Crying

Draco keek haar aan en glimlachtte. Hij voelde toen ineens haar lippen op de zijne. Hij voelde zich nog warmer worden maar dat was geen goed teken voor de duisternis in zijn lichaam. Hij voelde een schok door zijn lichaam gaan. Hij kneep zijn ogen dicht en kreunde. Hij zakte door zijn knieén en hij voelde nog een schok door zijn lichaam gaan. Er verscheen een zwarte duistere gloed om hem heen en ineens werdt zijn haar donker en zijn kleding ook. Dit had hij zelf ook nog nooit meegemaakt.

Yuuki was gelukkiger dan ooit, maar opeens gebeurde er iets ze voelde dat er iets slechts gebeurde om haar heen er ging een grote schok door haar lichaam heen die haar haar adem ontnam ze snakte naar adem, ze hoorde Draco kreunen en zag hem door zijn knieén zakken er ging weer een schok door hem heen en die zag ze, er kwam een duistere gloed van hem af en zijn kleding en haar waren ook zwart.
Haar ogen vulde zich met tranen haar lichaam schrok van de duisternis die van Draco afkwam, ze sloot haar ogen en haar handen sloeg ze voor haar gezicht en schudde haar hoofd 'dit is niet waar, dat is Draco niet dat kan gewoon niet dat kan hem niet echt zijn diep van binnen moet hij anders zijn.' zei ze zacht tegenzichzelf.
Langzaam deed ze haar ogen open en zag nog steeds de jongen met donkere kleding en donker haar en een duistere gloed op de grond zitten.
Ze trilde op haar benen 'D..D..Draco?' vroeg ze trillerig terwijl de tranen over haar wangen stroomden.

Draco voelde nog een paar keer een schok door zich heen aan gaan. Hij stond moeizaam op en snakte af en toe naar adem. ''dit kan niet..'' mompelde hij. Dit was hem nog nooit overkomen dat hij was veranderd. Hoe kon hij zich zo tonen tegenover Yuuki? Wat zou ze nu wel niet van hem denken. Hij keek naar de grond en er viel een schaduw over zijn ogen. Hij keek langzaam op en hij zag de tranen die langs Yuuki haar ogen stroomde. Hij stak zijn hand uit om de tranen weg te vegen maar hij voelde een schok door zijn arm gaan en hij trok hem snel terug. ''hoe kan dit gebeurd zijn?'' mompelde hij ongelovig.

Yuuki zakte door haar knieén en de tranen bleven maar stromen ze kon er niks aan doen, haar ademhaling was onregelmatig, de hogere lichtwezens strafte haar af omdat ze hield van een duisterwezen.
Er verschenen krassen op haar armen waar bloed uit kwam Verrader hoe kan je dit doen je weet de regels galmde door haar hoofd heen angstig keek ze omzich heen maar zag niemand naast Draco.
'Laat me met rust.' gilde ze naar de hogere lichtwezens maar ze bleven doorgaan, Yuuki werd gek van de lichtwezens waarom konden ze niet gewoon verdwijnen, het raam dat nog openstond had Yuuki niet opgemerkt ze was opgestaan maar ze verloor haar evenwicht en viel door het raam naar buiten.
De lichtwezens waren opgehouden met haar te treiteren, de grond kwam dichterbij in verdoofdheid kon Yuuki niet in een draak veranderen, ze verloor het bewustzijn en alles werd zwart voor haar ogen.

Draco keek verbaasd op. Hij sprong door het raam naar Yuuki en kon haar nog net vastgrijpen. Hij drukte haar dicht tegen zich aan en landde op de grond. Hij voelde schokken door zijn lichaam gaan. Draco laat dit lichtwezen met rust, jij bent een duister wezen ga nu bij haar weg of je zult zwaar gestraft worden zei een zware duistere stem in zijn hoofd. Hij knielde bij Yuuki neer en keek haar aan. ''dan wordt ik maar zwaar gestraft, ik laat Yuuki niet alleen..'' zei Draco zacht met een kreun in zijn stem. ''Yuuki wordt wakker..'' zei hij zacht en pakte haar hand vast. Hij zag het bloed op haar armen en slikte. Dus je kiest voor de straf, als je dat wilt.. je zult spijt krijgen Draco zei de zware stem nog een keer en Draco voelde een zware schok door zijn lichaam gaan. Hij keek even schil en zijn ogen vielen toen dicht. Hij viel naast Yuuki op de grond en een groepje kinderen keken geschrokken naar hun.

Nikki hoorde bij die kinderen .Ze liep naar haar broer en knielde bij hem neer ."Draco doe me dit niet aan "zei ze treurig enkele tranen vielen .Toen keek ze naar Yuuki en zuchte .Ze legde haar hand op haar broers hoofd en keek naar de hemel .Hadden zij dit gedaan of iemand anders .Ze wou hem niet kwijt omdat ze hem net kende ? ."Sta daar niet zo zoek hulp iemand "riep ze .De kinderen liepen weg opzoek naar hulp .Nikki bleef achter en haar vuisten knetterde van woede en verdriet ."Komop doe me dit niet aan "zei ze al huilend .Ze keek met haar ogen of er al hulp was .Dus niet ? Ze zuchte en wachte af .

