Rustig stappen...

Een meisje met bruine lange lokken haar stapte niets vermoeden over het pad dat met aarde en mos bedekt was. Naast zich lag een lange weg met grote groene bomen naast de kant en soms zag je wel eens een eekhoorn vlug een boom in lopen. Al die levende wezens maakten Gaëlle gelukkig, alsof ze er blij door werd iets bewegends te zien. Zelf de wind die de bladeren liet opwaaien deed haar al lachen. De natuur betekende alles voor haar. Nu zeker, ze had net ontdekt dat ze een waternimf was. Als het nacht werd en ze in het water ging werden haar haren blauwe lokken en kreeg ze een lange staart. Haar rood topje en kort minirokje was dan veranderd in een mooi blauwe kleedje waar er allemaal mooie koralen in verborgen zaten. Gaëlle lachte, ze vond het best leuk. Alhoewel ze nog steeds niet de echte kracht van haar magie kende wist ze er toch al een stuk mee om te gaan. Telkens als haar amulet het kettinkje met een blauwe steen er aan, begon te gloeien leek het of haar magie sterker werd. Gaëlle zuchtte, dat haar moeder dat alles voor haar had verzwegen. Gaëlle werd na een tijd denken en stappen moe en zette zich iets verderop neer op een bankje. Ze legde haar linkerbeen over haar rechterbeen en keek voor zich uit, wachtend op iets wat er zou gebeuren...

Ergens tussen de struiken lag een pikzwarte wolf te slapen. Hij lag er al een tijdje en had geen moeite gedaan een onderkomen te graven of van takken te maken. Langzaam knipperde de wolf met zijn ogen, om aan het licht te wennen, zijn zicht was nog wazig. Maar met twee keer knipperen was dat verbeterd. Teru stond op en keek rond, alleen maar struiken en bladeren. Al rook hij een andere geur. Hij drukte zijn neus bijna tegen de grond aan. Hij rook.. mens. Teru grijnsde. Hij has zijn Death Note teminste bij zich. Hij rekte zich uit, iedere poot apart. Toen stapte hij de struiken uit en zag hij verderop een meisje met bruin haar op een bankje zitten. Hij zuchtte. Waarom was hij zo dicht bij mensen in slaap gevallen. Teru veranderde van wolf naar mens. Zijn zwarte lokken hingen weer gewoon, ze zaten niet raar van het slapen. Hij klote op zijn borst zakje. Ja, de Death Note zat er nog. Maar waar Rem, zijn Shinigami was, was hem een raadsel. Teru keek weer naar het meisje, hij stapte de struiken uit en bleef staan, hij keek nog een keertje rond.. waar was hij toch?

Gaëlle keek op en hoorde iets in de struiken. Ze keer raar op. "Wie is daar?" Vroeg ze onzeker en stelde zich recht. Ze keek naast zich, voor zich, links en rechts. Maar niks kreeg ze in het oog. Toen ze plots een jongen met zwarte haren zag grijnsde ze. Ze liep naar hem toe en bleef op een meter van hem verwijderd staan. "Hoi." Zei ze droogjes en wendde haar blik naar de grond waarna ze terug op keek en in de ogen van de jongen keek. Maar iets was raar aan hem. Hij rook naar... Gaëlle snoof en rook een natte honden geur. "Is er hier een hond in de buurt?" Vroeg ze dom en keek rond zich. Iets zei haar dat de jongen naar hond rook. Maar misschien kon het ook zijn dat hij een huisdier had, een hond. Gaëlle liet een brede glimlach zien en begon de doodse stilte saai te vinden. "Ik ben Gaëlle", zei ze na een tijdje stil te hebben staan kijken naar de grond. "Ik verveel mij..." Zei ze zachtjes, bijna fluisterend maar toch verstaanbaar.

Teru keek het meisje aan, ze liep oo hem af! Zijn blik werd emotieloos. 'Hallo,' zei Teru droog terug, het meisje leek hem erg verlegen. Teru snoof, zelf rook hij geen hond, hij rook wolf. En het meisje voor hem had verschillende geuren, Zee, zout.. en vis. Teru zweeg nog steeds en luisterde naar haar. Ze stelde zich voor als Gaëlle. 'Teru..,' Zei hij toen alleen. Meer zei hij niet, ook had hij niets los gelaten over het feit dat zij hem een hond noemde. Zijn ogen lichtten rood op. 'Wolf..' Zei hij toen tegen haar. Zou ze deze hint snappen? 'Ik verveel me niet, ik heb genoeg te doen.' Klonk de nog steeds emotieloze stem van Teru. Hij keek achterom. Waar was zijn Shinigami gebleven?

