So cool place

Light's ogen schoten even naar Misa. 'Misa. Why must you see this?' Dacht hij nijdig. Hij zond de gedachten niet door. Dan kreeg hij toch alleen maar commentaar. Hij gromde zacht en veranderde weer naar zijn mensenvorm. "Goed, vertel me maar wat je wilt bereiken?" Hij dacht even na. 'Mijn uiterlijke doel is heel simpel. De wereld vrij maken van misdaad en er over regeren als een God.' Hij haalde zijn schouders op en liep naar Misa toe. Hij legde zijn arm om haar middel heen en gaf een klein, onopvallend, kneepje in haar zij. Hij zag de ogen van de tijger iets zoeken. Maar hij had geen idee wat. Hij zou het kunnen weten, als hij het lichaam van de jongen over zou nemen. Dan kon hij ook meteen alle gedachten en zo te weten komen. Maar hij hielt zich koest.

Misa keek weer op toen de mensen weer begonnen te praten en glimlachte verbeten naar Riddel. 'Ik doe modellen werk en ook reclames.' zei ze terwijl ze bij elk woord wat vrolijker werd. Ze vond het leuk om andere mensen over haar werk te vertellen. Het was best bijzonder om voor een groot bedrijf te werken terwijl je het kwaad herself was. Ze grijnsde breed en keek weer snel naar Larissa en Sung Jen. Ze keek weer naar de zwarte wolf die langzaam weer de gedaante van Light aannam. God. Ze kon het niet laten een paar minuten lang naar hem te staren voordat ze haar gezicht weer afwendde naar de grond. De Death Note brandde in haar handen. Ze wilde namen opschrijven. Ze schrok op uit haar gedachtes toen ze een arm om haar middel heen voelde gevolgd door een zacht kneepje. Ze keek verschrikt op en draaide haar hoofd een kwartslag zodat ze kon zien wie bij haar stond. 'LIGHT!' vormde haar lippen geluidloos. Ze kreeg meteen een blos op haar gezicht en pakte de Death Note met een hand over. 'Raak aan.' mompelde ze zodat alleen Light het kon horen. Als hij haar Death Note aanraakte kon hij haar Shinigami zien. Ram. Ze wist dat ze hier ergens rond vloog en altijd een oogje in het zeil hield voor Misa. Tevens kon hij ook haar Death Note gebruiken als hij hem had aangeraakt.

Hij bleef rustig. Nadat hij er zeker van was dat er niets gebeurde veranderde hij in een mens. Hij was niet iemand die om zijn lichaam pronkte. Zijn blauwe ogen keken eerst naar Riddel toen die in gesprek was. Daarna keek hij naar Kira. Hij keek daarna weg. Hij had niet echt intrest in het doel die Kira vertelde. Hij leunde tegen een boom en zei verder niets. Hij wist eerder toch niets te zeggen. Hij sloot zijn ogen en luisterde aandachtig.

Riddel luisterde aandachtig naar wat Misa vertelde en keek even naar Kira die bij haar kwam staan. het boekje dat Misa in haar handen hielt verplaatste zich en Riddel voelde zich er niet lekker bij. ze wist wat zo ding kon doen, maar het had geen zin om er tegen in te gaan. Riddel keek even naar Sung jen die tegen een boom aan leunde, maar als snel keek ze weer naar Misa. 'zeker een leuk werkje, fotomodel? ikzelf heb er nooit iets aangevonden, maar er zijn mensen net als jij die er van dromen.' zei Riddel vriendelijk en ze keek Misa recht aan die nog steeds naar kira stond te kijken.

Larissa keek verbaast naar Riddel en MisaL. Ze waren samen aan het kletsen en eerst ging Riddel er gewoon omheen. Daarna naar de twee jongens. Sung jen stond tegen een boom aan. Ze keek ook verbaast naar die twee. Ze dacht echt even dat ze gingen vechten. Ze rolde met haar ogen. "Saai hier!" Dacht ze snel. Waarom is er geen actie? Ze zuchtte . Iedereen was bezig met iemand anders en zij was alleen. Zou ze weg gaan? Of toch nog even blijven? "Eum... wat gaan we nu doen?" Vroeg ze droog. Ze zag een steen , groot genoeg om er op te zitten. Ze ging dus zitten en steekte haar jurkje plat. Ze keek Sung jen in de ogen. Mooie fel blauwe ogen.

Zijn ogen stonden scherp bij nog aanwezigen. Hij keek in de richting van een meisje die verscheen. Hij groette haar neutraal. Even keek hij vreemd op naar Larissa. Hij schudde zijn hoofd. "Hm, nee." Antwoordde hij kort en keek toen op naar het blonde type die verscheen. Hij hief zijn schouders. "Neen kom er maar bij." Hij was alert. Het maakte hem niet zo uit wat voor type de twee vreemdelingen waren. Spoedig volgde nog meer aanwezigheid. Een ander vrouwelijke type kwam te voorschijn. Zijn scherp gehoor reageerde heel even naar iets dat hem in het oog hield. Maar besloot nog maar niets te zeggen. Hij keek naar dat blonde meid die blijkbaar iets vreemd in haar gedachte heeft. Hij bleef rustig en leunde tegen een boom. Waar is hij nu weer in terecht gekomen? Voor de rest zei hij niet veel. Hij was niet iemand die veel praatte maar veel luisterde.