So cool place

Een witte grote tijger onderzocht het terrein. Hij was enkele weken verdwaald geweest. Hij herrinderde zich niet veel aan de gebeurtenise. Hij zag vage herineringen. Zijn ouders die op de grond langen. Een rood vloeistof omringde hem. Hij schudde met zijn hoofd. Het is het beste om er niet aan te denken. De witte tijger had ijsblauwe ogen. Hij keek vriendelijk. Maar er was nog iets aan de tijger. Hij had bovennatuurlijke krachten. Maar hij kende niet alle krachten. Hij was ook deels mens. De grote poten gleden over de zachte grond. Hij keek rustig rond.


(Sorry voor korte post moest gaan.)

Plaatje komt morgen

Misa liep door de valleien heen met de Death Note stevig onder haar arm. Ze was nieuw in dit gebied en wilde alles wat beter leren kennen. En ze wilde alles doen voor Kira. Sinds ze wist dat Light Yagami Kira was, was ze altijd vrolijk. Ze stapte over een groot bosje heen en voelde de wind door haar haren gaan. Heerlijk. Ze sloot haar ogen en ademde de mysterieuze geur van de Vallei in. Ze hield nu al van deze plek, dat zou ze waarschijnlijk ook blijven doen. Ze zag het gezicht van Light weer voor zich zodra ze haar ogen sloot en glunderde. Ze had het echt van hem te pakken. Maar dat kwam deels omdat hij de moordenaars van haar ouders had vermoord. Ze was hem er eeuwig dankbaar voor. Ze bleef stilstaan en opende haar ogen langzaam. Een eindje voor haar stond een witte tijger met mooie ijsblauwe ogen. Ze hield haar adem in en begon aan het puntje van haar Death Note te friemelen. Misschien moest ze niet te dichtbij komen? Misschien wilde hij alleen zijn? Ze naderde de tijger langzaam en concentreerde zich. Ze kon altijd nog zintuigen uitschakelen als het op een gevecht uitdraaide .. maar daar ging ze niet vanuit.

het was een heerlijke dag en Riddel vloog door de lucht als een zwaluw die achter zijn prooi aan zat. en was niet haar bedoeling om insecte te vangen, maar ze vond het heerlijk om rare vormen in de lucht te maken. waardoor er een lichte regenboog achter haar staart aan kwam te hangen, net als bij een vallende-ster. Riddel keek naar beneden en zag een witte tijger rustig rond staan kijken, maar iets verderop zag Riddel een meisje met rustige tret naar het dier toe lopen. maar er was iets aan haar net alsbij die jongen die ze bij de zee had ontmoet. het beviel haar niet, want een raar drukkend gevoel drukte haar op de borst. Riddel landen ver bij haar uit de buurt en liep naar een beekje dat door de vallei stroomde. ze dronk niet gulzig, maar met rustige slokken. het water was mooi helder en je kon ze vissen goed zien zwemmen. Riddel stapte verder het beekje in en dook met haar kop het water in en greep een grote vis tussen haar kaken, daarna kwam ze weer uit het water en ging liggen in het gras. rustig begon ze haar prooi op te eten.

De tijger wilde zich verder verplaatsen. Maar de wind bracht een geur. Meteen wist hij vanwaar het kwam. Zijn ogen flitsten naar een meisje. Enkele jaren jong. Ze was blond en leek iets waardevols te hebben. Misschien krachten. Maar hij wist het niet zeker. Hij voelde in ieder geval energie. Zijn blauwe ogen bleven maar een tijd naar haar staren. Hij was niet iemand die soortgenoten op at. Aangezien hij half mens is. Meteen merkte hij meer gezelschap op. Zijn oren richten er zich maar even naar. Hij besloot maar verder te lopen. Na een klein beetje verder veranderde hij zich. Licht danste om hem heen en veranderde in een jongen. Hij had witte haren met best spieren. Hij vocht wel veel. Hij besloot even te gaan zitten. Hij voelde zich vreselijk. Hij wist niet wat hij moest doen.

