Iemand om te praten

Na een lange tijd bezig geweest te zijn liep Azura rond door de straten van de
mensenwereld. Haar ogen gericht op elke beweging, en gelijk ook het geluid
opvangend van de omgeving rondom haar. Het was heel lang geleden vooraleer
ze hier in de stad nog was geweest, en dat omwille van haar geliefde die ze hier
toen had leren kennen. Hij was wel duister, maar men kan de liefde niet tegen
houden. Nee, dat is zelfs onmogelijk, want gevoelens heeft men altijd. Of je het
nu wilt of niet, het is er toch en daar moet men zich bij neerleggen.

Met korte en zachte passen stapt Azura gewoon weer verder, en ze kijkt weer
even om haar heen. Tot er plots iemand tegen haar opbotst, en zonder enige
pardon weer wegstapt. Diep van binnen werd ze woedend op die persoon, en
zou ze willen aanvallen maar die woede heeft ze heel goed onder controle. Elke
god(in) kan zijn/haar woede controleren, maar als het echt de grens overschrijd
dan zal de persoon het wel goed merken. Vandaar dat er soms ook wel eens een
hele grote storm in de wereld is, want dat is dan ook soms door mensen die iets
verkeerds hebben gedaan of gezegd.

Toch blijft ze gewoon staan, en ze luistert naar de wind die op één of andere
manier haar naam noemde. Maargoed ze hoopte niet dat de anderen haar nodig
hadden, want ze wilde dolgraag eens op rust zijn. Ookal wist ze dat het niet kon,
en ze wel vaak haar taken moest doen. Gelukkig is ze wel altijd op tijd in orde met
de taken, en dan heeft ze vaak ook de gelegenheid om eens rustig aan te doen. Als
ze even om haar heen kijkt zag ze in de verte bij een steegje iemand bekend, maar
ze zag niet goed wie of wat het was. Diep van binnen hoopte ze op haar geliefde,
en toch wist ze dat hij waarschijnlijk niet meer zou komen.

Algauw gaat ze gewoon weer verder, waarna ze dan plots bij een kerk met een
grafplein rondom heen. Rustig blijft ze staan terwijl ze naar enkele zielen kijkt die
hun weg naar het licht nog moeten vinden. Ze besluit om hen te helpen met het
vinden van het licht, en het lukt dan ook heel goed want de zielen zijn zo blij dat ze
naar de hemel mogen. Natuurlijk kan ze wel een onderscheid maken tussen goede
en slechte zielen, maar dat is dan ook logisch aangezien ze de godin van het licht is.

Een paar uurtjes later ging ze verder, maar vanuit haar ooghoeken zag ze plots een
duistere ziel. Deze was geen gewone duistere ziel, maar haar geliefde waar ze zo
lang op gewacht had. Het was een harde steek van een mes in het hart, en ze wist
even niet wat zeggen. Hij was dus blijkbaar gestorven/gedood, en dat maakte het
nog erger voor haar. Even moest ze zich vasthouden, aangezien ze ging instorten
van verdriet terwijl ze normaal bijna nooit zo'n emoties laat tonen. Vooral niet in de
mensenwereld, maar toch ze kon er nu niet aan doen.

Mudly rende als een gek vooruit. Hij keek af en toe vluchtig achterom. Hij had weer eens wat verkeerds gezegd tegen de dieren en ze kwamen hem dus weer achteraan. Een groep neushoorns denderede door de straten met Mudly voorop. Hij rende als een gek. Hij zag voor zich een vrouw staan en hij maakte zwaaiende bewegingen om haar aandacht te trekken. "Wist ik dat die hoorn niet nep was..." schreeuwde hij naar de neushoorns terwijl hij haar voorbij rende. De neushoorns keken hem woedend aan en het zou niet lang duren voor ze de vrouw zouden overwalsen.

Azura zag plots wat afkomen op haar, en ze keek dan verbaasd naar de jongen die haar voorbij liep. Ze rolde heel even met haar ogen, en ze liet dan licht tevoorschijn komen waardoor die beesten schrokken. Ze keek dan achterom naar de jongen, en ze zucht heel even kort. "Waarom zijn mensen nu zo bang van die dieren?" Zei ze dan droog terwijl ze naar de dieren toeliep, en hen over één van de dieren zijn hoorn wrijf. "Ga naar huis jullie horen hier niet." Zei ze zacht tegen de dieren, en ze streelde de neushoorn rustig verder.

