Swimming.

Een blond meisje liep rustig langs het meer. Ze had haar bikini aangetrokken. Ze had nu dus eens een normale outfit. Ze had een prachtig slank lichaam. Haar lange haren lagen over haar schouders. Haar ogen keken rustig voor haar uit. Ze genoot van de warmte en een fris briesje liet haar haren zweven. Ze dook in het water. Heerlijk fris was het. Ze kwam eruit en draaide in 1 ruk haar hoofd. Haar natte haren sloegen naar een kant, prachtig was het. Ze zwom naar de kant en zette haar erop. Ze kneep het water uit haar natte haren en keek rond. Waar bleef Caim toch? Ze sloot haar ogen even en wachtte af.

[Ik&Caim]

Caim was laat omdat hij gauw een noodoplossing had moeten bedenken voor het feit dat hij geen zwembroek had. Geld om er een te kopen had hij ook niet. Het ontbrak hem trouwens ook aan sociale vaardigheden om een winkel in te stappen. Uiteindelijk had hij in zijn schaduw vorm ongemerkt een zwembroek kunnen stelen. Het was zijn enige optie geweest. Trouwens, er hadden er zoveel gehangen. Deze zouden ze echt niet missen. Hij kwam kalm aanlopen maar hoe dichter hij bij het water kwam, hoe onzekerder hij werd. Hij zag Yana al in het water. Hij liet zijn felle rode ogen even over haar lichaam glijden. Ze zag er inderdaad mooi uit. Een beetje beschaamd wende hij zijn blik af toen hij merkte dat hij haar stond aan te staren. Hij schraapte even zijn keel om te laten weten dat hij er was. Daarna kleedde hij zich ook uit. De zwarte zwembroek die tot net boven zijn knieën reikte had hij onder zijn broek al aan al zat dat nu een beetje ongemakkelijk. Caim liet zijn zwarte jas van zijn schouders glijden en trok zijn zwarte shirt met korte mouwen ook uit en gooide het bij zijn jas. Hoewel je het van zijn uiterlijk niet zo snel zou zeggen was Caim nog redelijk gespierd. Zijn zwarte kleding verhulde het allemaal meestal waardoor hij slanker leek bij zijn torso.

Yana keek even naar haar spiegelbeeld. Ze grijnsde even en dacht aan Yuri. Ze verbandde de gedachte meteen uit haar hoofd en keek naar het water. Het was helder, net als haar donkere ogen. Ze gaapte even en voelde de warme zon op haar slanke lichaam. Ze hoorde iets en keek op. Ze zag Caim al staan en glimlachtte. Ze stond rustig op en liep naar hem toe. "Hee" zei ze rustig tegen hem en keek even naar zijn spieren. Mm, niet slecht. Ze grinnikte even en keek in zijn rode ogen. Snel keek ze even naar het water maar eigenlijk wendde ze haar hoofd gewoon af. Ze zuchtte even en keek weer naar Caimm.

[Moet gaan]

Caim keek weer naar Yana toen ze naar hem toen liep. Hij was nu makkelijker om zijn aandacht op haar ogen te richten dan ergens anders op haar lichaam als ze verder weg had gestaan. ''Hoi'' begroette hij haar kalm terug. Caim voelde door het vuur zijn lichaam gloeien. Dat was altijd heel gek. Zijn gezicht en handen waren altijd steenkoud maar zijn lichaam gloeide altijd van de warmte. Ook nu voelde hij zijn lichaam gloeien van de hitte. Zijn lichaam ging even naar het water. Het lag er rustig en vredig bij. Niet bepaald de kolkende massa die hij diep van binnen haatte.

Yana keek rustig naar Caim en glimlachtte. Opnieuw had ze een warm gevoel en wilde ze bij hem zijn. Ze had de gedachte van Yuri dan ook kunnen verbannen nu ze bij Caim was. Maar wanneer zou ze de waarheid vertellen? Ze wist het gewoon niet. Ze zuchtte even en keek weer naar Caim. Haar donkere ogen keken diep in de zijne. Ze grinnikte even. "Zin om te zwemmen?" vroeg ze dan rustig en voelde een paar druppels over haar lichaam glijden. Ze keek even rond maar keek weer in de rode ogen van Caim. Ze voelde een raar gevoel in haar maag en slikte even. Wat was dit? Ze keek even naar de grond en dan weer naar Caim.

[Sorry als ik spam, heb breed scherm nu xd]

Caim bleef Yana aankijken en knikte kalm op haar vraag. ''Is goed'' zei hij zacht. Hij merkte dat hij een beetje stond te frutselen met de knoop van zijn broek. Hij voelde zich vreemd. Ergens een soort van verleiding leek het wel. Maar Caim durfde er niet aan toe te geven. Gewoon omdat het een nieuw gevoel was. En hij was er een beetje bang voor omdat het hem onbekend was. Hij trapte ondertussen zijn schoenen en sokken uit door zijn tenen op zijn hiel van zijn andere voet de zetten. Een zachte bries streek langs zijn blote huid en gaf Caim even een lichte huivering over zijn rug. Hij hoopte dat het water beter aanvoelde. Hij voelde de koude harde aarde onder zijn voeten. Het was lang geleden dat hij met dat element in contact had gestaan. Zijn blik ging even naar de grond.

