trainen en testen!

Fire liep rond ze zou gaan trainen maar waar kon ze dat het beste doen? Ze liep rond, was er hier niet ergens een kasteel waar de ondergrond vuur was? Ze snoof de geur van zwavel en lava op, hier was dus duidelijk een vuur bron, ze voelde het ook want haarkrachten namen stilaan toe, ze moest zelf de weg niet zoeken ze kon zich gewoon laten meeslepen door haar gevoel. Dat had ze geleerd toen ze klein was, je moest altijd op je gevoelens vertrouwen. Uiteindelijk werd ze hiernaartoe geleid het was een kasteel een erg donker kasteel, het leek net of het elk moment zou kunnen neerstorten. Ze stapte verder de grond waar ze stapte was warm dus ze wam steeds dichter. Haar neus snoof diep, wat rook dat toch goed, de geur van vuur. Zoekend keek ze rond, zou hier een goeie plek zijn om haar krachten te trainen en wat te testen? Vast wel, ze was in de kelder van het kasteel beland mwaar links van haar een kleine inham was waar lava door stroomde, hier was dus de perfecte plaats. Ze ademde diep in een ging met haar benen kruislings over elkaar zitten. Ze soot haar otgen en ze probeerde te denekn aan niets, maar ze kreeg haar hoofd niet leeggemaakt. Ze werd afgeleid maar door wat?

Een schim vloog door de gangen. Waar was het? Amor was op zoek naar de wijnkelder. Ze wist dat die in de vierde deur rechts was in de kelderverdieping, maar toen ze daar aan was gekomen stond er niets. Geïrriteerd was ze buiten gestampt en verder gaan zoeken. Overal had ze gekeken, maar nergens was haar favoriete drankje te bespeuren. Alle kamers in de kelder had ze al gehad, behalve de deur helemaal achteraan. Daar mocht ze als kind nooit binnengaan van haar vader. Zelf zat haar vader er dagenlang, 'ik ben mijn krachten aan het trainen' zei hij altijd. Door verhalen van bedienden was ze er al achter gekomen dat er lava in die kamer vloeide, iets wat in de andere kamers niet was. Amor( knipte met haar vingers, snel verdween ze en kwam terug tevoorschijn net voor de deur. Diep ademde ze in en pakte de deurklink. Het slot viel open en de deur schoof krakend open. Langzaam liep ze naar binnen, aan de linkerkant was een inham met lava, net zoals de bedienden hadden gezegd. En aan de rechterkant stond...ja hoor, een rek vol flessen rode wijn. Net voor Amor er op af wou lopen merkte ze dat ze niet alleen was. Een roodharig meisje zat op de grond, haar ogen gesloten. Amor trok haar neus op, wie was dat nu weer? Een beter nog, wat deed ze hier? Ze knipte nogmaals met haar vingers, een windvlaag vloog voorbij en duwde het meisje tegen één van de grote pilaren die in de kamer stonden. "Met wie heb ik het genoegen?" vroeg Amor rustig terwijl ze op het meisje af kwam gestapt.

