Trainen

Een blonde jongen van een jaar of zeventien stond in het midden van de toendra. Een rare plaats om te trainen dat wel maar voor Naruto was alles goed. Zijn handen stonden tegen elkaar en zijn voeten stonden op schouder breedte. 'Komop!' Zei hij inzichzelf en kort kwamen de stenen naar boven maar plofte dan weer neer. Hij deed enkele simpele bewegingen met zijn handen en gelijk stonden er een aantal Naruto's bij hem. Dat was de Shadow clone jutsu een van de eerste die hij echt onder de knie had. In een hand klap liet hij ze verdwijnen. Toen hij zijn ogen opende liet hij zijn armen vallen naast zich maar niet gauw daarna bewoog hij met zijn arm naar boven en snel naar opzij, al snel ontstond er een bliksemschicht die hij nu opspliste in twee en zo speelde hij ook weer met de bliksem.

Youna's ogen gleden over het gebied. De uitgestrekte toendra. Veel was hier niet echt te zien, een kale vlakte met af en toe eens een paar plantjes. Diep ademde ze in, de lucht van hier was zuiver, geweldig om even te kmen wandelen. Dat was net wat Youna van plan was, wandelen. De wind ging door haar haren, ze sloot haar ogen. Zo bleef ze even genietend staan tot ze een bliksemschicht hoorde. Meteen vlogen haar ogen open, heet eerste waar ze aan dacht was Amor. Die was ze al een tijdje niet meer tegen gekomen en op een moment had ze zelfs geloofd dat ze uit het bebied was vertrokken. Was dit dan toch niet waar? De bliksemschicht kwam van achter een steen, moeiteloos verschoof Youna hem. Achter de steen zag ze echter niet Amor, maar een blondharige jongen. Youna trok een wenkbrauw op, ze had iemand helemaal anders verwacht. Iemand die er net iets angstaanjagender uitzag. Rustig liep ze er op af. "Aangenaam" zei ze beleefd en knikte vriendelijk "ik ben Youna en jij..?"

Naruto had wat gehoord, aan zijn houding veranderde er niet veel. Alleen was de jongen nu veel oplettender dan eerst. Rustig deed hij verder en sloot even zijn ogen. Na een tijdje opende hij die weer en keek naar de bliksemschichten in zijn hand die nu veel donkerder waren gekleurd. Al snel hoorde hij een stem en meteen keek hij op met zijn ijsblauwe ogen. Ze stelde zich voor als Youna. Kort dacht hij na. Hij kende haar niet. 'Naruto.' Zei hij tegen haar en focuste zich weer op de bliksemschichten die de zwart blauwe kleur behielden. Kort kleurde de jongen zijn ogen helemaal zwart, maar al snel hadden die weer hun normale kleur. Ze moest niets proberen, als hij een van deze twee bliksemschichten naar haar liet gaan had ze afgedaan. De dosis volt die dan door je lichaam gaat is onvatbaar en de kans dat je dood gaat is negen op de tien.

Terwijl ze wachtte op een antwoord keek Youna best wel geboeid naar de bliksemschichten. Zelf kende ze nog niemand die bliksem kon 'besturen'. De bliksemschichten werden donkerder, waarna bijna zwart. Ze was op een moment zelf zo verdiept in de bliksemschichten dat ze niet merkte dat hij begon te praten, tegen haar dan nog wel. De jongen heette dus Naruto. Youna knikte. Zijn ogen werden zwart,heel even maar. Zo kort dat Youna er over twijfelde of ze het wel echt gezien had. De zwarte ogen hadden er nu niet bepaald vriendelijk uit gezien, maar er was niets gebeurt dus trok Youna er zich niets van aan. Daarbij had ze die ogen waarschijnlijk gedroomd.

Een windvlaag vloog voorbij. Minuten waarbij Youna niets wist te zeggen. (Uhu, ik heb totaal geen inspiratie --') "Nieuw hier?" vroeg ze maar na een tidje, ze had deze jongen nog nooit in dit gebied gezien dus nam ze maar aan dat hij nieuw was.

Naruto keek voor zich uit en sloot voor kort zijn ogen en ademde even diep in. Toen hij zijn ogen weer opende bracht hij zijn twee handen weer naar elkaar toe. Dus de bliksemschichten kwamen ook weer bij elkaar. En zodra zijn handen elkaar goed raakte vloeide de bliksemschicht in elkaar en verdween. Kort streek hij met zijn hand door zijn haar en geeuwde even. Youna had nog niets gezegd waarschijnljk had ze gelet op zijn ogen al wist hij dat niet zeker. Toen een windvlaag door zijn blonde haren streek hoorde hij een geklaag van mensen in die wind. Een korte glimlach speelde op zijn lippen. Maar die verdween al gauw toen hij haar hoorde spreken. 'Ik ben inderdaad nieuw.' Zei hij tegen haar.