Yana glimlachtte en gaf een schouderklopje. Ze liep naar het water en keek even naar hem. Ze merktte niet zoveel van zijn slechte gevoel. Ze zette haar aan de kant en keek rond. Ze grinnikte even en liet haar in het frisse water zakken. Ze sloot genietend haar ogen en ging even onder. Ze kwam weer boven en haar haren plakten tegen haar gezicht. Ze ging aan de kant hangen en legde haar hoofd neer. Met een kleine glimlach keek ze naar Caim. Ze wachtte rustig af tot ook hij zou komen. Haar gedachten waren zoals altijd weer lastig. Kom! Kus hem! Trek hem bij je! schoot het door haar gedachten. Ze schudde snel alles weg en keek met haar donkere ogen rustig naar Caim terwijl ze wachtte.

Caim trok zijn broek uit en gooide die bij de rest van zijn kleding. Eronder har hij nog gewoon zijn zwembroek aan. Zijn blik ging even naar het stille wateroppervlak. Hij beet onbewust zachtjes op zijn onderlip tot hij de warme zoute smaak van bloed proefde. De ijzeren nasmaak liet hem beseffen dat hij op zijn onderlip aan het bijten was. Gauw liet hij zijn lip met rust en veegde even voorzichtig met de rug van zijn hand lang zijn mond wat een vage rode veeg achterliet op zijn hand. Het moest maar. Caim sprong met een boog in het water. Toen zijn warme lichaam in aanraking kwam met de koude vloeistof klonk er een sissend geluid. Toen Caim onder water was had hij het gevoel alsof een ijzeren vuist zijn hart omklemde. Het koude water was overal om hem heen. Caim zette zich af van de bodem die hij inmiddels bereikt had en zwom naar boven. Boven water haalde hij diep adem. De koude lucht leek te snijden in zijn longen maar het leek wel of Caim er niet genoeg van binnen kon krijgen. Hij streek zijn zwarte lokken die tegen zijn hoofd aanplakte uit zijn gezicht en veegde wat druppels van zijn kin en wangen. Hij keek naar Yana die een stukje verderop nog steeds aan de kant was. Caim rilde een beetje en zijn wangen werden met de minuut bleker en bleker. Met trage slagen zwom hij naar Yana toe. ''Sorry, mijn lichaam is niet gewend aan water'' zei hij zacht. Zijn stem klonk tussen fluisteren en een zacht schor geluid. Nog steeds klonk een vaag sissend geluid dat van zijn huid afkomstig was. Misschien was het niet zo'n goed idee geweest om te gaan zwemmen. Caim was tenminste blij dat hij niet naar de bodem van het meer zonk. Als een van de elementen waaruit je bestond steen was, dan was dat wel een van je grootste angsten.

Yana keek toe hoe Caim met een boog in het water sprong. Ze vond dat hij wel erg lang onder water bleef. Ze legde haar hoofd even neer en sloot kort haar ogen. Ze voelde haar niet zo lekker meer. Ze had een misselijk gevoel. Ze werd bleker en beet op haar lip. Ze proefde bloed en keek dan naar Caim die alweer boven was. Ze keek toe en hoorde de woorden. "Oh" zei ze zacht en hoorde de stem. Ze keek even naar haar en voelde een steek in haar maagf. "Nou euh ik denk dat we beter niet zwemmen" zei ze snel en klom aan de kant. Ze stond op en liep een eindje weg. Ze hoestte opeens bloed maar deed alsof ze normaal hoestte. Ze legde snel iets op het bloed en ging tegen een boom zitten. Even sloot ze pijnlijk haar ogen. Wat had ze? Misschien verpestte ze nu alles met Caim. Ze slikte en proefde weer bloed in haar mond. Ze slikte het met moeite in en zuchtte eens diep.

Caim had wel gezien dat Yana bleker was geworden, maar misschien had zei zich ook niet zo heel goed gevoeld. Caim merkte van zichzelf dat hij bezorgd om haar was toen ze ineens het water uit wou. En ook al probeerde ze even later te verbergen dat ze bloed hoestte, Caim zag het toch. En hij kon het ruiken ook. Die ijzeren geur die zijn neusvleugels prikkelde. Caim wist niet hoe snel hij het water uit moest. Aan de ene kant blij dat hij uit het water was liep hij naar Yana toe terwijl hij aan de andere kant bezorgd om haar was. Wat zou ze hebben? Caim bleef even voor Yana staan, niet goed wetend wat hij moest doen. Hij was niet sociaal. En hij vreesde dat hij dat nooit zou worden ook. Uiteindelijk knielde Caim neer bij Yana en legde voorzichtig zijn hand op haar knie. Hij zat op dezelfde hoogte nu dus kon hij haar gewoon aankijken. ''Gaat alles wel goed met je?'' vroeg hij zachtjes. De zon die de waterdruppels op zijn lijf verdampte voelde goed en warm aan. Caim voelde zich net een slang die zich in de warme zon liet verwarmen nadat hij net een stevige maaltijd achter zijn kiezen had. Zijn rode ogen bleven Yana aankijken. Hij durfde het niet om zijn blik van haar los te scheuren, bang dat ze dan weer bloed zou hoesten.

Yana legde haar hoofd tegen de boom en sloot haar ogen even. Ze keek op toen ze voetstappen hoorde en keek in de rode ogen van Caim. Ze zweeg en hij had het gemerkt, dat ze bloed hoestte. Ze zweeg een tijdje en keek even naar hem toen hij bij haar kwam zitten. Ze voelde zijn hand op haar knie en een soort warmte shock ging door haar lijf. Ze slikte en hoorde wat hij vroeg. Zachtjes knikte ze maar je wist dat het juist niet ging. Ze voelde opnieuw een pijnlijke steek in haar maag en kromp in elkaar. Ze had dit nooit eerder gehad. Ze had niets gedaan. Ze herinnerde haar toch niets, buiten dat gevecht dan. Ze zuchtte en hield haar weer in om niet weer bloed te gaan hoesten, steeds weer slikte ze het in.