Vol! Nu lekker trainen.

Maseru vond dat trenen wel een goed idee dus hij liep rustig door en denken over welke het beste was.
Toen kwam die er toch bij dat het Vuurkasteel veel beter was. ''Kom we gaan naar het vuurkasteel dat vuur spreek me wel aan en trenen heb ik wel zin in!'' zei hij enthousiast tegen Tsunami. Dus Maseru rende zo snel mogelijk naar het vuur kasteel. hij kwam links en rechts nog verschillende dingen tegen maar daar lette hij niet op. Het enigste wat hij wou was uit de stad hij was eigelijk een beetje verdwaalt. Maar naar ongeveer 20 minuten zoeken had Maseru het pad gevonden wat anar het vuurkasteel leide. Maseru volgende het pad en prate onder tussen niet echt veel tegen Tsunami. Links en rechts waren er allemaal bomen vol gegroeit met mos en bijna elke boos was dood of aan het dood gaan. Hoe dichter ze bij het kasteel kwamen hoe donkerder het werd en de bomen zitten niet meer onder het mos maar zijn egwoon echt verbrand het enigste wat je zag was een zwarte roet laag om de grond en verbrande planten.
Bij het kasteel aan gekomen stonden er grote vakkels aan bijde kanten van de deur de deur zelf was goed dicht en kon je niet echt binnen komen. Maseru wachte even tot Tsunami keek en zei:'' jij enig idee hoe we naar binne zouden gaan ?? de deur zit op slot en het enigste wat ik zie als 'sleutelgat' is een rondje in de deur in de vorm van een amulet.''

[oeoeoeehhh, amulet xD]

Tsunami volgde Maseru in zijn voetsporen. De grond was namelijk modderig van de regen die laatst was gevallen. Zo hoefde Tsunami niet te luisteren waar hij heen ging, neen! ze kon het gewoon zien. Zo viel haar handicap in haar ogen niet op. Ze keek even op toen ze in pas midderde. Maseru keek om zich heen nar wat er allemaal te zien was, Tsunami besloot gelijk hetzelfde te doen. Ze keek geïrriteerd op van de bomen waarvan de bladeren dood naar beneden vielen de dorre struiken. Het zag er allemaal een beetje groenloos uit. Er was dan ook niks levends te bekennen. Geen planten, geen dieren, zelfs geen mensen, op hun twee na. Maar het wed al snel duidelijk waarom alles er zo uit zag. Het pad leidde naar het Vuurkasteel. Echt een gezellige plek kon je dat niet noemen. Toch vond Tsunami dit niet erg, ze had het immers gemunt op de slechte kant. En was gek van spookachtige orden zoals een kasteel of ruïne. Ook een grote of iets ondergronds deed haar smullen. Ze keek dan ook vul smart naar de deur van het kasteel toen ze er voor stonden. Ze keek naar het sluitelgat wat haar bekent voorkwam. Plots herrinnerde ze zich het amulet wat Maseru haar gaf. Ze pakte het gouden voorwerp van haar nek waarna ze het gat en 't amulet met elkaar vergeleek.
"Ik denk dat ik het weet", sprak ze twijfelend en stopte het amulet in de opening. En jahoor, het paste. Met krakende scharnieren en een hoop gebulder gingen de deuren open. Tsunami keek nieuwschierig naar binnen. Maar haar verlangens vielen uit één toen het bleek dat het alleen heel donker was, verder zag je niks. Ze deed dan ook snel het amulet weer om waarna ze snel naar binnen rende. Daar pakte ze een willekeurig geweer tevoorschijn. Want op hun alle zat een licht. Deze deed ze aan waardoor ze alles beter konden bekijken. Hij bleek toen dat het kasteel ingericht was met oude meubels gevult met spinnenwebben en stof. Uit de meubels kon Tsunami gelijk concuderen dat ze via de achterkant waren binnengekomen, anders kom je eerst in een hal met trappen. Dat wist ze van films. Ze liet het licht door de ronten gaan tot het bleef staan op de openhaard.
"Kon je die aansteken, dan kan mijn licht uit en kunnen we hier misschien trainen", vroeg ze aan Maseru. Dan gaan tot haar verbazing de deuren weer dicht terwijl Maseru nog buiten staat. Echt zorgen maakte ze zich niet, hij kon er toch door heen. Alleen als haar licht op was, zat zij wel in het donker. "Kom"!

