Wandelen

Nikki wandelde rustig in het bos .
Haar zilveren haar bewoog mee met de wind .
Haar ketting van haar leeuw hong aan haar nek en bengelde heen en weer .
Ze keek even naar boven en dacht iets te zien .

Draco sprong ineens uit een boom. Hij had niet in de gaten dat Nikki daar liep en ineens stond hij voor haar. ''uhm sorry'' zei hij kort. Hij keek haar even aan en zuchtte. Hij keek even omzich heen en hij wou toen gewoon maar weglopen. Wat moest hij anders doen? Toch zei iets in hem dat er hier iets ging gebeuren maar wat wist hij niet precies.

"Maakt ni uit "zei ze een beetje afwezig .Ze knikte naar Draco en glimlachte dan zacht .Ze speelden met haar ketting die ze van haar moeder had gekregen .En die haar broer toen wou hebben .Ze zuchte even als ze aan familie dacht .Waar waren ze toch ?

Draco zag de ketting opeens. Hij bekeek het goed en er kwam een vage herinnering bij zich op. Hij zag zijn moeder, zijn toen nog niet gestrestte moeder die zijn stiefzusje een ketting gaf, een leeuwenketting om precies te zijn. Hij slikte. ''dat kan niet..'' zei hij zacht en schudde zijn hoofd. Hij liep snel langs Nikki en zuchtte.

Ze keek naar de ketting en zelf zuchte ze ook .Waarom was haar broer weg gelopen anders had ze nog iemand .Dit vond ze spijtig .Ze zou wel gaan huilen maar niet voor een jonge ."Wel ik stel me wel even voor Nikki "zei ze .


(kmoe weg)

Draco stopte ineens. Hij staarde met grote ogen voor zich uit. Hij draaide zich langzaam om en keek haar aan. Was hij aan het dromen ofzo? Dit was wel heel toevallig, dit meisje had een ketting die precies op de ketting leek die zijn moeder aan zijn stiefzusje had gegeven en ze heet ook nog nikki. ''Nikki?'' zei hij verbaasd. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Maar opeens verdween die weer. Misschien was het maar gewoon toeval. ''ik heet Draco'' zei hij kort en zuchtte.

"Aangenaam Drac ..."zei ze verbaasd .Ze keek hem aan en schudde haar hoofd dit kon niet .Ze keek hem aan met haar grijze ogen en zuchte even .Zou dit haar broer zijn?

Draco keek haar verbaasd aan. Waarom stopte ze ineens met praten. Ze leek net zo verbaasd als hij. Was het dan toch waar? Was dit zijn meisje zijn zusje? Hij keek in haar ogen en haalde diep adem. Ze had dezelfde ogen als hij. De grijze bijna zilvere ogen. Hij slikte en zweeg even.

"Oke wie ben je nu echt want mijn broer heete draco "zei ze .Ze keek hem aan en zuchte even .Toen stond ze op en bekeek hem goed .Ze viel achterover van verbazing .Nu lag ze op de grond en keek hem aan .

''ik ben echt Draco, en als jij Nikki bent.. dat kettinkje had mijn moeder gegeven aan mijn stiefzusje, precies hetzelfde kettinkje en je hebt net zo'n oogkleur als ik.. dit kan haast geen toeval meer zijn. Nikki ik denk dat jij mijn stiefzusje bent..'' zei hij en keek haar aan. Hij slikte en keek toen weg. Ze was vast kwaad op hem aangezien hij was weg gegaan.

Nikki keek hem met grote ogen aaen .Hij liep naar hem toe en vloog in zijn armen ."Ik heb je gemist broertje "zei ze tegen hem .Er kwamen enkele tranen in haar ogen .

Draco sloeg zijn armen om haar heen en glimlachtte. ''ik jou ook zusje..'' zei hij blij, maar zuchtte toen. ''sorry dat ik was weggegaan..'' zei hij zacht en zuchtte. Ze zag er blij uit om hem weer te zien maar misschien was ze ook nog wel boos op hem, of teleurgesteld of iets in die richting.

"Dat maakt niet uit zolang ik je nu maar heb "zei ze vriendelijk tegen hem .Ze had hem heel hard gemist en wou hem nooit meer loslaten .De pleegfamilie waaar ze bij geplaatst was was zo erg ze sloegen haar en zo .

Draco keek op en glimlachtte. ''oke'' zei hij en keek haar rustig aan. ''hoe was het pleeg gezin eigenlijk? Waren ze een beetje aardig voor je?'' vroeg hij en keek haar rustig aan.

Ze keek even naar beneden en zuchte .Toen deed ze haar vest uit en liet ze de blauwe plekken zien op haar armen rug en buik . Ze keek hem aan en wist dat dit genoeg zei .

Draco's mond viel bijna letterlijk open. Hij keek met grote ogen naar de plekken daarna keek hij haar strak recht aan. ''hebben ze jou dit aan gedaan?'' vroeg hij en balde zijn vuisten. Je kon lichtjes het gesis van elektrischiteit horen.

Ze keek hem niet aan maar dat zei genoeg .Er ielen tranen op de grond en ze zakte door haar benen .Waar ook bblauwe plekken opstonden .Ze was zelf ook kwaad maar dat zag je nu niet hard .

Draco knielde bij haar en sloeg zijn armen om haar heen. Hij drukte haar dicht tegen zich aan. ''stil maar.. je bent nu veilig bij je broer'' zei hij sussend. Hij klonk niet vaak zo zorgzaam maar voor zijn stiefzusje was hij natuurlijk wel zorgzaam.

"Dankje Draco "zei ze tegen hem .Ze legde zijn hoofd tegen zijn borst en kwam tot rust ."Dit hebben de oudere pleegbroers en ouders gedaan de zussen beschermde me "zei ze .Dit alles was gebuert voor ze haar krachten had .

Draco stond op en hielp haar ook overreind. ''misschien moeten we het verleden maar vergeten, we hebben er alleen maar verdriet en pijn aan over gehouden'' zei Draco zacht en zuchtte. ''ik heb trouwens ook weer een oude vriendin terug gevonden, Yuuki heet ze ik was vroeger de beste vrienden met haar en nu eigenlijk nog steeds'' zei hij en glimlachtte.

"Ken ik haar ook "zei ze tegen hem .Ze glimlachte naar hem en keek naar de maan . Haar ogen glansden door het maan licht . Ze deed de ketting uit en zei "je wou deze vroeger al nu krijg je hem van mij ."Ze stak haar armen de lucht in en deed de ketting rond zijn nek .

Draco keek verbaasd naar de ketting. ''maar.. maar je hebt 'm van mam gekregen weet je het zeker?'' vroeg hij zacht en slikte. Het idee dat de handen van zijn moeder deze ketting hebben vast gehouden gaf hem een emotioneel gevoel. Hij haalde diep adem en keek even naar de grond.

"Ja ik weet het zeker ze blijf altijd in men hart "zei ze nog .Toen keek ze hem aan en glimlachte zacht .Deze ketting was heel dierbaar voor haar maar toch kon ze afstand nemen .