Boom.

'We moeten haar kwijt. Ze is niet meer veilig bij ons.' klonk de stem van Miyu's pleegvader. 'Ik wilde haar al lozen toen ze een dag bij ons was. Alles ontploft in haar buurt. Ik heb geen idee hoe het komt. Dat kind is dood eng! Mensen staren ons aan als we samen met haar lopen. Omdat ze zulke rode ogen heeft lijkt het alsof ze het kind van de duivel is. Het kwaad!' zei de pleegmoeder van Miyu hees. De blauwe auto stopte voor het weiland en de pleegouders tilde de slapende Miyu van de achterbank. Ze liepen naar het hoge gras waar paarden rondliepen en legde hun adoptiekindje in het hoge gras. 'Vaarwel Miyu.' zeiden ze terwijl ze langzaam naar achteren liepen ...

Slaperig opende Miyu haar ogen. Het eerste wat ze zag was het groene gras dat afstak van de blauwe hemel. Ze kwam moeizaam overeind en wreef slaperig in haar ogen. Haar roze kanten tasje lag naast haar op de grond en er kamen wat kleren uit. Het waren jurkjes en wat ondergoed. Wat deed ze hier? Waar waren haar pleeg ouders? Ze krabbelde overeind en schrok van de dieren die ze op het weiland zag rondlopen. Er waren koeien en paarden, ze keken haar boos aan. 'Wat een domme tweevoeter. Wat doet ze hier? Die anderen lieten in het gras liggen een paar minuten geleden. Als ze maar neit denken dat wíj voor dat díng gaan zorgen.' klonk er opeens. Miyu schrok en keek met grote ogen naar de paarden. Sinds wanneer konden paarden praten? Het duurde een tijdje voor ze doorhad dat het de gedachtes waren van de dieren. Wat gebeurde er toch allemaal? Ze liep naar het paard toe en zag dat hij snuivend op haar af kwam. Ze stak haar handje uit naar zijn kop en werd met een kopstoot op de grond geduwd. Ze begon te huilen en ging op haar knieën zitten. Ze dacht aan alle dingen die ze in het weiland even had opgepikt. De stenen, de bomen, kleine hollen. Ze concentreerde zich om de dingen en hoorde ze allemaal ontploffen. Ze was opnieuw achtergelaten ...

[Mudly & Miyu]

Mudly keek kalm naar de paarden een eind van Miyu vandaan. De rust was aangenaam. Hij sloot kort zijn ogen. Het briesje dat opstak deed zijn blauwe haren wapperen. Ineens volgde een reeks van luidde knallen. Wat was dat? Mudly rende de velden over. In de verte zag hij een meisje huilend in het gras zitten. Hij liep er naar toe. Hij ging door zijn knieën en legde zijn hand op haar hoofd. Met een vriendelijke blik keek naar haar. "Wat is er?" vroeg een warme stem. De dieren zwegen nu in alle talen. De god van de dieren was nu in de buurt en iedere verkeerde uitspraak kon tot commentaar leiden.

(Ik ben er vandoor. ik Probeer morgen weer te reageren. Sorry hiervoor >.<)

[niet erg ]
De paarden keken Miyu nog steeds boos aan en begrepen niet hoe de stenen opeens konden knallen. De knallen waren hard en oorverdovend. Miyu kromp er alleen meer van in elkaar en wilde dat het ophield. Opeens voelde ze een hand op haar hoofd. Ze schrok en sperde haar ogen wijd open. Een vriendelijk blik werd haar toegeworpen, van een man. Ze voelde haar onderlip trillen en keek verdrietig in de ogen van de man toen hij met warme stem vroeg wat er was. Ze kon het niet vertellen, ze wist zelf niet wat er was gebeurd. Wat ze van de paarden hun gedachte had gehoord was dat haar pleeg ouders haar handen achtergelaten. Haar rozen tasje lag een eindje verderop in het gras. Nog steeds viel haar jurkje er bijna uit. Ze krabbelde overeind en sloeg haar armen zo ver ze kon om de middel van de man. Ze barstte opnieuw in tranen uit en begroef haar gezichtje in zijn kleding. 'Kwijt. Njiet meer mij hebben doen.' bracht ze aarzelend uit. Ze hapte naar adem en keek met betraande ogen terug in die van Mudly. 'Bang door Boem.' zei ze met trillende stem. Hoe kon ze in beschaafde taal uitleggen dat haar biologische ouders zijn vermoord, dat haar pleegouders haar niet meer wilde en dat ze bang was voor de knallen die steeds vaker kwamen? .. Nee dat zou nooit lukken.

[opnieuw sorry voor de late reactie >.< Gisteren moest ik heel de dag werken en in de avond dansen dus had ik geen tijd meer om te posten.]

De blik van Mudly veranderde op het moment dat de betraande oogjes van het meisje in zijn ogen keken. Het werd een blik vool verdriet. Hij wilde opstaan maar al snel sloeg zij haar armen om zijn middel en begon tegen hem te huilen. Mudly kreeg een traan van medeleven maar veegde die weg. Hij zag haar tasje. Rustig maakte hij zich los van haar greep en stond op. Hij liep naar haar tasje en deed het jurkje netjes opvouwen en deed deze in de tas. Hij voelde zich rot op het moment. Dit had hij ook meegemaakt. Alleen, geen ouders, kinderen die hem verafschuwde. Hij keek naar het meisje. Hij keek daarna naar de paarden. Wat is er gebeurdt? vroeg hij kalm aan de paarden. Voor het meisje was het alleen maar gehinnik. Het paard hinnikte terug. Mudly zijn ogen kregen tranen en hij veegde ze gauw weg. Kalm liep hij naar het meisje. Hij keek haar even kort aan. "Waar ben je van plan heen te gaan..." vroeg hij. Ineens besefte hij dat ze daar geen antwoord op zou kunnen geven. Hij pakte haar bij haar middel en tilde haar op. Kalm hield hij haar tegen zich aan. "Ooit eens op een hond gezeten?" vroeg hij kalm. Hij glimlachte. Hij zou haar eerst maar wat opgewekt maken voor hij haar zou meenemen. Hij kon het niet aanzien dat mensen hun kinderen dumpen omdat ze bang waren door de knallen die het kindje veroorzaakte. Ze zouden op zijn minst moeten kijken waardoor het kwam.