Yuuki rilde heel erg ze wist niet hoe maar ze was niet op de grond gevallen maar er rustig op neergelegd, de lichtwezens waren woedend op haar Je hebt het verpest Yuuki Cross we zullen je nog wel krijgen voor het bloedverraad dat je gelevert hebt.
Haar ogen gingen langzaam open ze zag mensen naar haar kijken Draco lag naast haar op de grond, ze haalde zacht adem, 'jullie straffen me maar dat heb ik er voorover.' fluisterde ze naar de lichtwezens.
Die waren verbaasd en lieten haar met rust ze moesten nog gaan overleggen hoe ze haar nu weer een les zouden moeten leren.
Yuuki ging moeizaam op haar zij liggen en keek naar Draco er liepen tranen over haar gezicht haar hand ging langzaam omhoog naar zijn gezicht, 'ik ben er Draco, en ze kunnen me nooit van jou scheiden wat ze ook doen dat heb ik er voorover.' zei ze zacht.
Daarna pakte ze zijn hand beet en kneep er zachtjes in, haar armen zaten onder de krassen zag ze nu pas en het had flink gebloed.

Hellaas waren de duistere wezens niet zoals de lichtwezens en strafte ze Draco liever op een harde manier. Hij voelde iemands hand de zijne vasthouden en probeerde zijn ogen te openen maar het lukte niet alles was zwart. zijn gedaantes begonnen ineens te flikkeren. Eerst was zijn haar en kleren licht en dan weer donker,licht, donker en ging zo maar door. Draco balde zijn andere vuist. De hand die Yuuki niet vast had en je hoorde het gesis van elektrischiteit maar dit keer luider. Draco was kwaad aan het worden. Kwaad op de duistere wezens dat ze hem dit aan deden.

"Hoe kunnen we hem helpen "zei Nikki .Ze keek hem aan en haar vuisten waren al electriciteits bollen .Ze moesten hem kunnen helpen .Opeens in haar hoofd hoorde ze de stem van hun moeder ."Je kan niets doen behalve afwachten en hem bijstaan "zei de warme stem .Nikki keek yuuki aan en keek weer naar Draco .Waarom kon ze hem niet helpen ? Er moest toch een manier zijn om dat te doen .Ze keek naar haar handen en wist dat ze een mistieke kracht had .Ze kon hele maar dat zou hier niet helpen .

Yuuki merkte aan Draco dat er iets goed mis was in zijn lichaam de duistere wezens moesten hem te grazen nemen, ze ging tegen hem aan liggen ze moest iets doen om Draco te helpen hij was in deze zooi gekomen door haar en ze moest hem er ook uithelpen.
Ze had het meisje wel opgemerkt maar moest zich nu concentreren op iets anders, ze legde zijn hand op haar hart en haalde diep adem de koele lucht die in haar longen kwam voelde aan als ijs.
Haar ogen ging een stukje verder open ze snakte naar adem met veel inspanning begon ze licht uit te stralen, ze zou de duisterwezens kunnen verdrijven met haar licht netzoals ze vroeger had gedaan met haar moeder en zusje, Draco zag er geirriteert uit.
Yuuki raakte met haar andere hand zijn hart aan en liet licht uit haar vingers naar zijn hart vloeien.

Draco schudde even met zijn hoofd. Toen voelde hij iets lichts bij zijn hart. Hij haalde diep adem. Hij voelde een hand op de plek van zijn hart. Het leek alsof de pijn minder werdt alsof de duistere wezens werden weg gejaagd. We krijgen je nog wel Draco, je straf zal nog komen.. Hoorde hij nog zacht in zijn hoofd. Opeens opende hij zijn ogen en schoot hij overreind. Hij keek vaagjes omzich heen en zag toen Nikki en Yuuki.

"Draco "zei ze blij .Ze keek haar broer aan en glimlachte .Ze was hem toch niet kwijt geraakt .Ze gaf hem een kus op zijn wang en keek dan naar yuuki ."Dankje wel "zei ze met haar heldere stem .Ze keek Draco weer aan en glimlachte waar .Dit was schrikken voor haar omdat ze hem net terug had gevonden . Ze keek naar zijn zwarte haar wat raar was want gisteren was het nog blond .

Yuuki keek het meisje aan en glimlachten zwakjes, het licht doofde langzaam uit, ze liet zich weer op de grond zakken 'Z..Zijn ze weg?' vroeg ze zacht aan Draco.
Haar ogen vielen dicht en haar ademhaling werdt rustiger, haar lichaam was uitgeput door alles wat gebeurd was het afgelopen uur, allerlei gedachten schoten door haar herineringen kwamen boven.
Opeens zag ze Silias haar vader die was gestorven toen ze nog jong was, hij was een duisterwezen geweest en Lyra en Yuuki waren half bloedjes omdat Sarah een lichtwezen was.
Haar moeder omhelsde haar samen met haar zusje de avond van de verjaardagen van hun, de dag daarna was Yuuki, Lyra en Sarah kwijt geraakt en was ze op zichzelf gaan leven.

Draco keek naar haar en zuchtte. Hij keek toen even naar zijn zusje en glimlachtte zwakjes. ''ja het gaat wel..'' zei hij zacht hij stond wankel op en tilde Yuuki voorzichtig op. ''Nikki als je het niet erg vindt dan gaan ik en Yuuki nu even uitrusten'' zei hij en glimlachtte naar haar. Hij verdween daarna in het niets met Yuuki nog in zijn armen.