Zoekend naar een slachtoffer

Ze stapte rustig in het bos. Hier trokken vele soorten rond. En met een beetje geluk vond ze een prooi om mee te spellen. Haar ogen richten naar iedere beweging. Steeds ging ze trager. Waar zijn die mensjes nou? Vroeg ze zich af. Ineens had ze het gevoel dat ze bekeken werd. Ze glimlachte ondeugend. 'Hallo?' hoorde ze een mannelijke stem. Ze draaide zich rap om en keek de jongen met paarse ogen aan. "Hallo, ik ben verdwaald. Weet jij waar ik een warm plekje kan vinden?" Ze keek hem poeslief aan. Dit zou nog wel eens leuk worden. De jongen kwam dichter. Ze had beet. 'Ja natuurlijk.' Antwoordde de kerel en richtte zijn hand naar een paadje. 'daar kom je bij huizen en zo terecht. Ik wil wel het je wijzen.' Ze knikte. Toen ze zag dat de jongen dicht genoeg was begon ze met haar favoriete aanval. Wurgen zonder dat ze haar handen hoefde vuil te maken. De jongen lag op de grond. Ze stapt naar hem toen en plaatste haar linker voet naast de linkerzij en haar rechtervoet naar zijn rechterzij. Ze het een kort rokje an
aan. Ze knipoogde naar hem. Ze keek genietend naar het bloed dat hem omringde. spoedig zou hij sterven.

Cole liep rustig in het bos rond. Hij wist zelf niet waar hij heen ging maar dat was altijd wel zo. Onderweg luisterde hij naar de geluiden om zich heen. Het maakte hem niet veel uit wat er om hem heen gebeurde maar het liefst hielt hij toch alles in de gaten. Het was rustig tot hij opeens de geur van bloed rook. ´ff kijken wat dat is´ dcaht hij terwijl hij naar de plek toe liep. Hij liep zoals altijd nog steeds rustig. Hij hoefde door zijn krachten eigenlijk nooit te haasten dus waarom nu wel ? Toen hij dichterbij kwam rook hij al dat het een mens was en er nog een mens bij stond. Nu was hij nog niewschriger en hij liep door. Toen hij eindelijk bij de plek aan kwam zag hij een meisje bij een dood (of bijna dood) lichaam staan. Het verbaasde hem niet zo, want hij had zelf al mee gemaakt wat er allemaal in deze wereld kon gebeuren. ´´he´´ riep hij terwijl zijn gezicht nog steeds ongeintreseerd leek. Hij liep nu dichterbij en vroeg´´wat ben jij aan het doen?´´

Haar ogen stonden scherp. Toen het bloed haar voet aanraakte zoog te het op. Ze hoorde hem nog even naar adem snakken en stierf. Ze glimlachte. Maar meteen keek ze op toen ze iemand hoorde naderen. Ze keek op zei. Ze grijnsde gemeen. "Wat denk je?" Ze rolde met haar ogen. Wat een domme vraag. De lijkbleke jonge vrouw Zette zich verder van het lijk. Ze voelde zich al een beetje sterker. Ze was geen vampier. Want een vampier zou in de nek gaan zuigen. Zei vang het bloed op om sterker te worden. Dus ze kon ook gewoon voedsel eten als een ander. Haar mondhoeken krulde een beetje en bleef de knul aan staren.

(meld me even afwezig. Gaan wandelen met honden en dan gaan eten. tot straks)

Cole gezicht veranderde niet, hij bleef de hele tijd ongeintreseerd kijken. UIteindelijk zei hij toch ´´waarom vang jij het bloed op ?´´. Zelf zou hij (als hij niet net gegeten had) in de nek bijten. Hij haatte de dorst naar bloed, maar dat krijg je als je half vampier bent. Hij zag dat het meisje naar hem aan het staren was. Eigenlijk zou hij nu bang moeten zijn of in een vecht houding gaan staan maar dat hij toch later als het echt nodig was tijd zat voor. ´´trouwens hoe heet jij´´ vroeg Cole om wat aardiger te klinken.

Haar ogen stonden nu nog killer. Het blijkt dat ze niet duidelijk genoeg was. Waarom zou ze haar naar prijsgeven aan een vreemdeling die nogal op haar zenuwen zat. "Waarom zou ik iets over mij vertellen? Jij bent vreemd." Ze grijnsde heel even. Daarna sprong ze onnatuurlijk op een boom. Lenig bleef ze onbeweeglijk staan. Enkele schaduw stoffen kwam rond haar heen vliegen. Het kon gevaarlijk zijn voor mensen die niet zo voor het slechte vallen. Het was giftig en je kon er in stikken. Af en toe zag je in die stof een demon. Haar lange haren waaide in haar gezicht. Je kon haar gezicht nu niet meer zien. Nou ja haar ogen dan.

Cole deed zijn schouders omhoog en zei ´´waarom niet´´. Zijn gezicht was niets verandert nog steeds in de zelfde houding als in het begin. Hij zag de wolk komen maar hij was nog steeds niet bang. ´´maar als je toch niks wilt doen, dan kan ik maar beter gaan´´ zei hij. Hij draaide zich langzaam om en zei alleen nog ´´ik dacht dat hier nog wel iets leuks zou gebeuren, maar ja´´.

Haar ogen stonden killer. Wat moet dat joch nou? Ze glimlachte vals. "Jammer voor jou gebeurt er niets leuks." Ze probeerde zich rustig te houden. Ook al was dat niet zo'n simpel geval. Als er woede opkwam dan veranderde ze in een draak. EN niet zo maar 1. Ze bezitten dan veel meer kracht. Maar daardoor kan ze zwakker worden na het gevecht. En moet ze weer op enkele mensjes jagen. En ze had nu wel genoeg gedood. Ze bleef zichzelf en keek weg. Ze hoopte maar dat ie oprotten. Zei wilde hier nog even blijven. Haar ogen stonden droog naar enkele vogels die in de boom kwamen. Maar ze besloot haar energie er niet aan te steken.

´´oke dan dag´´ zei cole terwijl hij weg liep. Hij vond het fijner om alleen te zijn dat was hij al zolang dat het beter voelde. Hij liep verder weg