een roze kleurige tijger onderzocht de vallei. Ze was hier nog wel een keer geweest. Maar dat was toen haar ouders nog niet dood waren en ze vol blauw plekken stond. Ze wandelde rustig over stenen en keien. Ze had donkere ogen. Beetje oranje maar zeer warm. Ze lachtte vrolijk. Niet veel verder rook ze een mens en tot haar verbazing een tijger. Ze liep er snel naartoe want was zeer nieuwschierig. Ze keek op een afstandje naar een tijger die in een gespierde kerel veranderde en een meisje. Ze bloosde zoals gewoonlijk. En toen ze de andere kant op keek zag ze een wat bekender figuur.Het was Riddel die had ze samen met Light of anders gezegt Kira aan de zee ontmoet. Ze kon dat haar nog geweldig goed herinneren. Ze probeerde zachtjes in het zicht van het meisje en de jongen te komen.

Hij wilde terug opstaan. Maar zijn scherp gehoor merkte weeral een vreemdeling op. Maar zijn reukzin was een beetje verward. Het rook net als hij. Half mens half tijger Zijn ogen waren net zo scherp als een tijger. Hij moest goed kijken om de tijger in zijn ogen op te vangen. Wel een aparte kleur. Paars/roos met orangje ogen. Hij keek even van zich weg. Hij wist eerder niet wat hij moest doen. Hij zou maar naar de paarse tijger gaan. Hij veranderde simpel weg terug in de witte tijger met blauwe ogen. Hij schoot vooruit. Je leek alleen maar een witte streep te zien. Hij moest een bocht rond de paarse tijgerin nemen. Door zijn snelheid moest hij ruimere bocht nemen. Hij remde daarna zo hard hij kon en keek recht in de orangje ogen. Hij zei nog niets. Misschien vergiste hij zich en was het een echt machische tijger.

Larissa zag een bloedmooie witte tijger naar haar toekomen met een ruime bocht. Ze giechelde en bloosde zachtjes. Recht voor hem stond hij. Het was een tijdje stil maar in de ijsblauwe ogen kon je zien dat hij wou praten. "Eum... hallo. Ik ben Larissa en hoe heet jij?" Zei ze verlegen maar tegelijkertijd vrolijk. Ze zag een ander meisje en keek verbaasd. "Stoor ik?" Ze wou eigenlijk naar en riviertje toe om te drinken en jagen. Ze veranderde terug in een mens en zwierde met haar roze haren. Misschien omdat ze roze haren heeft dat zorgt voor een magische vacht. Ze lachtte in zich zelf. "Mag ik jou mens kant zien?" Ze keek nieuwschierig naar de tijger en wachtte rustig tot hij terug verandert.

Hij keek op naar de tijger die antwoorde. Hij knikte. "Ik ben Sung jen." Antwoorde hij kort maar beleefd. Hij keek raar op toen ze blooste. Maar maakt hem niet uit. Hij wilde zich omdraaien maar zag de tijgerin in een meisje veranderen. Ze leek nogal lenig en had roze haren. Ze vroeg om zijn menselijke kant te zien. Hij voelde zich eerst ongemakelijk. Maar daarna liet hij zich zien. Hij veranderde in een man met blonde haren en een breed figuur. Hij zweeg een tijdje. "Zo, eum wat brengt jou hier?" Af en toe keek hij naar de vreemde die nog niets zeiden. Maar maakte hem verder niet uit. ZIjn blauwe ogen wierpen een vriendelijke blik toe.

"Wat mij hier heen brengt? Nou , ik ben zowat ... een beetje ... eum, verdwaald maar ik vind mijn weg altijd terug." Ze keek lief met haar ogen groot. Ze glimlachte breed en keek nog steeds naar hem. Waarom andwoorde hij niet? "Kom ik ongelegen?" Vroeg ze nogmaals nog even vriendelijk als voordien. Hij had een warme stem en een mooi uiterlijk. "En jij? Wat brengt jou hier?" Vroeg ze. Ze had een kort , rood jurkje aan met een hele mooie diadeem met een geel strikje. Ze glimlachte nog eens.

