Verveling slaat toe

Yuri keek kalm rond. Het was nog dag. Maar het zou niet enorm lang duren voor het nacht zou worden. Slapen in de open lucht deed hem het beste. Kalm liep hij verder. Het bos bleef mooi. Hij keek rond en glimlachte licht. Het voelde goed in de natuur te zijn. Ineens stond hij voor een meer. Hij glimlachte en ging bij de rand zitten. Een vlam kwam op zijn handen en begon om hem heen te cirkelen. Hij verveelde zich. Het was zo saai alleen. Kalm keek hij rond. Zijn ogen die af en toe mee schoten met het vlammetje. Het veranderde zo af en toe van kleur. Kalm haalde hij, terwijl het vlammetje rond bleef zweven, een appel tevoorschijn en begon er van te eten. Honger, dat had hij.

(Het is afgesproken dat Neko en ik in dit topic komen dus aub geen reacties van andere voor Neko er is ^^)

Aan de andere kant van het nimfenmeer stond een meisje, met blauw haar en blauwe ogen. Haar gezicht straalde vriendelijkheid uit. Neko, het meisje stond op haar watersturen te oefenen, natuur en watersturen waren haar krachten. Neko was best vrolijk dus srtraalde een fijn zonnetje door de do,kere wolken, zei kon beslissen of het regende, sneeuwde, zon was enzovoort, maar dat juist op de plek aar zij stond. Ongeveer een cirkel met diameter 6 meter koos zij het weer, voor zichzelf. Ze stond kleine golfjes te maken. Met de kracht van natuur had ze een handig bootje van taken en bladeren gemaakt. Dat liet ze rustig te water en maakte een klein briesje, zodat er wind in het bladerzeil kwam en het een beetje voortdreef. Eerst kwamen kleine golfjes aan de beurt, maar op den duur maakte ze ze alsmaar groter en groter. Neko liet het bootje omkantelen en stopte de golven. Ze legde haar blauw haar achter haar schouders en deed haar kleedjde uit, waaronder ze een bikini aan had en ging het water in. Pas dan merkte ze de jongen op, ongeveer haar leeftijd. "Oh, sorry ik had je niet gezien" Bloosde ze een beetje en ging op een steen, in het water, zitten. Met haar watersturen maakte ze weer golven, naar zichzelf toe, wachtend op een antwoord van de jongen.

Yuri zijn ogen gingen ineens naar de rand van het meer. Leek het nou maar of was er een precieze cirkel dat de zon scheen. Hij volgde de lijn en des te meer hij hem volgde des te zeker hij er van was. Echter stopte hij halverwege. Hij zag precies in het midden een meisje zitten die water aan het sturen was. Hij wilde haar niet aanspreken. De ene die water stuurde en die hij kon accepteren was Naïla. En toch zei iets tegen hem dat hij het toch moest proberen. Helemaal toen ze ineens iets zei. Hij keek op. Hij slikte. Ze stond ineens in haar bikini. Hij sloot kort zijn ogen. "Geeft niet..." zei hij kalm. Hij keek naar de lucht. De wolken waren precies een cirkel van, geschat, 5 tot 6 meter. Het verschoof precies met het meisje. Haar doen dus, concludeerde Yuri. Hij had ook wel zin in zwemmen. Het was toch niet zo slecht weer en warm was het wel. Ineens vielen zijn kleren op de grond en was hij weg. Hij was weg geteleporteerd en was recht boven het meer terechtgekomen. Hij had een zwembroek aan. Die had hij altijd aan sinds hij van zijn watervrees af was. Hij schoot recht naar het water. Tien meter voor het wateroppervlak vatte hij ineens volledig vlam. Hij glimlachte en schoot onder water. Daar bleef hij op een bepaald punt hangen. Sloot zijn ogen. Het water op zijn punt begon te borrelen en te stomen. Het werd warmer daar. De vlammen bleven branden maar dit was niet bepaald iets wat je zomaar deed. Vijf minuten wist hij onder water te blijven. Niet doorhebben dat het meisje zich zorgen kon maken bleef hij onder water. Op een gegeven moment gaf hij het op. Hij voelde alsof het water nu meer kracht kreeg. De vlammen schoten weg en Yuri zwom omhoog. Die vijf minuten had hij onder water gebleven en schoot hij met zijn hoofd omhoog en hapte hij naar adem. Hij keek naar het meisje. Met een tevreden glimlach keek hij rond. Hij had een nieuw record weten te zetten.

