Vol! Nu lekker trainen.

Kogels hadden geen effect op een vampier, vandaar dat ze haar wapen wegstopte en haar Vlammenwerper tevoorschijn pakte. Dit had hopelijk meer impact.Ze keek belovend naar de deuropening waar Maseru nu ook op gericht was. Die andere hommels waren geen partij voor hun. Het grote werk was dan ook een stuk boeiender dan zulke ukkie's. Een vampier, daar had Tsunami zelf nog nooit mee gevochten! Ook weer iets nieuws. Vol verwachting wachtte Tsunami dan ook af. Plots klonk het sissende geluid opnieuw, twee felle ogen keken vanuit het duister hun kant op en rook kwam naar binnen floeien. Tsunami zette een stap naar achteren zodat ze sterker stond. Ze keek alvast door haar lens om scherper te zien. Het witte hoofd van de vampiet viel plots op. De deur halve deur, die nog in zijn scharnieren vast zat, wat afgebrokkelt, en zat vol met splinters. Tsunami richte op een stuk hout dat nog aan enkele schootjes vast zat. Bij het overhalen van de trekken, schoot het stuk in de fik en naar voren, in de schedel van de vampier. Een hard, ijzig gekrijs was te horen. Tsunami keek gelijk op of ze had geraakt. De twee ogen keerde haar richting op. Met een hijgende ademhaling kwam de vampier naar voren. Het bloed droop langs zijn gezicht op de grond. Tsunami keek het na. Nu hoopte ze dat Maseru in actie kwam.

Maseru had alles gezien maar niets leek echt veel uit te maken. De fampier bloede wel maar was niet dood. De vuurbal die nog steets groter werd tussen Maseru's zijn handen had eindelijk zijn grootste punt berijkt. Er kwam een hitte van af echt niet normaal kleine stukjes ijzer om maseru heen smolten spontaal weg en kleine houte dingetjes vatte vlam. Maseru gooide de vuurbal Zo snel mogelijk achter de Vampier want als die op hem zou gooien bracht die tsunami in gevaar. Achter die Vampier brande een heel stuk van de vloer weg zo dat er een gat ontstond in de vloer. Maseru pakte een stuk houd op wat door de hitte in de brand was gevlogen en stak daarmee in het been van de vampier. zijn been vatte vlam en er kwam bloed uit zijn wond maar de vanpier gaf niet op.

Tsunami had alles op veilige afstand gevolgt. Op het moment dat Maseru de vampier in zijn been steekt, haalde zij opnieuw de trekker over. Een vlamme zee werd zichtbaar, en ontvermde zich over het gehele lichaam van het donkere geval. Het gekrijs werd weer hoorbaar -behalve voor Tsunami- en de ogen van de vampier vielen even dicht. Tsunami laat op dat moment de trekker los. Er onstond een doodse stilte. Tsunami keek naar de half afgebrande vampier die zo te zien niks meer kon beginnen. Tsunami wilde opgelucht ademhalen, amar de vroeg. De vampier vliegt naar voren, op haar af, met zijn bek wijd op gespeerd. De scherpe tanden zijn al snel zichtbaar en naderen snel. Tsunami wil de trekker van haar wapen weer aanhouden, maar de vampier slaat het ding uit haar handen. Zijn lange nagels waren nog die horen, het krassende geluid ging over de metalen laag heen. Tsunami dook op de grond waar ze snel wegrolde, naar links. De vampier beet nu vol in de houte grond. Tsunami pakte bij deze rust haar wapen van de grond waarbij ze tegelijk opstond en naast Maseru kwam staan.
"Gast, dat ding wil gewoon niet dood", sprak ze spottend!