Mudly zag wat ze deed en toen ze met de rug naar haar toe stond veranderde hij in een tarantula en kroop op een boom in de straat. Hij zag hoe ze de beesten kalmeerde. Hij zuchtte even. De tarantula kroop op haar schouder en zei met een piep stemmetje. "Bang? BANG?!! Alsof jij het leuk vind om door neushoorns overompeld te worden." en hij sprong naar beneden. De tarantula liep op een afstandje en veranderde in de jongen. De neushoorn keek hem neidig aan en hij slikte even. Daarna draaide alle neushoorns om en liepen weg.

Azura voelde een spin op haar schouder, en ze keek droog naar hem. "Nou nou dan moet je ze niet uitdagen." Zei ze dan rustig tegen hem, en ze keek dan naar de neushoorns die weer weggingen. Ze glimlacht heel even kort, en ze keek dan naar de hemel. Saphira zat op een wolk te kijken naar haar, en ze grinnikt heel even kort. Ze keek even naar de jongen, en ze rekt zich dan even uit.

"Ik daagde hem ook niet uit. Hij beg.." hij keek even naar de neushoorn die snoof en omkeek. "Okey ik begon." zei hij. Hij ging zitten en merkte dat er binnen enkele secondes een paar vogeltjes bij hem zaten. De vogeltjes begonen te tsjirpen en hij tsjirpte wat terug. De vogels vlogen weer weg en hij keek naar Azura. "Best vervelend populair zijn in de dieren wereld." zei hij en grinnikte even. Hij liep naar haar toe en reikte haar een hand. "Mijn naam is Mudly...aangenaam." zei hij.

Azura keek hem kalm aan nu, en ze sloot dan heel even haar ogen. Ze hoorde de woorden van Saphira, en ze knikt even kort naar haar. Dan kijkt ze naar de neushoord, en ze keek heel even naar de jongen wanneer er vogeltjes bij hem zaten. "Agh ik ben ook wel wat populair in een andere zin dan." Zei ze droog tegen hem, en ze merkte dan zijn hand op. "Ik ben Azura, aangenaam Mudly." Zei ze kalm tegen hem, en ze schudde hem voor kort de hand.

Mudly shudde haar hand en glimlachtte. "Ja dat kan ik me voorstellen.." zei hij en leunde tegen de boom. Zijn net zo domme karakter had weer plaats gemaakt voor zijn normale, soms enge, karkakter. Hij grijnsde even en keek haar aan. Hij keek vluchtig rond en zag alleen een mierennest zitten en hoorde dat de mieren druk bezig waren met het uitbreiden. Dat grasprietje moet daar.... hoorde hij er een zeggen. Hij rolde met zijn ogen en keek weer terug.

Azura keek hem even aan, en ze kijkt dan wat in het rond. Ze sloot haar ogen voor een tijdje, en ze merkte dan dat er wat naar beneden kwam. Ze deed haar ogen open, en ja hoor Saphira kwam naar beneden om Mudly te pesten. Ze grinnikte heel even kort, en Saphira deed net alsof ze Azura ging aanvallen. Ze begon luid te grommen, en ze sloeg met haar vleugels. Dan kijkt ze nep dreigend naar Azura ookal liet ze dat niet merken, en ze keek dan naar de jongen.

Mudly geeuwde even en ging toen recht staan. Hij begon droog in zijn handen te klappen. "Best knap..." zei hij. "Van alle wezens en mensen die ik heb gezien ben jij de beste in het immiteren van bedreigingen." zei hij. Mudly zag meestal door vele mensen en dieren heen en dat was ietwat vervelend aan zijn karakter, je kon hem moeilijk voor de gek houden. Hij liep naar de draak toe en veranderde in een wolf. Nu nam hij een dreighouding aan die ook nep was. Hij gromde en keek de draak nijdig aan daarna veranderde hij terug en ging weer tegen de boom aan leunen.

Azura keek naar Mudly, en ze keek dan naar Saphira. Deze keek echter dreigend naar hen, en ze zou niet echt aan de godin iets doen. Dan merkte ze dat hij in een wolf veranderde, en Saphira stond dan dreigend op. Ze sloeg haar vleugel tegen de jongen aan, en ze snoof dan ook kort. Dan keek ze naar Azura, en ze liep naar haar toe. Azura bleef echter de kalmte zelf, en ze schud heel even haar hoofd. "Saphira je bent een gek beest weet je dat? wat doe je hier moet je niet op jouw plek zitten?" Zei Azura dan in haar oor, en de draak duwde haar dan om. Ze keek haar in de ogen aan, en met haar staart sloeg ze tegen Mudly aan.

