weer alleen.... en rustig in de weilanden....

Aerynne kwam aanvliegen en daalde neer in het grasveld....
ze klapte haar vleugels in en waren opeens verdwenen.
ze hinnikte over de weiden heen en keek nieuwsgierig rond.
ze brieste en door de wind wuifde de grasprietjes heen en weer...
haar staart deinde op de wind en haar manen gingen ook mee.
ze had der oortjes nieuwsgierig naar voren en nam een hapje gras....

Een mooi bruin paard kwam in het zicht van Matt. Hij had nog niet gezien dat het ook kon vliegen. Zijn gedachte was nog steeds bij iets anders. Om maar niet te gaan piekeren besloot hij naar het paard te gaan. Voorzichtig aaide hij over de snuit van het paard. 'En wie ben jij dan wel?' Vroeg hij vriendelijk.

Aerynne schrok zich kapot toen de jongen haar aan raakte.
ze steigerde hoog en hinnikte luid.
ze deed haar oren in der nek en zette een paar stappen naar achter.
ze brieste naar hem en schraapte met der hoef over de grond.
ze dacht [/i]waarom raakt hij mij aan... hij kent me niet eens....[i]
ze zwiepte met der staart en had nog steed haar oortjes in der nek....

(ze is heel schuw.... en vertrouwt niet snel iemand....)