Misa was op een afstand gebleven en was op het eind toch maar de andere kant op gegegaan. Ze had een ander persoontje horen aankomen dus was ze maar naar de dichtsbijzijnde boom gaan zitten. Ze had haar knieën opgetrokken en legde de Death Note op haar schoot. Ze keek toe hoe een ander meisje en de tijger, - die nu een man was geworden -, een gesprek voerde. Ze fronste en keek naar het zwarte notitie boekje op haar schoot. Ze zou wachten met moorden tot Light haar een opdracht gaf, ze was helemaal in de ban van god. Ze grijnsde en keek weer naar de twee mensen een eindje verderop. Langzaam stond ze op en wandelde droogjes naar hen toe. 'Hallo, stoor ik?' vroeg ze. Ze keek ze met een grote glimlach aan en hield de Death Note met gekruisde armen voor haar borst vast. Ze keek van het meisje naar de jongen en weer terug, misschien leerde ze nog wat mensen kennen.

'I'll become the God of the New world. And nobody can stop me.' Zachtjes mompelend liep een lange jongen door de vallei heen. Zijn bruine ogen keken rustig rond, terwijl ze af en toe naar rood flitste. Hij zocht naar iemand, een moordenaar die in dit gebied zou moeten rond lopen. Hij bleef stil staan en richten zijn blik op een klein ventje die probeerde zo onopvallend mogelijk iets te verstoppen. Zijn ogen verschoten naar rood en hij las de naam van de man. Higo Mura. Gevonden! Hij haalde uit zijn zak een stukje papier en uit zijn binnenzak een pen en schreef op: Naam: Higo Mura. Doodsoorzaak: Hartaanval. Tijdstip van dood: 19:32:55 Hij keek van zijn horloge op naar de man en telde de seconden. Precies toen de seconde wijzer op de elf kwam te staan greep de man naar zijn borst en viel stil op de grond. Een sluwe grijns verscheen op zijn gezicht. Hij liep verder, maar ving de geur van twee mensen die hij herkende. Misa en Larissa. Hij grijnsde weer en veranderde in zijn wolven gedaante. Hij zond een bericht vaan Misa toe. 'Niet op me letten, ik weet wat ik doe.' Hij wist hoe Misa op hem zou reageren als hij aan zou komen. Dus hopelijk zou ze zich nu een beetje in weten te houden. Hij sloop dichterbij en bleef stil achter een bosje zitten. Eens kijken hoelang het zou duren voordat Larissa hem zou opmerkte.

de stem van Larissa wekte Riddel op uit haar doemelede slaapstand en ze keek op. Larissa stond met een jongen te praten en later kwam er het vreemde meisje erbij. ze hielt niet van het gevoel die ze met zich mee droeg en Riddel liep met een grote boog om haar heen naar Larissa. 'hoi Larissa leuk om je weer te zien.' zei Riddel en ging links van Larissa staan, zover mogelijk uit de buurt van het vreemde meisje met haar armen gekruist een soort boekje vast houden. Riddel had dit gevoel al eens eerder gehad en dat bekende gevoel van dreiging kwam weer en ze herkende de wolf die vanaf een heuvel naar hen toe kwam geslopen. Riddel trok even een zuur gezicht, maar die was al snel weg zonder dat iemand het door had waar voor ze het deed. Riddel keek weer naar Larissa en wachten op de reactie van Larissa.

Misa keek de twee mensen lang aan en wachtte op het verlossende antwoord ... maar die kwam niet. Ze zag vanuit haar ooghoeken een ander meisje naderen en was verbaasd dat ze in zo'n grote boog om haar heen liep. Ze knipperde verbaasd met haar ogen toen het meisje wel wat tegen het andere meisje zei en niets tegen haar. 'Nou wat aardig.' mompelde ze. Ze blies haar wangen op en draaide zich om, hier was ze schijnbaar niet zo geliefd. Ze kneep haar ogen samen en draaide zich weer om naar de mensen. 'Sung jen, Larissa en Riddel.' las ze boven hun hoofd. Handig die shinigami eye's. Ze draaide zich tevreden weer om en zag een zwarte wolf naderen. Ze keek verschrikt toe naar het grote beest maar werd gerust gesteld door zijn ogen. Die herkende ze uit duizenden, Light! Ze wilde weer losbarsten door zijn naam te roepen maar hield zich net in toen hij haar wat in gedachten zond. Ze sloeg haar hand voor haar mond zodat ze zeker niets doms kon zeggen en draaide zich kalm weer om naar de drie mensen. Mensen die ze niet aardig vond schreef ze in haar Death Note. Voor haar was er geen leven zonder aandacht van andere mensen. Ze keek naar het horloge om haar pols om negen uur moest ze weer bij een fotoshoot zijn met mensen die haar wel aardig vonden, de gedachte maakte haar wat vrolijker.

