iemand om zich te amuseren!!!

White liep door het bos. Ze volgde elk spoor van een dier en rook heel hard aan de bloemen.De bloemen roken heerlijk net zoals je ze zou opeten door de geur.Bij elke bloem glimlachte ze even.Ze keek naar allee dieren die er leefden.Ze zag een mooi konijntje die verstrikt zat in een struik.Ze hielp het konijntje en liet het gaan. Het konijntje likte aan haar arm en met een volle snelheid was het weg.Ze grinnikte en zette haar tocht door het bos weer verder.Uiteindelijk na lang stappen kwam ze aan een riviertje uit ze zuchtte even en zette zich op een steen.Ze liet haar toppen van haar voeten bengelen in het water.Ze zag een steentje pakte die op en gooide die op het water.De steen kaatste op het water door hans de rivier telkens een kaatsje werd een kringetje.Het was mooi om te zien.Maar toch verveeelde ze zich nergen,s had ze een vriendin gehad waar ze mee kon stoeien en grappen maken.Ze zuchtte en hoopte dat er iemand zou komen.Ondertussen bleef ze vooruit kijken en niet letten rond de dingen rond haar.

Stralen van de warme zon schenen door het bos. Matt liep niets vermoedend rond en kwam uiteindelijk op een riviertje uit. Aan de oever ging hij neerzitten en staarde voor zich uit. Plots zag hij een meisje ook aan de rand van de rivier zinloos haar benen heen en weer laten bengelen. Hij gaf even geen aandacht aan het meisje, hij kende haar immers niet en had geen zin in vrienden die goed zijn, zo zag ze er tenminste uit.
(sorry voor de korte post, maar ik moet gaan eten, kom terug)

White keek om naar de andere die er bij kwam zitten ana de andere kant.Even was ze blij maar daarna zag ze al dat hij een slechte was.Ze trok haar aandacht naar het water en zuchtte eens diep.Met haar ooghoeken keek ze nog naar de jongen maar haar gezicht stond gericht naar het water.Ze wist niet wat ze moest doen, hem begroeten of haar mond houden.Ze wachte af maar zei niks.Ze zag een paar visjes in het water ze liet een korreltje vallen dat in haar tasje zat.De vis at het met volle snelheid op en zwom weer verder.Er kwam een windvlaag die haar haren naar achteren liet wapperen de zon straalde op haar ogen en glinsterden fel.Er vescheen een glimlach mee met de wind.Maar na een tijd de windvlaag verdween haar haren werden stil en haar glimlach ging weg.Ze keek naar benden naar de bloemen die er stonden ze zette zich recht en ging er naar toe.Ze rook er aan en zonder een blik op de jongen te stoten liep ze wat verder.Na weer een eindje stappen liep ze terug naar de steen waar ze zat weer met haar voeten in het water.

In zijn ooghoeken had Matt haar gevolgd, van dat ze visje eten gaf tot ze weer met haar voeten in het water bengelden. Hij keek naar zijn spiegelbeeld in het water, maar al snel verdween zijn spiegelbeeld in een waas door het kabbellende water. In zijn ogen was een lichte grijns te zien, maar toch kon hij niet wreed genoeg zijn. Toen gloeide zijn ijsstuk weer op. Het leek net of het wou zeggen: Het zit in je dat je slecht bent, maar volg je eigen wil. Bij die zin dwaalde zijn gedachte af. Nog steeds bleef hij op het zelfde stuk grond zitten, maar zijn gedacht leken wel ver weg te gaan. Even wist Matt niet meer wat hij moest doen.

Vitani liep met een cape om haar heen rond. Ze liep rustig door het bos heen terwijl haar capouchon over haar hoofd hing. Ze dacht aan wat er was gebeurd in de besneeuwde bergen, hoe had ze zich zo kunnen laten bezeten? Ach ze kon zichzelf ook niet verdedigen. Ze had tenslotte geen krachten.. En daar baalde ze behoorlijk van. Liet de ster haar krachten nou maar zien, maar dat ging vast nog lang duren. Ze zuchtte diep en liep een stuk verder. Ineens zag ze twee schimmen en toen ze goed keek zag ze dat daar een jongen en een meisje waren. Ze liep in hun richting maar zei niets. Dat deed ze eigenlijk nooit en dat ging gewoon automatisch.

White besloot dan maare om iets te zeggen."Euhhhh, hallo" ze keek vragend naar hem en sloot dan even haar ogen om te zien dat hij een goed karakter had.Ze zweeg deed haar hand voor haar mond en ging weer zitten met haar rug tegen hem.Hij was slecht hoe kon ze.Maar ze wist dat hij haar niks zou doen ze zuchtte diep en bleef maar zitten.Ze keek naar de lucht en vloog op haar vleugels versprijd.Ze vloog wat in het rond met vogels om haar heen.Ze floot mee met de vogels wat er wat dom uitzach.Maar zij had er allesins plezier mee.Ze lande dan weer na een tijdje weer op haar steen.Ze sprong eens in het water en dook naar benden na een beetje zwemmen kwam ze boven.Ze haalde diep adem ging langs de kant en stapte weer naar haat steen.Ze liet haar hraren naar achteren wippen en er spatten van alle druppeltjes af.

