Ontmoeting

Misa liep over het pad tussen de bloesem bomen door. Ze had even een pauze genomen van de fotoshoot die werd gehouden vlakbij de school. Ze droeg een kort uniform waardoor het leek alsof ze ook op deze school zat. Ze keek naar het grote gebouw voor haar en zuchtte, het was bijna pauze, dan moest ze hier weg zijn. Ze liep naar een bankje tussen twee bloesem bomen in en nam er plaats op. De wind waaide wat bloesem blaadjes door de lucht en ze glimlachte vrolijk. Dit moest een soort afleiding zijn voor haar, een afleiding van haar gedachtes, maar het hielp niet. 'Kira waar ben je? Wíe ben je? Ik wil je zo graag ontmoeten.' Het was haar dagelijkse bezigheid en ze hoopte telkens haar grote held te vinden. Kira was speciaal voor haar, hij had mensen gedood waarvan ze precies wilde dat ze stierven. Ze grijnsde en haalde diep adem. Ze hoopte Kira hier ergens tegen te komen, ze wist dat hij niet zo oud moest zijn ... misschien een scholier. De schelle schoolbel klonk over het verlaten plein en ze fronste, ze moest blijven anders kon ze niet te weten komen of Kira hier ergens tussen liep. Ze bleef doodstil zitten en staarde naar haar voeten. De kans was groot dat mensen haar op het eerste zicht aanzagen als een gewone scholier. Kira moest snel voorbij komen. Ze knipperde met haar ogen en zag veel verschillende datums boven hoofden hangen. De datum waarop de mensen zouden sterven. Ze moest goed opletten op een bepaald persoon zonder datum. Dat zou Kira zijn. Ze fronste en negeerde de mensen die mompelend voorbij liepen. 'Kira. Laat je zien.' fluisterde ze zacht voor zichzelf.

[Kira & Misa]

School. Light geeuwde. Hij had totaal geen zin. De Death Note in zijn binnenzak begon weer te jeuken, hij wilde verder gaan. Zijn taak volbrengen. Terwijl hij verveeld in de schoolbanken bleef zitten, werd iemand achter hem gewaarschuwd. Iets over normaal gaan zitten. Vanuit zijn ooghoek keek hij achter zich, maar kon jammer genoeg niets zien. Hij geeuwde en probeerde er verder niet op te letten. Toen de bel ging stond hij langzaam op. 'Light Yagami?' Klonk er achter hem. Hij ging recht staan en draaide zich om. Er stond een jongen achter hem, zwart haar, doordringende zwarte ogen, gebogen rug. 'Ja.' Antwoorden Light rustig. De man stak zijn hand uit. 'Hideki Ryuuga, aangenaam.' Light keek van de hand naar de jongen en pakte toen diens hand vast. 'Insgelijks,' Zei hij maar en ging verder met zijn tas in te ruimen. 'Vindt je het erg als ik mee loop naar buiten?' Hij schudde zijn hoofd. 'Nee hoor.' Hij stond op en pakte zijn tas, hing hem over zijn rug en liep naar buiten toe. Ryuuga wandelde rustig achter hem aan, nou ja, naast hem dan. 'Uhm. Niet echt veel bijzonders hier toch?' Vroeg de jongen naast hem. 'Niet echt nee.' Mompelde Light. Zijn aandacht was echter heel ergens anders. Tot dat een schreeuw hem deed ontwaken. 'Misa Amane is hier!' Een paar mensen begonnen te gillen. Light draaide zich om en keek naar waar die trammelant vandaan kwam.

