Zitten wachten

L zat in een klein café op een stoel. En natuurlijk zat hij er niet zoals de andere mensen. Nee, hij had zijn blote voeten op de stoel geplaatst en keek nu voor zich uit naar de warme kom koffie die voor zijn neus stond. De jongen was hier niets voor niets gekomen, hij had hier afgesproken met een jongen. Maar die gast was eigenlijk al dik te laat. Hij nam zijn kop vast en dronk er wat van maar zette die gelijk weer neer en keek weer naar de dampende kom koffie. Enkele mensen achter hem bekeken hem raar, maar het kon L niets schelen op het moment. Hi was wie hij was en daar moesten ze maar mee leven. Opeens hoorde hij de deur opengaan en keek er meteen naar. Zou dit eindelijk degene zijn met wie hij had afgesproken? Of was het maar een gewone klant die hem ook weer eens zo raar ging bekijken? Oke ja, hij zag er niet als een van de normaalste uit maar een van de raarste was hij ook weer niet, toch?

[Aleen Kira en Ryuuzaki]

Light keek op zijn horloge. Bijna half drie. Hij had dus nog even. Hij keek om zich heen. Hier in de stad moest hij goed oppassen. Niemand wist hier wie hij werkelijk was, wat zijn uiterlijke doel was. Hij glimlachte sluw. De jongen van school Ryuuga had hem uitgenodigd om te gaan lunchen. En aangezien hij hem had verteld dat hij L was kon hij deze kans niet laten lopen. Hij vroeg zich waarom ze L achter hem aan hadden gestuurd, konden ze het weer eens niet alleen af. Hij rolde met zijn ogen en ging op een stenen muurtje zitten. Terwijl hij rustig van het zonnetje genoot ging zijn mobiel af. Hij keek naar de klok. Damn, bijna drie uur. Hij was al bijna een half uur te laat. Hij gromde zacht en begon te rennen.

Niet veel later kwam hij bij het cafeetje uit. Hij deed de deur open en zijn bruine ogen zochten rond. A, daar zat hij. Met een vriendelijke glimlach ging hij voor Ryuuga zitten. 'Nou Ryuuga, vanwaar wilde je me spreken?' Vroeg hij maar, alsof hij niets te laat was gekomen.

Ryuuga wou bijna gaan tot Light opeens binnen kwam. Zijn gezicht vertrok naar dat emotieloze gezicht maar nog steeds zat hij er op een even rare manier. Al snel kwam de jongen aan zijn tafel zitten. 'Nou Ryuuga, vanwaar wilde je me spreken?' Deed hij nu net alsof hij niet wist dat hij te laat was? 'Je bent te laat Light.' Sprak de jongen kalm tegen hem. Waarom zou hij niet vragen aangezien hij toch al enig idee had. 'Ik wou met je spreken over de moorden die hier hebben plaatsgevonden. Je weet over wat ik het heb neem ik aan.' Zei hij nog altijd heel kalm. Kort streek hij zijn zwarte haar uit zijn gezicht en dronk nog eens van zijn koffie. Toen Light was binnen gekomen en aan de tafel van L was gaan zitten, keek meteen iedereen weer naar degene bij wie ze zaten en begonnen daar een praatje mee. Ryuu vond het raar dat dit zo opeens gebeurde, maar ging er maar niet op in. Dat was het beste voor hem.

'Je bent te laat Light.' Light haalde zijn schouders op. 'In slaap gevallen.' Zei hij met een grijns, maar zijn gezicht werd al snel serieus. Hij mocht niet door de mand vallen. Als Ryuuga echt L was, dan moest hij zorgen dat niemand er achter kwam. 'Ik wou met je spreken over de moorden die hier hebben plaatsgevonden. Je weet over wat ik het heb neem ik aan.' A ja. Die moorden. De moorden die hij zelf had gepleegd. 'De moorden van Kira, neem ik aan.' Zei hij rustig. Hij bestelde een koffie en keek Ryuuga aan. Hij lette niet op de andere mensen om hem heen. Light wist dat hij de aandacht zou trekken nu. Hij trok altijd aandacht. Daarom had hij Kira verzonnen, dan kreeg hij tenminste alle aandacht. Hij schudde zijn hoofd en keek Ryuuga aan.

'In slaap gevallen.' Grijnsde Light naar hem. Kort neep Ryuu zijn ogen tot spleetjes maar schudde zijn hoofd even. 'Hou je kalm Ryuu.' Dacht hij inzichzelf. Kort haalde hij zijn schouders op en keek Light dan ook meteen weer aan toen hij zag dat zijn gezicht opeens heel serieus werd. 'De moorden van Kira, neem ik aan.' Meteen werd zijn aandacht weer volledig op Light gericht. 'Tenzij er nog andere moorden zijn gebeurt. Heb ik het inderdaad over de moorden van Kira.' Zei hij serieus en keek weer naar de kop koffie. Light had er blijkbaar ook een besteld want even later kwam de serveerster die op de tafel zette, en wandelde dan ook meteen weer weg. 'Ik ben naar hier gestuurd om Kira te vangen, en dat moet ik samen doen met jou en de andere.' Ryuu dronk nog wat van zijn koffie en keek dan rustig naar enkele mensen die hem voorbij kwamen en hem raar aan keken.

