Walking in the dark.

Een donkere schim dwaalde door de gangen. Een meisje met een hoed en rare kleren liep door de gangen. Haar ogen stonden emotieloos en kil. Ze had lange stijle haren. Blond waren ze. Ze had witte handschoenen aan, ja ze leek net een freak. De meesten vonden ook dat ze dat was. Zeker als je haar krachten kende en een slachtoffer van haar was. Een pistool draaide rond haar vinger. Haar donkere lege ogen op de gangen gericht waar ze doorliep. Je hoorde de echo van haar voetstappen. Ze voelde iets. Een andere aanwezigheid. Een valse grijns sierde haar lippen. Ze liep kalm verder en hoorde een andere echo. Ze liep door en zag verderop al snel een schim.

Ryuuka liet zijn vingers over de ijzere reling heen glijden. De metalen construcite van de gangen zorgde voor een doffe echo die lang na deinsde. Ryuuka vroeg zich af hoe hij hier ookal weer was beland. Hij kon het zich infeite niet zo goed herinneren. Het had dan ook een geheugen van niks. Alleen belangrijke dingen inhielt hij, als het moest de rest van zijn leven. Maar nu zat alleen die ene vraag hem dwars. Hij dacht dan ook hard na. Met zijn vinger rond zijn kin streek van zijn wangen steeds terug naar de beneden. Zijn andere hand bevond zich rond zijn middel. Zo liep hij verder. De duidelijke echo van zijn schoenen bleek zich toen plots te verdubbelen. Ryuuka keek vragend op en stond stil. Hij was dus niet alleen.
,,Gezellig", sprak hij uitbundig met gekrulde mondhoeken. Hij keek onderzoekend rond waarbij ze vlakke hand zich tegen het voorhoofd plaatste.
,,Ik zoek en zoek....en.....vind", daar liep zijn tweede echo. Een meisje, blond haar, hoge hoed en herkenbare kleding bevond zich in de zelfde gang als hij.
,,Hali-hola", riep hij haar zwaaiend toe!

Het blonde meisje stapte kalm verder. Haar voetstappen hoorde je. Ze grijnsde even vals en keek even om haar heen. Haar donkere ogen keken kil en emotieloos. Ze liet nog steeds het pistool rond haar vinger draaien tot ze iets hoorde. Iemand bevond zich ook in de gangen. Hij of zij zei iets. Hij of zij zocht iets en vond? Ze zag de jongen. Hij had ook make-up zoals haar op en dezelfde stijl kleren als haar. Perfect. Ze liep verder en hoorde dat hij wat zei terwijl hij haar toezwaaide. Het meisje liep rustig naar hem toe. Ze draaide met het pistool en bekeek hem nog eens even. Ze keek hem dan recht aan. Hij had blauwe ogen. Een glinstering was in haar donkere ogen te vinden. "Hallo" zei ze rustig tegen hem, haar stem kil.

Ryuuka keek haar toe met dichtgeknepen ogen en een vriendelijke glimlach. Het meisje had iets mysterieus en geheimzinnig. Dit maakte Ryuuka nieuwschierig. Het pistool kon hem niks schelen, hij had niet eens door dat ze het bij zich droeg, om haar vinger wel te ver staan. Je zou zeggen dat het op zou vallen. Maar niet voor Ryuuka. Hij lette alleen op de goede dingen in een persoon. Bij het meisje waren ze misschien ver te zoeken, toch vond Ryuuka ze met gemak. Kort na het beijken van haar gehele lichaam begroette het meisje hem met een kille stem. Ryuuka's oren sloegen iets naar achteren waarbij een vragende blik op zijn gezicht verscheen.
,,Zou ik de naam van deze jonge dame mogen weten", vroeg Ryuuka om te beginnen. Het was een standaard startvraag, vandaar dat Ryuuka er simpelweg ook mee begon. Zijn handen sloeg hij op zijn rug terwijl zijn oren weer naar voren gingen en er opnieuw een brede grijns op zijn gezicht verscheen.