(Ik zit achter m'n DSi, vandaar dat ik zo debiel post --')

Gaëlle keek raar op toen hij iets droog terug zei. 'Die heeft precies ook niet graag dat ik even goedendag zeg.' Dacht ze in zich zelf en rolde verveeld met haar ogen. Ze knikte toen hij zich voorstelde en gewoon 'wolf' zei. "Daarom ruikt het hier zo naar een natte hond, jij bent dus die hond, aleja, wolf." Zei ze en grijnsde alsof het haar niets kon schelen wat hij nu zou doen. Waarschijnlijk zou hij haar beginnen uitmaken voor rotte schelp of iets in die aard. Gaëlle grinnikte bij die gedachte en keek Teru dan enkele seconden in zijn zwarte ogen aan. "Dus jij ben een wolf, die ruikt naar een natte hond als ik het goed begrijp." Zei ze en keek hem met een scheef hoofd aan. Ze grinnikte en besefte dat ze hem wat aan het plagen of misschien volgens hem aan het pesten was. Och ja, jongens moesten daar toch wel tegen kunnen.

Teru keek het meisje aan. 'Natte hond.. mhh.' Zei hij bedachtzaam. 'Waarschijnlijk wel een van de meest rare beledigingen die ik ooit heb gehoord.' Zei Teru tegen haar. Hij keek rond en rekte zijn armen nog een keertje uit. 'Het maakt me niks uit, wat jij denkt.' Zei hij tegen haar. Teru was nooit echt de gene geweest die makkelijk ruzies uitlokte. Hij loste ze véel simpeler op. Hij snoof. 'Uit kijken met je woordjes meisje.' Zei hij op kille toon tegen haar. Teru was niet echt in de stemming voor ruzie. Het was hem altijd te simpel geweest. Schrijf de naam in de Death Note en de persoon was weg, dood. Geen last meer van. Teru's ogen lichtte eventjes rood op. Rem stond achter hij. Hij draaide zich om. 'Rem..' Siste Teru. Rem was ontzichtbaar voor mensen die de Death Note niet hadden aangeraakt, en dus ook onhoorbaar. 'Zo, Teru. Het duurde eventjes voor ik je weer had gevonden. Onderweg heb ik nog een babbeltje gemaakt met een andere Shinigami.' Teru draaide zich om. Hij bromde iets. 'Ben je weer ruzie aan het maken?' Vroeg Rem toen. 'Nee,' Siste Teru. Wat Teru zelf zei kon Gaëlle horen, wat Rem zou doen en zeggen kon ze nite horen of zien. Teru keek het meisje weer aan. 'Nog wat te zeggen, ik heb nog een moord te plegen.' Gromde hij naar haar. 'Moord,' Zei Rem. 'Ga je de Death Note eindelijk weer gebruiken Teru. Het werdt tijd..' Siste Rem naar hem. Hij wierp een gevaarlijke blik achterom.

Gaëlle moest even lachen bij het antwoord van Teru. "Jij geloofd ook alles hé, ik zei dat maar om te lachen gekkie." Zei ze en lachte kort waarna ze hem tegen iets raars zag praten. "Tegen wie praat je? En wie moet je vermoorden?" Zei ze en hielt haar hoofd scheef waarna ze hem wat zag mompelen. "En trouwens, ik zou graag mee gaan met jou, die moord dat maakt me nieuwsgierig. En...Misschien kan ik je helpen. Ik bezit namelijk waterkrachten. En dit amulet..." Ze nam het amulet van haar kettinkje tussen beiden vingers. "Dit stuk zorgt ervoor dat mijun magie sterker wordt, hoe sterk het is heb ik nog niet ondervonden. Maar het is iets speciaals, dat weet ik zeker." Ze keek bedenkelijk naar haar handen en liet vervolgens haar ogen naar Teru wendden. "Ik heb het kettinkje een tweetal jaar geleden van mijn overleden moeder gekregen..." Zei ze zacht en keek naar haar bruine lokken die over haar schouder hingen. "Als ik in het water ben, veranderd mijn haar in blauwe kleuren. Ik krijg een kleedje, en een staart. In het water ben ik ook mooier dan ik nu ben, nu ben ik lelijk." Zei ze en keek haar eigen keuren aan. "Maar wat kan het jou schelen." Zei ze met een grijns op haar gezicht geplakt en keek hem dan weer aan. "Maar wat was dat nu met die geheimzinnige dingen, stond je nu tegen jezelf te praten of zo." Zei ze en keek nog eens goed rondom zich of ze echt niemand anders dan hun twee zag lopen.

