de grote boom

Toen cole vlak achter Minara bij de boom aankwam. Viel meteen de prachtige boom op. Het was zo groot en mooi dat cole ff stil werd. Daarna zei hij snel ´´proficiat jij hebt gewonnen´´. Hij probeerde nog steeds te lachen en het ging ook steeds beter. Hij kon het niet laten om daarna nog naar de boom te kijken. Hij zou hem het liefst meteen gaan tekenen of erin klimmen maar dat wzou ongemanierd zijn tegen Minara.

(sorry ik moet ff weg)

Minara's blik ging ook naar de boom waar ze nu onder stond en ze veranderde gewoon weer terug naar haar mensenvorm. Haar staart ging blij heen en weer en haar oortjes hingen weer ontspannen en ze zuchtte even. Ze keek naar Cole en hoordde zijn woorden en ze glimlachtte "dankjewel" zei ze op een rustige toon terwijl ze zichzelf even uit rektte. Haar blik ging ook weer naar de boom "is ie niet prachtig...???" vroeg ze terwijl ze naar de boom bleef kijken.

´´ja´´ zei Cole terwijl hij naar boven staarde. ´´zullen we er anders in klimmen, dat moet een goed uitzich hebben´´ zei cole terwijl hij naar Minara keek. Je hoorde de enthousiasme in zijn stem. Hoopvol keek hij naar Minara.

Minara keek naar Cole met een kleine glimlach en ze hoordde zijn woorden. Haar glimlach werd groter en ze kniktte "oke is goed.. alleen ik kan niet zo goed klimmen" zei ze met een flauwe glimlach en ze keek weer omhoog naar de boom en ze legde even haar hand op de boom.

´´moet ik anders helpen´´ zei cole op een toon. Hij vond de boom niet zo moeilijk om te beklimmen dus een mee rijder zou niks uit maken. Hij keek eerst om zich heen . Hij vertrouwde Minara wel maar hij wou niet dat iemand anders hem zag.

Minara keek rustig naar Cole en hoordde zijn woorden. Ze keek even omhoog naar de boom en haar blik ging weer terug naar Cole. "eum... ok is goed" zei ze met een licht glimlachje en ze keek even om haar heen.

Toen cole niemand zag zei hij ´´oke dan´´. Hij liep naar Minara en wees naar zijn rug. Daarna zei hij ´´kom er maar op´´. Hij hurkte zo dat Minara er makelijk op kan. Ondertussen lette hij nog op of er iemand aan kwam.

Minara keek naar Cole en zag dat hij hurktte en naar zijn rug wees. Ze keek hem aan "kom je die boom dan nog wel op... met mij op je rug???" en ze keek hem even aan. Uiteindelijk ging ze maar op z'n rug en sloeg ze haar armen om zijn nek. "zeg maar als ik te zwaar ben" zei ze met een flauwe glimlach en ze haalde een pluk haar uit haar gezicht. Haar oortjes stonden wat naar achter en haar staart hield ze omhoog.

´´geen zorgen´´ zei cole terwijl hij omhoog kwam. Als vampier was het niet echt zwaar te tillen. ´´houd je geod vast´´ zei hij noch. Daarna zette hij zich stevig af van de grond en hij leek wel omhoog te zweven. Soms moest hij toch noch bij de boom af zetten anders leek het wel of hij vloog als een engel. Al snel waren ze zo hoog dat ze makkelijk over de andere bomen konden kijken. Cole stopte op een tak en liet Minara er rustig van af.

Minara keek naar Cole en hoordde wat ie zei "oke" zei ze rustig en ze hield hem stevig vast. Opeens schoten ze omhoog en ze vond het nogal opvallend dat ie zo gemakkelijk naar boven kwam. Ze lette er verder niet op want ze wist natuurlijk niet wat hij echt was. Toen hij op de tak stil stond en ze op de tak kwam keek ze over de bomen heen en haar ogen werden even groot. "prachtig...." mompelde ze rustig alleen toen haar blik naar beneden ging schrok ze even en greep ze Cole's arm vast alleen haar blik was nou gefocused op de tak waar ze op stonden.

cole lachde (voor zover hij kon) en zei ´´het is prachtig het uitzicht´´. Toen voelde hij Minara hem vast pakte keek hij naar haar. Snel begreep wat er mis was en zei ´´rustig je valt niet zo snel hoor´´. Hij keek naar de toppen van de bomen het was zo´n mooi uitzicht zo eentje heeft cole nog nooit gezien.

Minara keek rustig naar beneden en ze sliktte even en ze hoordde de woorden over het uitzicht. Ze keek op en keek weer om haar heen en een glimlach verscheen op haar gezicht. Opeens hoordde ze de woorden van Cole en ze keek hem aan en ze merktte dan pas dat ze zijn arm had vast gegrepen. Ze liet hem los "eum... sorry" mompelde ze zacht en ze keek weer om haar heen "het is echt een mooi uitzicht".

´´eh hindert niks hoor´´ zei cole. Hij ging rustig op de tak zitten kijken op het uitzicht. ´´weet je ik reis al een tijdje alleen rond maar zo mooi heb ik nog nergens gezien´´ zei cole. Hij dacht aan alle sombere plekken waar hij geweest was. Hij werd somber bij dat gedachten maar dat veranderde al snel toen hij het uitzicht weer zag. Hij deed zijn ogen dicht en ademde diep in. Het leek een meditatie maar eigenlijk wou hij gewoon alles opnemen zodat hij het beter zou onthouden.

(sorry ik moet gaan, kan er pas morgen weer op, ddddddddaaaaaaagggggggg)

Minara keek naar Cole "oo oke" zei ze met een lichtte glimlache en ze zag hoe hij ging zitten. Ze snoof een keer en de geur van frisse lucht en de bomen kwam haar neus binnen. Ze zuchtte even tevreden en ging toen ook maar op de tak zitten naast Cole. Ze hield de tak stevig vast en haar blik bleef naar de omgeving om haar heen kijken. Haar staart zwiepte rustig en tevreden heen en weer en haar oortjes stonden gespitst naar voren.

(ok jammer tot morgen)

(ben er weer )

Cole was tevreden met hoe alles nu was. Mooi uitzicht , niemand die hem aanviel of uitschold. Heel ff deed hij zijn ogen open en keek hij naar Minara. Zij zag er blij uit, met haar staart heen en weer. Daarna deed Cole snel weer zijn ogen dicht en snoof de frisse wintergeur in.