Vitani keek van de jongen naar het meisje. Ze zag hoe ze mee vloog met de vogels. Vitani keek er bewonderend naar. Het was vast een mooie kracht als je kon vliegen. Dan was je zo vrij. Teminste dat dacht Vitani dan. Misschien moest ze met deze mensen ook contact proberen te maken. Vitani liep langzaam naar het meisje toe. ''hallo..'' zei ze zacht en wat onzeker. Ze liet haar capouchon van haar hoofd af gleiden en ze keek even naar het water maar toen weer naar het meisje.

White keek om maar zweeg.Ze liet haar blkik hangen op het water.Uiteindelijk zei ze toch iets."Hallo" zei ze wat sipjes.Ze keek naar haar maar dan weer naar het water.Ze liet haar voeten in het water wiegen en als ze haar voeten omhoog deed drupte er waterdruppeltjes van.Ze glimlachte sufjes en keek naar het meisje naast haar."Wat zijn jouw krachten" zei ze om de stilte te verbreken.Ze keek haar aan en haalde diep adem.De frisse buitenlucht deed haar goed ze snoof van alles rondom haar.

Vitani ging op een rots zitten bij het water en keek toen naar White toen ze weer iets vroeg. ''eh.. ik heb nog geen krachten'' zei Vitani met een zucht. Ze keek weer even naar de jongen en daarna weer naar White. ''ik ben Vitani en jij?'' vroeg ze maar om even van onderwerp te veranderen. Ze wou namelijk niet zielig lijken omdat ze geen krachten had.

"Ik ben White, ben jij hier al lang" zei ze.Ze keek haar aan en zuchtte.Ze wou iets doen maar wist niet wat.Ze stond recht deed haar handen voor zich uit en sprak een spreuk uit.Er kwam een tafel met eten erop tevoorschijn xD.
"Zet u" zei ze vriendelijk ze had trek dus ging ze direct aan de tafel.Er lag brood en nog een paar dingen.Ze pakte er een en at het op."Jij ook?" ze keek haar vragend aan.

''oke aangenaam White, en ja ik ben hier al best lang'' zei ze en keek toen verbaasd naar de tafel met eten. Ze ging zitten en eigenlijk realisteerde ze zich nu dat ze al een tijd niet meer gegeten had. ''kan jij dit allemaal gewoon tevoorschijn toveren?'' vroeg ze verbaasd en nam een stuk brood van White aan. Ze at het rustig op en wachtte op antwoord van White.

"Ja dat kan ik"ze glimlachte en genoot van het eten.Ze at van het brood en van het fruit.Ze had een appel maar wou die schillen.Ze dacht in haar gedachten aan een mes.En het mes verscheen op haar bord.Ze grinnikte en schilde de appel."Ook een stukje" ze sneet het klokhuis eruit en keek naar haar.Ze sneet het in 4 stukken en gaf Vitani 2 stukjes."Smakelijk" zei ze.Ze at het in kleine stukjes op.Na een tijdje stond ze recht liet de tafel verdwijnen.En liet 2zakdoekjes tevoorschijn komen.Ze gaf een zakdoekje aan Vitani en kuiste haar mond af.

Vitani keek er glimlachend aan. Ze nam de twee stukjes appel aan en at ze rustig op. Even later stond ze op en zag hoe White de tafel liet verdwijnen en haar even later een zakdoekje gaf. Vitani veegde haar mond schoon en keek toen naar White. ''dat is echt handig zo'n kracht zeg, zo heb je altijd eten bij de hand en het smaakt nog lekker ook'' zei Vitani glimlachend. Ze glimlachtte niet vaak maar ze vondt White wel aardig, dus kon ze een glimlach niet verborgen houden.

Ze keek naar haar."Ja dat is waar. Maar ik weet zeker dat je op een dag je krachten gaar vinden, je moet alleen geduld hebben."Ze zei dat met een hele rustige stem dat het niet te overdondert uitkwam.Ze glimlachte lichtjes en keek naar haar.Wat vond ze het hier leuk is zonder al die wrede mensen maar met alleen een leuk en vriendelijk meisje.Ze probeerde niet te veel zot te doen want nu was ze zo een beetje hyper aan het worden.Zelf hield ze haar in en bleef gewoon strak voor zich kijken."Wat vind jij hier van.Helemaal voor jou." Ze liet een pasgeboren katje tevoorschijn komen die ze in haar armen legde.Het katje miauwde hart maar dat ging over na een tijdje.