I walk allone and allone am i...

Vitani liep met haar capouchon op door de bosjes. Ze liep door maar ze leek maar niet uit het bos te kunnen komen. Ze zuchtte en bleef even staan. Ineens leek ze kabbelend water te horen. Begon ze nou ookal te dromen? Ze schudde haar hoofd maar ze hoorde het nog steeds. Ze volgde het geluid en ineens zag ze tussen de bomen door een rivier. Ze stapte langzaam uit de bosjes en keek omzich heen. Ze zag niemand alleen een woeste rivier lag voor haar. Ze keek er naar en slikte. Daar kon ze beter geen water van pakken, straks viel ze er nog in en dan zou ze zeker weten mee gesleurd worden. Ze liep naar de rand van het water toe en keek naar haar spiegelbeeld. Ze schudde haar hoofd en hield haar capouchon nog wel op. Je wist maar nooit, er kon zo ineens iemand tevoorschijn komen. En aangezien Vitani nog al schuw was liet ze ze zich niet zo snel zien.

Amor liep zenuwachtig rond tot ze tegen Vitani aanbotste. "Ga toch uit de weg" zei ze geïrriteerd. Ze liep een paar passen verder en was van plan om weg te lopen, maar bleef toch staan. Met een kille blik in haar ogen liep ze naar Vitani. "En wie mag jij dan wel zijn?" vroeg ze droogjes. Het water spatte wat op haar roetzwarte jurk. Ze vloekte wat in zichzelfen ging wat verder van het water vandaan staan, nog steeds kijkend naar Vitani.

Vitani keek dromerig naar de rivier maar ineens botste er iets tegen aan en hoorde ze de geirriteerde stem van een meisje. Ze keek verbaasd op en keek opeens recht in de ogen van het meisje. ''ik eh.. ben Vitani..'' zei ze zacht en ze deed ook een stap van het water weg. Ze bekeek Amor even en het leek een duister iemand. Vitani vertrouwde het niet helemaal, maar als ze nu zou weglopen zou ze maar als een bang kippetje worden aangezien en dat wou ze niet. Bovendien als het meisje haar toch zou aanvallen kon Vitani teminste nog in een van haar dieren gedaante's veranderen.

Amor knikte droogjes naar haar en ging op een met mos begroeide steen zitten. "Ik ben Amor" mompelde ze nog "en wat doe jij hier?" vroeg ze dreigend. Ze moest geen andere mensen op haar pad, zeker niet als ze er tegen botste.

Vitani ging op een andere rots zitten en keek Amor recht aan. Haar capouchon gleed van haar hoofd af en ze knikte naar Amor. ''ik ben hier net, ik weet niet of dit van u is, maar ik weet dus nog niks van dit gebied'' zei Vitani. Het leek alsof het meisje, hoe jong ze ook was, een leider leek te zijn. Op een of andere manier, ondanks de dreigenis van Amor leek Vitani toch niet bang te zijn. Ze voelde de duisternis ineens bij het meisje maar het deed haar niet veel. In tegendeel het voelde goed maar ze wist eigenlijk niet waarom.

Amor keek haar grijnzend aan aan. Haar ogen stond kil op Vitani gericht. "Zozo een nieuweling" zei ze en ontblootte haat fel witte tanden "en ben je hier alleen" vroeg ze er nog na. De grijns veranderde in een klein venijnig lachje

''Ja ik ben alleen'' zei Vitani. Ze keek scherp naar Amor. Ze voelde iets in haar opbroeien, alsof een berg energie haar lichaam uit wou. Ze herinnerde zich ineens wat haar moeder ooit had gezegt. Op een dag zal de ster je krachten laten verschijnen, zorg ervoor dat nooit iemand de ster in handen krijgt hij is erg machtig De woorden ging door haar gedachten en ze zuchtte diep. Ze keek afwezig naar de grond en legde haar hand langzaam op de ster daarna keek ze weer scherp naar Amor.

Oliver stond opeens achter Vitani. "Zozo... een ster"zei hij droog. "mooi ding"zei hij. Hij keek naar haar.

(leuke ava, Ikuto he? )

Vitani keek op toen ze nog een stem hoorde. Ze keek recht in de ogen van een jongen en zuchtte. Ze keek toen even naar haar ster. ''hij is mooi ja..'' zei ze zacht en zuchtte. Ze wist niet precies wat ze van de jongen moest denken. Al helemaal niet omdat hij meteen over de ster begon. Wist hij iets over de ster? Ze hoopte toch van niet. Ze stond op en legde haar cape over de ster heen zodat hij niet meer zichtbaar was.