Riddel keek even naar Misa die stond te dromen ergens over en ze wist dat het goed zou zijn om haar te vriend te houden, want als zij hetzelfde kon als Kira dan wilde ze niet dat het meisje kwaad werd. Riddel liep een klkein stukje naar Misa toe en keek haar in het gezicht aan. 'hallo mag ik vragen hoe jij heet?' vroeg Riddel zacht, maar duidelijk hoorbaar. ze keek even naar waar misa heen gekeken had en zag de wolf aan komen. blijkbaar was Kira iets van plan en daar wilde Riddel liever niet achter komen. haar blik ging weer naar Misa en ze glimlachte vriendelijk naar haar.

Er gebeurde niet veel. Er kwam alleen een meisje naar hun toe. Het bleek dat het meisje Misa heette. "Hallo, Kan het dat ik je eerder heb gezien? Als een fotomodel?" Ze keek heel vriendelijk en vrolijk naar Misa en toen met dezelfde blik naar Riddel. "Heey Riddel, Lang geleden hé." Ze richtte zich op Misa maar al snel kwam daar verandering in want achter Misa stond een zwarte wolf die ze gelijk herkende. "Heey Kira, en met jou ook alles goed?" Ze keek nogal nonchalant naar hem maar dat was voor de grap en waarschijnlijk wist hij dat wel. Ze keek naar Misa en ze kende elkaar presies. "Kennen jullie elkaar soms?" Ze keek nieuwsschierig naar Misa en Kira. Maar de aandacht ging ook naar Sung Jen en Riddel.

Misa keek naar Riddel die opeens naar haar toe kwamen vroeg hoe ze heette. Ze was even geschokt dat Riddel niet wist hoe ze heette. 'Ik ben Misa Misa!' zei ze. Ze keek Riddel onderzoekend aan en richtte zich toen op Larissa die haar schijnbaar wel herkende. 'Ja! Dat ben ik ja!' riep ze vrolijk uit. Ze was blij dat mensen haar herkende van foto's. Ze glunderde helemaal en keek Larissa vrolijk aan. Ze werd wat kalmer en keek van Light naar Larissa. Misschien wilde Light niet dat ze zei dat ze hem al kende. Dat het nog niet bekend mocht zijn. Ze hield haar kaken stevig op elkaar en staarde naar de bladzijdes van haar Death Note. Light was een soort van de baas. Hij zou alles bepalen, daar was hij tenslotte het genie voor. Ze hief haar hoofd weer langzaam en glimlachte uitbundig naar Larissa en Riddel. 'En jullie zijn Riddel en Larissa.' zei ze vrolijk. 'Ik zag het al.' vervoglde ze met een knipoog.

ZIjn ogen gingen behoedzaam heen en weer. Zijn reukzinnen gaf hem een teken dat er iets vreemd naar hem naderde. Hij volgde de geluiden die in zijn omgeving naderde. Hij liet zijn tanden zien. Maar bang was hij niet. Hij was niet zo'n geval dat een watje was en zich probeert te redden. Hij had zo zijn trots. Al moest hij er voor sterven. Hij keek naar het meisje die tegen een of ander sprak. Blijkbaar kende iedereen elkaar of zo. " Ik benader een nieuw gebied. Aangezien ik niet weet van waar ik ben en zo." Antwoorde hij droog. Verder zei hij niets. Hij veranderde zich weer in de witte tijger. Hij voelde zich dan beter. Nadat hij in zijn gedaante veranderde brulde hij luid. Dat was niet het geval dat hij een gevecht wilde maar gewoon om te laten weten dat hij sterk was. Hij keek weer snel naar het meisje. "Zo kun je me vertellen over deze wereld?" Hij keek iets nieuwsgierig.