'' hij mag wel niet dood willen maar hij gaat het wel'' zei Maseru laggend. ''blijf achterf me'' riep maseru, en hij rende richting de vampier zo snel als hij kon. Met een vuist vol met vuur zo op de rest van de houten staak die nog uitstak in zijn been. De vampier gilde het uit van de pijn en zakte door zijn been. Nu lag de Fampier op de grond te krijsen van de pijn en kon niet meer op 1 been staan. Maseu zwaaide met zijn arm om het overige vuur uit te maken het werd te veel allemaal. Maseu zag de Fampier ook niet meer als een bedrijging hij lag troch allemaar op de grond en kon niet meer lopen. Dus ging maseru weer bij Tsunami staan en zei:'' Tis jouw beurt doe er mee wat je wil''

Tsunami grijnste breed.
"Moet je maar met je poten van me wapen afblijven", riep ze hem spottend toe waarbij ze over haar vlammenwerper aaide alsof het een knuffel was. Ze gaf zijn metalen glans nog een kus voordat ze op haar rug zwaaide. Hierna liep ze een rondje rond het open vuur zonder haar ogen van de vampier af te laten wijken. Haar stappen waren groot, en overdreven, of ze een mode show liep. Aan het einde van haar rondje stond ze snel. Ze gunde het ding nog één blik waarna ze lachend de kamer uit liep, weer in modelenpas, alleen versnelt.
"Tra-la-la-la-la", zong ze waarbij ze het portier voorbij ging. Met haar handen in haar zij, maakte ze het plaatje compleet. Buiten stond ze opnieuw stil. Om het hoekje keek ze grijnzend naar Maseru.
"Pak-me-dan, als-je-kan", zei ze sluw met een onderdrukkend deuntje. En dan ook nog die pretoogjes, viezer kon niet. Daarna rende ze 'gillend' weg. Naja, gillend, het was een nep gegil, alsof ze ernstig bang was voor Maseru. Met haar armen door de lucht rende ze het trappenhuis af terug naar beneden. Daar keek ze even om of Maseru volgde.

Maseru dacht even na en wou even een grapje uit halen dus zonder door de deurt te gaan liep hij door de muur heen naar de andere kamer. Zo dat Tsunami helmaal niets zag. In deze kamer was niet erg veel het leek meer een opruim hok voor allemaal troep. Het hok zelf was niet echt opgeruimt. maar maseru ging weer een kamer verder en dit was een vooraad kast, vol met eten wat stonk alsof het half verrot was. overal liepen ratten, muizen,spinnen en veel meer. Maseru dacht nou dit is wel vergenoeg hij wist dat ze niets kon horen dus boe roepen van achter had geen zin dus maseru zweefde omhoog en ging daarna de gang op. Van boven waar tsunami hem niet zag gooide en schooit hij een paar vuurballen net voor haar neus zo dicht bij dat ze niets op kon lopen maar wel schrok. Maseru lande en liep door het vuur wat nu in de gang stond verder. Toen hij in het midde was van het vuur doofde hij het vuur. En wachte rustig op andwoord van Tsunami.

Ze schrok zich te pletter van de vuurbal, vandaar dat ze nu ook naar achteren was gevallen. Ze keek opgelucht op toen het vuur wegtrok en Maseru tevoorschijn kwam.
"Ik krijg hier bijna een hartaanval, gek", zei ze lachend en stond op. Op dat moment kijkt ze voorbij Maseru naar een raam. Het is klein en in de verte, maar zichtbaar. Maar het is niet het raam wat haar trekt, nee, hetgene wat je erdoor ziet trekt haar aandacht. Een volle maan schijnt met een fel, wit licht door het kozijn. Tsunami grijnst met wijde mond waardoor twee scherpe hoektanden zichtbaar zien. Op hetzelfde moment kruipen twee donkerbruine, spitsoren langs haar hoofdband naar boven. Ook een donkere huskystaart vormt ze net boven haar achterste. Het ging infeite heel snel en zo gebeurd. Tsunami lachte naar haar transformatie hard, en schel waardoor ze oversloeg.
"Ha-hah, nu kan ik je zien, ruiken en HOREN! Dus laten schrikken gaat niet meer", riep ze schaterend uit waarbij ze in haar handen klapte.