Maseru begon steets meer te denken dat Tsunami bang was in het donker maar gelukkig kon hij wel wat met vuur hij ging rustig aan naar binne en liep naar Tsunami toe. Toen Maseru naast haar stond probeerde hij haar een beetje te plagen.''boe'' riep hij rustig toen hij on opgemerkt achter haar stond. maar Tsunami schrok niet echt wat Maseru wel jammer vond maar het boeide hem niet echt. Hij liep weer verder naar de openhaard en stak die met één handbeweging aan. En keek de kamer rond hij zag nog een paar kaarsen op de tafel staan en stak die ook aan nu was de hele kamer goed verlicht. Er hing nog wel een beetje schemer en je zag het licht bewegen maar dat gaf een leuke en gezellige sfeer sfeer. maseru ging eweer tegenover Tsunami staanen zei '' Nou zullen we gaan trenen of wil je eerst de kamer goed onderzoeken?''

Maseru kon de 'boe' wel maken, Tsunami zal 'm toch niet horen. Jongens, lachte ze in gedachte. Vervolgens ging de openhaard, plus een paar kaarsen aan. Nu was alles uitstekend verlicht. Maseru had het met zijn vuur aangestoken. Tsunami merkte op dat hij zijn vuur goed beheerste, elke straal raakte zijn punt perfect. Had Tsunami het met haar vlammewerper gedaan, stond de hele boel nu in de fik. Die schoot namelijk altijd dezelfde straal. Het schemerlicht zorgde ervoor dat de schaduw van verschillende voorwerpen constant veranderde. Tsunami vond het er wel leuk uit zien. Onderwereld me neus, dacht ze grinnikend. Maar dan duiden er een stel donkere gedaantes op uit het duister. Het zijn een stel jongens, even snel gezien, een stuk of acht. Ze kwam van alle kanten tevoorschijn, en hadden zo'n sluwe lach op hun gezichten.
"Oké best, we gaan trainen! En hun zijn onze schietschijven", lachte ze vals naar Maseru waarbij ze haar handen in haar zij zette. Op hetzelfde moment trok elk van hen een zwaard tevoorschijn.
"Pff, ooit gehoord van Revolutie", lachte ze hard en trok haar wapen langs haar rechterbeen tevoorschijn. In haar handen hielt ze een zilvere m16 die ze gelijk op één van de jongens richtte. De jongen trok vervolgens een klein revolver uit zijn jaszak. Shit, schoot 'r door Tsunami's hoofd! Ze deinste nar achteren waarbij ze zich wist te verschuilen achter een tafel de ze omkiepte. Haar m16 legde ze op de richel.
"Get them baby", sprak ze tegen haar wapen en begon te schieten. Alleen waren de jongens snel en ontweken alles.

Maseru zag dat het niet echt veel nut had dus probeerde het maar met een beetje vuur. dat had totaal geen nut het leek alleen maar als of ze er sneller en agressiefer van werden. Dus hij bedacht snel iets anders aandacht afleiden had geen nut het waren er immers een stuk of 8. En zo veel opties waren er niet echt met enigste wat hij kon bedanken was het donker maken en dan op ze schieten. maar voor dat hij dat dee riep hij tegen Tsunami bukken want Maseru probeerde een grote vuurbal ten grote van Tsunami zelf op de jongens af te gooien. Dat werkte wel maar dat kosta zo veel kracht en dat had maseru niet echt meer over na 1 zo'n grote vuurbal. Wel viel al 1 jongen neer op de grond omdat tegen hem de vuurbal aan kwam maar hij verdween in plaats van te blijven liggen. de jongen splitste zich op in miljoenen zwarte deeltjes die in de lucht verdwenen. Maar nu was het de beurt aan Tsunami. Maseru zorgde er voor dat ze hem goed kon ''verstaan'' en zei '' ik doe de lichten uit schiet daarna om je heen. om mij hoef je je geen zorgen te maken. ma een minuut doe ik het licht weer aan. Maseru had net zijn zin afgemaakt en met 1 handbeweging waren allen lichten uit.

