Iemand om mee te praten..

In het duister van de nacht fonkelde honderde sterren aan de hemel. Verlaten liep Aysha langs de oever van het meer, dat glinsterde in het licht van de maan. Even sloot ze haar ogen en genoot van de natuur om zich heen. Verward deed ze haar ogen weer open en liep in de richting van een grote platte steen. Op deze plek voelde ze zich nooit alleen. Een paar vuurvliegjes vlogen over het meer. Ze schopte met tegen een steen, dat vervolgens in het water van het meer rolde. Een kleine plons was het enige wat ze hoorde. Maar haar gedachte waren er niet helemaal bij, Flower die ziek en pijn heeft, haar ouders die ze miste,.. Een koude traan liep over haar wang.

David kwam aanlopen hij zag een meisje zitten en liep naar haar toe . Hij zag dat ze huilde .Hij liep naar haar toe en zei "gaat het wel met je ."Hij keek haar aan en wachte af op wat ze zou zeggen .

Aysha schrok van de jongen. Ze veegde snel haar traan weg. 'Gaat wel' En keek naar het fonkelde sterren. Even was het stil, ze wist niks te zeggen. 'Mooi he' Zei ze dan maar. En keek toen in de richting van hem. Ze shopte zacht tegen nog een klein steentje en dat kwam weer in het water terecht van het meer, dat door de maan verlicht werd.

Oliver kwam hier heen gesprongen en nu stond hij op een rots. Hij keek naar david die hij al eens had gezien. Hij zuchtte diep en bleef op de rots zitten. Zijn kattenoren bewogen op en neer en zijn staart zwiepte heen en weer.

"Ja het is hier best wel mooi .Ik ben David "zei hij tegen haar . Hij glimlachte even en keek naar de lucht . Hij speelde even met zijn ketting en veegde zijn haar weg uit zijn ogen .



(ben weg)

Oliver sprong voor Aysha neer. "je huilde"zei hij droog. Hij keek naar Aysha "ik ben Oliver". Hij keek naar Aysha op een rustige manier

(Doei)

'Ik ben Aysha..' Zei ze als antwoord. Toen hoorde ze achter zich gestommel en draaide zich om. Een zwarte schim keek recht naar beneden. Ze keek verward naar de schim, maar schenkte er daarna geen aandacht aan. Toen keek ze snel weer naar David. 'Mooie naam' Ze stopte en dacht toen weer aan Flower. 'Hoe zou het nu met haar gaan?' Mompelde ze, zodat alleen zij het kon horen. En keek toen met een scheve glinlach naar David. Plots stond iemand voor haar. 'Ook hallo' En grinnikte.

"hallo"zei Oliver. Hij keek naar Aysha "Je bent dus... Aysha... Ik ben Oliver". Hij bewoog zijn oortjes op en neer en zijn kattestaart zwiepte heen en weer. De klauw aan zijn ene hand blonk in het maanlicht.

'Aangenaam' Zei ze droog. Toen keek ze weer naar het meer. De vuurvliegjes waren ondertussen alweer verdwenen en een klien briesje waaide door haar haar. 'Zijn jullie hier al lang?' Vroeg ze, en verbrak de stilte van de natuur.

"al even"zei Oliver al even droog. Hij keek naar het meer en de vuurvliegjes. Hij glimlachtte kort en keek weer even droog voor zich uit.

Aysha keek naar de richting van David. 'En jij?' Herhaalde ze. 'Jij bent ook stil he' Toen richtte haar kijkers weer naar Oliver. 'En wat doe jij hier?' Vroeg ze sirieus. Ze beet op haar lip, en wachtte af.

"ik weet dat je goed bent en jij weet dat ik geen lief poesje ben"zei Oliver. Hij keek Aysha droog aan. "laten we het simpel houden... sta mijn plannen niet in de weg... of ander spiets ik je aan mijn klauw". Hij stak zijn vlijmscherpe klauw op.