Yana keek de jongen kalm aan en snoof even. Ze bekeek hem even met haar donkere ogen. Ze grijnsde even en keek weer naar hem. Ze hoorde de vraag en zette een paar stappen dichter terwijl het pistool nog rond haar vinger draaide. "Ik mijn beste heer, ben Yana" zei ze kalm en liep even kalm een rondje rond hem. Ze liet haar blik over zijn lichaam glijden en stopte weer voor hem. Een grijnsje sierde haar lippen. "And who are you?" vroeg ze kalm met een Engels accent. Ze keek even rond en dan weer naar Ryuuka. Hij had iets speciaals, nouja dat vond ze. Ze grijnsde weer en wachtte rustig af.

Hij knikte op haar naam.
,,Het is mij een genoegen, Miss. Yana", sprak hij beleefd. Ryuuka vond het altijd fijn nieuwe mensen te ontmoeten. Vooral met meisjes kon hij het altijd goed vinden. Zijn karakter was er dan ook volledig op af gestelt om meisjes het naar hun zin te maken. Ook bij Yana zou hij zijn uiterste best doen. Vooral omdat ze er beide uitzagen alsof ze uit het cirkus waren ontsnapt, zag hij Yana als een prima vriendin. Bij haar vraag kwam zijn charmante blik naar boven. Omdat Yana iets kleiner was, sloegen zijn ogen met veel plezier op haar neer.
,,Noem mij maar gewoon Ryuuka", sprak hij met een warme stem en lieve ondertoon. Hierbij tilde hij zijn zwart muts iets omhoog waardoor enkele kaarten van onder de muts, op de grond vielen. Ryuuka dook meteen naar beneden waarna hij ze gelijk weer wegstopte. Vervolgens keek het weer vriendelijk naar Yana.

Yana keek rustig naar hem en grijnsde lichtjes. Ze bekeek hem nog eens en wachtte kalmpjes af. Ze wist het niet maar hij kwam haar vaag bekend voor. Alsof ze hem al gezien had. Ze keek rond en dacht eens goed na. Een beeld van een goede vriend kwam naar boven met iemand op de achtergrond. Dat was.. Ze hoorde dat hij zich voorstelde. Ryuuka, dat was het. Was hij niet de broer van... Hoe heette hij ook alweer. Ca... Ze dacht goed na. Caim! Ze grijnsde even en keek even naar de kaarten. "Nou Ryuuka, ik ken je denk ik" zei ze kalm en kwam weer iets dichter. Haar ogen keken hem rustig aan.

Na zijn voorstelling keek ook hij even in de ronten. De donkere gangen maakte dit een griezellige plek. Maar het engste was misschien nog wel, dat twee freaks zich hier op het zelfde punt hadden getroffen. Het zette Ryuuka in ieder geval tot denken. Yana die als maar dichterbij kwam, deed zijn blik veranderen. Zijn ogen keken nu bijna uitdagend. Alsof hij met haar aan het fleurten was. Wat hij natuurlijk niet was, hij wilde alleen maar vriendelijk zijn. Ookal ging hij daar meestal te ver op door. Bij Yana's volgende woorden kwam ze nog dichter. Ryuuka wijgerde te bewegen, waardoor hun neuzen elkaar bijna raakte.
,,Oh werkelijk", vroeg hij? Hierbij bewogen zijn lippen maar spraken zijn ogen.

Yana grijnsde en merktte hoe dicht ze stonden. Dat deed ze vaker, spelen met jongens. Hun op hun knieën krijgen. Maar Ryuuka. Hij had iets speciaals. Diep vanbinnen weigerde haar hart dat ze met hem speelde. Ze zette een heel klein stapje achteruit en stak het pistool in haar zak. Dat had ze niet nodig. Ze hoorde de vraag en grijnsde eventjes naar hem. Ze zette haar hand op haar middel en keek hem even uitdagend aan. Een glinstering in haar ogen te zien. Let's play, leken haar ogen te zeggen. "Ik ken je broer" zei ze dan en keek hem kalm aan. "Dat is Caim he?" vroeg ze dan en keek hem aan.