Mudly voelde een klap tegen hem en schoof over de grond. Niet veel later voelde hij nog een staart. Hij stond hoofdschuddend op en glimlachtte. Hij mocht die draak wel. "Mijn dreiging kwam dus heel overtuigend over." zei hij en veegde wat stof van zijn jack af. "Maar ook deze was nep." zei hij. Hij sprong terug naar de boom waar hij stond en leunde er opnieuw tegen. Hij keek de twee doordringend aan en grijnzde.

Azura keek dan naar Mudly, en ze keek wat streng naar Saphira. Saphira daarentegen trok hem dan naar haar toe met haar staart, en ze duwde hem dan in de armen van Azura. Ze brulde heel even kort, en ze keek dan onschuldig naar haar. Azura schrok even als Mudly in haar armen werd geduwd, en ze keek de draak dan ook droog aan. "Moet dat nu echt Saphira?" Vroeg Azura dan droogjes aan haar, en deze keek dan even weg. Hoewel ze Mudly nog steeds vasthield met haar staart, en ze ervoor zorgde dat hij niet weg kon.

Mudly voelde hoe de staart om hem heen kwam en tegen Azura werd aangeduwd. "Hey ben jij altijd zo..." zei hij een beetje luid. Hij werd vastgehouden en wist niet hoe hij moest ontsnappen. Hij veranderde een stukje in dat van een vleugel en trok er een veer uit. Hij veranderde weer terug en begon met de veer de staart van Saphira te kietelen. Hij hoopte nu maar dat de draak er niet tegen kon.

Saphira keek hem aan, en ze merkte dan dat hij haar probeerde te kietelen. Ze schud haar kop even, en ze zorgt ervoor dat beide neerliggen. Dan drukt ze hem op Azura, en ze liet haar staart om hem heen. Azura schrok er wel van, en ze lag daar maar droogjes te kijken. Ze had geen idee wat Saphira van plan was, maar ze bleef wel gewoon kalm. De draak keek naar hen allebei, en ze brulde dan weer heel even van plezier. Natuurlijk duwde ze hem dichter tegen Azura aan, en natuurlijk raakte hun lippen elkaar aan. Azura schrok nog meer, en ze wist niet wat doen.

Mudly schork toen hij boven op Azura werd neergelegd. Hij voelde haar lippen en bloosde wat. Fijn was ik toch maar ergens anders heen gerend en nog steeds achtervolgd worden door neushoorns... dacht hij. Veranderen deed hij maar niet, het leek hem niet fijn een slang te kussen. Hij probeerde zich van haar af te duwen maar de draak was te sterk. Hij liet het maar zo. Hij vond het eerlijk gezegd niet zo heel erg om een hele knappe dame, god mocht weten dat het een godin was, te kussen

Azura keek hem aan in de ogen, en ze merkte dan dat hij bloosde. Zij liet echter op dat vlak geen emotie tonen, en ze bleef haar droge geschrokken blik behouden. Ze had niet gedacht dat Saphira zo erg was, en ze sloot haar ogen dan ook gewoon. Saphira brulde van plezier omdat ze kon pesten, en ze keek dan even in het rond. Toch hield ze beide nog steeds zo, en ze snoof heel even kort. Ze rook demonen in de buurt, en ze keek dan naar Azura. Diep vanbinnen was ze wel aan het blozen, en dat omwille van dat ze allang geen lippen meer op de hare had gevoeld. Ze moest toegeven dat hij knap was, maar ze kende hem amper.

Mudly kon niets doen en liet het maar over zich heen komen. Hij keek vanuit zijn ooghoeken naar Saphira. Hij kon moeilijk iets zeggen aangezien hij nog steeds met de lippen op die van Azura zat. Hij grijnsde breed. Hij zette zijn handen op de grond en drukte zich op. Op het moment dat de lippen van elkaar afkwamen veranderde hij snel in een slang en kroop uit de staart van Saphira. Hij veranderde weer terug in een mens en keek de draak strak aan. Nu is het zijn buurt. Hij pakte touw en wat kunai's en begon om de draak heen te rennen hij sprong er over en rende er onder door en niet veel later zat Saphira vastgebonden.

