Nadenken

Het zachte gras kriebelde onder Misa's voeten. De zon scheen warm op haar haren en het geluid van stromend water was vanaf een afstand al te horen. De woeste rivier was een erg rustige plek waar je kon nadenken over wat je ging doen of wat er allemaal was gebeurd vond ze. Misa hield haar schoenen stevig vast en liep naar de grote stroming waar een paar grote stenen als een pad in het water stonden. Ze zette haar voet rustig op de eerste steen en probeerde haar balans te houden. Het koude water klotste tegen haar benen aan en ze glimlachte breed. Het was precies de verkoeling die ze nodig had. Ze sloot haar ogen en wist de andere stenen van het pad zonder aarzelen te vinden. Ze bleef op de laatste steen van het pad staan en opende haar ogen langzaam. Een grote, ruwe steen versprede haar de weg. Ze fronste en tuitte haar lippen bedachtzaam. Waarom zou ze verder gaan? Ze kon ook gewoon op de rots gaan zitten. Ze klom op het grote rotsblok en gooide haar haren naar achteren. Ze ging op haar rug liggen en voelde dat de ondergrond warmer was dan normaal. Het was zo vredig hier, ondanks dat de rivier woest was. Ze grijnsde en sloot haar ogen. Ze wist dat Ram haar de hele tijd al zat te beschermen. Haar shinigami had gezworen haar te beschermen en degene die haar pijn deed of bedroog te vermoorden.

Opeens kwam er een jongen langs hij leek jong en sterk en was vrij kinderlijk dat kon je weten want aan de overkant van de rivier kwam hij voorbij ,hij zong een liedje dat zo ging "fanta fanta ik hou van fanta fanta fanta mijn doel is fanta" en zo ging het verder.Hij zong het met een blije lach in zijn gezicht en had al lang beslootten om te gaan zwemmen ,maar hij kon maar geen plek vinden en zei in het bij zijn van misa "waarom kan kan ik nu geen verdomde plek vinden die niet even wild is als deze rivier en waar ik in kan zwemmen ik haat het leven een mens wil relaxen en dan gaat dat weer niet hé?"En stapte toch maar verder.

Misa voelde de zon op haar gezicht schijnen en genoot van de warmte. 'Light, Light, Light.' prevelde ze met een grote glimlach op haar gezicht. Ze bleef zijn naam in gedachte herhalen en zag zijn gezicht al helemaal voor zich. Ze haalde diep adem en opende haar ogen verbaasd toen ze iemand iets over Fanta hoorde zingen. Ze knipperde vaak met haar ogen zodat de vlekken voor haar ogen weg gingen en staarde naar de overkant van de rivier. Ze zag een kinderlijke jongen verder zingen over Fanta en fronste. Ze ging rechtop zitten en gaapte. Ze hoorde wat de jongen zei en schudde lachend haar hoofd. 'Er is toch wel een meer waar je in kunt zwemmen?' vroeg ze. Ze keek hem lang aan en haalde diep adem. Ze was net wat ontspannen geweest en kon goed nadenken ... ach gezelschap kon geen kwaad toch?

De jongen keek naar haar en lachten hihi "en met welke mooie dame heb ik nu te maken?"zei ik en wachtte op een antwoord."Rivier hoezo rivier ik zoek nu al deheletijd en ik kan maar geen zwembadje vinden"!"Zei op een veel te groffe manier. "Jah sorry ik kan nogal uitvliegen ,laten we opnieuw beginen hoi ik ben de half mens half eliën achtige jongen die getreent is in gedagten lezen ,deze jongen noemt :diego hoe noem jij?" en wachte nogmaals op een antwoord.De jongenschaamde zich een beetje omdat hij over fanta zong "ik hou van fanta het is mijn lievelins drankje ,maar dat heb je waarschijnlijk al gemerkt..."."Waarom zeg je altijt light?"Diego zuchte "wow al die vraagen tegelijk ik geraak er zelf al van in de war"..."Wil je mischien wat fanta?"En zuchte nog een keer.

