In gevaar...

Met grote en snelle passen liep Flower van boom tot boom. Tot plots de bomen stopte. Ze sprong naar benden en lande recht op haar voeten. Ze stond recht en veegde het stof van haar jurk af. Verbaasd keek ze rond. Hier was ze nog nooit geweest. Ze wist dat ze nog steeds in de hel zat maar dat kon haar niks schelen. Haar krachten had ze nu toch al in de hand dus als ze moest vechten of zich verdedigen had ze er niks op tegen. Ze liep verder en stopte bruusk. Ze keek naar onder en zag scherpe punten uitsteken een paar meter onder haar. Ze rilde en zag iets verderop een wild dier liggen. Zeker verschoten en van het ravijn afgedonderd. Ze zette een stap naar achteren toen een paar steentjes brokkelde naar beneden. "Gevaarlijke plek hier..." Siste ze. Ze zuchte en zette zich op haar hurken. Naast haar lach een uigebloeide paardebloem. Ze pakte hem vast in haar handen en blies. Kleine pluisjes zweefde over het ravijn verder over de grote bomen en gingen mee met de zachte wind. Ze lachte. Voor haar zag ze een ruisachtig landschap. Mooie grote bergen staken uit en bovenop zag je de sneeuw liggen. Wat meer beneden zag je ene prachtige valie. Als je kon vliegen kon je er naar toe gaan maar door het ravijn was de weg niet te doen. Verder zag ze een grote boomstronk liggen. Ze liep er naar toe en zette er haar rechter voet op. Ze hees haarzelf op en net op het nippertje kon ze haar evenwicht houden. Ze schuifde voetje voor voetje zachtjes verder. Kraaaaaak! Flower keek naar achteren. De boomstronk kon het elk moment begeven. Ze gilde toen de boomstronk naar beneden viel. Net op het nippertje kon ze met haar linkerhand een wortel vastpakken. "Help!!!" Gilde ze luid. Haar rechterarm deed pijn en een grote snee was zichtbaar. "Help!'" Gilde ze nog eens.

Youna hoorde in de verte iemand roepen. Zonder te weten wie het was liep ze er toch maar naar toe. Een paar meter van de plaats waar Flower was bleef ze staan en keek rond. Nergens zag ze een spoor van een levende ziel. Verward krabde ze aan haar voorhoofd, ze was er zeker van dat ze iets had gehoord. 'Misschien heb ik het wel gedroomd' dacht ze in zichzelf en draaide zich om, om weg te gaan tot ze plots iets hoorde kraken achter haar. Met een dom gezicht draaide ze zich snel terug om en liep naar het ravijn. Ze twijfelde nog maar keek dan in de diepe kloof die tussen twee landvlaktes in stond. Nu zag ze Flower. "Flower" riep ze geschrokken. Snel stak ze haar hand uit in de hoop dat Flower het zou pakken. Haar hart bonsde hard. Wat zou er gebeuren als ze haar plots niet meer goed vast kon houden en ze viel? Ze schudde die vreselijke gedachten weg en stak haar hand nog wat verder uit.

Razor hoorde de kreet en sneld er naar toeen stopte bij haar en zag de chef hangen 'Cef hou nog even vol moet snelheid opdoen!' riep hij naar haar en ging met zijn kop tegen een bom luenen en begon op volle snelheid te rennen ookal ging hij niet vooruit toen draaide hij van de boom weg en liep het ravijn in. en met een supersnelheid kwam hij de wand opgerend en trok haar toen mee naar boven.

