Verveling heerst

Silver briesde. Ze vond de neiuwe jongen wel aardig. Toen Youna het spul op haar achterpoot smeerde pikte het even. Langzaam voelde ze de pijn verzachten. "Dankje." Ze knikte naar Youna en Quinten die haar mooi vond XD. Silver zag dat White huilde. Ze liep er voorzichtig naartoe. Ze gaf een klein briesje in haar nek en gaf haar een troostend kopje. "Je moet heus niet wenen hoor." Ze glimlachte en liep terug naar de andere. "Ik ben Silver." Zei ze snel toen ze door had dat ze haar naam nog niet had genoemd.

"ik ben Quinten"zei Quinten. Hij ging voorzichtig naast Youna zitten. Hij keek naar de brandwonde van de eenhoorn "Het zal denk ik zeker de eenhoorn nog last bezorgen". Hij keek daarna naar Youna. Hij glimlachtte even.

White kwam weer rustig aanvliegen en lande rustig op de grond ze zei vriendelijk" het spijt me dat ik zo deed tegen jou silver". Ze keek nog is naar de anderen die er bij stonden, ze veegde nog rap haar tranen weg en groete ze vriendelijk met:" hallo iedereen sorry dat ik zo kinderachtig doe". Dan ging ze weer rustig gaan zitten ze voelde zich toch al ietsje meer op haar gemak.

"Misschien maar het is wel beter dan er niets aan te doen" zei Youna lachend tegen Quinten. Ze keek even naar Quinten en dan naar Silver. "Ik ben youna trouwens" zei ze dom. De donkere wolken trokken langzaam weg en de zon kwam tevoorschijn. Toen merkte W<hite pas op. "Het geeft niet hoor" zei ze vriendelijk tegen haar.

"geeft niet" Glimlachte ze kort. Ze zette zich voorzichtig neer op een hoopje zacht mos. Ze hinnikte even zachtjes. "Amor zal er nog spijt van krijgen." Grijnsde ze breed. Ze keek naar haar poot. "maar nu nog even niet. " Ze nam een stukje gras en at het op. "Er zitten hier veel slechte..." Zuchte ze. "maar gelukkig ook veel goede." Silver twijfelde even aan welke kant ze zou gaan staan. Nu ze tegen amor had gevochten had ze wel veel meer de keus om goed te worden. Ze schudde haar hoofd en besloot er later maar aan te denken.

"Is niets"zei Quinten op een aardige toon. Hij keek weer naar Youna "inderdaad" Hij lachtte even. Hij geeuwde even en hij speelde met wat vonkjes die hij had gecreeërd. "ik hoor allesinds niet bij de slechten"zei hij met een glimlach.

" Gelukkig zijn jullie niet al te boos voor mijn kinderachtige gedoe" zei ze
Ze geefde een blik naar quinten en dan weer naar silver.
Ze aarzelde maar zei kort:" Ik denk dat ik hier niet thuishoor".
Ze gaf nog een laatste blik op silver en vloog toen lichtjes weg.

"Ik ook" zei Youna zeker. Ze keek naar de vonkjes en lachte. Ze ging op haar rug liggen. De zon prikte in haar ogen maar dat vond ze niet zo erg. Een vogeltje vloog voorbij een landde op een tak. In haar ooghoeken zag ze dat White wegvloog. Ze ging terug normaal zitten en keek haar aan. "Waarom ga je weg" riep ze haar na.

Silver keek verbaasd naar White die wegvloog. Ze moest wel toegeven dat ze snel verdrietig werd. XD. "Wacht." Riep ze vriendelijk. "Blijf gewoon nog even en vergeet wat er is gebeurt." Ze keek naar Quinten en Youna. "Zijn jullie van hier?" Ze spitste haar oren toen ze ene schattig plushig konijntje weg zag huppelen tussen de bomen en struiken op weg naar zijn hol. "Kan er hier iemand om gaan met water?" Ze kon zelf amper met water omgaan en wou het graag nog meer leren. Het was moeilijk om te vechten als je alleen je hoord kon gebruiken om dingen te verplaatsen of weg te gooien.

"nee ik ben van het noorden"zei Quinten met een glimlach. Hij keek even naar het vogeltje. Hij bleef even met zijn blik hangen en keek daarna naar Youna. Hij glimlachtte "wat kan je nog van krachten?"vroeg hij aan Youna.

Youna keek naar Quinten. "Sorry maar nee dat kan ik niet" zei ze. Hier blik viel op White. "Misschien kan zij het" zei ze vriendelijk. "Kan jij met water om?" riep ze naar White in de hoop dat ze het nog hoorde

"ik ben alleen goed in het omgaan van energie"zei Quinten. Hij keek naar Youna. Hij glimlachtte breed. Hij onderdrukte een geeuw en keek daarna naar de grond.