(Niet alles gelezen vanwege drukte )

[Light is a genius XD]

Light gromde zacht, fijn. Was het Misa niet die hem verraden, zag Larissa hem wel weer. Hij veranderde terug naar zijn mensengedaante en ging rechtop staan. Hij leunde nonchalant tegen een boom en knipoogde naar Misa. 'Don't say anything.' vormde zijn lippen zodat alleen Misa het zou zien. Hij liep naar Larissa toe en glimlachte. 'Hey Larissa. Hoe gaat het?' Hij probeerde zo vriendelijk mogelijk over te komen. Hij wist dat Misa snel jaloers werd. Maar dit was gewoon als spelletje. Hij ging achter haar staan en begon rustig Larissa's nek te masseren. 'Je hebt knopen, dame.' Zei hij vrolijk en drukte stevig in haar nek. Hij wist goed hoe je moest masseren. Zijn zus vroeg er immers ook altijd naar. Hij keek even naar Riddel en zijn ogen vernauwde zich. Daarna lette hij eigenlijk alleen nog maar op de jongen die erbij stond en zich nog niet had voorgesteld. Hij zag dat hij weer in een witte tijger was veranderd. Light grijnsde en hoorde zijn vraag. 'Dat kan ik anders wel doen.' Hij liet de nek van Larissa met rust en legde een arm om haar heen. 'Als je wilt tenminste.' Hij moest zijn spelletje goed blijven spelen, en zo zou dat best kunnen lukken.

Larissa grijnsde. Kira wist best dat zij zich niet liet inpalmen, er zat meer achter. Ze zag dat Misa nogal jaloers keek zeker toen Kira zomaar oppeens aandacht aan haar gaf. Kira begon ook te masseren. Het voelde super aan en viel bijna van kalmte in slaap. "Goed gezint zeker?" Ze grijnzde nog eens en genoot van de massage. Ze vond het nogtans zeer vreemd. Hij volde het gesprek mee. Dat was ook bij haar gebeurt. Ze schrok even want ze dacht echt dat dit tot een gevecht zou uitgaan. "Gaan jullie ..." Even was het stil. "vechten?" Ze vond het nooit leuk om een gevecht te aanschouwen. Ook legde Kira zijn arm over haar schouders. Ze voelde zich misbreukt omdat ze al een vermoeden had... Ze liet Kira gewoon doen. Als zij maar niet het slachtoffer van is.

Hij keek de vreemden jongen vreemd aan. Hij had een raar gevoel en keek heel even weg. Hij was niet echt onder de indruk toen de jongen Larissa begon te masseren of wat dan ook. Toen hij een plotselinge geluid hoorde draaide hij zich om en liet zijn tanden zien. Het was een soort hert dat meteen op de vlucht ging. Toen hij Larissa weer hoorde draaide hij zich om. "Ik begin nooit aan een gevecht. Tenzei iemand het uitlokt natuurlijk." Antwoorde hij. Zijn ogen keken van de een na de ander. Hij zag een vreemde zicht aan Larissa. Een ongemakelijk gevoel. Hij keek weer op naar die vreemde. "Wat bedoel je?" Vroeg hij niet begrijpend. Hij begreep eerder niet wat zijn punt was.

'Uhm. Zo zou je het kunnen noemen ja.' Zei Light en glimlachte. En of hij goed gezind was. Zijn dag liep op rolletjes. Zolang Misa d'r mond maar hielt. Toen Larissa vroeg of ze gingen vechten verscheen er een glimlach op zijn gezicht. 'Vandaag niet. Misschien een andere keer.' Zei hij rustig. Tenzij het vandaag in een gevecht zou uitlopen, maar had gevoel had hij niet. Hij gromde zacht toen de geur van een hert zijn neus binnen drong. De vreemde jongen vroeg hem iets. 'Wat ik bedoel is dat niet iedereen in dit gezelschap mij vertrouwd. Waarom weet ik zelf ook niet. En aangezien wij waarschijnlijk niet goed met elkaar om kunnen gaan.' Hij veranderde na deze woorden in zijn wolvengedaante. Toen hij de jongen aankeek kwam het oer verlangen om hem aan te vallen weer naar boven. Kat. Hij zou de kat eens wassen. 'Hond en kat gaat niet goed samen.' Sprak hij rustig.

