Een ouwe vriendin terug..

(alleen ik en Yuuki)

Draco liep met Yuuki door de drakenbergen. Hij keek naar Yuuki en grinnikte. ''ik ben blij dat ik daar weg ben, ik werdt het echt even zat zoals je wel gezien had..'' zei hij met een zucht en keek even naar de grond. Daarna keek hij weer naar Yuuki en tilde haar weer uitdagend op.

Yuuki was blij weer eens bij Draco te zijn nadat ze haar zusje en moeder was verloren was ze alleen geweest, ze had zich nooit meer gehecht aan andere wezens hooguit dieren uit een bos waar ze een tijdje mee had gereist maar mensen had ze nooit meer vertrouwt.
'Ik ben blij dat ik je weer terug heb.' zei ze zacht, in haar ogen was te zien dat ze het meende ze had haar oude leven gemist en nu had ze een klein stukje terug ervan.
Draco tilde haar weer uitdagend op er verscheen een flauwe grijns op Yuuki's gezicht, als mens was ze licht maar als wolf was ze net iets zwaarder, omdat ze nog in zijn armen lag zei ze 'je weet toch dat mij uitdagen vragen is om terug gepakt te worden.'
Opeens had hij Yuuki beet als een wolf met een spierwitte vacht haar ogen waren ijsblauw geworden Draco verloor zijn evenwicht en ze vielen samen op de grond.
Tijdens de val veranderde Yuuki weer in een mens en ze lachen beide op de grond, Yuuki had een grote grijns op haar gezicht.

''wowzes'' zei hij en viel naar achteren met Yuuki opzich. ''oke dat was heel flauw'' zei hij lachend en grijnsde. Hij duwde haar van zich af maar wel rustig. Hij ging weer recht staan en keek haar met een flauwe glimlach aan. ''je bent nog niets veranderd'' zei hij en grinnikte.

Yuuki keek hem met van die puppy ogen aan en zei 'je weet toch hoe ik ben, of wil je dat ik zo wordt als dat vage meisje van toenet?'
Ze grinnekte en stond op en keek Draco nu weer normaal aan, 'je bent voor altijd mijn beste vriend.' zei ze met een breede glimlach, voor Draco zou ze haar leven geven hij was het belangerijkste in haar leven geworden een van de weinige dierbare personen die ze nog over had.
Ze haalde een roos uit haar zak en gaf die aan Draco en zei 'zolang die roos leeft, blijft onze vriendschap doorgaan.'
Die roos had ze van Draco gehad toen ze jarig was en ze 9 werd sinds nu had ze hem daarna niet meer gezien.

Draco keek haar rustig aan. Hij keek naar de roos. ''dit is de roos die ik voor je verjaardag had gegeven, bizonder dat je hem nog hebt, ik dacht dat je me nooit had vergeven dat ik was weggegaan..'' zei hij zacht en glimlachtte lichtjes. Hij pakte de roos aan en deed die vervolgens voorzichtig in het haar van Yuuki.

Yuuki kreeg tranen in haar ogen ze was verdrietig geweest dat Draco was weggegaan maar boos dat nooit, 'na die dag ben ik mijn moeder en zusje verloren, maar boos op jou ben ik nooit geweest.' zei ze zacht.
Ze legde haar gezicht tegen Draco's schouder, 'verlaat me nooit meer alsjeblieft.' fluisterde ze.
Langzaam ging ze recht op staan en keek hem met een kleine glimlach aan, ze zou hem nooit meer kwijt raken dat wist ze zeker.

Draco keek haar aan en zuchtte even. Hij veegde haar tranen weg en sloeg een arm om haar heen. ''ik maak die fout echt niet nog een keer'' zei hij en glimlachtte lichtjes. Hij keek even naar de lucht. Een briesje deinde door zijn haar. Hij zou Yuuki echt niet zomaar weer in de steek laten, hij keek weer naar haar en glimlachtte.

Yuuki sloot haar ogen en zei 'die heb ik altijd bewaart het was een van de weinige dingen die ik mee heb genomen toen ik moest reizen.'
Ze glimlachten bij de herinering aan haar laatste verjaardag met mensen dat Draco haar mee had genomen naar het bos naar een waterval dat ze daar de hele dag en een deel van de avond waren geweest en de grot hadden ontdekt en toen ze weer bij Yuuki thuis kwamen haar moeder dood ongerust was geweest.
'weet je het nog mijn laatste verjaardag?' vroeg ze met een glimlach.
Ze ging met haar rug tegen een rotswand aan zitten en keek in de zilveren ogen van Draco, het gaf een geweldig gevoel die weer te zien en te weten dat ze ze nog veel vaker zou gaan zien.

''natuurlijk herinner ik me die nog'' zei hij en ging ook tegen de rots wand zitten. Hij keek haar rustig aan en dacht even aan haar laatste verjaardag. Wat waren ze toen eigenlijk nog jong. Nu was hij veel ouder. Maar de lengte's waren eigenlijk nooit veranderd. Draco was nog steeds een stuk langer dan Yuuki.

Yuuki sloot haar ogen haar ademhaling werd rustiger, het werd stil.
Er vlogen wat draken over ze keek vanuit haar ooghoeken naar Draco zou hij al een vriendin hebben gehad, die White had wel heel wanhopig gedaan, er verscheen een grijns op haar gezicht bij die gedachten.
'heb je eigenlijk een partner gehad sinds ik je niet meer heb gezien?' vroeg ze nieuwschierig.

Draco keek op en grinnikte. ''wat denk jezelf? Ik denk niet dat er mensen zijn die een partner met mij willen zijn, ja behalve die white dan'' zei hij kort en zuchtte. Hij was nog steeds kwaad op haar. Hij haalde diep adem en keek even naar Yuuki daarna legde hij zijn handen achter zijn hoofd en sloot zijn ogen.