Misa trok ahar kleding recht en luisterde naar wat de jongen zei. 'Ik ben Misa.' zei ze zacht. Ze glimlachte toen hij over Fanta begon en hief haar schouders. 'Niet erg, het is ook een erg lekker drankje.' zei ze lachend. Ze keek naar het woeste water en glimlachte breder. Het was heerlijk hier. Toen Diego over Light begon keek ze hem verward aan, pas later drong het tot haar door dat hij gedachtes kon lezen. Ze fronste en schudde haar hoofd. 'Sorry, dat is .. een hele leuke jongen, hij betekend heel veel voor me en ik krijg hem niet meer uit m'n hoofd.' zei ze verontschuldigend. Ze tikte op de plek naast haar en grijnsde uitnodigend. 'Kom je gezellig zitten? Veel beter dan staan.' zei ze. Ze vond het grappig dat Diego zoveel vragen stelde, ze vond het ergens wel prettig om telkens een gespreks onderwerp te hebben, je was in ieder geval niet stil. Ze haalde diep adem en leunde naar achteren. 'Zeg Diego, vertel eens wat meer over jezelf? Je bent erg intressant.' zei ze terwijl haar ogen die van hem zochten. Ze hief haar kin wat en streek een pluk haar uit haar gezicht. De spetters van water dat tegen de steen aanklotste was te voelen.

Diego deed zijn rugzak uit en nam er een blikje fanta uit , hij gooide het naar misa hoopend dat ze het ging vangen "VANGEN" riep hij hard en zij toen direkt er na :"ik kom al" , maar toen zag hij de death note in haar zak en schrok geweldig hard "je gaat me toch niet in je death note zetten hé?"Hij was zo hard geschrokken dat hij bijna van de eerste steen viel.Ze leek best aardig dus sprong ik al vast naar de tweede steen en wachte op een antwoord van haar.Ik wil ook wel meer over jou te weten komen dus ik zal niet alleen iets moeten zeggen.

"VANGEN". Een zwarte reu gromde geïrriteerd. Wie waagde het om zijn rust te verstoren. Slaperig ging er een oog open, al snel gevolgd door de tweede. Een luide grom was te horen terwijl hij zichzelf overeind trok en zijn zwarte vacht uitschudde. Zijn vacht was doorweekt door het water dat telkens opspatten. In de verte zag hij twee mensen staan. Een herkende hij wel. Misa, de tweede Kira en diegene die verlieft op hem was. Hij zuchten en veranderde weer teug in zijn mensengedaante. Hij wreef het water uit zijn bruine haar en zijn bruine ogen keken kill om zich heen. Hij liep naar de mensen toe en ging achter de jongen staan zonder dat het opviel. "je gaat me toch niet in je death note zetten hé?" Light liet een dierlijk gegrom klinken. 'Zij misschien niet. Ik waarschijnlijk wel.' Zei hij grommend. 'Als je 't waagt om Misa ook maar met een duimnagel aan te raken sta je erin.' Zijn ogen werden voor een seconde rood, terwijl hij de naam van de jongen zocht. 'Wees gewaarschuwd.' Zei hij daarna, hij liep naar Misa toe en gaf haar een kleine zoen. 'Niets aan de hand?' Vroeg hij rustig.

De jongen zette een stap achteruit (de vorige steen dus...) en zei geschrokken : "ik heb haar niks gedaan en haar geen seconde aangeraakt alsjeblieft schrijf me niet in" hij viel bijna in het water van de schrik en zei :"ik ga wel , ik zal jullie aleen laten" en vertrok en dacht in zijn hoofd : "nu weet ik nog altijd geen rustige plek waar ik kan zwemmen"!En zei nog 1 keer luidop : "daag" en vertrok toen echt.

{ik had geen ideën}

Misa keek naar Diego die opeens "vangen" riep. Ze begreep niet wat hij bedoelde totdat een hard iets haar hoofd raakte. Ze viel half haar zitplek af en kraste met haar nagels over de grote steen om erop te blijven zitten. Ze zag het blikje in het water liggen en snoof. 'Je had het ook gewoon aan kunnen geven!' snauwde ze boos. Ze knipperde met haar ogen tegen de zon en zag allemaal vlekken voor haar ogen dansen. Diego begon opeens over de Death Note en ze hield haar kaken stevig op elkaar. Wat praatte hij veel, het werd bijna irritand. Ze zag iets achter Diego staan en hoorde een vertrouwde stem. 'LIGHT!' schoot het door haar hoofd heen. Ze grijnsde toen hij zei dat Diego haar met geen duimnagel mocht aanraken, wat was hij toch lief! Ze zag duidelijk dat Diego schrok en gniffelde, spontaniteit was niet verkeerd maar je moest er niet mee overdrijven. Ze zag hoe Light naar haar toe liep. Ze ging wat rechter op de steen zitten en voelde haar nagels branden. Stomme Fanta ook. Ze werd rood toen Light haar een zoen gaf en wist niets zinnigs meer uit te brengen. 'D .. N .. Mw .. Ni .. Nee.' zei ze hakkelend. 'Wat doe jij hier?' vroeg ze zacht. Ze zag dat hij nat was, was hij hier in de rivier wezen zwemmen? Ze sloeg haar armen om Light heen en wurgde hem in een omhelzing. Vanuit haar ooghoeken zag ze Diego verdwijnen en griste haar tas van de steen. 'Ik heb zin om dat ventje erin te schrijven.' zei ze terwijl haar ogen rood oplichtte.