Teru dacht na. 'Shit, hoe pak ik dit aan?' Dacht hij. Helder blijven denken Teru. 'Ik praatte tegen mezelf, dat doe jij vast ook wel eens.' Zei hij toen op kalme toon. Dit keer zat er geen dreiging of wat dan ook in. Hij keek naar Gaëlle. Teru luisterde naar het hele verhaal. Zo, zo. Dus hij had te maken met een water Nimf. Hij gromde zachtjes. Achter hem was Rem aan het lachen. 'Geheimzinnig, daar moet je maar aan gaan wennen. Zo veel over mezelf laat ik niet los.' Klonk de neutrale stem van Teru. Hij keek haar aan. 'Ik moet een moord plegen.. op Tala.' Zei hij tegen haar. 'Het wordt niet moeilijk, ik hoef niet eens mijn handen vuil te maken.' Gromde hij zachtjes. 'Maar dat zijn zaken die alleen voor mij bestemd zijn.' Zei hij op kalme toon en stak zijn handen in zijn zakken. Hij voelde zijn pen in zijn jas zakken. Zijn Death Note zat in zijn binnenzak, daar kwamen mensen niet makkelijk bij. Hij keek vooruit, lang Gaëlle heen. Teru zuchtten. 'Goed, ga maar mee. Als je me beloofd niet te gaan gillen of wat dan ook.' Gromde hij zachtjes. 'Tala is verre familie van me..' Gromde Teru toen. Hij liep een stukje langs haar heen, zijn handen nog steeds in zijn jaszakken, waar ook de pen in rondzwierf. Hij opende de rits van zijn jas een stukje en vistte de Death Note uit zijn binnen zak. Hij bladerde erdoor heen. Taru gromde, als hij maar wist hoe Tala eruit zag, alles zou een stuk gemakkelijker worden dan. 'Denk je dat je me bij kunt houden?' Vroeg hij, terwijl hij de Death Note snel weg stopte en veranderde.

Gaëlle keek raar op, iets aan hem veraadde dat hij loog. "Je liegt." Zei ze op een neutrale toon. Niet verwijtend niet boos maar gewoon neutraal. "Tala?" Vroeg ze dan en probeerde de naam in haar geheugen te printen. "Nope, nooit van gehoord." Zei ze glimlachte breed waarna ze hem weer aan keek. Toen ze hoorde dat hij zijn handen er zelf niet aan vuil moest maken keek ze raar op. Dat ging toch niet? Als je iemand vermoord, komt er toch bijna altijd bloed aan te pas. Gaëlle schudde haar hoofd bij de vreselijke verbeelding voor haar ogen toen ze begon te denken aan een moord. Plots stemde Teru toe dat ze mee mocht en Gaëlle bleef stil staan alsof ze aan de grond genageld stond. "Ik gil niet. Ik gil nooit, ik ben niet zo'n meisje die als ze iets ziet dat ze begint te gillen of te krijsen." Zei ze droogjes en keek hem serieus aan alsof ze lichtelijk op haar tenen getrapt was bij zijn opmerking. "Maar goed, ik volg je wel, en ja ik kan je heus wel volgen." Zei ze weer met die zelfde droge opmerking maar kon een kleine glimlach toch maar niet verbergen. Toen Gaëlle op haar vingers floot keek ze grinnikend naar Teru. "Mijn rijdiertje komt." Zei ze zacht en zag in de verte al haar lievelings dier staan. "Selena!" Zei ze zacht maar toch op een strenge toon. Selena gehoorzaamde en liep op een snelle galop op Gaëlle af. Selena was een eenhoorn, een wit groot paard met een zacht karakter. Het was Gaëlle's lievelings dier. Gaëlle glimlachte en knikpte zachtjes met haar vingers. Selena boog door haar benen en hielt haar nek naar de grond toe. Gaëlle aaide over haar neus en steigde dan op. "Zie zo, Selena is sneller dan het maanlicht, ik hoop dat jij haar kunt volgen." Zei ze met een uitdagend lief grijnsje op haar gezicht.

Teru's blik vlogde het meisje, en haar verhaal. 'Mooizo.' Gromde hij zachtjes. Teru rekte zijn poten uit, hij was weer die pikzwarte wolf, zijn vacht was even zwart als zijn haar. Teru keek naar Gaëlle die floot. Een hoog naar geluid voor zijn oren, maar goed. Teru zuchtte, haar rij dier, een grote witte eenhoorn kwam aangalloperen. 'Typisch een meisjeding.. een paard.' Zei hij zachtjes tegenzich zelf. 'Rem,' Hij keek naar zijn Shinigami die achter hem stond. 'Jij kan toch wel eventjes voor jezelf zorgen? Desnoods zoek je Ryuk op.' Zei hij tegen haar. Rem knikte en verdween. Mooi, alles ging goed. Tot nu toe. Hij sterkte zijn poten nog een keertje. 'Sneller dan het maanlicht..' Dat klonk intressant. Hij grijnsde. 'Ik ben ook niet de langzaamste.' Zei hij toen op een uitdagende toon tegen Gaëlle. Hij grijnsde, een klein beetje maar. Zijn ogen gloeide rood op, heel eventjes. Dat gebeurde de laatste tijd steeds vaker. Teru keek rond en snoof een paar keer. 'Mag ik eerst eventjes een geur oppikken voordat ze gaan rennen.' Zei hij tegen haar en snuffelde aan de grond. Ongeveer drie meter voor hem was de geur die van Tala moest zijn, deze had hij al een keer eerder geroken in zijn oude huis. Het huis van zijn ouders. 'Mooi, ik heb hem!' Glimlachte hij duivels. Hij begon te rennen, noordelijke kant, richting de toendra.