'Tenzij er nog andere moorden zijn gebeurt. Heb ik het inderdaad over de moorden van Kira.' Goh, wat een humor. Maar Light deed niets, anders zou hij te veel door de mand vallen. Zijn mondhoeken krulde een klein beetje op. Zijn koffie werd gebracht. Hij bedankte de serveerster en dronk wat van de gloeiend hete koffie. Wijselijk liet hij niets merken dat hij zijn tong aan het verbranden was. 'Ik ben naar hier gestuurd om Kira te vangen, en dat moet ik samen doen met jou en de andere.' Hij zette zijn kopje neer, negeerde de pijn van de blaren en somde op: 'Matsuda Touta. Aizawa Shuichi, Mijn vader natuurlijk. En wie dan nog meer?' Hij had gehoord dat de groep uit zes personen, inclusief zijn vader, Ryuuga, hemzelf en de andere twee die hij net had opgenoemd bestond. Maar wie was dan de zesde?

Light dronk wat van zijn koffie, de stoom kwam er nog vanaf dus er was geen kans dat hij zich niet verbrand had. Maar voor nu deed dit er niet toe. 'Matsuda Touta. Aizawa Shuichi, Mijn vader natuurlijk. En wie dan nog meer?' Hij had bijna iedereen op genoemd. Één iemand was hij vergeten maar die was dan ook niet vernoemd door zijn werkgever. Die was aangeraden door L zelf. 'Wateri, hij is mijn soort van hulpje. Kan veel met computers en al dat andere technologische. Die moet aleen nog aankomen hier' Sprak Ryuu heel kalm en plaatste zijn handen dan op zijn knieën en keek Light aan. De jongen voor hem was een rare snuiter maar dat was hij zelf ook, aleen aan Lights was iets anders. Dit was geen plezierige raarheid of wat dan ook. Het voelde anders aan.

'Wateri, hij is mijn soort van hulpje. Kan veel met computers en al dat andere technologische. Die moet aleen nog aankomen hier' Light knikte, als teken dat hij het begreep. Zo, dus er zat ook nog een hulpje van Ryuuga bij. Gezellig. Vanuit zijn ooghoek zag hij dat Ryuk naar een stel appels keek. Als hij er nu een zou eten zou zijn plan in het water lopen. Gelukkig liet de Shinigami de appels met rust en ging weer achter hem zweven. Hij zuchten zacht. 'Wanneer beginnen we? Hoelanger we Kira de kans krijgen om verder te moorden, hoe lastiger ons 'werk' word.' Zei hij tegen Ryuuga, terwijl hij zijn ogen weer opende en hem aan keek.


[Godsamme --' Echt geen inspiratie meer vandaag xD]

Ryuu keek voor zich uit en snoof even, rustig dronk hij de rest van zijn koffie op en keek dan naar enkele appels die er lagen. 'Wanneer beginnen we? Hoelanger we Kira de kans krijgen om verder te moorden, hoe lastiger ons 'werk' word.' Door die woorden ging zijn blik weer naar Light. Zo hij wou is voor een keer snel beginnen met iets. 'We beginnen meteen. Kira zal niet veel meer kans krijgen om iemand te vermoorden.' Dat laatste kwam er sissend uit. Kira, was een naam die hij nog veel zou horen. Maar hij zou diegene gaan opsluiten gewoon omdat hij het wou, en het moest. 'Light vertel me alles wat je over die Kira weet. Ik heb alle nodige informatie nodig.' Ryuu zat al niet meer op zijn stoel want hij stond nu op zijn voeten, die nog altijd op het zitvlak van de stoel stond. Je kon het bekijken als gehurkt zitten.

'We beginnen meteen. Kira zal niet veel meer kans krijgen om iemand te vermoorden.' Light deed niets. Hij roerde in zijn koffie en nam nog een slok. Ondertussen gingen zijn gedachten als een gek heen en weer. 'Denk maar wat je wilt L. Ooit zal ik jou ook aan mijn voeten hebben. En als jij dood bent, zal niemand mij meer tegen houden.' Maar hij zei niets en zijn gezicht was een gladgestreken masker. Hij liet niets merken. Niemand, buiten Misa, wist dat hij Kira was. En zo moest hij het houden. Anders liep alles in het honderd. 'Light vertel me alles wat je over die Kira weet. Ik heb alle nodige informatie nodig.' Hij zette zijn kopje neer. Nu moest hij voorzichtig zijn. 'Als ik het patroon van Kira zo bekijk, lijkt mij het dat hij enkel een naam nodig heeft om je te kunnen vermoorden.' Zei hij rustig. Een gedeelde waarheid, dat was het. Aangezien hij zowel het gezicht als de naam nodig had. Maar goed.

Ryuu keek hem aan en dronk zijn kom koffie helemaal leeg en liet zijn armen dan weer naast zich hangen. De jongen observeerde Light. Iets klopte er niet aan hem en hij zou gaan vinden wat. Daar zou hij nu eenmaal alles voor gaan doen. Uiteindelijk zette de jongen het kopje neer. 'Als ik het patroon van Kira zo bekijk, lijkt mij het dat hij enkel een naam nodig heeft om je te kunnen vermoorden.' Ryuu fronste even, dus hij had de naam nodig om mensen te kunnen vermoorden. 'Hoe handelt hij volgens jou?' Vroeg Ryuu dan ook maar aan hem en kruiste zijn armen dan ook. Kort schoot zijn blik naar een dame die hem zat aan te staren. Iedereen hier keek naar hem en het leek wel allemaal om de beurt, en echt gezellig vond hij dit niet. Konden ze niet gewoon naar een ander staren ofzo. 'Parasieten.' Dacht hij inzichzelf. En meteen speelde er een grijnsje op zijn gezicht.

[Sorry dat het zo lang duurde was het hier een beetje vergeten ]