Misa keek naar Light die weer in een mens veranderde en glimlachte breed naar hem toen hij haar een knipoog gaf. Ze wilde hem bijna weer bespringen net als op het schoolplein maar hield zich nog net in. Ze keek weer naar Larissa en zag opeens Light achter het meisje verschijnen. Ze keek verbeten toe hoe Light Larissa probeerde in te palmen en blies haar wangen weer op. Hij wist dat ze snel jaloers was! Hij maakte het veels te moeilijk voor haar. Ze wierp Larissa een duivels blik toe en perste haar nagels in de Death Note. Ze werd afgeleid door de jongen die over een gevecht begon. Ze kneep haar ogen weer stijf dicht en opende ze weer langzaam. Met haar shinigami ogen keek ze nogmaals naar de naam boven zijn hoofd. Sung Jen. Ze wilde antwoorden maar Light was haar weer voor. Als ze wilde kon ze ook nog zintuigen uitschakelen. Ze wendde haar hoofd af naar de grond en beet op haar tong zodat ze niets kon zeggen. Light zei dat ze moest zwijgen, maar voor haar was het nogal moeilijk. Ze verschoof haar handen wat van de Death Note en zag de nagel afdrukken in het notitie schrift zitten. Vanuit haar ooghoeken zag ze dat Light weer in een wolf was veranderd, ging iedereen hier dan in een dier veranderen en was zij de enige die het niet kon? Ze perste haar lippen op elkaar en kneep weer in de Death Note.

Alleen Misa en Larissa waren geen dier. Ze kon het wel maar deed het niet voor Misa anders was ze zo alleen. Ze zag haar duivelse blik en keek verbaast aan. Zou ze in love zijn? Ze lachtte in zichzelf. Hij was knap maar echt niets voor Larissa . Misa kende ze nog maar net. Maar ze leek wel jaloers te zijn. Zij heeft ook de death note. Cool! Ze vond het machtig. Dat had ze al eens gezegt tegen Kira. Het was wel gevaarlijk. Maar ja... Ze wist wat Kira dacht over Kat en hond. Ze vond dat flauw . Een kat zou even sterk kunnen zijn. En trouwens een tijger is niet zomaar een poesje die je zonder handschoenen vast kunt pakken. En een hond is ook zeker geen wolf. Zo dacht zij erover maar dat zei ze niet! Wat zou hij toch van plan zijn? Ze wou het weten . En ze wou weten waarom Misa zo jaloers en toch zwijgt. Zo een types zouden voor alles een tegenandwoord verzinnen. Niet dat Misa zo was, ze vond Misa zeer leuk. Ze glimlachtte nog eens naar die Sung jen.

Zijn droge ogen richten zich naar Kira toen ie in wolven gedaante was veranderd. Hij glimlachte op zijn opmerking. " Inderdaad, maar ik ben geen katje. Ik ben een tijger.' Zei hij met zijn ogen rollend. iedereen probeert hem vaak dwars te zitten. Even trok zijn aandacht naar de twee meiden. Hij had wel door dat hier iets niet juist was. Hij keek naar Kira. "Goed, vertel me maar wat je wilt bereiken?" Zijn ogen werden strakker maar ook nieuwsgierig. Hij had niet zo'n zin in een gevechtje. Maar als het moest dan moest het. Zijn blauwe ogen bestudeerde ondertussen naar de lichaamstaal.

Riddel had rustig staan luisteren en zag de blik die Kira haar gaf. ze beantwoorde zijn blik op dezelfde manier en keek van Larissa naar Misa. 'sorry, Misa maar ik ben nieuw en ik ken je echt niet, maar je zult wel erg beroemd zijn hier?' vroeg riddel, maar ze hielt Kira vanuit haar ooghoek in de gaten. Kira veranderde weer in zijn wolf vorm en gign tegen over Sung Jen staan. zelf wist ze ook dat hond en katachtige niet altijd samen gingen, behalve als die samen waren op gegroeit. Kira deed dan wel of hij geen gevecht wilde aangaan of zich gedroeg als een engel, maar Riddel wist wel beter en vertrouwde het zaakje niet. haar blik gleed ook even naar het hert dat voorbij stoof, maar honger had ze nu niet en zeker niet met iemand in de buurt die simpel weg je dood schrijven kon. Riddel bleef rustig, maar van binnen kookte ze van onzekerheid over Kira's actie's.