eens wat het inhoud! Maar het was ook wel weer begrijpelijk, omdat Amy heel haar leven met een geest woonde en nooit iemand met krachten heeft zien werken, dan kun je er eigenlijk niets aan doen dat je het niet weet. Er kwam ineens een vraag naar boven, waar Amy nooit eerder over na had gedacht...Wat hadden haar ouders voor kracht gehad? Hetzelfde als zij? Of misschien de ene licht en de ander duister?!? Amy hield maar op met dat soort vragen aan haar zelf te stellen, het antwoord kon ze toch nooit vinden. Amy wist dat het in de sterren stond, net als haar kracht, maar alleen de sterren weten het en daar blijft het bij! Tot ze iemand zou ontmoeten die alle antwoorden uit de sterren af kon lezen. Tot die tijd bleef het een raadsel...

(Ik vind het best, hoor! XD)

(Alice kan je ware aard zien, dus ook dat.)

Alice grijnsde breed. ''Ja, het is waar.'' zei ze kalm, en ze keek naar haar. ''Maar, bij duisternis is bij jou denk ik meer letterlijk dat bedoeld. Bij mijn kracht word duisternis bedoeld als haat.'' zei ze toen, en ze grijnsde. ''Dus, hebben we allebij de tegenpolen. Ik haat en liefde, jij duisternis en licht.'' zei ze toen, en ze keek Amy even vriendelijk aan, maar keek al snel weer naar haar spiegelbeeld.

(Het is niet echt duisternis en licht, maar meer Yin en Yang! XD)

'tegenpolen dus...' dacht Amy, 'de kracht van de tegenpolen, wat zijn tegenpolen? Ehm... Duister en licht...eh...zwart en wit, hemel en hel... enne...dag en nacht, Yin en Yang...Yin en Yang! Dat is zo'n mooi teken!' vond Amy en ze was blij dat haar kracht de kracht van dat teken was...Maar nog steeds wist ze niet helemaal wat dat in hield! 'Zal ik het vragen?' Amy twijfelde, want ze schaamde zich een beetje!

Alice stond op, en grijnsde naar Amy. ''Ik ga er maar weer vandoor, dag.'' zei ze kalm, en ze verdween in de duisternis.

Amy keek Alice na en keek toen weer in het water. Ze moest haar krachten leren beheersen en er goed mee om te gaan, wist ze, maar ze wist niet waar ze dat zou moeten doen. 'Zou ik het aan iemand moeten vragen? Ja...anders heb ik nooit wat aan mijn krachten! Amy liep ook weg, zomaar ergens heen. Ze ging opzoek naar een plek waar je je krachten kon leren beheersen!