Edit Youna; lees de vorige postes xD

Flower hapte naar adem. Ze kuchte. "Wat een stom...." Vloekte ze. Ze had geen idee wat er plots gebeurt was. Haar hoofd bonsde en ze zag twee vage schimmen voor haar staan. Ze viel achterover en bleef een tijdje liggen. De snee in haar hoofd bloede weer en nu had ze ook nog overal schaafwonden en een zere arm. XD Met veel moeite bracht ze haar hand naar haar hoofd en voelde zachtjes aan de snee. Ze veodle iets plakkerigs. Iets roods. Bloed! Flower wou rechtspringen maar het deed teveel pijn. "Wat..." Ze voelde zich ene mislukkeling. Nu dit nog ook. Misschien was het beter om gewoon geen leider meer te zijn. Ze raakte altijd in moeilijkheden en wie moest haar dan redden? De andere... Ze zuchte diep. Nog steeds zag ze niks alleen ene paar vage schimmen die rond haar stonden.

Youna liep naar haar toe. "Gaat het?" vroeg ze bezorgt en knielde voor haar naar. Snel pakte ze een flesje met water uit de Lyanu rivier. Haar stam waar ze vroeger leefde zeiden altijd dat dit water de wonden deed helen, en dat was ook zo. Of toch bijna, het water hielp de pijn verzachten en zorgde ervoor dat al het vuil uit de wondde vloeide. Altijd had ze het bewaart voor een speciaal moment. Ze zuchtte even en trok de dop van het flesje, ze draaide het om en liet het frisse water over de snee vloeien. Kleine stofdeeltjes die in de wonde zaten gingen er uit en langzaam hield het op mat bloedden. Daarna rommelde ze nog wat in haar tas en pakte een verband. Geduldig draaide ze het om de snee en keek Flower tevreden aan. "Zo dat zal al wat beter gaan" zei ze en glimlachte naar Razor.

De beelden die ze zag werden eindelijk wat scherper. Nu zag ze Razor en Youna voor haar staan. Verbaasd stond ze recht met haar hand op haar voorhoofd naar voren gebogen. "Ik wou zo graag naar de overkant." Moperde ze voor een excuus. Ze hief haar hoofd op en keek naar Youna. "Misschien is het beter dat jij de groep leid. Ik word wel verzorgster. Dat zal beter zijn." Ze had moeite om het toe te geven maar het was gewoon beter voor de groep. "Misschien moet je dan een nieuwe leider zoeken. Een die wel verstand heeft van groepen." Ze grijnsde. De pijn deed al veel minder pijn maar haar hart vulde zich met lood. Ze glimlachte. "Maar je moet me wel één ding beloven dat ik verzorger mag worden." Ze grijnsde. Verzorger leek haar wel ene leuke taak. Ze kon nu speciale planten uit de grond laten groeien en daar een middeltje van maken. Ze had het allemaal geleerd van haar opa.

Youna keek Flower verbaast aan. "W wat!?" vroeg ze ongelovig. Had ze het nou goed gehoord dat Flower geen groepleider meer wou zijn. "Weet je het wel zeker" ging ze verder maar zag dat Flower het helemaal niet leuk vond "want je bent geweldig". Ze zuchtte en keek naar de grond. Wat ze ervan moest vinden kon ze niet zeggen. Alleen een vervelend gevoel in haar buik was er, voor de rest niet. Rustig stond ze op en wandelde wat rond. "Het is jou beslissing" zei ze maar vond het wel spijtig. Ze probeerde te glimlachen maar er kwam alleen maar een kleine mislukte lach "natuurlijk mag je verzorger zijn". Ze ging op een steen zitten en liet haar hoofd op haar handen steunen, kijkend naar Flower en Razor.

Een tijd later dan het ongeluk kwam Aysha aangerend 'W Wat is hier gebeurd?' Vroeg ze verbaasd. Een verband was zichtbaar op het voorhoofd van Flower. Ze keek haar twee leiders bezorgd aan en toen dwaalde haar gezicht naar Razor. Hun verontrustte gezichten spraken al niks goeds. Aysha hurkte neer voor Flower. 'Wat gaat er steeds met jou mis? Eerst dat gevecht met die draak en nu dit' Ze keek bewonderend naar Youna voor haar verzorgkunsten. 'Wat jij het best kunt doen is rusten, Flower. Anders gaat er straks nog meer mis' En ving even een blik van Youna en Razor op. Nog steeds met een nare gedachte keek ze in de richting van Youna. 'Wat is er nog meer gebeurd, jullie zien er namelijk niet echt vrolijk van' En wreef voorzichtig over de snee op Flowers arm, langzaam genas de wond, maar er was nog wel een litteken zichtbaar.