[Sorry sorry sorry. ik was helemaal vergeten dat ik hier moest posten met Miyu :c *schaam schaam*]
De man maakte zich los uit Miyu's greep en liep weg. Verbaasd keek ze met waterige oogjes nar wat hij ging doen en volgde al zijn bewegingen. Hij vouwde het jurkje dat uit haar tas kwam netjes op en deed hem er weer in. Miyu bracht een vinger naar haar mond en keek toe hoe de man iets met de paarden deed. Voor haar was slechts wat gehinnik te horen. Na een tijdje kwam de man weer naar haar toe gelopen en vroeg wat. Ze hield haar hoofdje kort schuin en begon toen weer te huilen omdat ze niet wist wat de vraag betekende. De man tilde haar op en hield haar tegen zich aan. Automatisch hield ze op met huilen en bekeek he gezicht van de man onderzoekend, hij zag er erg aardig uit. Hij vroeg opnieuw iets, het enige wat ze kon begrijpen was het woordje "hond" dat had ze pas op school geleerd. Ze klapte in haar handjes, 'Lond! Lond!' kraaide ze. Ze wapperde met haar handjes en sloeg vrolijk tegen de borst van de man aan. 'Ik. Miyu ken Lond!' brabbelde ze. 'Miyuu! Miyu.' kraaide ze. Ze vond het altijd grappig om haar naam uit te spreken, ze vond het een mooie naam en het was makkelijk uit te spreken. Ze sloeg haar armpjes om de hals van de man heen en legde haar hoofdje op zijn schouder.

Mudly keek naar Miyu en glimlachte. Lond? Waarschijnlijk was haar spraak nog niet zo erg ontwikkeld. Maar hij begreep haar wel. Rustig keek Mudly naar Miyu en glimlachte. Hij merkte dat ze tegen hem opsprong en haar armpjes om zijn hals sloeg. Hij slikte even. Hij merkte dat ze haar hoofdje op zijn schouder legde. Hij glimlachte en aaide met zijn hand voorzichtig over haar hoofdje. "Ja, jij bent Miyu..." zei hij glimlachend en glimlachte. Hij keek over het veld. Hij tuitte zijn lippen alsof hij ging fluiten maar er kwam geen geluid uit. Echter niet hoorbaar voor Miyu. Er kwam een labrador aanlopen en snuffelde voorzichtig aan Miyu. Mudly glimlachte en keek naar de reactie van Miyu.

(geeft niet. Ik wacht wel XD al duurde dit een beetje lang XD)

Het was fijn dat Mudly haar niet weg duwde zoals ieder ander waarschijnlijk had gedaan. Miyu liet een kwetterende lach horen toen Mudly haar naam zei en klemde haar armpjes nog steviger om zijn nek heen. Hij aaide over haar hoofdje heen waardoor ze een vertrouwd gevoel kreeg. Na een tijdje keek ze op naar zijn gezicht en zag dat hij zijn lippen getuit had. Wat wilde hij? Dat ze hem een kusje gaf? Ze begon weer vrolijk te lachen en drukte een kusje op zijn wang. Niet kort daarna hoorde ze geluid van iets dat aan kwam lopen en keek verrast naar de grond. Een labrador kwam aangelopen en snuffelde aan haar. Eerst vond ze het nog eng, wat als hij haar wilde opeten? Of wat als hij haar wilde bijten net als de paarden? Ze voelde haar onderlip trillen en verstopte haar gezicht in Mudly's shirt. Ze wist het niet meer zo goed wat ze van dieren moest denken, die paarden hadden bewezen dat ze niet altijd even vriendelijk waren. Bij de gedachte aan de paarden voelde ze weer een angst gevoel omhoog komen en sloot ze haar ogen. Opnieuw klonken er in de verte wat ontploffingen. Een hele reeks stenen ontplofde in de verte. Zou het ook zo zijn dat mensen ontplofde als ze zich erop concentreerde? Ze wierp een korte blik op de labrador en hield Mudly nog steeds stevig vast. Pas als hij zou zeggen dat het goed was zou ze het proberen, anders niet. Ze slikte en staarde voor zich uit bang dat er iets ergs zou gebeuren als ze meer bewoog.

Mudly keek naar Miyu. Ze vond het kennelijk leuk als hij haar naam zei. Hij glimlachte. Merkte dat ze hem een kusje gaf. Hij glimlachte. Dat was dan wel niet de bedoeling maar toch. Mudly keek met een kalme blik naar Miyu. Hij merkte dat ze angst had voor de labrador. Met een hand hield hij haar tegen zich aan en met de andere hand aaide hij over de bol van de hond. Deze ging kalm zitten en snuffelde aan de hand van Mudly. "Hij is braaf..." zei hij kalm en wreef even met zijn hand over haar rug. "Hond doet je niets..." zei hij vriendelijk mogelijk. Hij keek naar de hond die met een scheve blik naar de twee keek.