Een deur ging open, dat was het dat haar uit haar concentratie had gehaald. Geen wonder dat ze zich niet kon inleven er was gewoon een indringer of indringster. Haar ogen gleden langs de duer maar veder hoorde ze niks meer, wat was het? Wa shet de gure wind die de deuren deed opengaan of was het echt iets. Maar ja, wat maakte het ook uit. Ze sloot haar oegn weer en ze probeerde zich weer te concentreren maar de deur bleef in haar gedachte zitten. Ze wilde het uit haar gedachten bannen maar dat lukte niet, zou het een teken zijn dat ze moest opletten? Opeens voelde ze een aanwezigheid, het leek wel of de muren het ook hoorden want opeens was het ijzig stil alsof iedereen zijn adem inhield. Haar nieuwsgierigheid overwon haar schrik maar het was te laat opeens werd ze ruw tegen een stenen pilaar gesmakt, wie deed het en warom? Haar ogen gingen opene en ze keek in het gezicht van een meisje dat haar had aangevallen, wat deed ze hier in godsnaam? Ze stond op en voelde haar tattoe branden. Nee, niet hier, het was echt geen gepast moment het was hier veel te klein. Maar ze was wel woeden want wie was er zo laf om haar te besluipen. Ze draaide zich bruusk om en maakte een soort vuurbal waarna ze haar been optrok en de bal met grote snelheid op het meisje afgooide. De bal had een grote snelheid dus het zou raar zijn als ze het meisje niet had geraakt. "wat moet je?" vroeg ze achterdochtig. Wat wilde ze en wat deed ze hier dat waren vragen waar ze antwoord op wilde hebben maar ze was nu ook niet zo stom om zomaar een zee van vragen op haar af te vuern. Je moest altijd afwachten misschien kwam ze voor hetzelfde zoals haar trainen en het testen van haar krahcten. Maar ze had nog steeds het recht niet om haar te besluipen dat werd bestraft.

Het meisje was woedend, dat zag je meteen. Amor grijnsde en wou een opmerking geven maar voor ze iets kon zeggen werd er al een vuurbal op haar afgevuurd. In eerste instantie wou ze de bal ontwijken of vangen en teruggooien maar hij ging net iets te snel en het was niet echt iets dat Amor meteen had verwacht. Ze hield van vechten maar toch had ze niet meteen verwacht een vuurbal tegen haar te krijgen. De bal raakte haar schouder, kleine bloeddruppels gleden van haar arm af. "Jij hebt wel lef zeg" zei ze, nog steeds kalm. Haar schouder brandde. 'Wat moet je?' vroeg het meisje. "Nou, eigenlijk kwam ik mijn wijn halen" begon ze "maar jij bent wel een leuke afwisseling, ik begon me eigenlijk al te vervelen in dit kasteel. Wel leuk dat je even komt binnenvallen. Ik hou van mensen die gewoon binnenlopen waar het hun bevalt, zeker als ze nog eens niet weten van wie het kasteel is." Na deze woorden pakte ze het meisje bij de keel vast en duwde haar tegen de pilaar. Ze duwde niet zo hard dat het meisje zou stikken maar wel hard genoeg. Amor wou dit meisje niet meteen doden, het zou zonde zijn. Daarbij zou ze heel wat plezier vergooien. "Nou, vertel me eens, wat kwam je hier doen?"

Fire stond bruusk te kijken op alle bewegingen die het meisje maakte. Het meisje zei iets over lef hebben maar wat kon haar dat nu schelen? Ze leip naar de andere kant van de kelder hier zou ze kunnen wegspringen als het andere meisje ook een aanval zou inzetten, maar tot haar grote verbazing ging ze gewoon verder. Ze volgde haar woord op woord klaar voor een tegenaanval als zij maar iets zou proberen. Wijn was er hier wijn? Dat had ze eigenlijk nog niet eens opgemerkt ze ging de kasten af en zag een paar wijnflessen staan, zouden ze nog goed zijn ondanks de hitte? Haar ogen gleden terug naar het meisje dat honderduit verder praatte alsof niemand haar wat kon doen, ze ging nog wel eens zien.. Dacht Fire en bekeek haar eens goed, was het haar kasteel? Het kon best zijn want ze was zo in de ban geraakt van het vuur dat ze niet oplette waar ze precies was belmand, ze had ook niet echt uitgekeken of er hier wezens of mensen waren. Ze was waarschijnlijk te gehaast geweest. Opeens werd ze bij de keel gegrepen en tegen een pilaar geduwd. Het was haar eigen schuld ze moest blijven opletten dat was dan weer het gevolg van één seconde onoplettendheid. Maar ze liet zich niet zomaar doen, ze stond tegen een pilaar waar dichtbij de lava stroom was, als ze nu is.. Ja dat was een goed idee ze bewoog heen en weer met haar voet en ze ging met haar voet dootr het vuur ze gooide de lave naar boven en ving het met één hand snel duwde ze de smurrie op de arm van Amor, ze zou dit niet kunnen volhouden vuur was sterk en natuurlijk heel erg warm. Ze schopte haar weg en pakte haar hand vast en ze draaide die pijnlijk om. "Niks dat jou aangaat", zei ze sissend en duwde het meisje in een hoek. Ze ging strijdlustig vor de lava stond, ze mect maar proberen.