Misa hield haar adem steeds langer in en begon al haar hoop te verliezen. Nog niemand die voorbij was gekomen was Kira. Ze stond langzaam op van het bankje en hoorde opeens een paar mensen gillen. Haar naam werd geroepen en een horde studenten kwam op haar af. Ze hield van aandacht, ze hield ervan om herkend te worden. Ze zette haar grootste glimlach op en zwaaide lachend naar de mensen die haar naam gilde. 'Heey.' zei ze vrolijk. Misschien kwam Kira ook kijken, om niet verdacht te lijken! Ze hield haar ogen goed open en glimlachte naar de mensen die haar nu helemaal insloten. Ze probeerde over hen heen te kijken en sprong een paar keer op en neer. Over een paar studenten heen zag ze een jongen staan ... zónder datum. Haar mond ging langzaam omlaag en ze bleef doodstil naar de mensen staren. Dát was Kira! Hij was het echt! Hij was een student van ongeveer haar leeftijd! Ze sprong nog een keer omhoog en zag weer dat hij geen datum boven zijn hoofd had. Ze keek naar zijn naam en prentte het in haar geheugen. Light. Light Yagami. 'LIGHT!' riep ze uit met hoge stem. Ze duwde zacht wat mensen opzij zodat het pad tussen haar en Light vrij was. Er stond nog een persoon naast Light, hij stond in een gebogen houding en droeg slobber kleding. Ze was niet meer in staat naar zijn naam te kijken, of zijn sterfdatum, Light was het enige wat ze nodig had nu. 'LIGHT!' gilde ze nog een keer. Ze nam een aanloopen sprong half boven op Light.

Terwijl het gesprek tussen Light en Ryuuga gewoon doorging, kwamen er steeds meer mensen bij Misa staan. Light's aandacht werd er ook door getrokken, maar hij vond het nogal onbeleefd om Ryuuga zo maar te laten staan. 'Ik moet je wat vertellen.' Zei Ryuuga opeens. Light keek hem nieuwsgierig aan. 'Ik ben L.' Hij had even het gevoel dat zijn hart een slag oversloeg. Hij had gewoon de hele tijd al een gesprek met diegene die hij het liefst wilde vermoorden. Aangezien L al een langere tijd achter hem aan zat, vanwege de Kira zaak. Hij schudde zijn hoofd. Hij was zo overdonderd dat hij geen woord wist uit te brengen. Wat gelukkig ook niet hoefde aan gezien iemand heel hard zijn naam riep. Hij keek op en zag een meisje op hem af komen. Ryuuga liep langzaam achteruit en verdween opeens terwijl het meisje dichterbij kwam. Hoe kende zij hem? Hij had haar nog nooit ontmoet. Maar voordat hij kon ontkomen sprong het meisje al half boven op hem. Jammer genoeg wist Light zijn evenwicht niet te behouden en vielen ze samen op de grond. 'Wow, Dame. Even overnieuw, wie ben jij? En hoe ken jij mij?' Zijn bruine ogen zochten haar af. Wie was zij in godsnaam.

Misa sloeg haar armen om Light's hals en voelde dat hij zijn evenwicht verloor. Voordat ze er erg in had lagen ze op de grond. Ze krabbelde overeind en ging op haar knieën naast hem zitten. 'Oh Light! Ik ben het! Misa Amane!' zei ze vrolijk. Ze bracht haar handen vrolijk naar haar wangen en glimlachte breed. Ze bracht haar hoofd naar Light's oor en glimlachte nog breder 'Ik ben de tweede Kira!' fluisterde ze vrolijk. Ze trok haar hoofd weer terug en kwam langzaam overeind. Ze stak haar hand uit naar Light en keek naar de mensen die hen verbaasd aanstaarde. 'Oh Light! Eindelijk heb ik je gevonden!' zei ze. Ze voelde het geluk door haar lijf stromen en trok hem aan zijn arm omhoog. Zodra ze hem weer recht had getrokken sloeg ze haar armen weer om hem heen. 'Ik heb de Shinigami ogen. Ik kon je naam al zien. En jij bent de enige zonder sterfdatum boven je hoofd.' zei ze. Ze draaide zich om naar de mensen die steeds dichterbij waren gekomen en grijnsde naar ze. Eindelijk had ze Kira gevonden, Kira die haar leven had veranderd. Hij was rechtvaardig en handelde goed. 'Ik ben hier voor een fotoshoot maar ik moest kijken of Kira hier op school zat. En ik heb hem nog gevonden ook!' zei ze richting Light.