Tsunami had het 'm niet zien zeggen, ze was te druk bezig met één van de húfters! Hij kwam als een gek op haar afrennen, waarop Tsunami klaar ging staan voor de aanval. Als toen ineens het licht uitviel, schrok ze zich te pletter. Nu hoorde, en zag ze niks.
"Licht graag", riep ze dan ook op jaar allerhardst. Uit voorzorg ging ze alvast op de grond zitten met haar rug tegen de tafel gedrukt. Zo hoopte ze dat geen van de jongens te dichtbij was gekomen. Ze vond de training plots een stuk minder leuk, vooral nu ze niks zag. Vanaaf haar 7de heeft ze gevochten op haar ogen, maar zelfs dat kon nu niet meer. Vandaar dat ze nu ook doodsbang was(misschien dat je nu begrijpt waarom ze bang is in het donker).
"Maseru, NU", riep ze haastig, ze vond er nu echt geen bal meer aan. Iedereen kon stikken, ze stond op en schoot haastig in het rond. Daarna drong de ijzige stilte tot iedereen door, behalve op Tsunami, zij hoorde die altijd al. Veel vragen gingen door haar heen, zou ze iemand hebben geraakt?

Na eindelijk de schoten gehoord hebben stak Maseru met een grote vuurzee alle kaarsen aan. Eerst een beetje alles schimmig houden dacht hij. Toen hij niemand maar zag stak hij ook de openhaard weer aan. Maar toen hij dat dee kwamen er weer een paar gasten op hen af rennen de keer nog leniger en sneller dan daar voor. Gelukkig waren het er wel minder deze keer maar Maseru had gehoopt dat hij van ze allemaal af was.
Na deze tegen slag telde Maseru de jongens snel het waren er nog maar 3 die met haastige snel heid op hen af rende. ''F*ck'' riep Maseru want zijn ideeën waren zo goed als op. Als laatste redding pakte Maseru maar snel een zwaard van de grond en ging een klein gevechtje met die gasten aan. Verdediging was niet echt nodig want het ging dwars door hem heen. Maar naar een paar slagen zag Maseru ook dat het eigelijk geen nut had en dat die slagen niet alleen door hem heen gingen maar ook door zijn zwaard. Nu had die nog maar de helft in zijn handen.

Tsunami keek opgelucht op toen het vuur weer ontvlamde. Ze keek voorzichtig boven de tafel uit maar moest gelijk weer bukken! Een kogel schoot over haar hoofd tegen de muur aan. Woedend legde ze haar M16 weer over de rand heen.
"Pleur op", riep ze! Maar woorden hadden geen zin, en schieten blijkbaar ook niet. Ze stopte haar wapen dan ook weer terug langs de riempje om haar been. Het ging de jongens dus om pure lijfkracht. Tsunami drukt zich met één hand op aan de tafel, en sprong er soepel over heen. Ze bukte daarna weer onmiddelijk om de kogels te onwijken. Ondetussen telde ze de schoten. Nog vijf te gaan, dacht ze en rende er van door. De kogels vlogen om haar oren, met een aantal radslagen, koprollen en salto's wist ze deze gelukkig de vermijden. Ook verschool ze zich achter alles wat los en vast zat. Ze pakte ze een lakken van de grond wat ze naar de jongen zodat hij even verblind was. Om dat moment gaat de laatse kogel door het witte laken heen. De jongen zou nu moeten herladen. Tsunami speurt op hem af, sloeg het laken weg gevolgt door een hoge schop die de revolver uit zijn handen sloeg. "Hah", riep ze uit! Vervolgens ging het gevecht gewoon verder. De jongen kon ook aardig bewegen, maar Tsunami kon er ook van aan. Nek aan nek rende ze de kamer door waar ondertussen een groot gevecht met slaan plaats vond. Dat Tsunami geen opening kon vinden maakte haar woest. En werd zijn woest, dan had je de poppen aan het dansen. Woedend maakt ze haar ene hand tot een vuist, met al haar kracht slaat ze door de blokkade van zijn armen heen, met een klap tegen zijn hoofd aan. De jongen valt op de grond waarop Tsunami bovenop hem sprong. Zijn handen sloeg ze tegen de grond waardoor hij -volgens haar- nog weinig kon doen. Maar ze had het fout! De jongen was sterk, en de rollen draaide zich om. De jongen rolde Tsunami met zijn hele gewicht onder hem. Met een vals gelach keek hij haar aan.
"Perv", snauwde ze hem toe gevolgt door het spugen in zijn gezicht. De jongen was hierdoor kort afgeleid. Nu lachte Tsunami vals. Ze bracht haar knie met een vaard omhoog, recht tussen z'n benen. Hij greep meteen naar zijn kruis waarna hij zichzelf op zijn zij liet vallen. Tsunami stond snel op waarna ze nog een aantal keer in zijn buik trapte, vervolgens haar vlammewerper tevoorschijn trok en...de jongen smeekte nog om genade, amar daar ging de trekken. Met een hoop geschreeuw verbrande de jongen tot as.
"Had je maar met je gorre poten van me af moeten blijven, aszak", zei ze met een stem vol afschuw. Daarna keerde ze zich om naar het andere zooitje. "Nog twee te gaan", zei ze en liep er op af.