Kyle kwam rustig aanlopen . Hij sprong op een rots dicht bij het groepje .Maar die had hij nog niet gezien .
Hij speelde op zijn gitaar een lied dat hij gehoord had van zijn vader .Hij speelde goed heel goed zelf .Het was een kalmerend lied .

https://www.youtube.com/watch?v=0DkQaRvZRmQ&feature=related

Razor was even gaan kijken bij de afgrond en zag heel veel lijken gespeisd een aan de stalagmieten en was zo verwonderd dat hij van de wereld was otdat hij iemand gitaar hoorde spelen en keek op en liep naar het geluid toe.

Hij hield op met spelen en keek voor zich uit . Waarom was hij hier ? Waarom waren zijn ouders vermoord? waar waren zijn broer en zussen ? Al die vragen spookten door zijn hoofd .Maar hij zou geen antwoord krijgen . Hij had de wolf niet opgemerkt en mokte voort .

(@ Razor: komma's plaatsen a.u.b, nu was het namelijk 1 lange zin en moeilijk om te lezen)

Aysha zag Razor weglopen in de richting van muziek. Zelf vond ze het maar verdacht, maar haar volledige aandacht ging weer naar Flower en Youna. 'Kunnen jullie me misschien vertellen wat er echt is gebeurd?' Vroeg ze vriendelijk en rustig. Ze wou niet gehaast overkomen. 'Is dit gebeurd omdat je teveel zorgen hebt en onder druk staat ofzo iets' En ze schudde met haar hoofd.

Youna zuchtte. Ze wist niet zeker of ze het wel moest zeggen. Aysha was iemand die je kon vertrouwen al had ze toch haar twijfels. "Niets hoor" zei ze na een korte pauze. Ze keek naar de grond en wist dat het zichtbaar was dat ze loog, toch verbeterde ze zichzelf niet. Daarstraks had ze muziek gehoord en liep daarom en maar op af. Ze zag een jongen en Razor. Met een vriendelijke knik zei ze "Hoi ik ben Youna en jij?". Haar stem klonk nog steeds een beetje raar maar ze probeerde even te vergeten wat Flower had gezegd. Daar zou ze later wel eens aan denken.

Aysha begreep dat er iets mis was, maar dat Youna het gewoon niet wou vertellen. 'Geeft niks hoor' En zag toen in haar ooghoek Razor verdwenen en direct daarna Youna. Ze begreep ook wel, dat niet alles even gemakkelijk is, en liet haar daarom met rust. 'Gaat het weer een beetje' Vroeg ze bezorgd aan Flower. Toen dacht ze weer aan Youna die haastig weg liep en twijfelde om er naar toe te gaan, maar die gedachte verdween direct uit haar hoofd. 'Ze kon Flower toch niet aan haar lot overlaten' Dacht ze in zichzelf. Ze glmlachte naar Flower en bekeek haar wonde nog is goed. 'Het zijn niet een paar krasjes he' En draaaide zich even om naar de richting van de andere.