'Misa.. Amane?' Light keek haar aan alsof ze voor zijn ogen in een hond was veranderd en zat te miauwen. Toen pas herkende hij haar van de vele bladen waar ze op stond. Fotomodel. Heerlijk. Hij rolde met zijn ogen en krabbelde overeind. Hij sloeg het stof van zijn broek en jasje af en keek naar de mensen om hen heen die hen vreemd zaten aan te staren. Hij gromde zacht en deed zijn handen diep in zijn zakken. 'Ik ben de tweede Kira!' Zijn ogen werden groter. Ryuk had niets mogen zeggen. Een van de regels van de Shinigami was dat ze niets mochten zeggen over de andere mensen die een Death Note hadden gevonden. Dus had hij niets over Misa's bestaan kunnen weten. Ze gooide haar armen om hem heen. Hij slikte en legde toen behoedzaam zijn handen op haar schouders. 'Ik heb de Shinigami ogen. Ik kon je naam al zien. En jij bent de enige zonder sterfdatum boven je hoofd.' Zijn ogen vernauwde zich. Hij loodste Misa naar een wat afgelegen hoekje en zette haar klem. 'Ben je gek geworden. Heb je de helft van je leven opgegeven voor de Shinigami ogen.' Maar nog voordat hij was uitgesproken had hij al een plan in zijn hoofd. 'Ik ben hier voor een fotoshoot maar ik moest kijken of Kira hier op school zat. En ik heb hem nog gevonden ook!' Hij zuchten. 'Nou goed, je hebt me gevonden. En nu?' Zei hij toen maar.

Misa liet zich gewillig meeslepen naar een rustigere plek en wuifde droogjes naar de studenten die nog steeds niets van de situatie begrepen. Ze keek Light aan toen hij haar in het hoekje had gekregen en slikte. 'Ik .. Ram .. Ik vond het makkelijk. Nu kan ik mensen doden door alleen hun gezicht te zien.' zei ze zacht. Ze bleef Light stil aankijken en glimlachte weer breed toen hij vroeg wat ze nu ging doen. 'Ik wil je heel erg bedanken! Voor alles wat je hebt gedaan! Ik ben Kira echt heel erg dankbaar. Je hebt mijn leven compleet veranderd! Ik wil je mijn liefde bewijzen! Ik ben speciaal voor jou in de Kanto-regio gaan wonen Light!' zei ze vrolijk. De enthousiasme in haar stem was niet te mijden. 'Ik wil je helpen met je daden. Ik kan heel erg belangrijk voor je zijn.' zei ze. Ze probeerde uit het hoekje te komen maar fronste doordat Light haar had klem gezet. 'Samen zijn we veel sterker. Je mag mijn Death Note wel zien als je me niet gelooft, alleen moet je dan wel een keer met me mee komen, ik heb hem niet bij me.' zei ze. Ze glimlachte weer breed en probeerde Light wat enthousiasmer te krijgen. Opnieuw voelde Misa het geluk door haar lichaam stromen en ze kon Light alleen maar blijven aanstaren. Niemand zou van hém verwachten dat hij Kira was. Van haar zouden ze het ook niet verwachten.

'Ik .. Ram .. Ik vond het makkelijk. Nu kan ik mensen doden door alleen hun gezicht te zien.' Ja, ze had wel een punt, maar zelf zou hij het nooit doen. De Shinigami ogen zijn prettig, maar hij zou alleen maar te veel aandacht trekken. En zeker met L. Nee, hij schudde zijn hoofd, dat kon hij niet over zich heen laten komen. 'Ik wil je heel erg bedanken! Voor alles wat je hebt gedaan! Ik ben Kira echt heel erg dankbaar. Je hebt mijn leven compleet veranderd! Ik wil je mijn liefde bewijzen! Ik ben speciaal voor jou in de Kanto-regio gaan wonen Light!' Zijn ogen vergroten zich van schrik. 'Wow, wacht. Jou liefde?' Hij slikte moeizaam. Dat had hij niet verwacht. Misa was verlieft op hem. Een sluwe grijns kwam op zijn gezicht. Dat kon hij precies gebruiken. Als Misa om hem heen bleef hangen als een vlieg kon hij gebruik maken van haar Shinigami ogen om te kijken of L de waarheid had gesproken. Dan kon hij hem zo killen. Hij sloeg zijn arm om Misa heen. 'Samen zijn we veel sterker. Je mag mijn Death Note wel zien als je me niet gelooft, alleen moet je dan wel een keer met me mee komen, ik heb hem niet bij me.' De grijns bleef. 'Oke, ik wil wel mee.' Zei hij met een glimlach. Zijn plan zou perfect zijn. Binnenkort zou L dood zijn.