White keek nog met een blik naar youna en silver.
Maar vloog toch weg na een tijdje vliegen dacht ze na waar ze nu naar toe zou gaan ze kijkte in hezr rond maar wist toch dat ze fout zat ze keerde met een vaard terug naar silver en geefde haar de dikste knuffel die ze nog nooit zomaar aan iemand had gegeven.Ze had tranen in haar ogen ze kon gewoon niet geloven dat ze wou weg gaan.Door een domme vraag dat Silver zelf beslist . " Het spijt me zo ergg het spijt me zo erg" zei ze nogmaals maar vol tranen in haar ogen.

"Ga nou niet weg..."zei Quinten. Hij stond op en liep naar White. "Je bent hier meer dan welkom"zei hij. Hij veegde een traan van White's wang. "nou niet meer huilen". Hij glimlachtte.

Silver schrok toen ze inneens een grte knuffel kreeg. "Ben je altijd zo gevoelig?" floepte ze er ineens uit. Ze zuchte. Dat had ze beter niet gezegd. "Sorry."stamelde ze. Ze stond recht en liep wat dichter toe naar de rest. "En jij?" vroeg ze aan Youna. Ze vroeg zich af of ze van hier kwam of van ergens anders. "Sorry voor mijn nieuwschierigheid."

Youna begon te lachen. Ze vond White wel iets hebben. Daarna keek ze naar Quinten."Ik kan dingen verplaatsen zonder ze aan te raken" begon ze " heb ik geleerd van m'n grootvader". Ze keek naar een omgevallen boomstam en consentreerde zich er goed op. Na een tijdje begon de stam te zweven. Ze legde hem wat verder neer. "En m'n vader zei altijd dat ik goed kon vechten". ze lachte sloot haar ogen even. Ze hoorde de woorden van Silver. "Ik kom uit het zuiden" zei ze zacht.

"lekker warm"zei Quinten. Hij draaide zich om en liep weer naar Youna. Hij ging weer comforabel zitten. Hij gebaarde naar white dat ze erbij moest komen zitten. Hij rekte zich even uit.

" dankje" zei ze met een blik naar qointen. "En silver ik weet ik ben een gevoelig iemand ik moet altijd van het minste dat er iets is weglopen" zei ze." En ik heb natuurkrachten en kan vliegen" zei ze wat lachend.Niemand vroeg naar haar krachten dus dan zei ze het maar zelf.

Quinten keek weer naar Youna. Hij geeuwde weer en speelde met wat vonkjes. Hij amuseerde zich er kostelijk mee. "Ik ben hier net"zei hij dan maar. Hij glimlachtte kort.

"leuk" zei Youna weer lachend. Toen veranderde haar blik plots naar wat verdrietig. "Ja" zei ze tegen Quinten "soms zelfs te warm". Haar ouders waren gestorven aan uitdroging en op dat moment is ze weggetrokken. Tot ze hier aan kwam. Ze zuchtte en keek naar de grond

Silver besloot meer om haar krachten prijs te geven. "Ik werk met de natuur." Zei ze stil. "Ik kan de wind en de planten, bomen besturen. Als ik genoeg krachten heb ook het water maar dat word mielijker." Vervolgde ze. Ze vondhet hier wel gezellig. De warmezon scheen op haar glanzend witte vacht en het leek of hij iedereen kalmeerde met zijn warme zonnestralen. Ze sloot even haar ogen en zwiepte met haar staart een vervelende bromvlieg weg. Ze hoorde het gezang van de vogel ook.

Quinten glimlachtte "bij mij het omgekeerde"zei hij. Hij voelde zijn wangen héél even rood kleuren maar probeerde het te negeren. Hij keek naar Silver "leuk"

white genoot mee met de zonnestralen en keek met een blik naar silver en Quinten en youna ze zei" ik vind het hier wel best gezellig" . Ze wilde wat gaan doen want ze was niet zo een meisje dat konstant stil bleef zitten.Ze probeerde met een spreuk het een beetje gezelliger te maken.Ze sprak de spreuk uit en er kwamen roze bloemblaadjes aangewapperd.Ze keek vrolijk rond haar heen." dit was dus 1 van mijn krachten " zei ze trots van haar spreuk.

"natuur"zei Quinten met een glimlach. Hij vonkte met zijn vinger "mijn kracht"zei hij. Hij keek om te beurt naar White en Youna. Hij speelde wat met zijn vonkjes.

Silver hapte naar een rozenblaadje dat langs haar hoofd dwarrelde. "Dit kan ik niet. Vooral bomen of planten laten groeien." Ze lachte en stijgerde even hyper. "Wie durft er op de gevreesde achtbaan?" Ze draaide zich om en hoopte dat er iemand op haar rug kwamzitten. "Wie durft"