De jongen leek te schrikken van zijn actie en vluchten al snel weer weg. Light glimlachte en sloeg zijn arm om Misa heen. 'Angsthaas,' Mompelde hij zacht en keek om zich heen. Hij ging op de steen zitten en trok Misa mee. 'D .. N .. Mw .. Ni .. Nee.' Light glimlachte en legde zijn vinger op haar lippen. 'Stil maar.' Zei hij zacht en glimlachte. 'Wat doe jij hier?' Hij gromde zacht. 'Ik lag te slapen. Maar je vriendje maakte me wakker.' Zei hij koud, met een grommende ondertoon. Natuurlijk wist hij dat dat jochie geen vriendje van Misa was. Maar hij vond het wel leuk om haar te plagen. Hij geeuwde achter zijn hand en voelde zijn ogen dichtvallen. Te laat op gebleven. Het leven als wolf gooit je bioritme in de knoei. Overdag sliep hij liever, terwijl hij 's nachts actief was. 'Ik heb zin om dat ventje erin te schrijven.' Hij haalde zijn schouders op. 'Je moet het zelf weten. Hij treiterde jou, niet mij. Hij heeft me alleen wakker gemaakt.'

Light zag er in het zonlicht uit als een god. Hij zou de perfecte god zijn, een nieuwe wereld zonder misdrijven. Misa keek Light bijna kwijlend aan en voelde bij elke aanraking haar gezicht knalrood worden. 'H .. Het was mijn vriendje niet!' riep ze met hoge stem uit. Ze gaf Light een zachte duw en viel zelf bijna van de grote steen af. Ze bekeek Light die ernogal anders uitzag dan normaal, wat vermoeider. Ze zag dat na een tijdje zijn ogen dichtvielen en durfde niet te bewegen, bang dat ze Light wakker maakte. 'Light? Gaat het wel goed? Je ziet er zo afgetobt uit.' besloot ze voorzichtig te zeggen. Ze fronste en schudde haar hoofd, 'Als hij me nog eens irriteerd, of jóu irriteerd dat schrijf ik hem er wel in. Zijn tijd om te sterven is nog lang niet zag ik boven zijn hoofd, maar daar brengen wij natuurlijk verandering in.' zei ze zacht. Ze sloeg haar armen om Light heen en grijnsde breed. Ze kon hem wel dagen zo vasthouden, hij was de allerleukste jongen die ze ooit had ontmoet! Ze had verwacht dat Kira een oude zak was die haar zou afmaken omdat ze contact met hem zocht via de tv maar ze had het verkeerd ingeschat. Light was een schat, dat wist iedereen! 'Je mag wel slapen als je wilt. Ik hou de wacht wel.' zei ze terwijl haar gezicht half in zijn t-shirt was verborgen.

