Even uitrusten aan het meer...

Na een lange tijd stappen stopte Jonas aan het prachtig glanzend meer. De zon ging stilaan onder en er verscheen een zwarte waas over het landschap. De grote volle maan kwam tevoorschijn. Hij zette zich op een steen naast het meer en keek naar de waterlelies. Hij hoorde zacht gefluister van kleine stemmetjes. De lelies gingen langzaam open en kleine nimfen danste op het water. Jonas genoot van het schouwspel. De nimfen danste van links naar rechts alsof ze het elke dag deden. Met hun kleine handjes plukte ze mooie bloemetjes en legde die rond Jonas. Jonas lachte. Nimfen konden soms wel aardig zijn.

Er vloog een witte draak over de nimfen keken verschrikt omhoog ze hadden al over Yuuki dingen gehoort, en nu was dat rare wezen bij het nimfenmeer.
Yuuki verloor snel hoogte en viel in het water even ging ze kopje onder de nimfen keken haar nog steeds angstig aan maar toen ze merkte dat ze niet veel kon hielpen ze haar naar boven ze was naar haar mensengedaante verandert.
Ze werd op de oever gelegt die duikvlucht vanaf de tempel was niet zo'n succes geweest, ze keek om zich heen en zag een jongen wie was dat?
Zou hij goed zijn of slecht?

Jonas schrok toen hij een gedaante het meer in zag vliegen. Toen de nimfen haar uit het water hadden gebracht zag hij dat het een meisje was. Snel zette hij zich recht en liep hij er naar toe. Hij hurkte zich naast haar neer. "Wat is er gebeurt?" Vroeg hij een beetje bezorgd maar op een vriendelijke toon. Hij pakte iets uit zijn tas en blies op een hoorntje. Een spierwitte wolf kwam aangelopen op zoek naar zijn baasje. Jonas aaide de wolf over zijn hoofd. Hij wees met zijn vinger naar yuuki. "Lig." Beviel hij. De witte wolf ging braaf tegen Yuuki liggen. "Zo nu heb je het misschien wat warmer." Hij pakte een stukje brood uit zijn tas en legde het voor Yuuki's neus. "Voor als je honger hebt." Hij ondersteunde haar hoofd met een zacht kussentje van gedroogde bladeren.

Yuuki was nog steeds een beetje duizelig van haar duikvlucht de jongen was vriendelijk en hielp haar.
Er kwam na een fluitje op een hoorntje een spierwitte wolf haar ogen werden groot het was een prachtig dier, ze zag weer wat scherper en met haar roodbruinige ogen keek ze in de blauwe ogen van de jongen snel staarde ze naar het brood het was onbeleeft om mensen aan te staren ze was een beetje rood geworden.
'uhhm dankje, ik ben Yuuki en jij?' stamelde ze en pakte voorzichtig het brood en nam er een hapje van de wolf was lekker warm en zacht ze aaide hem en glimlachten vriendelijk.

"Ik ben Jonas." Stelde hij zichzelf voor. "En dit is Wolf." Hij aaide wolf over zijn kop. Wolf blafte tevreden. "Hij vind je leuk." Hij keek Yuuki even recht in haar ogen aan. Hij bloosde ook. "Wat gebeurde er." Een vriendelijke glimlach verscheen op zijn gezicht. De nimfen hadden een prachtige krans vol bloemen gemaakt en legde die op Yuuki. Ze fluisterde weer overstaanbaar vanalles tegen elkaar. Jonas bekeek de bloemenkrans. "De nimfen zijn tevreden dat ze bezoek krijgen." Jonas wou een nimf aanraken maar de nimf vluchte vliegensvlug terug in het water. De nimfen schrokken en sprongen ook in het water. "oeps..."

Yuuki glimlachten breeder toen Wolf blafte ze krabde hem achter zijn oor en Yuuki zei 'aangenaam beide 'ik weet het niet echt mijn lichaam deed zo raar ik probeerde weg te gaan van de luchttempel alleen in storte in het meer gelukkig haalde de nimfen me uit het water.'
Ze keek een beetje verbaasd naar de bloemen die de nimfen neerlegden op haar schoot, ze knikte vriendelijk naar de nimfen.
'nimfen zijn ook best schuw als het om aanraken gaat van onbekende wezens.' zei ze met een glimlach ze had gezien dat Jonas ook een beetje rood was geworden toen hij naar haar ogen had gekeken.