Maseru had met een grote lag staan kijken zo snel hoe die 2 bewogen was onmenselijk nou dat dacht Maseru maar hij zag het toch echt. Alles ging snel en de kogels vlogen alle kanten op en hij kon niets doen. Meschien... dacht maseru maar toen dacht hij snel weer dat hij ook samen met Tsunami was en die dus niet gewond mocht raken. anders had die een hele grote vuur storm gemaakt maar dat kon nu niet echt en dan zou ook alles in de brand staan. Dus een ander plan was nodig de overige 2 kwamen nu met zen 2e op Maseru af ze hadden geen gewone wapens maar een ketting tussen hun in ze wouden kennelijk iemand vastbinden maar die gasten hadden niet echt door dat Maseru een geest was en liepen dus met de ketting door hem heen. Maseru draaide zicht daarbij snel om en greep de ketting vast waarbij de 2 jongens met een klap stil bleven staan.
Zo snel als hij kon draaide Maseru de ketting on de 2 jongens die nog steets weg wouden komen. Bijde rende ze zo hard weg dat ze niet zagen waar ze liepen. Dus snel gooide Maseru de ketting om 1 van hun benen waarbij er 1 viel. Die lag nu op de grond erg hard tegen te werken Maar Maseru overmeestade hem na een tijd worstelen en bond hem vast met de ketting. In een ijzeren ketting was ene knoop leggen bijna onmogelijk dus smolt hij hem maar even snel vast.
Toen richte maseru hem op de laatste jongen en Riep ''Hier komen jij ik ben nog niet klaar met jou!!'' Waar op die jongen terug riep '' nee echt niet ?? Volg me dan maar''. Maseru wist dat het een val was maar kon het niet laten om er toch achteraan te rennen. Dus zo snel als hij kon rende hij achter De jongen aan waarbij hij vergat om te kijken waar Tsunami mee bezig was of was.

Toen ze omkeek zag ze dat er één als een baksteen aan de grond was gesmolten door midden van kettingen. Ze lachte breeduit waarna ze Maseru nog net zag wegrennen. Hij rende achter de laatste van het stel aan, geen idee waarheen. Tsunami besloot te volgen en zette de achtervolging in. Dit ging vrij snel, waardoor ze hen beide makkelijk kon bijhouden. Bij het rennen keek ze van grond naar voren en terug. Ze merkte al snel dat er iets verkeerd was. Dit had ze beter niet kunnen doen, bij het tot stilstand komen zakte de vloer in één. Precies op het punt waar ze stond! Ze sprong snel naar achter en naar achteren. Want iedere keer als ze landen zakte de vloer in. De enige manier om hier overheen te komen was snelheid. Daarom rende Tsunami terug om een andere weg te vinden. Ze kwam terug op de binnenplaats waar de jongen lag. Ze kon het weer niet houden, en liet een grinnik horen. Vervolgens rende ze door tot aan een trap die naar boven leidde. Op hetzelfde moment kwam de jongen, waar Maseru achter aanzat, naar beneneden dribbelen. Maseru zal wel snel volgen. Het punt was, nu zat de jongen in de val!
"Ah, goshie, kan je nergens meer heen...poor U", zei ze vol 'medelij' waarop de jongen tot stilstand kwam. Hij wilde omkeren en wegrennen, maar ook dit zal geen nut hebben. Tsunami keek omhoog, in de hoop dat maseru snel zou komen.