Ze keek verbaasd naar Oliver. Een vage gedachte was het, het ze had nu goed begrepen. 'Is hij slecht?' Vroeg ze in zichzelf af. 'Jij bent ook wel maf he' En keek chagarijnig naar Oliver. Zijn klauw schitterde in het maanlicht, maar het maakte haar niet bang. 'Wat moet je dan hier, als alleen maar ruzie komt stoken' Antwoordde ze bot tegen hem.

"Ruzie stoken??? hah... daar doe ik zelfs geen moeite voor liefste Aysha"zei Oliver met een wrede lach. "maf... geinig woord". Hij keek naar haar. "tja..."zei hij en hij verdween.

'Liefste Aysha, wie denk je wel dat je bent!' En keek hem vaag na. Verward en verbaast stond ze op en liep naar de rand van het meer. Voorzichtig ging ze zitten en hield haar voeten in het warme water. Vaag knikte ze naar David dat hij moest komen. Tevreden kauwde ze op een grassprietje.

(moet weg )

David liep naar haar toe en glimlachte zachtjes ."Ik ben hier nog niet zo lang "zei hij tegen haar . Hij keek even recht in haar ogen en voelde wat in zijn maag .

Youna liep wat rond en zag na een tijsje Aysha staan. "Vrolijk liep ze naar haar toe. "Hoi Aysha" zei ze vriendelijk. Toen merkte pas dat er een jongen bij haar was. "Ow sorry ik had je niet gezien" zei ze een beetje beschaamd "Ik ben Youna en jij?" vrieg ze en stak vriendelijk haar hand naar hem uit.

"De naam is David Blue "zei hij vriendelijk tegen haar . Hij schudde haar de hand en keek toen over het meer heen .Hij glimlachte en keek even achter youna . Daar stond Zembla zijn roedelleidster .

Youna keek achter zich en schrok even van Zembla. "Wie is dat?" vroeg ze vriendelijk aan David en Aysha, ze vroeg het niet aan haar omdat ze wist dat ze haar toch niet kon verstaan. ZSe keek naar het prachtoge water dat in de felle zon net een spiegel leek die alles weerspiegelde.

"Dat is Zembla "zei hij .Zembla liep naar hem toe en ging bij hem zitten .Hij straalde leiderschap uit en kracht . De wolf gaf hem een lik en keek toen naar youna . En david deed het zelfde .

Youna merkte dat David en Zembla naar haar keken. Ze glimlachte overdreven en zuchtte even. Ze keek even naar de lucht, de wolken dreven sierlijk voorbij en lieten de zon even verdwijnen. "Ben je hier nieuw" vroeg ze dan maar na een korte stilte omdat ze David nog nooit eerder had gezien.

"Ja ik ben hier nieuw "zei hij tegen haar . Hij dacht aan Tala zijn zusje en de eenhoorn die hij wat had aangedaan met veel spijt . Hij keek haar aan en glimlachte stroefjes. Zembla hoorde een huil en ze liep weg .

Youna keek de wolf nog na en glimlachte even. "O leuk" zei ze. "Hopelijk ban je nog niemand slecht tegengekomen" zei ze en dacht aan de vervloekte Amor die haar al veel had verwond. "Want hier lopen welm wat gemene types rond" ging ze verder.

"Ik heb 1 slecht wezen tegen gekomen en er iets dom voorgedaan waar ik nu veel spijt van heb "zei hij tegen haar . Hij probeerde te glimlachen maar dat lukte niet echt goed . Hij keek over het meer heen met zijn ijsblauwe ogen en zuchte .

"wei dan?" vroeg Youna en en ging op een zacht stukje mos zitten "en wat heb je dan gedaan". Een blaadje van de oude boom die naast het meer stond viel op Youna's hoofd. Ze keek schuin naar het blaadje en blies het weg. Daarna schudde ze haar hoofd wild zodat haar licht groene lokken in het rond draaide.