Always Invisible

'It's always the same. Why can't they see me. I'm invisible. Always and always.' Al mompelend liep een jongeman over de toendra. ZIjn handen diep in zijn zakken gestoken en zijn gezicht naar beneden gericht liep hij verder over de kale vlakte. Naast hem dribbelde een kleine ijsbeer. 'Kumajiro, is there a reason why they don't see me?' Vroeg hij zacht aan de ijsbeer. 'Who are you anyway?' Kreeg hij als antwoord terug. Nou, daar had hij veel aan. Hij zuchten en slofte verder. Af en toe keek hij om zich heen, leefde hier überhaupt wel iemand? Hij zag dus echt helemaal niemand, echt niemand. Nu zagen ze hem ook nooit, dus eigenlijk maakte 't niet zo veel uit. Canada stopte bij een klein bevroren meertje en maakte een bankje uit 't ijs. Daar was hij wel zeer dankbaar voor. Zijn gave's. Al was er een die hij liever niet gebruikte. Zijn macht om 't geheugen van mensen te wissen. Hij zuchten en aaide Kumajiro die naast hem was gaan zitten. 'What's going on in this world.' Mompelde hij. Hij vroeg zich af waar zijn broer zat. Sinds hij was afgewezen bij 't leger, zo'n vijf jaren geleden, had hij niets meer van Amerika vernomen. Zijn zeegroene ogen keken rond. Er kwam iemand aan, of was zijn verbeelding weer aan 't liegen? Nou ja, wat boeide het ook. Ze zagen hem toch nooit zitten. Hij zuchten en liet zich achterover vallen op 't ijs.

Ire stapte rustig verder, de kou deed hem amper iets. Aangezien hij een dikke vacht had, en daarbij kon hij vuur besturen. Het ijs, of nu betergezegt water, smolt langzaam weg onder zijn poten bij elke stap die hij zette. Ire zuchtte, hij moest die vuur krachten onder controle krijgen. Zijn hete adem blies tegen de sneeuw aan en zorgde dat de sneeuw smolt. Ire zuchtte en liep door, negeerde het feit dat zijn poten zo heet als kolen waren.
Verderop zat iemand, hij kon van zo veraf niet zien wie het was. Maar het was vast wel een aardig persoon. Hij stapte door en keek naar de jongen die op een bankje van ijs zat. Hij hij die zelf gemaakt? De wolf hield zijn kop scheef en keek naar de ijsbeer die de jongen bij zich had. Ire keek toen weer naar de jongen zelf. Naar mate Ire lang op dezelfde plek bleef staan, hoeverder de sneeuw, wat nu grond was, wegsmolt. Hij gromde zachtjes, de vlammen sloegen omhoog en likte aan zijn poten. Hij voelde het niet, maar als iemand anders het zou aanraken zouden ze het wél voelen.

[Sorry Quinty, voor de klote post.. maar ik moet nu weg.. Maargoed, ben er vanavond weer!]

Canada had zijn ogen gesloten, terwijl de zon op zijn gezicht scheen. Hij hoorde dat Kumojiro wat rondliep en wat dingen mompelde, waarschijnlijk probeerde 't dier achter zijn naam te komen. Maar hij verwachten van niet. Dat beest wist toch nooit hoe hij heette, zelfs als hij 't zestigduizend keer zei. Hij zuchten en opende zijn ogen. Hij duwde zich overeind met behulp van zijn ellebogen en keek om zich heen. In de verte liep een hondachtig beest. Gezien de grote en de lichaamsbouw een wolf. De kleur rood in de vacht was wel erg opvallend. Maar de drukkende warmte die opeens rond hem hing baarde hem meer zorgen. Hij verzetten zich even en zette zijn bankje weer in elkaar. Aangezien die door de warmte uit elkaar viel. Uiteindelijk stond hij toch op, precies op 't moment dat de vlammen bij rond de poten van de wolf uitsloegen. Hij liep naar hem toe, terwijl Kumojiro achter hem aan liep. Maar hoe dichter hij bij de wolf aankwam, nam de hitte en zijn onzekerheid toe. Op een zeven meter afstand bleef hij staan, hij zei niets. 'Who is this wolf?' Mompelde hij voorzichtig. 'I can ask you the same question.' Zei Kumojiro. Daar had hij wel gelijk in. 'I told you. I'm Canada!' Siste hij terug.

Zijn poten waren nog steeds aan het vlammen. Ire kon het niet echt onder controle krijgen. De jongen stond op en liep naar hem toe. Ire hield zijn gezicht strak en keek hem aan. Hij keek naar de jongen met blond haar. Hij kon dus met ijs werken, leuk.. een van zijn grote tegenpolen dus. Ire voelde dat hij weer teveel vuur in zijn lichaam had. Hij moest nu een soort 'ontladen'. Hij zuchtte, liet de vlammen van zijn poten met snelheid over zijn rug lopen naar zijn staart, waar ze eraf schoten, de lucht in. Al gauw waren de vlammen verdwenen en Ire was weer rustiger geworden. Hij ging zitten. Op z'n zeven meter afstand stond hij dan, een jongen, blond haar, ongeveer 17 á 18 jaar, gokte Ire. Hij sprak nog Engels ook. Hij verstond het wel, en kon het ook spreken. De rood-grijze wolf rekte zich uit en bleef dit keer staan, in plaats van terug te gaan zitten. Hij hield zijn kop scheef. 'Who are you anyway?' Vroeg hij langzaam aan de jongeman die voor hem stond. Ire begreep er weinig van, maar toch. Zijn ogen gleden naar de ijsbeer, wat zou hij hier doen? Behalve dan achter de jongen aan lopen?