Maseru rende zo snel mogelijk achter de jongen aan maar die was toch echt sneller.De jongen verdween langzaamer hand uit het zicht. Maar Maseru liet zich niet kennen en trok het laatste sprintje en de jongen kwam weer in zicht maar dat was niet omdat Maseru sneller was maar omdat hij stil stond. Eerst zag Maseru alleen de jongen staan maar Toen hij beter keek stond Tsunami daar helemaal onder aan de trap te grinniken. Ook Maseru kon zijn lag niet echt in houden en zei laggend '' tsja de keuze is aan jou. Niet of je wil blijven leven of dood gaan maar door wie. De keus is door mij of Tsunami ? of Bijde dat mag natuurlijk ook.'' met een big smile zette ging Maseru langzaam en stap voor stap de trap af. Sommige treden kraakte maar dat gaf een leuk effect. Nog steets wachtend op een andwoord bleef Maseru naar benede lopen. toen hij bijna bij de jongen was zei de jongen '' Kom maar op ik versla jullie bijde''. Door die woorden werd maseru pissig en er kwam een rode vuur gloed om hem heen. Hij rende naar de jongen toe en riep Tsunami of ze ook wou helpen ( niet dat ze hem kon horen ). Maar toch hoopte Maseru dat ze samen de jongen versloegen. snel sloeg maseru met een vuist vol vuur de jongen hard in zijn buik geheel onverwachts. Waarbij de jongen de trap afviel in de richting van Tsunami.

Tsunami had alles van een afstandje gevolgt. Maar toen Maseru de trap af kwam rennen, besloot zij het zelfde te doen, alleen dan tegenovergestelde. In plaats van eraf te rennen, ging zou erop. Ze vormde haar Chakra tot haar vuist waar ze een flinke klap mee kon verkopen. Als ze dan zag dat Maseru de jongen een klap in zijn maag verkoopt grijnsde ze breed. Dit betekende dat de jongen nu haar kant op kwam vliegen. Tsunami maakt zich klaar voor de voltreffer. En jahoor, daar komt 'ie! Ze haalt met een vaart uit naar de wang van de jongen waar ze ongelovelijk hard tegen aan mept. De jongen slaat hierdoor door de rotte trap heen, door de vloer, door de vloer van de begaande grond, de vloer van de klelder en dan met een klap in de drap. Je hoorde hem nog schreeuwen bij elke klap. Tsunami kon het wel niet horen, maar lachte verschrikkelijk hard. Met haar handen om haar buik geslagen boog ze niet naar voren. Haar maag deed immer pijn van het lachen. Met dichtgeknepen ogen kwam ze omhoog waarbij ze nog lang door lachte. In een diepe zucht, blaast ze de lach naar buiten.
"Hehe, dat was leuk, moeten we vaker doen", sprak ze hijgend -nog van het lachen- tegen Maseru. Ze wreef de tranen nog even uit haar ogen waarna ze zich weer helemaal rechte. Het grappige was er nogsteeds niet van af, toch liet Tsunami het nu voor wat het was. Ze stak nu haar hand de lacht in en riep: "High five"!

Maseru had het aan gezien en moest ook hard laggen toen hij door elke vloer een ging. Toen die helemaal op de bodem was kom Maseru zich niet in houden om toch te kijken. Toen boog hij zich over het gat en keek naar benede toe toen de jonge leven loos op de grond lag in de smurrie die daar ook was dacht hij nou deze laten we maar daar komt die toch niet meer weg. En maseru ging naast Tsunami staan en gaf de high five waar bij hij nog erger moest laggen want hij was vergeten dat zen hand door hare heen zou gaan. '' haha sorry was ik even vergeten'' zei maseru laggend. Bij gekomen van het laggen wat wel een tijdje duurde merkte Maseru op dat het toch een beetje donker was het enigste licht wat naar binnen kwam kwam door het gat wat Tsunami had gemaakt en een paar kleine raampjes hoog in het plavond. dus snel stak Maseru een paar kaarsen en grote fakkels aan om het wat lichter te maken. Omdat hij er nu wel achter was gekomen dat Tsunami niet van donker hielt. '' en toen was er weer licht'' zei Maseru tegen tsunami toen hij alles aan gestoken had. Met een paar goed gerichte vuurstralen. '' was wel een lekkere training maar ik heb nog wel zin in meer hoor. Naar welke verdieping nu de kelder of de torens?'' vroeg Maseru achter zijn vorige zin aan.

