Lekker ijsje eten

Lyra liep door een vreemde stad ze had geruchten gehoord dat haar zusje hier in dit gebied moest zijn, ze had haar al sinds hun negende verjaardag al niet meer gezien, maar eerst opzoek naar een ijsjes zaak.
Uren lang slenterde ze door de stad door van die kleine straatjes 'nouww waar is die ijsjeszaak nou.' klaagde ze tegen de lucht.
Ze keek om zich hen de zon scheen te fel het was veel te warm weer, ze ging in de shaduw staan en keek op een plattegrond van de stad en vond al gauw waar de ijsjeszaak moest staan.
Snel begon ze er naar toe te lopen, 'een aardbeienijsje alstublieft.' zei ze vriendelijk en gaf de man 5 euro en liep naar een bankje in de zon en ging haar ijsje op zitten eten.
In het voorbij gaan kijkt ze naar de mensen die langs komen, ze kent hier niemand maar ze kreeg zo'n raar voorgevoel dat daar snel verandering in zou komen.
Ze haalde een foto uit haar zak waar zij opstond met Sarah, Silias, Yuuki en Draco, wat misten ze haar kinder tijd toch, toen hoefde ze zich nog nergens zorgen over te maken.

Oliver sprong van een lantaarnpaal af en keek naar Lyra. Hij keek haar doordringend aan. Wie was dit? Oliver schudde zijn kop en Yoru gniffelde en zweefde rondjes rond Lyra. Oliver sloeg zijn hand voor zijn ogen. "yoru kappen". Hij schaamde zich zo "Yoru?!". Yoru zweefde weer naar Oliver en landde op zijn schouder. "sorry Yoru kan soms zo... hyper zijn" verontschuldigde hij zich.

(tegen jouw is mijn post niks xD)

Lyra zag opeens een klein kattenjongentje om haar heen zweven, ze keek een beetje raar naar het jongentje, 'oke over raar gesproken.' mompelde ze onverstaanbaar voor andere.
Opeens vloog hij weg naar een jongen met donker haar, zijn ogen waren het gene dat het meest opviel in zijn gezicht.
'uhmm geeft niet denk ik, ik ben Lyra wie ben jij?' vroeg ze aan de jongen, ze besloot het maar de vriendelijke manier te doen.
Misschien wisten hun wel waar haar zusje was, zou Draco ook hier zijn als dat zo was waren Draco en Yuuki vast bij elkaar, dat moest wel.
Ze had haar ijsje op en stond op en keek naar de jongen en naar Yoru.

"Oliver Ikuto"zei Oliver vriendelijk. Hij had een viool op zijn rug en keek naar Lyra. "ben je nieuw?". Yoru gniffelde en zei "Yoru dat ben ik". Oliver aaide Yoru over zijn bol en keek daarna naar het ijsje "smakelijk Lyra.". Hij legde de vioolkist op de grond. "hij weegt wat zwaar"zei hij. Yoru zijn maag rammelde en hij keek al watertanden naar het ijsje. "heb honger"zei hij zielig. Oliver zuchtte diep en haalde uit de kist een koekje en gooide het naar Yoru. Yoru ving het koekje en at het helemaal op. "vreetzak" mompelde Oliver.

Lyra keek grijnsend naar Yoru was best een schattig klein jochie, daarna keek ze naar Oliver 'aangenaam Oliver en jij ook Yoru, ik ben hier inderdaad nieuw.' zei ze vriendelijk.
Haar ogen gingen naar de vioolkist, zelfs speelde ze als ze op reis was wel eens op een panfluit of een blokfluit maar als ze de kans kreeg op een piano te spelen of harp greep ze die met beide handen.
'uhmm, kennen jullie misschien een meisje van mijn leeftijd die Yuuki Cross heet?' vroeg ze een beetje onzeker hoe groot was nou de kans dat precies de eerste jongen die ze tegen kwam haar zusje kende.

"nee die ken ik niet"zei Oliver. "het spijt me". Hij haalde zijn viool eruit. Yoru keek naar Lyra. Hij gniffelde "Je hebt familie zeker?"vroeg hij. Hij vloog rondjes rond Lyra.
Oliver glimlachtte en zette zijn kin op het steunstuk van zijn viool.
Hij zette de strijkstok tegen de snaren en begon te spelen. Hij sloot zijn ogen en liet zich meeslepen in het lied.
Hij liet zijn strijkstok over de snaren glijden en hij ademde rustig in en uit.