''haha dat zullen we nog wel eens zien'' zei Maseu lachend. en leip even een rondje om Tsunami heen om te kijken hoe ze er nu uitzag. '' ziet er goed uit staartmans'' Zei Maseru.
Gelijk daarna liep Maseru snel door Tsunami heen naar de andere kant van de gang en keek wild om zich heen. Na enige tijd goed kijken zag hij als nog niets maar hij wist zeker dat hij was gezien had. toen probeerde hij het maar met een beetje licht en zag nog steets niets. Dus maseru liep maar weer rustig terug naar Tsunami en zei '' sorry dat ik zo maar door je heen liep maar ik dacht dat ik iets of iemand zag.''

Tsunami volgde hem met oplettende ogen toen Maseru om haar heen begon te lopen. Ook draaide haar hoofd mee, en toen ze neit verder kon, sloeg ze 'm snel de andere kant op. Maar Maseru was niet het type dat iet perv-achtigs zou doen, dus was het oké! Tsunami keek weer voor haar uit als Maseru dan plots door haar heen liep. Ze keek hem wat geïrritteerd na met een opgetrokken wenkbrauw. Ze wilde haar bek opentrekken om iets te zeggen, maar dan zei hij 'sorry'. Tsunami kijkt tevreden op. Alsof haar hondje naar een comando had geluisterd.
"Braaf", bracht ze dan wat sluw met een uidagende kijk. Ze zette haar handen weer in haar zij, liep met brede passen naar hem toe waar ze een rondje om hem heen liep. Haar ogen stonden strak op de zijne. Als ze achter hem staat blijft ze staan.

Maseru vond beetje raar hij was toch niet echt verandert?? Toen Tsunami achter hem bleef staan wachte hij even maar toen Tsunami er echt bleef staan keerde Maseru zich om naar Tsunami toe. '' en viel er wat te zien ?'' vroeg Maseru flauw. Maseru wachte op andwoord en dacht even er aan wat hij nu zou gaan doen. en vroeg ook maar even wat Tsunami ging doen.

Ze beed even met haar scherpe hoektandjes op haar lippen. Hierbij ging haar oren iets naar achteren en haar staart heen en weer.
"Nee hoor", lachde ze iets overdreven waardoor het ongeloofwaardig overkwam. Dit was aan de ene kant zo, maar aan de andere kant ook niet. Het gedaanteverandering, deed namelijk niet alleen haar uiterlijk veranderen, maar ook haar karakter en smaak. Zo vind ze het nu zeer jammer dat ze Maseru niet kon aanraken. De speelse kant die omhoog kwam deed haar vinger om haar staart binden. Ze boog iets naar voren waardoor ze omhoog moest kijken om Maseru aantestaren. Zo had ze een smekende, verlijdelijk blik. Of vielen geesten daar soms niet op!? Haar ogen knipperde even om het helemaal duidelijk te maken.
"Ma-se-ru", sprak ze met een ademhaling tussen elk stukje.

Maseru keek erg verbaast en wist nie echt niets te zeggen maar Tsunami leek nu net een bedelende hond het zag er best grappig uit. Maseru stak verzichtig zijn hand uit en gaf een aai over het hoofd van Tsunami als of het echt een hond was. ''braaf hondje ga eens af'' zei Maseru op een lieve,aardige, rustige en toch commandeerende toon.

WAT!? Wat denk hij dat hij aan het doen is op haar hoofd! Gek mens! Geïrriteerd gaf ze een blik naar de grond. Verschillende gedachte en ideeën schoten door haar hoofd. Alhoewel, het besluit was snel genomen. Tsunami trok haar hoofd weg en beet door zijn hand heen. Het irriteerde haar mateloos dat ze hem niet kon aanraken. Kwaad slaat ze haar armen over elkaar. Woedend keerde ze zich van hem af. Ze mocht eruit zien als een hond, maar nee, zo ga je niet met haar om. Boos liep ze dan ook weg.
"De groeteh", riep ze kwaad waarna haar pas versnelde en er van door ging!