Zijn ogen die twee verschillende kleuren hadden, keken diep in die van Yana. Het leek of hun ogen in de stilte met elkaar zaten te praten. Hierbij stelde Ryuuka een brede grijns op. Op hetzelde moment merkte hij dat ze haar pistool wegstopte. Een goed teken, vond Ryuuka zelf. Toen ze weet begon te praten, veranderde zijn ogen. Ze leken te twijfelen. Alsof er ineens een vraag in hem opkwam, waarvan hij het antwoord niet wist. Misschien dat Ryuuka ook wel even in paniek raakte, van binnen. Van buiten was het alleen in zijn ogen te merken. Vandaar dat hij een aantal stappen naar achteren zette en zich wegdraaide naar de reling. Hij voelde zijn hele spel in één zakken. Caim, schoot er door zijn hoofd. Op zijn gezicht, zette hij een masker op. Van binnen leek alles kapot te gaan, van buiten zag je een brede grijns. Hij hielt zichzelf dan ook drastisch voor de gek!
,,Mijn broertje, Caim...tuurlijk, ja, Caim", hij draaide zich weer tot Yana. Zijn woorden kwamen uitbundig en enthousiast.

Yana keek hem kalm aan en merktte dat hij anders deed. Ze snoof en voelde dat er iets mis was. Daarom dat hij toen misschien op de achtergrond stond? Ze wist het niet. Ze keek even rond en dan naar hem. "Is er iets tussen jullie?" vroeg ze dan en keek hem aan. Ze dacht even aan Caim. Eigenlijk mistte ze die gozer wel. Ze zweeg er maar over want Ryuuka vond het niet echt gezellig had ze gemerkt. Ze kwam nog eens wat dichter en keek hem grijnzend aan. "Ach een ander onderwerp" zei ze kalm en keek hem recht aan.

Hij was helemaal uit zijn concentratie gevallen. Vandaar dat hij wat angstig opkeek toen Yana ditmaal dichterbij kwam. Normaal had hij zijn gezicht stijf gehouden, nu lukte dat niet. Bij het beginnen over een nieuw onderwerp, dacht Ryuuka na. Zelf wist hij niet zo snel iets te bedenken. De gedachte aan zijn broer dreef bij het denken, glukkig, weg, ver weg. Uiteindelijk leek hij het weer vergeten. Het kijken in de ogen van Yana hielp hier goed bij. Ryuuka kalmerde ook iets. Zo kwam zijn grijns weer tot stand.
,,Miss. Yana", begon hij vragend. ,,Ik moet u eerlijk toegeven", zijn stem werd iets lager en de warme toon keerde terug. ,,Uw ogen zijn schitterend", het was maar een compiment, niet echt een ander onderwerp. Ryuuka was dan ook niet zo'n starter bij een verhaal. Alleen bij mensen die hij goed kenden, leek hij nooit te stoppen met praten.

Yana keek hem aan en grijnsde even. Ze zag dat hij wat angstig keek. Ze stopte en keek hem kalm aan. Hij werd kalmer, dat voelde ze. Ze hoorde wat en knikte. "Ja?" vroeg ze kalm en hoorde wat hij verder zei. "Bedankt" zei ze rustig tegen hem en bleef dicht staan. Ze keek hem even recht aan in zijn ogen. Nu pas merktte ze dat hij twee verschillende ogen had. Een grijnsje sierde haar lippen. Ze had haar ene hand nog steeds op haar middel. Ze keek hem nog steeds aan. Haar gedachten even weg van Caim en haar concentratie weer op hem. Alweer zeiden haar ogen hetzelfde: Let's play. Een uitdagende blik was in haar donkere ogen te vinden.