Iemand om mee te praten..

"De eenhoorn van licht heb ik aangevallen maar daarna heb ik haar geheeld "zei hij tegen haar . Hij schaamde zich er voor en dat merkte je wel . Hij zuchte en keek over het meer heen .Er viel een klein blaadje op hem en hij blies het weg .Waardoor zijn zwarte lokken voor zijn ogen vielen .

Youna knikte "ow" zei ze rustig en ging op haar rug liggen. De jonge grassprietjes prikte in haar nek. Een lieveheerbeestje beklom een lange grasspriet en vloog dan weg, Youna keek het na tot hij verdween in de witte wolken. "Een prachtige dag hé" zei ze zacht en sloot haar ogen.

"Ja dat wel "zei hij .Hij keek naar de lucht en zuchte .Daar waren zijn ouders en vrienden . Hij maakte een vuist waar vonkjes in kwamen . Hij moest daar zijn niet zij . Hij werd lichtjes kwaad bij die herineringen .

Aysha keek een tijdje naar de twee, maar zei niks. 'Zeker' antwoorde ze vaag op de vraag van Youna. Vogels die kwetterde met eten en hun bek, het stille geluid van het meer en natuurlijk de felle zon die scheen op het meer dat schitterde. Ze ging naast Youna liggen en genoot van de omgeving. 'Hoe is het met jou?' Vroeg Aysha aan Youna en keek in de richting van David. De vonkjes uit zijn vuist waren een teken van woede dacht Aysha. 'Maar waarom?' Vroeg ze zich af. Vrolijk pakte ze een nieuw grassprietje en begon erop te kauwen.

White kwam aan en zag iedereen staan.Ze zuchte en zei wat sipjes:"Hallo".Ze keek in hun richting en haalde rustig adem."Wie ben jij" zei ze kil tegen david.Ze zette zich neer en keek naar hen.

Aysha zag dat White bedroefd kwam aanlopen. Ze draaide zich om, toen ze de stem van White hoorde, het klonk niet echt vrolijk. 'Hey White' En knikte dat ze naast haar moest komen zitten. 'Ik moet je nog iets vertellen' Een glimlach kwam op haar gezicht. Daarna keek ze weer naar Youna die nog steeds op haar grassprietje was aan het kauwen.

White keek met een bedroefd gezicht naast haar zitten."Wat is er dan" ze keek wat sipjes en keek naar haar.Ze zuchtte diep en keek naar de lucht,een windvlaag kwam en liet haar haren naar achteren wapperen.Toen keek ze weer met een sippe blik naar Aysha.

'Nou, eerst wat is er met je?' En keek bedroefd en sip terug naar White. 'Anders ben ik ook niet vrolijk hoor' En zag een glimlach op White's gezicht. 'Vertel maar' Ze gooide haar grassprietje weg in het water.

( niet voor mij antwoorden hoor ik ben niet blij)

White keek weer naar haar en zei nog altijd sip:" Nouh...is gewoon Gavinb laat me in de steek en daar heb ik geen goed gevoel van" ze zuchtte diep en keek voor zich uit."En wat wou jij nou zo perce vertellen?" ze keek naar haar met een vage blik en wachtte op antwoord.

(moet weg, sorry maar je kan toch even blij zijn)

Aysha keek even naar de andere twee. 'Dat doet er nu niet toe wat ik wou vertellen..' En keek met een vage blik naar White. 'Ik wil eerst jou probleem oplossen' En knikte gerusstellend naar haar. 'Heb je hem al heel lang niet meer gezien?' Fluisterde ze. 'Of ziet hij je gewoon niet staan?' 'Ik weet ook wel dat ik geen expert ben, maar als nog wil ik je graag helpen'En keek een eindje voor zich uit nog steeds luisterend voor White.

"Het is gewoon... ik was eerst met Gavin maar na een tijdje miste ik hem zo erg omdat hij niet meer kwam dat ik gewoon het afgetrapt hep en opnieuw in het leven gegaan.Maar dan werd ik verliefd op een ander maar daar kwam niets van dus Gavin hoorde dat ik op een ander was dus was hij boos.En nu wil ik teruig bij hem zijn maar bhij is heel hard gekwetst " ze snikte bij wat ze vertelt had en keek terug naar Aysha."En nu is het waarschijnlijk te laat".

'Dat is wel jammer ja' Aysha vond het moeilijk om iets te zeggen, straks zou ze iets verkeerd zeggen en.. 'Ik vind het moeilijk hoor' En knikte meelevend naar White. 'Ik zelf heb er niet zoveel verstand van, maar ik heb misschien een idee' En keek haar vrolijk aan. 'Ik zou bijvoorbeeld' In het midden van haar zin stopte ze. 'Nee, ik denk dat ik me er beter niet kan mee bemoeien, tenzij jij dat perce wil natuurlijk' Aysha zuchtte diep en bekeek haar spiegelbeeld in het glanzende water. 'Ik denk dat je hem even met rust moet laten, en hem daarna een keer goed uitleggen dat je nog zeker iets voor hem voelt, maar neem nu maar even afstand en kom tot rust' Ze hoopte dat White er iets aan had.

