Op het schoolplein..

''Wat zijn jullie krachten?'' vroeg Alice toen kalm, en ze grijnsde breed.. Ze vond het altijd interessant om die dingen te weten.

" wat is er " vroeg ze wat starends naar hem.Ze wrijfde weer over haar steen en wist wat er was."Alice ben jij slecht" ze keek raar naar haar.Ze deed haar hand voor haar mond .Dit mogt ze niet gezegt hebben.

''Nee, maar iets in jouw zin klopt.'' zei ze rustig. ''Mijn krachten zijn iemands aard zien in zijn spiegelbeeld, liefde en..'' ze stopte even. ''Duisternis.'' zei ze, en ze knikte even.

Hij stond op en zou tussen beiden komen als er een ruzie kwam ."De mijne zijn hemelmagie ,vuur ,ik ben heel behendig,en ik kan veranderen in een paar dieren "zei hij .Hij keek op zijn hoede naar de twee en wachte af ."De duisternis kan een goede krachtige macht zijn maar ook een kwade machtige macht "zei hij wijs .

" dat meen je niet je bent zo aardig" ze keek naar Gavin.
Iets zij haar over hem.Ze voelde iets raar in haar buik ze vond het raar en wist niet wat het was.

Alice voelde het, psvr was een van haar krachten liefde. ''Ja, en ik voel ook wat tussen jullie.'' zei ze met een brede grijns, en ze moest lachen om White.

* PSVR = Per Slot Van Rekening.

"Huh wat zei je "zei de net uit een dromende minuut jongen .Hij schudde zijn hoofd en legde zijn hand in zijn haar .Hij keek even naar de lucht hij wist wel waarom .Hij speelde even met zijn armband .

(Eerst een punt, dan spatie. Niet spatie, dan punt XD)

''Je weet wel wat ik zei,'' zei ze, en ze keek naar een stel vlinders, die hopeloos verliefd waren. Ze wees ernaar.

Ze wist dat ze iets verkeert gezegd had en vloog weg.Altijd zei ze wel iets mis ze keek ze nog is aan maar vloog wel weg.

"White wacht "zei hij. "ik ga even "zei hij. Zijn vleugels sloegen open en hij vloog naar haar toe. Hij vloog snel en haalde haar zo in. "White ik vind je ook heel lief en aardig maar blijf hier bij me "zei hij lief .

Ze keek hen grijnzend na, en liep na een soort hoger plekje toe op het dak, waar ze tegen aan ging leunen. Ze sloot haar ogen, en begon te zonnen ^^

" waarom dan, om je te kwetsen?!" zei ze wat schament.
Ze keek naar de grond maar niet meer naar hem. Ze draaide zich weer om en vloog naar beneden ze zette zich op een bankje en zuchte.

Alice opende haar ogen, en maakte een soort handstand naar achteren, en liet zich toen lenig op haar voeten landen. Ze sprong van het dak af, en liep naar White toe. ''Vind je hem echt leuk?'' vroeg ze, niet spottend, maar juist vriendelijk.

Hij bleef in de lucht hangen en keek naar de twee .Hij vond haar ook lief en zo snel was hij niet te kwetsen .Hij zou haar beschermen met zijn leven en als dat niet genoeg was met zijn ziel .

" ik weet het niet men steen vertelt me dat" zei ze tegen Alice ze keek naar Gavin en dan weer met een bedroefde blik naar beneden.

''Liefde moet je je niet voor schamen, eigenlijk moet je er trots op zijn'' zei ze zacht, ''En ik weet waar ik het over heb, als ik het over liefde heb.'' zei ze, en ze grijnsde breed, haar rode ogen glinsterden.

Hij lande op een dak wa van hun weg. Hij keek naar voor en zuchte. Hij voelde wat voor haar en dat zag je moeilijk ,maar als het er eenmaal is krijg je het niet weg .

" maar waarom ben ik het altijd ik kwets mega veel mensen zonder ik het besef, ik ben een nietsnut!"zei ze. Ze vloog naar boven vloog naar een heuvel ver weg van hun en zette zich neer met gesloten ogen.

Alice keek haar droog na. Ze kon zelf niet vliegen, en ging dus maar op het bankje zitten, wachtend op iemand die niet weg zou vliegen.

Ze zuchte en legde zich neer nu wou ze even aan haar zelf denken met al haar problemen.Maar toch wist ze dat ze niet kon ontkennen dat ze op Gavin was.Dan besloot ze toch maar om terug te gaan.Ze keek Alice aan en zei dat ghet haar speet.

''Geeft niks.'' zei ze kalm. ''Ik weet hoe men zich voelt met liefde.. Je kan het niet ontlopen, zelfs niet als je dat wilt''

Gavin liep naar hun met een neergeslagen blik. Hij zette zich neer op de grond en keek hun aan zijn blik ging heen en weer. Hij voelde wat tegen zijn rug maar het was niets .Hij was dolgelukkig maar ook ongelukkig van wege zijn ouders .

''Zie je wel dat er wat is tussen jullie.'' zei ze, met een brede grijns. ''Jullie passen wel bij elkaar.''

"Wie weet wel "zei hij lachend .Hij stond op en zei komisch "ik verlaat de twee dames nu en vlieg door de hoge horizonnen ". Hij zette zich af en steeg op al snel verdween hij in de horizon .

''Ik ben geen dame, ik ben een Dame..'' zei ze dom, en ze grijnsde licht. ''Ga achter hem aan..'' zei ze kalm, en ze knikte naar White.