Misa begon meteen te blozen toen Light zijn arm om haar heen sloeg en toverde weer een grote glimlach op haar gezicht. 'Mijn liefde ja Light!' zei ze beamend. Ze wipte van haar ene voet op haar andere voet en werd alleen maar enthousiaster doordat Light met haar mee wilde. 'Oh Light! Dit is zo geweldig!' riep ze uit. Ze kon niet wachten om Light mee te nemen naar het appartement waar ze op dit moment verbleef, die hele fotoshoot kon haar nu eigenlijk gestolen worden. Ze stapte onder Light’s arm door en trok hem weer mee naar de mensen massa. ‘Hallo everyone! Misa Misa is back!’ riep ze hen vrolijk toe. Ze hield Light’s arm stevig vast zodat hij niet zomaar weg kon glippen en bleef tussen de studenten in staan. ‘Ik moest mijn vriend Light even alleen spreken, ik heb hem zo lang niet meer gezien!’ loog ze. Ze keek Light weer met een grote glimlach aan en kon niet stil blijven staan. Ze wipte weer heen en weer op de grond en hield met een hand haar schooluniform naar beneden. Ze herhaalde in gedachte weer wat er de afgelopen minuten was gebeurd en glunderde helemaal. Voor Light zou ze zeker álles doen. Haar Death Note lag in een laatje in de badkamer van haar appartement, niemand zou daar gaan zoeken naar een notitie boekje immers. Ze gooide haar armen van blijdschap in de lucht en begon te lachen.

Light haalde zijn schouders op. 'Zo lang jij maar tevreden bent.' Zei hij zacht en glimlachte warm. Zolang hij deze leugen voor zich kon houden zou Misa wel naar hem blijven luisteren, en kon hij zeer gemakkelijk de naam van Ryuuga te pakken krijgen. 'Oh Light! Dit is zo geweldig!' Hij glimlachte nog steeds, in echt in staat om iets te zeggen. Dan zou hij haar toch maar afsnauwen. En hij wilde de pret niet drukken. Toen hij aan zijn arm werd meegetrokken en Misa: ‘Hallo everyone! Misa Misa is back!’ hoorde roepen werd hij in een mum van tijd omringt door een groot aantal fans. Wegkomen zat er niet in, aangezien Misa zich stevig rond zijn arm klemde. ‘Ik moest mijn vriend Light even alleen spreken, ik heb hem zo lang niet meer gezien!’ Hij haalde zijn schouders op. 'Het is altijd leuk om oude vrienden weer terug te zien.' Hij sprak rustig, uiterst kalm. Vanuit zijn ooghoek zag hij Ryuuga zitten, maar deed niets. Later zou hij hem nog wel spreken, en Misa's macht gebruiken om hem uit te schakelen. Hij glimlachte en wuifde naar enkele mensen die om hem heen stonden te springen en vragen aan het stellen waren. 'Wij' -zei hij met een extra klemtoon op het woord- 'gaan nu naar huis toe. En gelieve niet te achtervolgen.'

Er werden verschillende vragen aan Misa gesteld door de studenten. Telkens gaf ze hen een vrolijk antwoord. Light had een glimlach op zijn gezicht wat haar alleen maar spontaner maakte. Toen hij haar leugentje om bestwil meespeelde glimlachte ze nog breder en drukte zichzelf tegen Light's arm aan. De studenten keken meteen veelbetekenend naar elkaar en onderzochten Light en Misa. Ze luisterde naar wat Light zei en fronste. Ze wilde hier nog niet weg, er was zoveel aandacht! Ze maakte met haar voet een rondje op de grond en probeerde Light in zijn ogen aan te kijken. ‘Maar Light, je hebt vast nog les. En het is toch leuk al die aandacht?’ vroeg ze met een hoog stemmetje. Ze knipperde met haar ogen om zo lief mogelijk over te komen. Een zacht briesje zorgde ervoor dat de bloesemblaadjes van de bomen werden geblazen en hen omringde. Voor Misa was aandacht belangrijk, daarom was ze ook fotomodel, aandacht genoeg! Ze keek de studenten weer vrolijk aan en glimlachte haar tanden bloot. De meesten waren niet zo heel veel jonger dan haar, misschien waren ze zelfs van haar leeftijd. Ze fronste en keek weer naar Light, als hij echt heel graag wilde gaan dan zou ze niet tegensputteren. Ze maakte weer een rondje met haar voet tussen de bloesemblaadjes op de grond en wachtte op een uitbarsting van Light, of zou hij het anders opvatten?