Neko keek naar hem, een jongen ongeveer haar leeftijd. 'Geeft niet' antwoorde hij. En hij keek naar haar, en de cirkel van zonlicht. Opeens verdween hij zomaar en kwam in het water terecht. "Whoow" Lachte ze. Maar hij was al onder water, lang onder water. Opeens werd het warmer in het water, en er kwam stoom op. Ze ging ook naar onder en zag de jongen vuur maken onder water, hoe deed die dat? Hij had duidelijk vuur krachten. Na een lange tijd kwam hij weer boven en ze maakte vrolijk een golf naar hem. "Ik heet Neko, hoe heet jij?" Vroeg ze glimlachend. Neko maakte een soort van aanhoudende golf onder haar, waardoor ze op de golf zat, met haar krachten hield ze de golf ook op zijn plaats. Genietend van het zonnetje boven haar sloot ze haar ogen, goed luisterend en wachtend op het antwoord. De jongen zag er niet slecht uit, op die kras op zijn kaak na dan. Neko keek hem terug aan, ze had nog nooit eerder een vuur stuurder gezien, laat staan ontmoet. Een glimlach kwam op haar gezicht, ze zou graag wat kunstjes van hem zien, gewoon uit nieuwsgierigheid.

Met een kalme blik keek hij rond. Een glimlach sierde op zijn gezicht. Ineens kwam er een golf over hem heen. Hij grinnikte een keek naar Neko. "Yuri, dat is mijn naam..." zei hij glimlachend. Kalm keek hij naar haar en genoot eveneens van de zon. Het bracht hem nieuwe energie binnen. Hij had vaker watermagiërs gezien en alle had hij een vreemd gevoel. Maar Neko was anders, het gevoel was er totaal niet. Misschien had ze andere krachten waardoor ze niet puur een watermagiër was. Kalm keek hij naar haar. "Dus je gebruikt water?" vroeg hij. "Wat kun je allemaal...?" vroeg hij gewoon nieuwschierig en keek haar kalm aan.

Neko knikte en liet de golf in elkaar vallen, waardoor ze terug in het meer belandde. "Leuke naam" Glimlachte ze. "Ik kan zoals je al zag golven van alle maten maken." Ze trok een sliert water omhoog en maakte er een bol van. Rustig mikte ze op een alleen hangend blaadje aan de bijna kale boom. Ze gooide met volle kracht de sliert water naar het blaadje, dat er onmiddelijk af lag. Ze veranderde de cirkel boven haar in sneeuw en maakte rond haar een schild van ijs. Zo deed ze nog meer trucjes. Neko maakte rond hem ook nog een koker van hard stromend water, alleen waterstuurders konden daar uit ontsnappen. Ze liet het water zakken. "Je kan ook dingen vragen of ik die wil doen" Grijnsde ze. Rustig maakte ze de cirkel terug zonnig, dat vergde wat concentratie en kracht. Het platform van ijs smolt snel.

Yuri zijn ogen keken naar de verschillende spektakels dat Neko maakte. Hij glimlachte. De koker deed zijn gezicht even betrekken. Hij wilde er doorheen maar lukte niet. Hij zuchtte. Ineens verdween het weer en keek hij op. Hij glimlachte kalm naar Neko. "Ach ik red me wel..." zei hij kalm. "Al was het knap wat je deed..." zei hij kalm. Hij glimlachte en ging naar de rand. Vuur in het water maken was niet makkelijk. Hij kon de zwarte vlam gebruiken maar dat is niet echt veilig. Kalm kwamen er twee vlammetjes in zijn handen. Hij begon zijn handen wat te bewegen. Alsof er touwtjes aan zaten maakte de vuurbolletjes cirkels. Ineens gooide hij ze in de lucht en deze klapte als felgekleurd vuurwerk uit elkaar. Hij glimlachte en keek naar Neko. Een kalme blik keek naar haar. Hij dacht na. Hij kon wel de grote slang maken maar hij wilde haar niet bang maken. Wat dacht hij nou, ze was geen kleurter meer. Zo angstig zou ze niet zijn. Hij vouwde zijn handen bij elkaar. Een hoop vuur kwam bij hem. Het vormde langzaam een grotere slangenlijf. Yuri zat op het hoofd en de slang keek onophoudelijk naar Neko. Het leefde letterlijk maar het nam geen dreigende houding aan. In tegendeel, het legde zijn hoofd op de rand van het nimfenmeer.

Neko was aan de grond genageld. Was dat nou een slang van vuur? Het zag er fantastisch uit. Ze vervoerde zich met een golf naar de andere kant van het meer en nam haar jurkje, en ging terug. Ze trok het aan en strekte haar arm uit naar de slang. Het voelde warm aan, net als een warm bad. Rustig klom ze erop en voelde de warmte haar benen verwarmen. Ze voelde zich lekker op deze slang, misschien was het omdat ze Yuri vertrouwde dat hij haar niet zou verbranden met die slang. Ze ging dichter bij hem zitten, maar niet tegen hem aan. Yuri zou nog kunnen schrikken als ze dat deed. Neko deed haar drinkpul over haar heen, deed de dop er af en stuurde het water erin. Daarna draaide ze de dop er weer op. In haar cirkel liet ze een warm briesje waaien. "Yuri, kan je deze slang ook laten rondvliegen, zoals ik met het water kan?" Ze keek hem vriendelijk aan. Neko had nog een geheime kracht, die ze hem later zou vertellen. Ze mocht hem wel, maar vertrouwde hem nog niet zo hard dat ze alles zou vrijgeven.