Azura merkte dan dat hij haar lippen losliet, en ze schud heel even haar hoofd. Saphira daarentegen was aan het kijken in het rond, en ze had niet door wat hij deed. Plots merkte dan niet veel later dat ze hem niet meer vast had, en ze keek dan ook in het rond. Azura was al blij dat ze kon ademen, en ze keek dan toe hoe Mudly deed. Saphira merkte plots dat ze vast gebonden zat, en ze keek dan naar Mudly. Met een snelle beweging was ze in één opslag weer vrij, en ze vloog dan omhoog. Ze greep Mudly vast, en ze nam hem dan mee de lucht in. Azura keek toe naar hen, en ze ging dan recht staan. Daarna liet Saphira hem los, en ze keek naar beneden. Ze spuwde niet veel later vuur in de richting van de demonen die in Azura haar buurt waren, maar ze had geen idee dat het vuur Mudly misschien kon raken.

Mudly zag dat ze snel vrij kwam maar dat was ook geen wonder. Het touw was niet zo sterk en de kunai's zaten niet zo stevig vast. Hij deed dit expres omdat hij niet kwaad op Saphira was. Hij wilde alleen iets terug doen. Hij merkte dat hij werd opgetild en niet veel later losgelaten. Hij veranderde in een koolmeesje. Hij vloog rustig naar beneden maar merkte toen een paar vuurballen op die niet bepaald klein waren. Hij vernaderde snel in een vogel die wat sneller en wendbaarder was en ontweek de vuurballen. Hij landde naast Azura en veranderde weer terug in een mens.

Saphira spuwde nog steeds vuur, en de demonen schrokken er dan ook van. Azura bukte zich even voor het vuur, en ze keek dan om naar wat geritsel. Ze had al door waarom ze dat deed, en ze liet daar licht verschijnen. Ze keek de demonen droog aan, en ze maakte hen dan gewoon blind. Dan merkt ze dat Mudly naast haar stond, en ze hoorde één van de demonen wat roepen naar haar. "Domme godin we krijgen je nog wel." Zei een demon tegen haar, en ze verdwenen dan ook weer gewoon. Even zucht ze diep, en ze kijkt dan naar Mudly. Saphira landde weer op de grond, en ze greep hem weer met haar staart.

Mudly keek verbaasd naar de demoon en weer terug naar Azura. Hij had een godin gekust. Hij kon wel haast flauwvallen. Zijn mond viel open ( ) en hij keek naar de demonen die wegrende. Hij voelde de staart van Saphira opnieuw over zijn middel. Hij reageerde er niet op. De woorde van de demonen spookte iets te veel door zijn hoofd. ...Godin...Godin...Godin... ging het door zijn hoofd.

Azura zucht even diep, en ze draaide zich dan om. Ze maakte aanstalten om weg te gaan, en ze keek dan wat in het rond. Saphira gromde heel even kort, en ze hield Mudly nog steeds stevig vast. Azura's geheim was verklapt, en ze keek even over haar schouder naar Mudly. "Sorry dat je dat hebt moeten aanhoren." Zei ze dan zachtjes tegen hem, en ze wilde nu weggaan om naar de hemel terug te gaan.

Mudly schudde even zijn hoofd. Hij zag dat ze zich omdraaide en weg wilde gaan. Hij deed hetzelfde opnieuw om vrij te komen en liep naar haar toe. Hij greep haar arm vast. "Ik vind het niet erg..." zei hij. "Je lippen waren goddelijk..om eerlijk te zijn" zei hij plagend en grinnikte even. Hij keek haar even aan en glimlachtte. Hij keek naar Saphira en gaf hem een knikje. Hij was hem ietwat dankbaar door het feit dat hij nog nooit iemand heeft gekust. Hij was bang dat als hij iemand kuste dat hij de controle verloor over zijn veranderingen. Dit had iemand hem vroeger ooit wijs gemaakt maar nu wist hij dat het niet waar was. Hij keek naar Azura. "Je geheim is bij mij veilig" zei hij gemeend.

Saphira keek naar Mudly als hij zich weer losmaakte, en ze liet hem even met rust. Ze had de hele omgeving in de gaten, en Azura voelde plots een hand op haar arm. Ze keek hem aan, en ze hoorde dan zijn woorden. Dit deed haar natuurlijk even blozen, maar de blos ging al snel weer weg nog voordat men het kon zien. Saphira keek droog naar hem, en ze schud dan haar hoofd heel even kort. "Dat hoop ik dan maar zeker? Maargoed nu je mijn geheim weet wilt dat niet zeggen dat je veilig bent." Zei Azura dan tegen hem, en ze keek dan naar Saphira.