'H .. Het was mijn vriendje niet!' Light glimlachte. 'Anders ga je wel met hele vreemde mensen om.' Zei hij met een grijns en keek vermoeid om zich heen. De zon prikte in zijn ogen, en hij kneep ze tot spleetjes. Heerlijk, nacht ogen. Hij kon er maar niet aanwennen. Hij voelde een zachte duw tegen zich aan en zag dat Misa zelf bijna viel. Met een snelle reflex ving hij haar op en drukte haar tegen hem aan. 'Light? Gaat het wel goed? Je ziet er zo afgetobt uit.' Hij geeuwde weer en wreef in zijn ogen. 'Het leven als nachtdier gooit je leven in de knoei. Ik ben overdag uitgeput en 's avonds vooral buiten te vinden.' Gaf hij eerlijk toe. Een van de nadelen van een nachtdier zijn. 'Als hij me nog eens irriteerd, of jóu irriteerd dat schrijf ik hem er wel in. Zijn tijd om te sterven is nog lang niet zag ik boven zijn hoofd, maar daar brengen wij natuurlijk verandering in.' Hij knikte. 'Doen we.' Zei hij zacht en grijnsde. Ze sloeg haar armen om hem heen en hielt hem stevig vast. Nou ja. Ze ging haar gang maar. Hij wist wat Misa voor hem voelde, en ze mocht alles met hem uithalen. 'Je mag wel slapen als je wilt. Ik hou de wacht wel.' Eindelijk, dan kon hij zijn slaapje tenminste voortzetten. Hij ging met zijn hand door haar haar heen en glimlachte. 'Dank je, je bent een schat.' Zei hij en stond op. Hij veranderde in zijn wolvengedaante en rolde zich op. Hij geeuwde, sloot zijn ogen en viel weer in slaap.

Misa keek verrast naar Light toen hij haar in een reflex wist te redden van een val in het water. ‘Ik moet echt niets hebben van vreemde mensen. Ik dacht dat ik al heel veel vreemde mensen had gezien maar deze sloeg echt álles.’ antwoordde ze ernstig. Ze glimlachte en bekeek Light, ze had het gevoel dat hij elk moment om kon vallen. Ze luisterde naar wat hij zei over nachtdieren en kreeg een golf van medelijden over haar heen. ‘Ah, Light dat is verschrikkelijk! Ik wist dat helemaal niet, het spijt me.’ zei ze zacht. Ze drukte een kus op zijn wang toen hij het eens was met Diego’s naam opschrijven in hun Death Note als hij weer irritant was en liet hem los zodat hij gemakkelijk kon gaan liggen. Ze was opnieuw gevleid toen Light haar een schat noemde en schoof wat opzij. Ze keek toe hoe hij in een wolfgedaante veranderde en trok haar knieën op. Waarom was hij toch zo lief? Ze wist dat Light al wist dat zij geobsedeerd was van hem, van zijn taak als Kira en toch was hij nog lief voor haar. Ze pakte haar tas van de steen af en dacht aan het blikje Fanta dat Diego haar zojuist nog had toegegooid. Ze snoof en voelde de bult op haar hoofd zitten, het duurde dagen voordat ze weer verder kon met haar reclame spotje. Ze kroop naar de rand van de steen en hing over de rand heen in de hoop het blikje te kunnen pakken. Ze hoopte dat Light nu niet wakker zou worden en haar in deze vreemde houding zou zien, het was al beschamend genoeg dat ze een buil op haar hoofd kreeg. Ze probeerde niet teveel te bewegen en rekte zich uit naar het blikje. ‘Kom op.’ snoof ze.

Ondanks dat Light zijn ogen gesloten had bleef hij waakzaam. Hij sliep altijd met één oor en één oog open. Zo kon hij alles in de gate houden, en kon niemand hem wat flikken. Nu moesten ze dat sowieso niet met hem flikken, want dan lagen ze na veertig seconde dood aan zijn voeten. Light gromde zacht toen een vlieg hem irriteerde door op zijn snuit te gaan liggen, maar sliep rustig verder. Hij zou nooit iets laten merken dat hij nog altijd wakker was. Of in ieder geval in een soort 'trance' was. Zodat hij wel alles in de gate kon houden. Zijn ene oog ging open en zag Misa staan. Een wolvengrijns kwam op zijn gezicht. 'Wilt het niet lukken?' Vroeg hij haar grinnikent. Waarschijnlijk zou ze niet eens door hebben wat hij nog wakker was. Of, zolang je het wakker kon noemen. Hij sloot zijn oog weer en probeerde zijn lichaam te ontspannen, maar het wilde niet echt lukken. Zijn lichaam reageerde op de mogelijke gevaren om hem heen. Hij gromde zacht, zo kon hij nooit fatsoenlijk slapen.