Yuri zijn ogen keken naar Neko. De slang hief even zijn hoofd op en siste licht toen Neko de slang aanraakte. Het was meer een schrik reactie dan een dreigement. Yuri klopte even op het hoofd van de slang die kalm weer ging liggen. Kalm liep hij naar de rug en ging er op zitten. Ineens kwam Neko naast hem zitten en glimlachte hij. "Rondvliegen? Ja, dat kan ik, maar het is zo onnatuurlijk..." zei hij en glimlachte. Hij keek haar aan. Eveneens kon hij iets wat haast niemand wist. Kalm sloot hij zijn ogen. De warmte van de slang was vergelijkbaar met de warmte die Yuri. In de winter had hij het nooit koud. Als Neko tegen hem aan zou liggen zou ze wel merken. Zijn innerlijk vuur bleef immers doorbranden. Als een waakvlam op een cv-ketel.

(sorry voor de laatste vergelijking die slaat nergens op)

"Oh oke" Glimlachte Neko. Ze ging dichter bij hem zitten en nam zijn schouders vast, waarbij ze zijn warmte voelde. "Wat heb jij warm Yuri" Lachte ze, Neko wist dat vuurstuurders altijd warm hadden, dat was eenmaal zo. "Nou, at kan je zo nog allemaal?" Lachte ze vrolijk. Yuri was de enigste vuurstuurder die ze kende, en ook een van de eerste die ze mocht.
Flashback
Een klein waterstuurdertje van 4 jaar liep over de speelplaats. Een blauw rugzakje hing half aan haar schouder, en viel bijna. Een grote waterbus bengelde over haar schouder. Neko, het kleine meisje werd achtervolgd met kleine vlammetjes, die vuurstuurders op haar hadden afgevuurd. Zo ging dat al dagen door. Maar de dag toen ze 5 werd was deze kleine meid het beu, en opende haar waterbus. Met het dopje in haar rugzak steken, concentreerde ze zich al. Ze klemde haar handen tot vuisten, kwam recht en haalde een sliert water uit haar waterbus, die ze op de grond zette. Haar echte vriendin, een luchtstuurdertje nam het rugzakje en de waterbus bij haar terwijl Neko een bal vormde met het water. De vuurstuurders lachten haar uit, maar zij wist beter. "PAK AAN" riep ze en gooide met volle kracht de waterbol naar de groepslider en ging er naartoe, haar cirkel veranderde in sneeuw, en de jongen werd gevangen in een koker van ijs, een harde koker. Haar vriendin gaf haar waterbus terug en haar rugzakje ook, ze had op de waterbus al het dopje gedraaid. "Dankje" Zei ze tegen haar en gaf haar een knuffel. De jongens hadden haar nooit meer gepest, omdat ze nu wisten hoe gevaarlijk water en natuurkrachten kunnen zijn. Al wisten ze haar andere kracht niet, niemand wist dat.

Neko schrok wakker, die flashback was een van haar raarste dagen van haar leven geweest. Ze keek naar Yuri.

Yuri keek kalm naar de slang en streek over zijn rug. Het was meer steen met wat vuur. Kalm keek Yuri naar Neko toen hij haar woorden hoorde. "Tsja, vuur he..." bracht hij uit. Kalm keek hij naar het meer. "Ach wat ik allemaal nog meer kan. Ineens zat hij aan de andere kant. "Teleporteren..." zei hij kalm en glimlachte. "En ik kan iets wat niet iedere vuurstuurder kan." zei hij. Hij pakte een vlam en liet hem in zijn hand zweven. Het vuurtje kreeg verschillende kleuren, van oranje tot groen tot zwart en uiteindelijk werd het een lichtblauwe vlam. Hij keek naar Neko. Hij had ook nog een andere vorm maar die liet hij niet aan iemand zien. Ook die gebruikte hij in uiterste nood situaties. Kalm keek hij naar Neko. "Verder kan ik nog iets erg goed..." zei hij. Hij teleporteerde zich achter Neko en legde zijn handen zachtjes op haar schouder. Deze begon hij licht te masseren en er vormde zich wat vlammen op zijn hand. Deze brandde Neko niet. De warmte zouden er voor een aangenaam gevoel en dat haar spieren los kwamen. Hij glimlachte. Na een paar minuten haar schouders gemasseerd te hebben stopte hij en ging naast haar zitten. "Dat was het zo'n beetje..." zei hij kalm.