Amor keek droog naar de ster en dan naar Oliver. "En jij bent?" vroeg ze en zuchtte eens diep. Ze liep naar Vitani en keek grijnzend naar haar. "En kan je veel?" vroeg ze terwijl ze Oliver kostelijk negeerde. Ze ging naast Vitani zitten en keek naar het kolkende water. Misschien was die Vitani wel een goede spion voor de goede als ze haar een beetje onder druk zette. Ze kraste zenuwachtig in de steen en keek voor zich uit.

(ja Ikuto xD)

Oliver keek naar amor "ik zou me best niet negeren... ik sta aan jouw kant". Hij keek amor doordringend aan. "ik had je boeiender verwacht"zei hij droog.

Vitani keek nog even naar Oliver en daarna naar Amor. ''licht eraan wat me gevraagd wordt maar ik kan best veel ja'' zei ze nu wat rustiger. Ze wist niet wat Amor van haar wilde, maar ze wachtte wel af wat er zou gaan gebeuren.

Oliver keek naar Vitani. Hij grijnsde "wat zoal?"vroeg hij droog. Hij geeuwde even en zijn oortjes bewogen op en neer.

Amor richtte haar blik op Oliver. "Kan best maar daarom moet ik je toch geen aandacht geven" ze kuchte even droog en keek terug naar Vitani. "Ja wat kan je zoal?" vroeg ze op haar vriendelijkste toon, ook al wist ze dat het een beetje dom klonk. Nooit was ze vriendelijk geweest dus klonk het nu wel dom.

"yeah right"zei Oliver droog. "je omkoperij helpt niet hoor". Hij veranderde. Hij kreeg kattenoren, een staart en een klauw. " wat kan jij?"

Amor rolde met haar ogen. 'Ik dacht het al' ging er door haar heen 'weer zo'n iemand die aandacht wil'. Ze zuchtte eens diep en besloot geen aandacht meer aan iemand te geven die alleen maar stoer wou doen. Hij was misschien wel ouder maar helemaal niet slimmer, dat wist ze nu al. Een vogel vloog voorbij, Amor keek hem na tot hij in de wolken was verdwenen.

"ik probeer niet stoer te zijn... gewoonweg me niet negeren of je gaat heel veel last met me krijgen"zei Oliver droog. Hij keek naar amor dat hij dat nog leuk zou vinden ook om haar lastig te vallen.

''ik kan iniedergeval in twee dieren veranderen, in een zwarte panter en een raaf'' zei ze en zuchtte even. ''achter mijn krachten moet ik nog komen..'' zei ze zacht. Ze had het gevoel dat ze nu heel dom klonk en waarschijnlijk zou ze nu alleen maar worden uitgelachen door Amor en de jongen.

"Je vind ze wel"zei Oliver en hij keek naar Vitani "Je moet je geen zorgen maken"zei hij. Hij glimlachtte kort.

( je kan mijn gedachten niet lezen Oliver -.- )

Amor ging op haar rug liggen en keek naar de lucht die als maar grijzer begon te worden. De eerste druppel viel uit de lucht, recht op haar neus. Ze vloekte wat in zichzelf en ging terug normaal zitten. "O leuk" zei ze tegen Vitani. Ze liet het niet merken dat ze geen goede bedoelingen met haar had en ging door met vragen. "En kan je goed vechten" vroeg ze met een kleine grijns op haar gezicht.

(hoe dat je rolde met je ogen xD hij kon het al raden)
Oliver schudde zijn kop en fluisterde in Vitani's oor zodat alleen zij het kon horen "laar je niet misleiden door haar manier van doen... ik vertrouw haar niet" . Hij keek naar Vitani.

Vitani keek van Amor naar Oliver en weer terug. Ze slikte wat wouden die twee van haar? ''ja ik kan vechten..'' zei ze zacht en deed een stap naar achteren. Ze keek vaag naar de twee en ze wist niet meer wat ze moest doen. Kon ze nu niet beter weg gaan?

Oliver keek naar Vitani. Hij knikte vriendelijk. Hij keek daarna naar Amor en hij duwde haar tegen een rots "mag ik het vlakaf zeggen? ik vertrouw je niet!"

Amor grijnsde "wie wel" zei ze en gooide Oliver van zich af. Ze lachte nog even naar Vitani en liep op haar af. "Het begint te regenen, kom je mee naar mijn nederige stulpje" zei ze terwijl ze naar de richting van het vuurkasteel keek. Ze keek nog even uit de hoogte naar Oliver en richtte zich dan terug op Vitani.

Vitani voelde de druppels regen op haar hoofd en keek even omhoog. Ze zuchtte diep en keek toen verbaasd naar Oliver. Ze deed haar capouchon op en ze hoorde de regen tikken erop. Ze keek naar Amor die op haar af kwam. ''uhm ja is goed..'' zei ze zacht en zuchtte even. Daarna keek ze kort vanuit haar ooghoeken naar Oliver.