Open plek.

Ze hupste van tak naar tak, van boom naar boom. Ze volgde een mens dat door het bos wandelde. Het was niet zeker óf het een mens was maar ze leerde was zijn gedrag zodat ze niet opviel in mensengedaante. Er kwam een open plek in beeld, de zon had daar vrij spel: Zonder belemmerd te worden door takken en dergelijken. Het 'wezen' was op de open plek gaan zitten en leek even te genieten van de zon. Ze bestudeerde hem of haar vanaf een tak aan de rand van de open plek zó dat het 'wezen' haar niet kon zien. Ze deed dit wel vaker: Zocht iemand uit, volgde deze en keek toe wat hij of zij deed. Veder niets... Dikwels was het leerzaam, vaak ook niet. Ze had geleerd de personen met een sterk karakter uit een groep te vissen. Nu was ze blind iemand gevolgd omdat ze 'het' voorbij zag lopen toen ze haar veren verzorde.