(ken je shugo Chara? Kijk bij de episode waarin Ikuto viool speelt )

Lyra zei een beetje teleurgesteld 'ja ze is mijn zusje.' ze zag dat hij zijn viool uit de kist haalden, ze haalde even diep adem en ademde weer uit.
Ze luisterde hoe hij begon te spelen, er kwamen tranen in haar ogen haar knieén begaven het en ze zakte in elkaar op de grond, de tranen stroomde over haar wangen, de muziek deed haar denken aan haar vader die had dit ooit gespeeld toen Lyra nog klein was vlak voor zijn dood.
Haar ademhaling was schokkerig, ze kneep haar ogen samen en probeerde de tranen te verdringen, haar vader had haar en haar moeder en zus in de steek gelaten, hij had niet dood mogen gaan hij had moeten vechten.

(ja ken de serie )

Oliver opende zijn ogen weer. Hij speelde nog even voort totdat hij zag dat Lyra aan het huilen was.
Hij stopte en deed zijn viool en zijn strijkstok weer in de kist. Hij haalde er een papieren zakdoek uit en liep naar Lyra.
Hij veegde haar tranen weg en keek haar aan. "Wat is er?"vroeg hij bezorgd.
Yoru stopte met rondjes zweven en vloog naar Oliver en landde weer op zijn schouder. Oliver keek nog steeds naar Lyra "was mijn stuk zo vals dan?".
Hij glimlachtte kort wat zou er toch zijn? dacht hij. Hij veegde haar tranen verder weg. Hij dacht aan zijn moeder en vader die op zijn 5e werden vermoord. Hij zuchtte even heel diep.

(cool )

Lyra liet de tranen stromen, opeens was de viool muziek opgehouden, ze voelde dat hij haar tranen weg veegde met een zakdoek, haar ademhaling was nog steeds onregelmatig, ze keek hem aan en moest eerst haar ademhaling onder controle krijgen voor ze kon praten.
'D..D.Dat lied dat deed me denken aan wat hij speelden vlak voor hij dood ging, het klonk juist prachtig, maar het bracht bij mij pijnlijke herineringen omhoog.' zei ze uiteindelijk.
Voorzichtig haalde ze de foto van haar familie uit haar zak en keek er naar daar stond haar vader met zijn vioolkist dat was altijd zijn trots geweest, hij had het altijd graag willen leren aan Yuuki en Lyra maar hij ging dood voor hij het had kunnen doen.
'Dat is mijn vader met die vioolkist.' zei ze zacht, terwijl ze naar de man op de foto wees.

"oh..."zei Oliver. Hij keek naar Lyra, "ik had hier geen idee van... sorry". Hij glimlachtte even.
"hij heeft ook een zwarte kist,... net zoals ik"zei hij met een glimlach. Hij zuchtte even "mijn beiden ouders zijn vermoord toen ik net 5 was... het is volgende week vrijdag 5 jaar geleden... want dan word ik 20".
Yoru zijn oogjes sperden open "je ouders vermoord... je zei altijd dat ze waren gestorven door een ziekte?!".
Oliver zuchtte diep. "het spijt me Yoru... ik had inderdaad van in het begin moeten zeggen dat ze werden vermoord".
Yoru keek naar Oliver "excuses aanvaard". Oliver ging naast Lyra zitten.
"ik heb heel die tijd rondgezworven... alleen tot ik opeens de droom had om een katachtige te worden... en daaruit kwam Yoru uit voort".
Hij keek met een glimlach naar Yoru "Hij was de enige die ik als gezelschap had toen." Yoru luisterde aandachtig naar wat Oliver zei, hij kreeg er traantjes van van in zijn grote kattenoogjes. Hij veegde ze weg.
"Ach Yoru niet emotioneel worden"zei Oliver. Hij aaide over Yoru zijn kopke

Lyra stopte de foto weg en ging gewoon op de grond zitten en trok haar knieén dicht tegen zich aan en legde haar hoofd er op ze had haar armen om haar benen geslagen, de muziek bleef in haar hoofd achter.
'het geeft niet Oliver jij kon het niet weten bijna niemand weet het.' zei ze zacht.
Ze hoorde dat zijn ouders vermoord waren toen hij net 15 was, dat was verschrikkelijk ze keek hem aan en slikte even haar ogen stonden verdrietig ze had medelijden met Oliver en zei 'het spijt me voor je dat je beide ouders verloren bent, mijn vader is dood gegaan toen Yuuki en ik 4 waren we weten nog goed hoe hij altijd met ons muziek maakten, maar we weten ook nog heel goed hoe het was om hem te zien sterven. Onze moeder en wij elkaar zijn we kwijtgeraakt de dag na onze negende verjaardag, vandaar dat ik naar Yuuki op zoek ben.'
Lyra keek naar de blauwe lucht er was een schittering in haar ogen te zien in haar blauwgrijze ogen, die had ze er altijd in zitten, maar nu was het sterker dan normaal.