Kyle liep rond .Hij merkte de meisjes niet op . Hij liet zijn voeten in het meer gijden en legde zijn katana naast hem neer . Hij keek met zijn bruine ogen over het meer heen en zuchte .Waarom waren zijn ouders vermoord ? waar waren zijn zussen en broer ? Die vragen gingen door hem heen .

Aysha's gedachte dwaalde af en keek naar het heldere meer. Grote kringen werden steeds duidelijker in het water. Verbaasd keek ze op en vroeg zich af waarvan de kringen vandaan kwamen. Ze trok een vaag gezicht naar de overkant en zag een jongen aan de oever zitten. Ze wenkte met haar hand dat hij moest komen. Toen draaide ze zich terug om naar White. 'Ik vind het rot en moeilijk voor je, en dat meen ik echt, hopelijk vergeef je het mij als ik iets verkeerd heb gezegd' En keek toen met een vage blik naar de overkant.

Hij stond op en sprong met een snelheid over het meer .Hij lande voor hun en keek hun aan . Hij wist niet waarom hij moest komen maar ging wel op de rots zitten .
Hij keek voor zich uit zonder emotie . Zijn bruine ogen dwaalden over het meer alsof ze iets zochten .

Aysha zag dat hij verward naar hen keek. 'Je bent welkom hier' Zei ze nog maar. De warme en felle zon scheen nog steeds hard, nu zeker dat het midden op de dag was. Aysha legde een arm over de schouder van White heen. 'Ik weet nog wel dat ik in de problemen zat en jij mij ook hebt geholpen' En glimlachtte naar White.

"Ik zit liever op men eentje "zei hij . Zijn blonde haar scheen fel in de zon . Hij vond het een goede dag omdat de zon scheen . Dat was deels door zijn krachten .Maar hij vond niet dat anderen dat ook moesten weten .Dat was dus waarom hij zo misterieus over kwam .

'ok, dan laat ik je met rust, als je dat liever hebt. Tenzij je natuurlijk mijn vriendin wil helpen. Ze zit namelijk met een moeilijke discussie' Aysha liep even naar de oever en nam een lange grasspriet en begon erop te kauwen. Ze keek recht in de zon, en draaide snel haar hoofd weer weg. Een vage blik richtte zich op Kyle, iets mysterieus was er met hem aan de hand, daarom dat hij kortaf deed. Dwaalde het in Aysha's hoofd.

Hij liep naar white en zei "Geef hem even de tijd hij komt wel bij je terug. "Toen keek hij even naar Aysha en ging weer op zijn rots zitten .Hij moest toch wel wat vriendelijker worden dat was zeker .

'Ik hoop dat ze iets met onze wijze raad kan XD' Grinnikte Aysha, maar keek daarna weer serieus. 'Ik weet dat het erg rot voor je is om je partner te missen, al heb ik daar zelf niet echt ervaring mee' Ze leunde achterover en ging op haar rug liggen in het gras. Aysha genoot volop van de natuur. Een grote groep vogels vloog vrolijk in de helderblauwe lucht, waarna een paar velrore vogels verward achteraan vlogen. Bij die gedachte glimlachtte ze.

(Sorry^^ moe weg)

Kyle zuchte en keek weer over het meer uit . Hij haalde een foto uit zijn zak en keek er naar . Zijn broer stond erop en zijn zussen Imala en Eyota en zijn ouders Bredon en Peyton .Er viel een traan op de foto en hij stak die weg .

kayla kwam aangelopen. op haar voet zat een grote schram die erg hard bloede. pijnlijk ging ze bij hen zitten. de tranen stonden in haar ogen, het prikte dan ook verschrikelijk hard. rustig probeerde zehet schoon te maken. maar natuurlijk lukte haar dat niet zuchtend keek ze naar de wond. met ijs zou het waarschijnlijk toch niet lukken.

Kyle liep naar het meisje toe en zei "moet ik helpen ."Hij keek haar vriendelijk aan maar met een klein beetje misterie .

Aysha zag dat een meisje naast hen ging zitten. Ze bekeek haar van top tot teen. Toen zag ze dat er een grote schram op haar voet was. Ze keek toen weer naar Kyle die haar probeerde te helpen, maar ook dat hij net iets weg stopte. 'Wat is dat?' Vroeg ze nieuwschierig. 'Niet zeggen als je het niet wilt' Vulde ze er nog achter. De grote schram bleef maar bloeden en zag dat het hen niet goed lukte. 'Zal ik ook even helpen' Vroeg ze vriendelijk en glimlachte toen naar Kyle en Kayla. Ze haalde uit haar zak een doek en een wreef de wond schoon, ze haalde ook een soort groene zalf uit haar zak en smeerde die erop tegen het ontsteken. Tenslotte nog een verband zodat er geen vuil maar in kon komen. 'Zo dat is ook alweer gebeurd' Zei ze vrolijk.

"dankje" zei ze snel ze keek hen schuw aan. maar na een tijdje wist ze dat ze geen slechet bedoelingen hadden dus keek ze rustig voor zich uit. "ik ben kayla" zei ze om de stilte te verbreken. haar haar gleed over haar ogen met een zucht legde ze het goed terug. ze keek toen nieuwsgierig naar het kadertje of foteo die hij wegstak.