krachten ontdekken en trainen

Flwoer liep snel langs de bomen naar een grote open plek. Ze keek rond en zag verschillende weilanden. Dit was de plek waar ze het best kon oefenen. Ze bekeek haar handen en fronsde. Zou het echt lukken? Ze zette zich ergens in het midden van een plekje waar bijna niets groeide. Ze wees met haar platte hand ergens naar toe en... Er gebeurde niet. Ze zuchte. Zo zou het nooit lukken. Ze probeerde het nog eens maar weer gebeurde er niets. Flower werd een beetje kwaad. Waarom wou het nu niet lukken. Ze sloot haar ogen en probeerde zich te concentreren op prachtige krokussen. Ze opende treug haar ogen en wees voor de zoveelste keer naar het plekje. Met al haar concentratie bleef ze denken aan paarse krokussen. Haar ogen stonden verbaasd open toen uit de grond een klein plantje tevoorschijn kwam. Het plantje groeide heel snel en al snel kwam er een bloem tevoorschijn. Er verscheen een grote glimlach op haar gezicht toen ze de bloem beter bekeek. Het was een Krokus. Een witte! Ze grijnsde. Het was re mischien geen âarse maar het was een begin.

Alice zat in de schaduw, maar het enige wat er van haar zichtbaar was, waren haar duistere, maar aan de andere kant juist vriendelijke, felrode ogen. Ze keek voor zich uit, en grijnsde licht toen ze Flower zag. ''Hallo.'' zei ze toen, maar ze bleef in de schaduw zitten ^.^

Flower hief haar hoofd omhoog en keek rond. Had ze nu ergens een meisje gehoord? Ze zag dat twee rode ogen haar aankeken. Ze ston drecht en hoopte niet dat ze slecht was. Haar ogen waren zo rood als het vuur maar ze leken wel vriendelijk op haar toe te kijken. "Euh..." Stamelde ze. Ze had geen idee tegen wie ze het had. XD. "Hoi." Vervolgde ze. "Ik ben Flower." Stelde ze zichzelf vriendelijk voor. "En wie ben jij?" Vroeg ze met een lichte nieuwsgierigheid in haar stem.

Alice stond op, en liep de schaduw uit. ''Ik ben Alice.'' zei ze kalm, ze zei maar niks over haar kracht waarmee ze alles over Flower te weten kon komen, dat kon haar afschrikken. ''Aangenaam.'' zei ze toen, en ze keek haar aan, haar gezicht stond neutraal, waaruit je niet kon opmaken of ze slecht, of goed was.

"Aangenaam." Ze wist niet goed wat te zeggen en dacht dat ze dat Alice al eens eerder had gezien. Een paar dagen geleden. Ze keek even naar de wolken en dan terug naar Alice. "Hebben we elkaar ooit eens gezien?" Vroeg ze. Ze moest het zeker weten. Alice's felrode ogen vielen meteen bij haar op en dat was nu ook precies waar ze haar aan herkende.

''Één keertje, dat klopt. Maar, voor de rest niet.'' zei Alice toen kalm, en ze grijnsde licht. ''Ja, het zijn zeker mijn ogen?'' vroeg ze toen, en ze grijnsde breder. ''Ik weet het, achja. Ik ben er trots op, zal ik maar zeggen.'' zei ze toen, nu was het duidelijk dat ze het vriendelijk bedoelde.

"Ze zijn wel mooi." Dat was ze zei zei ze eerlijk. Ze vond de rode kleur mooi. "Welke krachten heb jij trouwens?" Ze hoopte dat Alice ook natuurkrachten had zoals haar en dat ze haar er dan iets meer van kon leren. Ze probeerde het nog eens. Ze concentreerde zich weer op een plaatsje net naast de krokus. "Het moet lukken." Fluisterde ze in zichzelf. Weer kwam er een klein plantje uit de grond dat opgroeide tot een prachtige rode roos. Ze lachtte. Het lukte haar eindelijk. Mara haar lag verdween snel toen de roos meteen verdelgde. Ze zuchte. "Dit is nu wat ik kan." Ze zette zich terug op de grond. "Gewoon een flut-kracht."