Flower glimlachte. "Ik ben zeker." Ze stond recht en liep ook op de muziek af. Ze liep nog ene beetje wankel van de klap maar na een tijdje ginghet weer. Aysha had gelijk. Er gebeurde altijd wel iets met haar. Een vage glimlach vercsheen op haar gezicht. De prachtige muziek kalmeerde haar. Ze zette zich te leunen tegen ene grote bloom en luisterde aandachtig. De vogels floten ook gezellig mee. Voor het trollenwoud kon het er soms wel echt prachtig zijn. Ze keke naar de grond en zag er een kolonie mieren achter elkaar langs de stam van de boom helemaal naar boven kruipen. Flower volgde hen tot ze ze niet meer kon zien. Ze kwam van achter de boom tevoorschijn. Ze herkende het liedje ergens van. Van vroeger. Een leuk deuntje dat haar grootvader vroeger voor haar zong toen ze bang was. Ze glimlachte en knikte vriendelijk goedendag. "Ik ben Flower." Stelde ze zichzelf maar voor. Ze zette zich neer op een grote uitstekende wortel en bleef luisteren. Toen het ophield zag ze de jongen wegstrompelen. Ze zuchte en keke even naar boven; Naar de donkere kruinen van de bomen.

Amor liep rond en grijnsde breed toen ze Youna en Flower zag staan. 'Geweldig' dacht ze in zichzelf. Ze had wel zin in een stevig gevecht, want ze moest het waart blijven haar vaders dochter te zijn. Met snelle passen liep ze op hun af en greep naar Flower's nek. Ze gooide haar op de grond en keek haar met een felle, dreigende grijns aan. "Hallo Flowertje" zie ze en keek naar het verband om haar hoofd "ach heb je je pijn gedaan". Ze lachte even vals en keek haar spottend aan. "Ik zal er wel een kusje op geven". Die woorden waren niet gemeend en Amor krabte met haar scherpe nagels in Flowers nek. Er was een snee zichtbaar al was hij niet zo diep.

Een bleoddruppel viel van haar nek op de harde grond. Flower zat gehurkt op handen en voeten vlak voor Amor. Ze mocht niet opgeven. Ze was misschien wel wat zwakker maar door een krab en een paar schrammetjes ging ze zich niet zomaar laten doen. Ze keek naar boven naar Amors gezicht. "Kun je wel he?" Ze stond recht en klopte het zand van haar kleed af. "Een weerloos iemand aanvallen." In haar ogen zag je licht genot. Ze zette een stap richting Amor. "Er zijn hier genoeg mensen maar jij... Jij kiest meteen de zwakste eruit." Siste ze zachtjes maar hoorbaar voor iedereen. "Omdat je gewoon zelf zwak bent. Geef toe. Je kunt niet tegen hen op." Ze wees naar de rest. "Of wel." Haar gezichtuitdrukking stond uitdagen. Ze stond nu vlak voor Amor. Snel gaf ze haar een kniestoot recht in haar maag. Ze sprong naar achteren om een verdere aanval te kunnen ontwijken. "Vecht je met een zwak iemand of bewijs je jezelf met een sterker iemand."

Amor voelde een krachtige pijn in haar buik maar probeerde het te negeren. Ze keek naar de grond en haar ogen werden vuurrood. "Daag je me nu uit?" zei ze en grijnsde vals. Haar pupillen zag je bijna niet meer, zo hard waren haar ogen aan het gloeien. Ze liep naar haar toe en krabte op haar arm, die nu helemaal open lag. Haar handen zaten vol met rood bloed. "Ik kan tegen iedereen op" zei ze en liep naar Youna en Aysha. Boos veranderde ze in een draak en gaf ze beide een harde klap met haar staart

Flower grijnsde. "Ja tuurlijk." Ze rolde met haar ogen en keek naar Amot die veranderde. Haar arm deed pijn en brande hevig. Ze had wel een voordeel. Het bos... Snel bracht ze haar handen voor haar en kleine heel stevige plantjes kwamen uit de grond en wikkelde zich rond Amors poten. Ze probeerde elke staartslag te ontwijken. Toen de plantjes bijna tot Amors knieën kwam balde ze haar handen tot ene vuist waardoor de plantjes zich strak rond Amors poten gingen zetten zodat ze wel achterover moet vallen. Ze blies op haar vingers. "Eitje." Grijnsde ze. Ze probeerde elke pijn die ze had te verbergen en te negeren.