"Je zal haar vinden"zei Oliver met een knikje "ik weet het zeker". Yoru speelde met een pluisje dat in de lucht zweefde.
Oliver grijnsde toen hij dit zag. "Je hoeft geen medelijden te hebben... heb me altijd al sterk kunnen houden".
Yoru keek Oliver verbaasd aan maar speelde toen verder met het pluisje "Ja Oliver... je bleef altijd al sterk... heb je nooit zien huilen... nog nooit". OLiver knikte "nee ik heb nog nooit gehuild.".
Hij zuchtte even "Mijn moeder werd vermoord met een mes op de dag toen ik 5 was die avond... we waren op het strand".
Yoru luisterde aandachtig. Hij wou er meer van weten, hij had Oliver nog nooit zo horen praten over zijn verleden.
Oliver ging verder "de dag erna werd mijn vader vermoord met een geweer".
Hij zuchtte "Sorry als ik je hier nu mee opzadel,... jij bent de eerste aan wie ik dit helemaal vertel... Ik vertrouw je Lyra"

Lyra glimlachten zwakjes naar Oliver omdat hij zoveel hoop had, Yoru was aan het spelen, ze keek weer naar Oliver toen hij zei dat ze geen medelijden met hem moest hebben ze peinsde even, ze kon er niks aan doen haar gevoel zei dat gewoon.
Hij vertelde haar opeens hoe zijn ouders gestorven waren en waarneer en waarmee, ze luisterde, ze liet het allemaal over zich heen komen, opeens zei hij dat ze de eerste was aan wie hij dit ooit verteld had en dat hij haar vertrouwde.
Ze verschoot van kleur, nog nooit had iemand haar zo iets toevertrouwd en nu deed iemand die ze net een uur kende misschien dat, ze keek naar de grond ze wist niks uit te brengen, hij wist meer over haar dan de meesten mensen.
Lyra voelde een roos in haar zak zitten ze pakte hem, die zou voor een vriend worden, Yuuki en Lyra hadden er beide een gekregen op hun negende verjaardag die zouden ze aan een echte vriend moeten geven.
Even twijfelde Lyra maar toen haalde ze hem er uit en zei 'deze is voor jou.'
Ze hoopten dat hij niet dacht dat ze hem leuk vond want dat waren niet de bedoelingen van deze roos.

Oliver glimlachtte en nam de roos aan "bedankt". Hij gaf de roos aan Yoru "niet kapot doen he?".
Yoru nam de roos aan "nee hoor doe ik niet". Oliver keek weer naar Lyra. "er is nog meer"zei hij. Yoru keek met grote oogjes naar de roos.
"mijn broer en zus... zijn ook dood"zei hij."door een overdosis alcohol in hun bloed... ze werden aangereden door een vrachtwagen en waren op slag dood...".
Oliver zuchtte weer en keek daarna naar de roos. "hij is echt mooi"zei hij. Hij wou alleen maar een goede vriend die hij kon vertrouwen en deze vriend werd Lyra...
Hij haalde iets uit zijn zak. een ketting, hij liet hem aan Lyra zien.
"als je wilt kan ik hem omdoen voor jou... rond je nek"

Lyra glimlachten, ze was blij dat de roos mooi gevonden werd, Yuuki en Lyra hadden ze zelf moeten kweken van hun moeder dan zou de roos blijven bestaan zolang de vriendschap tussen hun en die persoon bleef.
'Zo ver ik weet waren Yuuki en ik de enige kinderen, het is rot dat je broer en zus op die manier dood zijn gegaan.' zei ze zacht.
Ze gaapte even ze had weinig geslapen de afgelopen nachten ze zon begon onder te gaan, ze zag dat Oliver iets uit zijn zak haalde het was een ketting, ze slikte even dat kon ze toch niet aan nemen..
'Uhh.. dankje, hij is prachtig.' stammelde ze, eigenlijk wist ze niet goed wat te zeggen ze was niet gewend dat andere zo aardig deden.

Oliver keek met een glimlach naar Lyra " het is wegens onze vriendschap". Hij nam Lyra's hand en stopte de ketting in haar handpalm.
"ik heb gehoord dat hij afbrokkeld als onze vriendschap beeïndigd"zei hij. Hij rekte zich uit en geeuwde er ook eens uitgebreid bij.
Yoru snoof aan de roos en duwde hem onder Oliver's neus. "Je moet ruiken... hij ruikt heerlijk!"riep Yoru. Oliver snoof en glimlachtte "Lyra... je roos ruikt heerlijk". Hij keek daarna naar de zonsondergang.
Toen de zon net onder was kwam er een groene flits. "prachtig"mompelde hij. Hij dacht even aan Aerynne.