Anders

'Jij vuile teef!' schreeuwde de agent toen zijn arm van zijn lichaam werd gerukt. Hij schoot met zijn geweer op Misa totdat alle koegls op waren. Met gemak hield ze de kogels tegen met haar doorzichtige armen en pakte de agent bij zijn keel. Hij kon de armen die uit haar rug kwamen niet zien, dat kon niemand alleen zij zelf. Ze bleef de hele tijd op één punt staan en bewoog haar lichaam niet. De agent hapte naar adem en probeerde zich uit de stevige greep van Misa te kruigen terwijl hij in de lucht hing. 'laat me los trut!' schreeuwde hij. HIj hapte naar adem en trapte in het rond met izjn benen. 'Ik vermoord je nog v-' met een ruk spleite Misa het lichaam van de man in twee stukken. De stukken vielen op de grond terwijl de ingewanden verspreid lagen. Ze konden haar niet vermoorden, zij was sterker dan hen. Haar roze haren hingen weer voor haar ogen waardoor alleen haar linker oog zichtbaar was. 'Next.' zuchtte ze bijna onhoorbaar. Ze slofte verder en stapte over een deel van eht lichaam van de agent heen. Het ging vanzelf, mensen vermoorden was een van haar dagelijkse bezigheden geworden. Ookal wilde ze het niet haar armen spleitte elk lichaam in minstens twee stukken. Hun romp werd gescheiden van hun onderlichaam of juist in twee gelijke helften. Een zucht verliet Misa's keel. Het was een mooie dag, het was zonnig en stond een zacht briesje dat voor afkoeling zorgde. 'Nooit meer ..' dacht ze. Ze had Rem in geen tijden gezien okal was ze nog steeds in bezit van de Death Note.

"Jij vuile teef " Hoorde Larissa iemand zeggen. rustig wandelde ze verder. Ze keek naar een meisje waarvan ze wel iets herkende. Het was Misa. Ze zag het gevecht. De arm werd geschijde van het lichaam en de man bleef schijten richting Misa maar de kogels raakte haar niet. Ze was benieuwd naar hoe ze dat deed. Al vlug zag ze drie stukken op de grond liggen. De arm, het bovenlichaam en het onderlichaam. Het bloed vloog naar alle kanten maar gelukkig kon ze het ontwijken. Ze bleef naar Misa staren. Met dezelfde emotieloze blik. Ze was zelf geen vrolijke gibberkous meer. Maar Larissa was duidelijk niet de enigste die veranderd was. Misa was bloedorstiger. "Hay, ken je me nog?"Zei ze zacht. Ze was zelf ook naar de duistere kant gestapt. Waarom? Omdat ze het leven saai vond en besloot daar iets aan te doen. Nu is het wel minder saai. "Je hebt andere krachten zie ik. Cool!" Larissa kon vroeger in een tijger veranderen. Met gif klouwen. "Ik zal een tip geven, het was in de valeinen." Ze moest haar toch nog kennen. "Oh, en je hebt mijn broertje ook ontmoet... aan de wilde rivier."Zei ze met een emotieloze blik. "Hij met zijn Fanta." Ze zuchtte en lachtte. Ze ging op een rode steen zitten die minder puntig was dan de andere. De donkere ravijnen. Misa was niet de enige met nieuwe krachten, uiterlijk en karakter. Zij ook. Ze was duister van karakter geworden , stoerder van uiterlijk en ze had nieuwe en sterkere krachten. Ze wist dat Misa haar kon doden. Maar dat wilde ze niet. Toch ging ze voor missa staan. In de hoop dat ze haar gedijst kon houden. Ze was niet bang en keek nog steeds emotieloos. "herken je me?"