"Laat er licht zijn", voegde ze nog toe aan het vuur dat werd aangestoken. Tsunami ging vervolgens even zitten op de trap om na te denken. Ze zette haar vuist onder haar kin waar ze haar elleboog op haar knie zetten. Ze kon niet zo snel op een keuze komen daarom besloot ze even iets anders te doen. Ze deed de band rond haar kimono iets losser zodat ze makkelijker zat. Ook haar kimono zelf zette ze iets wijder. Ze zuchtte daarna en ging breed uit zitten/liggen. Met haar ellebogen steunde ze op een hogere tree zodat ze inderdaad bijna lag. Zo kon ze eindelijk alles eens goed op haar gemak bekijken. Het gevecht met de jongens was dan ook iets was ze niet verwacht had, even rust had ze wel nodig. Maseru waarschijnlijk niet omdat hij een geest had, ookal wist ze dit niet zeker. Tsunami zelf kon merken dat de nacht eraan zat te komen, hoe laat het wist kon ze gokken, iets van half 10, dacht ze. Een tijd waarbij ze zelf, thuis languit op de bang zou liggen met een dekentje en een kussen. Ze lachte even hijgend naar Maseru.
"We kunnen ook even rusten", vroeg ze voorzichtig, met een schattige stem aan Maseru.

Maseru vond het zelf ook een goed idee maar hij dacht dat Tsunami altijd graag actie wou en zo. dus hij andwoorde '' jep goed idee rusten, maar hier op de trap ligt het niet lekker he. Meschien kunnen we een woon of een slaap kamer vinden.'' Maseru keek Na de vraag goed orn hem heen om een duer te zoeken die op een woon kamer leek maar alles zag er het zelfde uit een houte half verrotte deur met een fakkel er naast. Maar alle deuren uit poberen was geen optie wie weet wat er achter zou kunne zitten. dus hij wachte rustig op het andwoord van Tsunami die kennerlijk rustig de tijd nam.

Tsunami knikte instemmend. "Goed idee", bracht ze zuchtend waarbij ze opstond en de trap verder opliep. Ze keek samen met Maseru het kasteel af. Er liepen een stel gangen die alle kanten opgingen, Tsunami keek ze allemaal in. Ze snapte zelf ook wel dat ze allemaal afgaan geen zin had. Ze concentreerde zich dan ook op haar voeten waardoor haar chakre vervolgens het gebouw inging. Hierbij bracht ze haar handen tot een bepaalde seal en sloot ze haar ogen. In haar hoofd zag ze hoe het hele huis eruit zag. Ze vond al snel een slaapkamer vlakbij. Ze kwam hierbij uit haar 'trans' en rende onmiddelijk weg. In haar rennen keerde zich even om en ging achterstevoren verder.
"Kom", riep ze lachend waarna ze snel verder de gang in ging. De deur had ze dan ook al snel gevonden door haar vaard. Ze keek op de deur. 221, stond er op, net als bij een hotel. Tsunami pakte het handvat alvast vast, maar wachten met open doen tot Maseru er was.

[moet gaan, tot morgeh^^]

Maseru kwam er al snel aan en samen opende ze de deur er was niet veel binnen het was er weer goed donker zo als over al in dit kasteel. Maseru fixte dit snel zo als gewoon lijk. maar hij dacht wel hoe kan het hier zo donker zijn het is een VUURkasteel. nouja er was tenminste weer licht. Hij keek de kamer goed door geen vallen of andere ongenode gasten dus uitrusten konden ze goed doen. In de kamer stond niet echt veel een kast, een lig stoel, 2persoons bed zo als je in elk kasteel vind, nog een grotere kast en een kleine houten bank. Naast het bed stond een raampje maar het was al donker buiten en er stond een dode en verbrande boom voor dus veel licht kwam er niet. '' zo hier kunnen we wel even uit rusten '' Zei maseru hard in de hoop dat als er iets verborgen was in de kamer dat het te voorschijn kwam. Maar het bleef heel rustig en er kwam niets. Maseru liep naar de lig stoel en ging er in liggen. '' Zo het bed is voor jou ik blijf hier wel liggen'' zei hij tegen Tsunami.

