In gevaar...

White keek ernstig toe naar iedreen maar vond dat het nu wel wat te ver gaat.Ze sprong op Dia en gaf haar een stomp in haar maag."Die was raak en je moet niet meteen op iemand afgaan als je ze niet kent he" ze keek grinnikent naar Dia.En dan ging ze voor Flower staan om haar te beschermen.Ze liet een vuurbal op Dia gaan in e hoop dat het raak zou gaan zijn.Ze wachte af op het goede moment en voor het bijna naar Dia ging liet ze er een paar steentjes rond komen.En keek grinnikent naar voor.Ze keek even achterom naar Flower om te zien of alles wel oke was."Gaat het nog?" ze keek even rond en dan weer voor zich.

(lianen kun je niet zomaar kapot maken XD Ze zijn mega dik en sterk bovendien.)

Flower kon nog net De klauw van Dia ontwijken zodat die niet in haar borstkas terecht zouden komen. "Je bent me er eentje." Zuchte ze terwijl ze met haar ogen rolde. Haar rechterbeen was helemaal rood door het bloed. "Moet je niet in een zielig katje veranderen en luid janken naar je moeder." Ze grinnikte. "Want dat kun je zo goed." Ze stomte met haar knie een paar keer in de buik van Dia zodat ze los geraakte. "En die klauwen. tetete. Ceel te gevaarlijk voor zo ene klein meisje als jij." Ze sprong rakelings langs Dia zodat ze nu achter haar stond. Ze concentreerde zich weer en vlijmscherpe takken kwamen uit de grond als slangen. Ze zette zich rond het lichaam van Dia zodat ze niet meer weggeraakte. Flower hield haar armen vast met twee lianen die sterk en dik genoeg waren. Nu zat Dia helemaal vast. De scherpa takken kwamen tot haar gezicht en stonden klaar toe te slaan. Flower grijnsde. "Beheers eerst je echte krachten en kom dan nog eens terug."

Dia grijnsde en begon opeens te gloeien....
opeens verkoolde de lianen en takken.
"denkje dat ik gek ben....." ze keek emotieloos naar Flower.
en kraste met haar klauw een dikke snee in der gezicht.
"ik ben wel wat gewend...." siste.
"en denk je dat je leuk bent met je opmerkingen....".
ze keek vals naar White "en jij bent niks tegen over mij" zei ze bespottend.
ze keek naar Flower en rende op haar af ze liet haar struikelen en zette haar klauwen in der handen.
ze stond met der voeten op haar benen zodat ze niet kon bewegen...
ze was een kat en kon alle lianen en takken ontwijken.

(dat is vals je kracht gaan veranderen midden in een gevecht...)

Flower zorgde ervoor dat de klauwen net niet in haar handen gerakte en bechremde haar handen met kleine sterke plantjes. "Zo precies dat jij dan wel zo comish bent." Ze drukte met haar twee benen in Dia's buik en duwde haar zo van zich af. "Blijf proberen. Ooit zal het je wel eens lukken." Snel bracht ze haar handen naast haar en de scherpe takken kwamen weer recht. Ze vuurde ze richting Dia zodat er een grote snee in dia's gezicht verscheen. "Zo is het al iets eerlijker. Maar laten we toegeven. Je bent niks waard." Alles wat ze zij klonk kalm en beheerst meer uitdagend en het lukte nog ook. Ze beschermde zichzelf met een krachtveld van bloemen.

(bij jou heb je ook meteen heel de natuur in handen.....ik heb een kracht en m'n klauwen...en dan die bloemen kan zeker alles tegenhouden???)

Dia voelde aan haar gezicht en voelde de wond....
"ik ben verder gevorderd dan jou hoor..." zei ze arrogant.
ze keek haar droog aan en keek naar de planten.
ze zuchte diep "trouwens waarom zou ik m'n tijd verspillen aan iemand zoals jij....???" ze grijnsde gemeen.
ze veegde haar klauwen af aan de bomen en keek Flower aan.
"huh en ik ben genoeg waard..." ze grijnsde.
Dawn kwam tevoorschijn en keek Dia aan.
"alsjeblieft stop met vechten...." ze keek Dia sip aan.
Dia keek op naar Dawn en keek haar raar aan.
"character change!!!" riep Dawn en Dia veranderde....
haar klauwen verdwenen ze kreeg spierwit haar en witte oortjes en staart...
Dia keek op "huh waar ben ik...???".
ze keek naar Flower en keek haar vragend aan.

(hihi... neen tuurlijk niet XD anders zou het toch niet eerlijk zijn)

Flower grijnsde en knikte naar Dawn. Wie ze dan ook mocht zijn. De bloemen verdwenen en ze keek naar de witte kat. "Ja inderdaad je bent inderdaad niks waard." Ze pakte de kat aan hara nekvel vast. "En nu gaat poesje braaf zijn." Ze gaf de kat aan Dawn. "Zorg er goed voor." Ze glimlachte. "Ze is ene stout poesje." Ze aaide de witte kar over haar koppie. Ze knikte nog een keer naar Dawn en liep daarna weg terug naar de anderen.