"Dat had ik gezien." Langzaam kwamen de nimfen terug boven water. Ze zette zich op hun lelies en danste rustig verder. De volle maan verlichte Yuuki en Jonas. "Denk er maar gewoon niet aan en rust even uit. Het zal veel beter gaan." Hij rommelde wat in zijn tas en hoopte dat hij misschien iets nuttigs kon vinden. Hij hield er ene soort van amulet uit. Die was hij glad vergeten. De amulet der waarheid. Al diegene die de amulet droeg kon alleen maar de waarheid spreken. Snel stak hij het terug in zijn zak. Hij haatte dat ding. Door dat ding werd hij uit zijn groep geplaatst. Verbannen voor eeuwig. Hij zuchte even en ontspande weer. "Het is hier prachtig."

Yuuki glimlachten naar de nimfen en ze zwaaiden opgewekt naar Jason en Yuuki het licht van de volle maan gaf haar kracht haar draken kant en haar wolvenkant werden sterker door de volle maan.
Ze haalde diep adem en liet hem zacht ontsnappen het maanlicht schitterde in haar ogen volle maan dat waren de momenten dat ze het sterkst was en ze zich het meest op haar gemak voelde bij anderen.
Er stond een speelse glimlach op Yuuki's gezicht 'ja het is prachtig hier.'
Ze sloot haar ogen Wolf lag tegen haar aan ze hoorde zijn rustige ademhaling hij was heerlijk warm daarna keek ze naar Jason en glimlachten en zei 'wat was dat dat je net pakte?'
Er was een rare soort energie van afgekomen die Yuuki had gevoeld ze was best nieuwschierig geworden ze kende het soort magie niet.

Jonas slikte. "Ow... Het is iets doms." Loog hij. "Ik heb het ooit gekregen van iemand." Ook dat loog hij. Hij kon nu moeilijk de waarheid vertellen als hij er zelf nog moeite mee had. Wolf deed zijn ogen dicht en viel langzaam in slaap. Hij nestelde zich lekker tegen yuuki aan en begon vredig te ronken. Jonas lachte en aaide Wolf. "Wat ben jij toch ene snurker." Hij keek terug naar de volle maan. Een prachtig spiegelbeeld glinsterde in het meer. Kleine vuurvliegjes kwamen tevoorschijn. Jonas pakte er eentje en liet het op zijn hand kruipen. "De zielen." Ooit had hij eens een verhaal gehoord over vuurvliegjes. Hij zuchte even en schudde zijn hoofd. Hij wou niet aan die een iemand denken.

Yuuki ging overeind zitten ze zag aan zijn manier van doen dat hij loog, ze zweeg er voor de rest over als ze het echt moest weten kwam ze er vanzelf achter vroeg of laat.
Wolf was lekker tegen haar aangenesteld en lag te snurken ze glimlachten en fluisterde in zijn oor 'slaap lekker Wolf, droom zacht.'
Ze keek naar de vuurvliegjes ze hadden een betoverend effect als je naar ze begon te staren.
'hoe lang ben jij al in dit gebied?' vroeg Yuuki aan Jonas.
Omdat wolf tegen haar aan lag was ze op haar zij gaan liggen en lag Wolf tegen haar buik aan ze keek naar Jonas en wachtten op antwoord.
Ze keek snel even naar de Volle maan omdat ze een beetje rood was geworden ze moest mensen niet aan staren ze vond het zelf ook altijd raar als andere dat deden.

Jonas staarde naar het glinsterende water en had het niet meteen door dat ze bloosde. "Ik weet het niet." Hij draaide zijn hoofd om naar Yuuki. "Volgens mij nog maar net. Ik ben ongeveer twee weken geleden vertrokken uit mij eigen groep waar ik thuis hoorde." Hij zuchte en hurkte zijn knie in zodat hij er met zijn hoofd op kon rusten. "Soms wou ik dat je het leven kon terugspoelen en dat je alle dingen die je ooit verkeerd had gedaan terug ongedaan kon maken. Hij keek van zijn voet terug naar yuuki. "Heb ik je al verteld dat je er mooi uitziet?" Hij lachte en wou haar niet in verlegenheid brengen.

(sorry voor lange tijd afwezigheid.... ging naar mijn vader en er is dara geen internet XD)

Yuuki liet zich languit in het gras vallen, ze rolde zichzelf op haar zij en luisterde naar Jonas, haar moeder en zus was ze kwijt sinds haar negende de enige die ze terug had gevonden was Draco en daar was ze blij mee.
Toen hij was uitgesproken stond Yuuki op en deed haar vingertoppen in het water 'ja snap wat je bedoelt.' zei ze zacht.
Ze keek in het water, toen Jonas zei dat ze mooi was werdt ze knalrood en verloor ze haar evenwicht en viel voorover in het water.
Ze kwam proestend boven en leunde snel op de oever en hapte naar adem, ze keek hem met grote ogen aan en stotterde 'uhh nee.. dat had je niet verteld.'