White kwam aan en zag een draak met zijn staart zwieren ze bukte behendig bij elke zwiepen liep naar het meisje die er ook was."Wat is hier gaande" ze keek naar haar met een vage blik ging in een positie staan om weer eens een slag tre ontwijken."Moet ik misschien helpen die draak ziet er ee niet echt lief uit."Ze keek naar de draak en ging met haar handen tegen elkaar een waterbal maken die ze op de draak afveurde.Ze grinnikte even en keek weer naast haar."Die was raak" ze klapte met haar handen voor zichzelf wat er wel heel dom uitzach.

Flower keek naar het andere meisje. Ze zuchte en liep anar haar toe. "Hey, ik ben Flower." Langs haar ooghoeken bleef ze kijken naar Amor die net een waterbal op haar had gekregen. "Welke krachten heb je eigenlijk? Die van water en heb je er ook nog andere?" Ze was altijd nieuwsgierig naar andere krachten die ze zelf niet beschikte. Ze glimlachte en een grote schram werd op haar voorhoofd zichtbaar. De wonde in haar nek bloede ook. Zachtjes drupte ene sliertje bloed naar beneden op de harde grond. Ze veegde snel het bloed eraf met een doekje dat ze bij zich had.

"Euhh.Ik heb water zoals je wel gezien hebt vuur en natuur krachten alles wat je maar wilt afsturen naar iemand heb ik." Ze lachte naar haar en keek naar de bloed die ze met een doekje wegveegde."Ouw gaat het wel"ze keek er met grote ogen aan en pakte uit haar tasje die ze bij had een sort van zalfje die ze ooit van haar ouders heeft gekregen.Ze smeerde het er langzaam aan en keek met een glimlach naar haar."Gaat het wel prikt het niet te veel" ze was altijd wel heel voorzichtig wat ze deed dus moest ze gewoon alles weten wat ze goed deed of slecht deed.Ze keek met een nieuwsgierige blik naar het meisje en keek toen naar zichzelf."Oei exuseer ik heb me nog niet voorgestelt.Ik ben White aangenaam" ze keek beleefd naar haar stak haar hand uit naar haar maar schoot direct in de slappe lach."Sorry ben soms wat zot weet u" ze keek dan weer met een big smile naar haar.

Dia stond opeens achter Flower en White....
"is hier een theekransje bezig???" ze grijnsde gemeen naar de 2.
ze kreeg 2 vlijmscherpen klauwen en rende op White & Flower af.
haar klauwen gingen langs hun en hun benen lagen helemaal open.
ze keek om en grijnsde gemeen ze sprong behendig in de boom.
ze keek naar der klauwen die helemaal onder het bloed zaten en was klaar om aan te vallen.
ze zag de draak en wist meteen dat dat Amor was tenminste dat dacht ze.

Flower viel neer door haar benene. Drie grote scharmmen kleurde steeds meer rood door het bloed. Snel stond ze recht. "Dom..." mompelde ze zachtjes. Ze concentreerde zich en grote lianen zwiepte naar Dia's armen. Ze draaide zich helemaal rond haar armen zodat ze zich niet meer kon bewegen. Flower sloot even haar ogen maar deed ze direkt terug open. Haar ogen gaven een fel wit licht. Ze maakte een paar armbewegingen zodat de lianen Dia meesleurde heen en weer. Flower grijnsde. Ze sloot haar handen en bracht haar armen terug bij haar zij. De lianen werden terug zwak en Dia werd losgelaten. Flower zag Dia naar beneden vallen en grijnsde. "Ik ben niet dom."

Dia kwam op der voeten terecht en grijnsde naar Flower....
"ik ook niet....." ze keek naar der armen en rende op Flower af.
ze stak haar klauw in der borstkas en drukte keihard door....
ze hield haar andere klauw bij der keel en grijnsde vals.
"ik ben niet zomaar iemand...." ze trok keihard de klauw uit der borstkas.
ze keek naar der klauw en grijnsde......
ze lette wel op de lianen maar sloeg ze met haar klauwen kapot als ze kwamen.