Maseru vond wel grappig maar ook vreemt zo snel boos enzo was Tsunami nooid en gelijk bijten ze kon toch wel tegen een grapje. Dus hij rende haar zo snel mogelijk achterna op een hoge snelheid maar Tsunami was toch sneller. het enisgte wat hij goed kon blijven zien was glimmen van sommige wapens bij het beetje licht wat er was. Maseru wist dat hij met renne achter haar aan nooid sneller zou zijn dus ging hij maar zo snel zwevent door allemuren heen. Toen hij wat dichter bij was gekomen lied hij zicht niet horen noch zien. Hij had er geen zin in dat Tsunami weer sneller ging rennen. Toen Maseru eindelijk bij Tsunami in de buurt kwam zei die '' eej wat is er? je kan toch wel tegen een grapje? ''

Tsunami had Maseru's aanwezigheid al geroken. Neidig snoof ze. Ook haar hoofd hief zich, hoog de lucht in. Haar puntige oren, met aan het einde pluisjes, sloegen zich strak naar achteren. De haren van haar staart stonden recht overeind. Dat Maseru zichzelf al vernederde was al erg genoeg, en nu het op een ander munten. En nog wel met dit! Nou, even serieus zeg! Als dat ding zijn bek dan ook nog open trekt slaat ze haar handen voor haar oren.
"LA-la-la-la-la-la-la-ik hoor je niet, la-la-la", ging ze hard verder in de hoop dat ze niks zal horen van zijn gebrabbel. En het werkte..., ergens.
"Ga weg, ik hoef jou dooie kop en gehele lichaam niet meer te zien, en praat niet, stomme hommel zonder vleugels de tegen een muur aanvliegt, nooit meer opstaat, dood gaat, verandert in een geest en dan meisjes gaat lastigvallen, ukkel", snauwde ze hem toe!

onhoorbaar en in zijn gedachte moest maseru even laggen door het kinderlijke gedrag van Tsunami met dat la-la...... en Maseru begreep nu ineens dat hij een erg gevoelige snaar had geraakt en was vast besloten om het goed te maken alleen als ze door hem heen gaat praten als hij wat wil zeggen dan heeft het niet echt nut. ''eej wat is er? je kan toch wel tegen een grapje?'' herhaalde Maseru langzaam.

Ze keerde zich tot Maseru waardoor ze door hem heen liep, en terug, heen en weer. Nogsteeds met haar oren dicht en het roepen van 'la-la'. Met een norse kop kijkt ze naar haar eigen voeten die over de grond heen stampen. Stommerd, stommerd, stommerd, stommerd, dacht ze onder het geroep door. En oké, ze gdroeg zich als een kleuter, kon haar het schelen!? Na een paar keer door hem heen gelopen te zijn liep ze weer verder. Boos deed ze haar armen weer over elkaar.
"Ga gewoon weg", zei ze nu wat zachter en kalm. Ze ging de hoek om, een donker pad in. Daar duide ze op een trap waar ze op ging zitten. Ze sloeg haar oren naar achter waarbij ze iets bedroefd op de grond neerkeek.
"Stomme hommel", mompelde ze in haarzelf.

Maseru dacht even na en toen dacht hij dat hij haar maar beter ook even met rust kon laten en riep ''als je wil praten ik wacht hier''. en Maseru stak want fakkels en zo aan die er lagen en ging op de grond tegen de muur zitten. hij keek rustig om hem heen wat er eigelijk allemaal was in deze gang. er was een muur waar het behang een beetje van af was verder op die muur zatten diepe inkevingen met bloed vast van een wilt beest die binne is gekomen. verder was alles gewoon heel erg oud en sommige dingen verrot maar Maseru wachte gewoon heel rusig en geduldig. Ondertussen mompelde Maseru een liedje. Het lied hete I trust you het was een japans liedje hij snapte er niet heel veel van maar het was zo mooi lied.