(eum.... Dawn is de wouldbe-self van Dia Dawn is een klein katmeisje die komt uit Dia's hart Dia wil eigenlijk zijn zoals Dawn en daarom is Dawn ontstaan en daarom kunnen ze van karakter veranderen en dan gaat Dawn in Dia en word Dia net zoals Dawn....en dan word ze goed i.p.v. slecht snap je??? )

Dia keek op naar Flower toen ze haar aaide.
"Dawn waarom ben ik veranderd???" ze zuchte diep.
"Dia je was weer aan het vechten?!?".
Dia zuchte diep en dacht ik kan ook nooit zijn wie ik wil zijn.....
ze keek naar Flower die weg liep en naar White.
ze dacht heb ik die wonden veroorzaakt ze voelde aan haar wang.
waar een diepe snee in zat en keek emotieloos voor zich uit.....
"Dia het is beter als je niet vecht".
Dia veranderde weer terug naar zichzelf en keek naar Dawn.
"je hebt gelijk" ze keek toen naar Flower "ja ik ben niks waard.... ik ben op de grond gesmeten door m'n ouders daarom was ik een straatkind geworden Dawn is uit m'n gevoelens ontstaan en blijkbaar ben ik toen een straatkat geworden" ze keek weer naar Dawn.
Dawn ging op haar schouder zitten en zuchte diep.
Dia ging op een boomstan zitten en keek naar de rest.
ze dacht ik ben niks waard niemand mag mij de goede en de slechte mensen zelfs niet.

Flower had pijn. De wonde waren best wel diep. Ze zette zich moe neer. Haar hele lichaam was beplakt met bloed. Haar hoofd bonsde weer en het leek of de hele werld draaide. Het gecht had haar niet echt goed gedaan. Ze vloekte in zichzelf en zette zich neer terug op de uitstekende wortel van de grote boom. In haar sneeën zaten ook zand en ze begonnen stilaan te ontsteken. Ze zuchte en veegde het bloed eraf. De drie sneeën op haar been waren samen met die in haar nek en op haar hoofd de ergste. Ze moest ze gaan verzorgen. Ze luisterde aandachtige en hoorde iets verderop een klein riviertje zachtjes kabbelen. "Ik ga naar de rivier." Haar lip bloede en ze zag er een beetke bleekjes uit. Ze stond moeizaam recht en beet op haar tanden om de pijn te verbijten. Langzaam strompelde ze naar het riviertje waar ze haar wonden kon uitspoelen.

Amor had al die tijd gewoon staan kijken en grijnsde kort. Met rustige stappen liep ze op Dia af. "Wil je in mijn groep?" vroeg ze aan haar en ontblootte haar stralend witte, maar scherpe tanden. Ze mocht die Dia wel, en ze had die domme Flower uitgeschakelt. Veel zin om te vechten had ze niet meer dus veranderde ze maar terug naar haar mensengedaante. Haar haar was nu los en liet zich als een mooie lange sluier op haar rug hangen. Ze schudde het wat door elkaar en stak het terug op tot een mooie dot. Daarena keek ze weer naar Dia "wil je?" vroeg ze nog eens. Haar blik viel even op Aysha en Youna maar aanvallen deed ze nog niet. Ooit zal ze ze wel eens echt goed pakken als de groep wat uitgebreider werd.

Dia keek geschrokken op naar Amor.
ze veranderde weer in zichzelf...
ze keek Amor emotieloos aan "wat houd die groep in???".
ze stond op en keek naar de wonden en negeerde de pijn.
ze keek even naar Flower en zuchte.
ze keek toen weer vragend naar Amor.

"Het is een slechte groep" begon Amor droogjes "alleen voor echte slechte". Ze rolde met haar ogen want vond het een domme vraag. "En misschien wil ik je wel in de proeftijd". Haar ogen stonden droog op Dia gericht. Ze was misschien ouder maar ze moest niet denken dat ze beter of sterker was dan Amor. "Als je tenminste echt zo slecht bent als ik en Kovu je hebben gezien" haar ogen werden wat roder maar nu niet omdat ze boos was. Een prachtige bloem die in volle bloei stond liet ze met een vingerknip verwelken. "En als je wilt natuurlijk" zei ze er nog vlug na.

Dia geeuwde en keek haar emotieloos aan.
"proeftijd dan maar" ze keek haar aan.
ze dacht en mijn andere kant dan die is goed ik kan toch niet.
ze keek even verward voor der uit en zuchte diep.
der staart hing er maar droogjes bij en haar oren hingen slap.

(ben eten)

Amor knikte maar zag dat er iets was. "ik wil wel geen twijfel" zei ze en keek haar doordringend aan. Van mensen die half slecht half goed waren moest ze niets van hebben. Ze zuchtte eens diep en keek naar het landschap dat nooit leek op te houden. "Nou je zit dan in de proeftijd" zei ze na een korte pauze "je kan me in het vuurkasteel wel ergens vinden" zei ze nog toen ze zich rustig om draaide. Ze liep wat verder maar keek nog even achter haar schouder "ik hoop je daar te zien". Met snelle passen liep ze verder. Langzaam verdween ze in de weinige bomen die op de kille plaats probeerde te groeien.

Dia keek haar aan.
"ik ben slecht geloof me maar" zei ze kil.
ze keek om zich heen en sprong behendig in de boom.
ze sprong verder en even later was ze verdwenen....