[ ik ga nu naar bed xD ouders en broertje ligge al maar wou post eff schrijven ]

Tsunami bekeek snel de kamer waarna ze naarhet bed toe hobbelde. Ze sprong op het bed, waar ze zittend terecht kwam. Ze keek terug naar Maseru die zei dat het bed voor haar was. Hierop verscheen een uitdagende lach op haar gezicht.
" Je mag er wel bij komen liggen, ik bijt niet", sprak ze lachend waarbij ze zelf alvast ging liggen. Ze lag helemaal aan de ene kant van het bed zodat de rest vrij was. Het was minder stoffig dan ze had verwacht. Het was eerder muf, maar niet stoffig. Waarschijnlijk maakte meerdere wezens gebruik van de luxe in het kasteel. De kussens lagen dan ook heerlijk, en de dekens voelde aan als zijde. Ze sloeg ze over haar heen waarin ze zich diep verstopte. Haar vlammenwerper had ze naast haar kussen gelegt, anders lag het zo hard. Er lagen meerdere kussens naast het bed die ze ophoog trok en om haar heen lag. Ze leek het alsof ze ingesloten was door knuffels. Hierna wachtte ze af of Maseru eraan kwam.

Maseru hoorde wel dat hij ook in het bed mocht gaan liggen maar dee als of het hem niet echt iets boeide en zei. '' neej jho neem jij dat bed maar hebby de ruimte.'' en Maseru kroop weer lekker de stoel in de stoel lag heelrijk het voelde heel erg zacht aan dat lag wel lekker. De stoel had een bloemetjes partoon er op maar het was helemaal in de stof verwerkt zo dat het als een zacht bed aan voelde. '' weltrusten he ga jij maar leker slapen ik houd de wacht wel.'' toen die dat gezecht had schoof Maseru de stoel in de richting van de duer zo dat hij de duer goed in de gaten kon houden. Maar voordat Maseru weer in de stoel ging liggen liep hij even naar het bed en pakte een kussen van het bed. Het was toch een 2 persoons dus 1 kussen kon Tsunami wel missen. '' zo dat zit beter in de stoel met een kussen. nu nog hope dat ik nie in slaap val''. Zei maseru zacht en vriendelijk tegen tsunami.

Tsunami had vanuit haar ooghoeken gekeken naar wat Maseru nog te zeggen had. Daarna draaide ze zich om tot op haar andere zij waarop ze rustig zuchtte. Haar ademhaling werd iets langzamer zodat ze rustig werd. Niet dat ze bang was, meer hyper door het gevecht. Daarom probeerde ze zich te kalmeren om in slaap te kunnen vallen. Alleen ging het de eerste paar minuten niet zo goed. Ze woelde maar wat heen en weer waarbij ze strak naar boven bleef kijken, naar het plafond. Niet dat het heel boeiend was, het was donker, dus veel zag ze niet. Maar Tsunami was niet nachtblind, vandaar de ze de spinnenwebben wel kon zien zitten. Ook de vliegjes en andere insecten kon ze duidelijk zien zitten. Ze besloot uiteindelijk niet te slapen, om gewoon een rust te houden. Slapen zat er voor vandaag namelijk niet in. Ze deed haar handen toen samen en sloot haar ogen. Met alleen het bewegen van haar mond, deed ze in haar hoofd een gebetje. Daarna kwam ze overeind. Ze had nu een uur gelegen en vond het wel goed.
"Nou, we kunnen weer" !

Maseru zag de heletijd dat Tsunami nie still kon liggen en ook niet kon slapen maar ze zag er wel dood moe uit. en toen ze zei dat ze weer verder konden vond Maseru het wel heel raar ze lag net een klein uurtje en ze zag er zo moe uit. dus maseru liep naar het bed toe en ging op de rand zitten en zei heel rustig '' je zag er zo moe uit het kan niet zijn dat je nu al nie meer moe bent. Wat is er want je lag ook de heltijd te draaien.'' rustig wachte Maseru weer op andwoord van Tsunami.

