In the dark

David wandelde door de donkere ravijnen .Hij bleef in de schaduw plaatsen en keek rond .Niemand waagde zich hier alleen de slechtste of de domste .Hij keek met zijn ijsblauwe ogen rond .Hij zuchte even en liep door .De duisternis viel op zijn ogen en gezicht .

Aerynne liep hier ook rond......
waarom wist ze niet....
ze zuchte diep en zorgde dat ze niet meer gloeide.
ze was een gewoon tienermeisje en keek nieuwsgierig rond.
ookal was er niet veel te zien het was er namelijk pikke donker....

David keek goed rond .Als vampier kon hij in het donker zien .Hij merkte het meisje van gisteren op maar hield zich stil . De grot was pikkedonker en er viel een heel klein beetje licht in .

Vitani liep met haar cape omzich heen en haar capouchon op door de ravijnen. Ze liep door de schaduwen waardoor ze nauwlijks was te zien. Ze was eindelijk eens in de hel en nu zou ze het hier eens bekijken. Het was erg duister maar op een of andere manier was ze totaal niet bang. Nee dat donkere dat van de ravijnen afstraalde gaf haar juist een goed gevoel. Ze haalde diep adem en liep rustig verder. Ze keek naar de grond en opeens botste ze tegen iets aan. Ze deinsde snel achteruit en verloor haar evenwicht. Haar capouchon viel naar achteren haar gezicht was nu zichtbaar. Ze keek omzich heen en ze zat ineens op de grond. Ze keek omhoog en ze keek ineens recht in de ogen van een jongen.

Aerynne keek in het rond...
ze zei zacht "het is hier wel erg donker....".
ze begon te gloeien opeens was een deel van de grot zichtbaar.
"zo kan ik tenminste wat zien...." ze zuchte diep.

Amor sprong door de dode bomen die nog in het donkere ravijn lagen. Plots zag ze er nog andere, waaronder Aerynne. Ze vloekte in zichzelf en zuchtte even. Toch liep ze op hen af. Nu zag ze ook Vitani en David. "Wat doen jullie hier?" vroeg ze een beetje kattig, het voelde net of mensen op haar domein kwamen. En daar hield ze totaal niet van.

De ijsblauwe ogen keken haar aan .Hij keek haar aan met een blik om te zwijgen . Toen keek hij naar het licht en kroop dichter in het duister .Hij was een duisterwezen van zijn geboorte .Steeds ontdekte hij nieuwe krachten en nu was hij volgroeid ."Ik hoor hier "zei ze en keek Amor aan .

Aerynne draaide zich om....
ze stopte expres met gloeien....
ze ging maar zo snel mogelijk weg omdat ze Amor zag.
ze dacht ik wil niet vechten......

Amor fronsde haar wenkbrauwen. "Oja" zei ze een beetje spottend tegen hem. Ze grijnsde en keek Aerynne na, 'wat een bange kip' dacht ze in zichzelf. Al snel keek ze terug naar David en begon rustig een toertje rond hem te lopen. "Sorry maar hier mogen alleen maar slechtte wezens". Haar blik stond gevoelloos gericht op David.

Aerynne had Amor gedachtes gehoord....
ze dacht het zal allemaal wel.....
ze zuchte diep en kwam de ravijn uit....
buiten was het een stuk lichter.

Hij keek haar aan en ze leek niet door te hebben dat hij ooi gestuurd was door haar ouders . Hij keek haar aan met zijn ijsblauwe ogen en glimlachten .Hierdoor waren zijn tanden zichtbaar .Zijn puntige tanden glansden door het duister .

Vitani stond snel op en keek toen naar Amor. Ze deed haar capouchon snel op zodat ze verdween in de schaduw. snel liep ze naar buiten weg van het slechtte daar.

( door mijn ouder?! )

Amor haar ogen werden wat roder. "Ik vroeg wat!" zei ze al wat luider. Ze ging op een half verrotte boomstam zitten en keek hem dreigend aan. Ze hielt er niet van dat er niet op haar vragen werd geatwoord, en dat ging ze duidelijk laten merken.

"Ik ben slecht tot op het bot "zei hij tegen haar . Zijn blik keek nu naar het zwart in de grot . Zijn handen stonden gebald en er kwamen kleine vonkjes aan . Hij keek weer naar haar en wachte op een reactie .

Amor begon wat spottend te lachen. "Jij!?" vroeg ze dom. Haar ogen werer weer pekzwart en ze liep op David af. "En kan jij dat bewijzen?" vroeg zeEn ging grijnzend voor hem staan, ze wou wel een zien hoe 'slecht' hij dan wel was.

"Ik kan dat ja maar waarom zou ik wat krijg ik terug "zei hij duister . Hij keek haar aan en veegde zijn haar voor zijn ogen weg . Hij keek haar aan en keek dan weg . Hij wachte op een antwoord van het meisje . Hij leek misschien niet duister maar hij was het . Hij zou haar over een paar minuten vertellen wie hij was en door wie hij werd gestuurd .

Amor dacht even na. Ze grijnsde even kort en keek naar de richting waar Aerynne was weggelopen. "Wel als je die mislukte eenhoorn kunt verwonden mag je in mijn groep" zei ze kort "maar ik wil het dan wel zien.". In haar gedachte zag ze al een half dode Aerynne liggen, bij die gedachte lachte ze even vals.

"Je herkent me echt niet he "zei hij tegen haar ."Maar ik doe het wel "zei hij erbij .Hij keek haar aan en wachte nog even wat ze zou zeggen . Er verscheen een scheinheilige lach om zijn gezicht .

Amor keek hem dom aan. "Vanwaar zou ik je dan moeten kennen?", ze wachtte niet op een antwoord en liep wat verder "ok. dan ga dan maar op zoek naar dat stuk onbenul, als je echt zo slecht bent". Ze zuchtte nog even en wachtte toch maar nog even op hem.

"Ik ben gestuurd door u ouders "zei hij .Toen verdween hij in het duister van de ravijn . Hij glimlachte nog voor hij verdween .

Amor keek ham vragend aan en haalde haar schouders op, maar hoe meer ze er over nadacht hoe dommer ze het vond. Snel liep ze achter hem aan en draaide hem met een ruk om. "Wat bedoelde je daarmee" vroeg ze droogjes en best wel luid. Haar ogen keken recht in de zijne, op zoek naar de echte waarheid over wat hij zei.

"Ik ben gestuurd door je ouders om je te helpen ,maar nu ik zie wat ik gedaan had doe ik het niet meer .Ik wil niet meer in die domme groep van je "zei hij .Toen verdween hij hier .Zijn zwarte gloed was al verdwenen en hij dus ook .