De wolf bleek hem in de gaten te hebben. Even als 't feit dat hij 't door had hij Canada het moeilijk had met 't vuur. Toen hij vuur voor het meer en deel weg was, kon hij tenminste weer wat normale ademen. Hij keek de reu rustig aan, maar voelde de paniek al weer opborrelen. Wat moest hij nu? Hij was zo stom verbaast dat iemand hem had opgemerkt, dat hij helemaal was vergeten hoe zo'n gesprek ook al weer ging. 'Who are you anyway?' Vroeg de wolf aan hem. Canada keek hem even vreemd aan, deze reu sprak Engels? Wow. Dat zag hij even niet aankomen. Engels was zijn moedertaal, al zat er ook diepgebakken Frans in bij hem. Tweetalig opgevoed, dat was hij wel. Maar Engels lag hem beter dan Frans. Nog voordat hij wat kon doen, was Kumojiro naar de reu toegelopen. Hij ging op zijn achterpoten staan en keek de reu met een schuine kop aan. 'I'm Kumojiro, and this is...' Hij keek Canada even aan, met een vragende blik. 'Whatever. Who are you?' Canada balde zijn vuisten, maar kon niet de moed vinden om een weer woord te geven. Hij zuchten en ontspande zijn lichaam. Wat dacht hij ook wel. Dat iemand hém zou opvallen. Poor transparent Canada. Echt niet.

Ire keek naar Canada. Wat was er aan de hand met hem? Ire grijnsde eventjes toen de ijsbeer voor hem ging zitten. Hij stelde zich voor als Kumojiro. 'I'm Ire,' Zei hij langzaam. Kumojiro wou wat zeggen over de persoon acher hem, maar hij leek zijn naam niet te weten. Dat was raar, je ging met elkaar om, en je wist elkaars naam niet eens. Ire zuchtte eventjes.
'Who is he?' Vroeg hij toen maar aan Kumojiro, hopend dat die hem antwoord kon geven. Anders liep hij zelf wel op de jongen af. Ire zuchtte en liep toen op de jongen af, Kumojiro zag er niet uit alsof hij tegen hem zijn naam ging vertellen. 'So, who are you?' Vroeg hij toen aan hem. Ire keek hem met een schuine kop aan, doordat hij zachtjes begon te kwispelen vlogen en kleine vonkjes van zijn staart. Ire grijnsde, hij zou best willen weten wie deze mensen waren! Hij vond het altijd leuk anderen te ontmoeten, teminste, dat vond hij. Hij keek naar Canada, zou hij hem antwoord geven?

'Nice to meet you Ire.' Antwoorden Kumojiro. Hij keek even over zijn schouder naar Canada. Maar kwam blijkbaar nog steeds niet op zijn naam. 'Who is he?' werd er aan de ijsbeer gevraagd. 'You can better ask himself. I don't know.' antwoorde de ijsbeer. Hij zakte terug op zijn voorpoten en liep naar Canada toe. Ire was ondertussen naar hem toe gekomen en vroeg naar zijn naam. Canada keek hem even aan en voelde weer de brandende hitte op zijn lichaam. 'i'm Canada. Little brother of America and always invisible.' Hij stond letterlijk versteld van zichzelf over wat hij allemaal zei. Hij sprak nooit zo veel tegen vreemde. En zeker niet tegen iemand van zijn tegenpool. 'You can control the fire, can't you?' Vroeg hij toen nieuwsgierig. 'I can control the element Ice,' Hij glimlachte. Eindelijk iemand die hem was opgevallen. Die zelfs tegen hem sprak. Iets waar hij eigenlijk best tevreden over was. Zijn doel kwam steeds dichterbij. 'One day, I don't be invisible for the others.' Er komt een dag dat hij niet meer onzichtbaar zou zijn. Dan zou hij in 't middelpunt staan.

Ire keek naar de jongen voor hem. Hij grijnsde, Ire had meestal niet veel kwaads in zijn zin. 'I'm Canada. Little brother of America and always invisible.' Ire keek hem raar aan, onzichtbaar? 'Invisible? I can see you..' Zei hij toen tegen hem. Hij keek eventjes weer naar de ijsbeer en toen naar Canada. 'You can control the fire, can't you?' Ire knikte. 'Yes, you're right. But I have to learn so much. There is just one wolf on the whole earth who can controle it. And thats me..' Zei hij tegen Canada. 'I can control the element Ice,' Ire grijsde. 'So, I guess you're my counterpart.' Zei hij met een grijns. Met counterpart bedoelde hij tegenpool. De rood-grijze wolf rekte zich eventjes uitgebreid uit en de vlammen likte alweer aan zijn poten. 'Something like that, I can't controle it.' Zei hij tegen Canada terwijl hij van zijn poten op keek naar Canada en grijnsde. Ire keek naar Kumojiro. 'So, Kumojiro is with you?' Vroeg hij toen aan hem.