Jonas schrok toen hij ene grote plons hoorde. Snel greep hij haar bij haar hand vast. "Dan is dat erg dom van mij." Hij knipoogde en probeerde haar zachtjes uit het water te hesen. Wolf schudde zijn vacht uit en keek met ene scheef koppie naar Yuuki. Zijn geelgroene ogen fonkelde in het heldere maanlicht. Jonas deed snel zijn jas uit en legde die over yuuki heen. "Zo nu krijg je het misschien wat warmer." Een koude wind guurde langs de grote takken van de wilg. Jonas pakte zinn tas weer en rommelde wat in. "Waar ligt dat ding..." Mompelde hij. Met een opgelucht gezicht haalde hij een aansteker boven. "Ahah." Hij stond recht en maakte een kring met stenen er rond. In de kring legde hij een paar droge takken. Hij stak het vuur aan met zijn aansteker. Al snel danste er een klein vlammetje op het vuur dat al snel groter word. Hij zette zich naast yuuki neer en warmde zijn handen aan het vuur. Wolf knorde tevreden en legde zich tussen hun tweetjes in en begon weer rustig te slapen.

Yuuki keek naar de grond wat was dit genant.. ze was blij uit het water te zijn de jas van Jonas was lekker warm ze kroop er in weg.
Wolf keek haar aan ze glimlachten en aaide hem over zijn hoofd, ze warmde zich aan het vuur het was heerlijk zo, ze keek verlegen naar Jonas waarom deed ze zo raar?
'dankje Jonas.' zei ze zacht, wolf lag rustig te knorren tussen Yuuki en Jonas in ze was blij dat hij er tussen lag, ze haalde diep adem.
'uhmm waarom zei je dat ik knap was?' vroeg ze, het was een vraag waar ze waarschijnlijk het antwoord al op wist.

"Omdat je dat ook bent." Hij haalde een haarlok uit haar gezicht. "En dit is niet gelogen." Hij moest blozen en keek snel de andere richting uit. De lucht werd steeds donkerder en kleine druppeltjes vielen naar beneden. Jonas zuchte en maakte met zijn hand een vuist. Al snel kwam er een grote koepel rond hem dat de regen tegenhield. "Dat is beter." Wolf rolde zich om en begon te janken. Hij stomte met zijn poten tegen alles dat in de weg lag. Snel sprong hij recht en keek met slaapoogjes voor zich uit. De maan was verdwenen en alleen het vuur was het beetje licht dat zorgde voor warmte. Het was stil. Tot dat Wolf zich recht zette met zijn hoofd in zijn nek en luid begon te huilen. Jonas lachte eb zette zich wat dichter tegen Yuuki aan. Hij voelde zich raar vanbinnen en hij begreep niet goed wat het was. Was het de warmte van het vuur of was het... Yuuki.

Yuuki ging met haar hoofd naar achteren toen hij een haarlok uit haar gezicht haalde ze was dit niet gewend, het was raar het voelde niet goed om een of andere reden.
De regen druppels vielen op de grote koepel, ze kalmeerde wolf door hem achter zijn oren te krabbelen, ze zuchten waarom bleef Draco door haar hoofd gaan..
Jonas was dichterbij Yuuki gaan zitten ze kon dit niet haar gevoel zei dat ze iemand bedroog die haar heel dierbaar was misschien wel meer, maar Draco kon haar toch niet leuk vinden.. of wel soms zou hij haar toch zien als meer?
Opeens sprong ze op er stonden tranen in haar ogen 'het spijt me dit voelt niet goed.' zei ze tegen Jonas.
Ze rende door de koepel heen de regenachtige nacht in, door de bossen heen.
Gedachten vlogen voorbij ze werdt er gek van steeds verder rende ze.

JOnas zuchte toen hij Yuuki zag weglopen tussen de donkere bossen. Het zou toch nooit iets zijn geworden. Hij stond recht en stamte woest een steentje in het water. Hij bracht zijn hoofd in zijn nek en huilde. Wolf schrok toen hij de huil hoorde en zette zich naast Jonas en begon mee te huilen. Samen huilde ze een treurig liedje. Dit had Jonas geleerd van wolf. Hij had hem gekregen toen hij een baby was. Ze werden de beste maatjes enzo leerde Jonas een deel van de wolventaal. Hij stopte en hij was kletsnat door de regen. Zijn kleren plakte aan zijn lijf en zijn haar hing slap voor zijn ogen. Hij keek naar de grond en strompelde verder. Zou hij ooit iemand vinden die voor hem is geschikt? Wolf bracht zijn kopje ook naar beneden en trok ene droevig gezichtje. Dit was iets waar hij echt niet van hield. Een treurige vriend. Samen liepen ze weg, weg van het nimfenmeer waar de nimfen vrolijk aan het dansen waren op de prachtige witte waterlelies.