'Waarom ben ik hier ook al weer naar toe ge komen?' Vroeg een lange man tegen zichzelf terwijl hij door het kasteel struinde. Hij had zijn handen diep in de zakken van zijn jasje terwijl zijn bruine ogen zoekend rond keken. 'Omdat je zo dom bent om je identiteit prijs te geven...' Siste een stem achter hem. 'Ryuk!' Zei de man zacht. 'Shut Up!' De ogen van de man werden voor een tel rood, voordat het weer doofde en ze weer bruin werden. Hij keek rond, het gedeelte van het kasteel waar hij nu was leek op een wijnkelder. Hij had al een paar stemmen opgevangen hier, maar het had zijn interesse niet gewekt. Dus was hij gewoon verder gelopen. De drukkende warmte van het vuur dat hier stroomde deed zijn bruine haar aan zijn hoofd plakken. Hij schudde zijn hoofd en ging met zijn mouw langs zijn voorhoofd heen. Het was echt verstikkend warm hier. Opeens merkte hij dat hij dichter bij de stemmen was en hoorde nu ook de geluiden van een gevecht. Een sluwe grijns kwam op zijn gezicht. Nu kon hij een leuk plannetje verzinnen. Hij liep naar de twee vechtende meiden toe en ging tegen een pilaar aan staan. Hij deed alsof hij eerder wanhopig was, dan dat hij zich vermaakte. De onschuldige, die speelde hij nu. Maar schijn bedriegt.

Een jongen stond ineens aan een pilaar, was hij een handlanger van het meisje waarmee ze nu vocht. Har ogen gleden even over de jongen, wat bracht hem hier? Waarom stond hij zo onschuldig et kijken? "Hoort hij bij jou?" vroeg ze mompelend aan Amor. Zou hij bij haar horen of was hij alleen, als hij bij haar zou horen dan zou hij wel anders reageren. Ze keek hem aan hij was lang en soms zag ze wat rood in zijn ogen, wat was hij, of wie was hij? Die vragen spookte in haar hoofd, totdat ze zich weer op Amor concentreerde zij was dus niet de enigste indringster, ze kon dus duidelijk haar kasteel toch niet zo goed verdedigen als er nog iemand makkelijk hier in kwam dan had ze daar ook haar bedenkingen bij. Toen ze even aan haar en voelde hoestte ze even, het deed zeer het was een gevoel of ze niet kon ademen maar gelukkig was dat gevoel snel weg, ze was goed in vechten maar Fire zou zich ook niet zomaar laten overwinnen, waar dacht ze nu eigenlijk aan? Ze zou wel op tijd stoppen als ze merkte dat haar vijand te goed was maar nu was dat het geval nog niet dus ze kon verder doen. Ze wilde meer weten over de jongen die tegen een pilaar leunde het was niet gewoon een pilaar het was de pilaar waar ze tegen was geduwd en waar nu een beetje van haar bloed aanhing, was hij daar express tegen gaan staan of was het gewoon pure toeval. Ze voelde toch voor de zekerheid aan haar achterhoofd en ze zag een beetje bloed aa haar vingers het was niet ernstig dus ze moest zich geen zorgen maken.

Het meisje was duidelijk niet heel erg ervaren. Ze had een goede vechtlust, dat wel maar als je het over je krachten onder controle hadden zou hebben zou dit meisje zeer lag staan. Zelf moest Amor toegeven dat ze zelf ook wel haar geduld begon te verliezen. Voor ze het zelf goed door had werd er alweer lava over haar arm gegooid. Amor' s gezicht vertrok maar toch gaf ze geen enkele kik. Een teken van lafheid moest niet getoond worden. Dat had haar vader ook altijd gezegd. "Hmm leuke woede die je hebt" ging ze verder, ze was pissig en eerlijk gezegd had ze zin om het meisje van haar leven te ontnemen maar daar wachtte ze toch nog maar even mee. Weer een vingerknip, ze verdween.