Misa rekte zich nog meer uit om bij het blikje te komen. Als ze nu onverwachts bewoog lag ze in het water. Ze sloot haar ogen en concentreerde zich op het uitrekken van haar lichaam. Ze schrok van Light’s stem en kieperde uiteindelijk het water in. Ze dacht dat hij aan het slapen was, ze had nog naar hem zitten kijken! Ze kwam happend naar adem boven en keek naar haar kleding die helemaal doorweekt was. ‘Light! Stommerd!’ riep ze uit. Ze pakte het blikje uit het water en schudde haar haren uit. De twee staartjes waren verdwenen en er zat een lelijke schram op haar been. Ze krabbelde de steen weer op met het blikje en liep naar Light toe die één oog en één oor open had. ‘Nee het lukte inderdaad niet.’ zei ze. Ze keek Light quasi beledigd aan en hield hem het blikje voor. ‘Ik wilde nog wel zo aardig zijn om wat te drinken voor je te pakken!’ zei ze. Ze wierp een blik naar het woest water en schudde haar hoofd. ‘Als ik dáár terecht was gekomen was ik dood.’ mompelde ze. Ze keek naar de reusachtige wolf en toverde een grijns op haar gezicht. Ze pakte haar haren bij elkaar en kneep het boven Light uit. Het water drupte van haar kleren af, maar humor was er wel. Ze voelde de zon op haar hoofd branden en zette het blikje voor de grote Light wolf neer.

Een lachend geblaf kwam uit zijn mond toen Misa in het water viel. Hij hees zichzelf overeind en ging op zijn kont zitten. Een glimlach sierde zijn muil en zijn bruine ogen stonden vrolijk. Die slaap kon hij nu wel vergeten. Er waren te veel dreigingen om hem heen die hem wakker zouden houden. ‘Light! Stommerd!’ Hij grinnikte even en ging weer liggen. 'Je ziet er leuker uit zo.' Zei hij met een mierzoete stem. Zijn ogen glommen van plezier en hij rolde zich op zijn rug. ‘Nee het lukte inderdaad niet.’ 'Dat had ik door ja.' Zijn ogen gleden even dicht en hij voelde dat de zon zijn vacht heerlijk verwarmde. Wat al snel een slaperig effect had. ‘Ik wilde nog wel zo aardig zijn om wat te drinken voor je te pakken!’ Hij deed even niets, 'Ik kan wel voor mijn eigen drinken zorgen. Er stroomt een rivier naast me weet je nog. En ik ben een wild dier.' Hij geeuwde, waarbij zijn scherpe witte tanden te zien waren. Als Misa nu zou ophouden met praten kon hij misschien nog wat slaap te pakken krijgen, voordat de zon -over twee uur en zestien minuten precies- onderging. ‘Als ik dáár terecht was gekomen was ik dood.’ 'Wil je zo graag dood dan?' Vroeg hij. Hij begon ad-rem te worden. Heerlijk. Opeens voelde hij water op zijn vacht en stond met een grom overeind. Blijkbaar probeerde Misa hem te treiteren. 'Dank je.' Zei hij met een zuur gezicht en ging weer liggen. Misa zette het blikje voor hem neer, maar echt veel trek had hij niet. Dus liet hij het links liggen en probeerde weer in slaap te vallen.

Met samengeknepen ogen keek Misa naar Light en probeerde een dodelijke blik op te zetten. Ze zag er helemaal niet leuker uit zo, alles zat verkeerd en hij zou vast niet zo zijn dat hij op verkeerde mensen viel. Het was schattig om Light in wolf formatie te zien, ze wist niets van dieren, alleen dat ze schattig waren. Het water drupte sneller van haar kleren af op de grote steen en ze sloeg haar armen over elkaar. 'Als ik zo graag dood wil had ik wel gevraagd of je míj in jou Death Note wilde schrijven. Maar ik weet zeker dat Rem er een stokje voor zou steken.' vertelde ze. Ze voelde de aanwezigheid van haar Shinigami sterk en toverde een brede glimlach op haar gezicht. De glimlach vervaagde toen Light met een zuur gezicht ging liggen. Misschien had ze hem toch niet met water moeten besproeien. Ze haalde diep adem en zakte door haar knieën. 'He spijt me Light.' fluisterde ze. Ze sloeg haar armen om de veels te grote wolf heen en legde haar hoofd op die van hem. 'Ik zal het niet meer doen, ik zal ook m'n mond proberen te houden.' vervolgde ze. Ze wilde nog wat zeggen maar beet hard op haar tong. De zon zou niet zo lang meer op blijven, binnen een paar uur zou hij ondergaan en was het helemaal donker. Een frons verscheen op Misa's gezicht en ze sloot ook haar ogen, misschien kon ze ook wat slapen.