Tsunami keek Maseru verbaast aan. Deze blik ging alleen al snel over in een spottende, nogal flauwe lach.
"Je lijkt me moeder wel", sprak ze droog waarna ze opstond en zich uitrekte. Ze keek weer even om, om verder te gaan.
"Ik weet mijn rust te nemen en waarneer het genoeg is. Ik ben immers geen baby meer", haar laatste woorden vielen iets weg in een stilte. Het kwam omdat ze dit ook altijd zij tegen iemand anders. Iemand die ze heel goed kende, maar er niet meer was. Ze keerde geïrriteerd haar hoofd weg.
"Kom, hobbelen jij", riep ze dan weer heel uitbundig met een brede lach op haar smoel waarmee ze de kamer door liep naar de deur. Ze opende hem wat haastig waarna ze huppelend naar buiten ging.

haha Maseru volgde haar gewoon weer de kamer uit naar de gang. de gang leek langer dan hij eerst dacht maar dat kwam vast omdat het toch donker was. bij die gedachte schrok Maseru even het was niet meer donker. De lichten ( kaarsen ) stonden te branden en hij had niets gedaan.
Achter hun hoorde hij geritsel en zag een zwarte shaduw heen en weer rennen. Die kwam langzaam maar zeker dichter en dichter bij. Elke kaars waar hij of eigelijk het ding voor bij Doofde het werd steets donkerder. Toen de gedaante voor hun stond zag hij dat het er niet 1 was het waren er 3. twee er van leken op die gasten die ze al verslagen hadden en tussen hun twee in liep een groter en een machtiger wezen. Het leek een mens maar dan helemaal in het zwart en een wit gezicht het was een vampier! precies toen Maseru wou aan vallen kwamen er honderden vleermuizen op hun afgevlogen Maseru schrok zich dood en pakte Tsunami beet en sprong de kamer weer in waar ze net uit kwamen. En meteen sloeg maseru de duer weer dicht. '' what the heel is dit ik dacht dathet rustig was. nouja weer trainen dan maar he.''

"Goed idee", zei Tsunami geschrokken die zich tegen de muur had geplakt. Achter de deur waren voetstappen te horen, ze klonken luider en luider. Tsunami's hardritme ging mee op de stappen. Ze irriteerde zich er dood aan. Uit eerste gedachte pakte ze haar M16 weer tevoorschijn. Ze laadde haar geweer, en maakte zichzelf klaar. Bij het stoppen van de stappen, hielt Tsunami haar ademhaling in. Er klonk een sissend, angstaanjagend geluid. Wat was Tsunami blij dat ze op zulk soort momenten doof was. Het gessis was afkomstig van de vampier. Plots werd de deur ingetrapt door de twee gasten. Ze stoven naar binnen, de één op Maseru af, de ander op Tsunami. Zij sprong uit reactie gelijk een aantal passen naar achteren en schoot. Deze jongen was ditmaal gelukkig niet zo snel. Één van haar kogels was dan ook een schaaf langs zijn been. En Tsunami richtte niet eens! Hierdoor verscheen een klein, sluw lachje op haar gezicht. Ze zette haar benen iets uit elkaar en stelde haar doel. Met één fijn schot, kwam de kogel recht in het voorhoofd van de gast.
"Headshot", riep Tsunami door de kamer waarna ze de rook van haar loop afblies. Daarna zocht ze snel, met haar ogen naar de vampier.

Maseru zag hoe de deur ingetrapte werd en die 2 gasten die zich op splitste. toen die ene gast op Maseru aan kwam rennen was hij het echt zat. '' Rot gewoon op!!! een beetje rust mag ik toch wel !!'' Riep Maseru hard. een gelijk daar op volgde 10 gelijke voorschoten van 10 verschillende kanten de kant van de jongen op. hij kon geen kant meer op over al om hem heen was vuur. Het vuur kwam met een grote vaard om die gast af en Het was echt onmogelijk om te missen. Hij Stond ook in brand wanneer de vuurstralen hem raakte en schoeide letterlijk gewoon weg. het enigste wat er van over bleef was as. het vuur was ook zo heet dat zelfs Maseru een stapje naar achter zette.
en hij keek richting Tsunami die de andere gast ook al neer had gehaalt. '' Zo 2 down nog 1 te gaan.'' zei Maseru. Hij voormde een grote vuurbal tussen zijn 2 handen en liep de hang op in de hoop dat hij de vanpier zag.