Achterde pilaar verscheen ze terug. Haar arm fel verbrand en het bloed nog steeds sijpelend uit haar sdchouder, nog steeds gaf ze geen kik van pijn. Wat hield ze hier wat; weer een vingerknip, de stenen waaruit de pilaar was opgebouwd vielen naar beneden, recht op het meisje. Pas toen merkte ze dat er ook nog een jongen stond. Snel weer een vingerknip, ze verdween weer op de plaats waar ze stond en kwam weer tevoorschijn voor de twee. Ze had niet kunnen vermijden dat de stenen ook op de jongen zouden vallen, maar ja, moest ze dat erg vinden? Twee vliegen in één klap, dat maakte je niet altijd mee.

Kira bleef rustig toekijken hoe de twee meisjes door vochten. Hij bemoeide zich nergens mee. Waarom zou hij ook eigenlijk? Dit was niet zijn gevecht. De Death Note voelde zwaar aan in de binnenzak van zijn jasje, en hij wist dat Ryuk achter hem stond. Toch hielt hij zich stil. Hij keek even op, er plakte iets in zijn haar. Hij ging met zijn hand over de pilaar aan en haalde hem daarna weg. Er zat wat bloed op zijn vinger. Hij grijnsde en zonder dat iemand het merkte stak hij zijn vinger in z'n mond en likte het bloed eraf. Hij grijnsde. Hoe lang zou dit gevecht nog door gaan? Hij wilde net weer vertrekken toen de pilaar achter hem omviel. Hij gromde, veranderde in een tel in een zwarte wolf en rende onder de vallende stenen uit. Hij ging aan de andere kant staan, veranderde terug en maakte zijn lichaam onaantastbaar. Zo, nu konden ze hem tenminste niet meer raken. Hij merkte Ryuk achter zich op, maar lette niet op hem. 'Was dat nou echt nodig?' zei hij met een grommende klank in zijn stem. Hij liep rustig terug naar de twee meisjes en probeerde de woede, die in hem opborrelde, te onderdrukken.

Een laag stenen rolde opeens over haar heen ze was te laat om ze af te weren maar toch had ze net op tijd haar handen beschermend voor haar gezicht gehouden. Ze was boos en nu kon ze het niet meer houden, haar ogen schoten vuur en snel transformeerde ze in een rooie vuurdraak die snel wat van de lava dronk en dan uitspuwde op Amor, ze on het waarschijnlijk een beetje ontwijken maar nu de kamer was besmeurd met lava had ze meer kans om te winnen het kon haar niet meer scheln of het nu laf was, woede maakte bij haar blind. Ze pakte met haar bek Amor vast en schudde haar eerst bruusk door elkaar enb liet haar even boven de lava hangen zonder haar te laten vallen maar daarna gooide ze haar hard tegen een muur. Ze zag naar de jongen die nu 'onsterfelijk' was. Wat maakte het ook uit, maar wat deed hij hier, wilde hij weten hoe hun gevecht afliep of verveelde hij zich gewoon? "Wat doe je hier", wilde ze zeggen maar ze wist dat in haar drakengedaante niet kon praten. AL snel liet ze zich terug naar haar mensen gedaante en keek ze hem aan hij zag er nog inorde uit, had zij ook maar een beschermings 'laag'. Zij had gelukkig maar een paar schrammen en blauwe plekken. Haar Rooie ogen gleden over haar vijand, was ze erg gewond, hoe zou haar reactie zijn geweest bij de draak? "Wat doe je hier?" vroeg ze aan dejongen, niet vriendelijk maar ook niet bot, gewoon neutraal zonder enige emotie.