alleeen...

Lesley liep wat rond. Hij had een bezweet voorhoofd en stapte verder... Hij moest het meer bereiken... Dat moest gewoon. Hij zuchtte en dronk het laatste op van wat hij nog had. Hij veegde zweet van zijn gezicht en liep voort.

Na een halfuur stappen zag hij in de verte een soort blauwe gloed. Een meer! Hij kon wel hyper worden van geluk. Hij liep met al de resterende krachten die hij had naar het meer. "eindelijk..."zei hij zwak. Met deze woorden verloor hij zijn bewustzijn. Hij viel slapjes op de grond.

Zélie kwam aanvliegen,ze landde op de grond en de vleugels verdwenen.Ze knielde neer bij Lesley en voelde aan zijn hoofd,ze pakte water en goot het voorzichtig over zijn gezicht.Daarna bleef ze geknield zitten en wachtte af,hopend dat hij wakker werd.

Lesley opende zijn ogen en schudde zijn hoofd. Hij stond op en begon te ijsberen. Hij keek Zélie met een kille blik aan "wie ben je?"vroeg hij nogal bot. Hij rolde met zijn ogen en liep daarna naar het meer. Hij maakte van zijn handen een kommetje en liet er water in lopen. Hij dronk ervan. Hij bleef Zélie met een kille blik aankijken "wat moet je?". Hij keek daarna naar zijn spiegelbeeld in het water waarom ben ik hier? Het meer was mijn doel... maar waarom? Ik ben hier net en ik ga sebiet nog een gesprek aan... of nee zij begint en ik moet verder wat zeggen. . Zijn gedachten waren nog niet helemaal op orde maar dat zou wel komen. Hij moest alleen wat wennen aan deze vreemde plek.

Zélie stond op en zweeg even.Ze keek hem aan,ze keek naar de kille blik.Ze kende zo'n blik,ze schudde even haar hoofd en zuchtte."Ik ben Zélie...en je was bewusteloos..." ze zweeg weer en keek even rond.Ze keek weer naar Lesley en zuchtte even.

"Lesley"zei Lesley bot. Hij maakte niet bepaald een goede indruk, dat wist hij zelf ook. Hij stond op en zette zijn hand tegen een struik. De bladeren kleurden in een seconde zwart. Hij hield van de kleur zwart. Hij tikte tegen een willekeurig blaadje en dat viel uiteen. "leuk"mompelde hij. Hij testte zijn krachten. De hel was zijn plaats, zijn thuis. Hij had er nooit voor gekozen maar het voelde daar goed.

Zélie keek naar de zwarte bladeren,ze keek er naar.Haar ogen werden angstig,hij was dus...Ze had het gevoel dat hij net zoals de duivels waren die haar ouders hadden vermoord.Ze zweeg en keek ernaat,ze zuchtte even en keek naar het meer.

" haha ik weet wat je denkt..."zei Lesley duivels. Hij ging op een verdere afstand zitten, op een steen. Hij keek naar hat water. wat zou er gebeuren als ik het water eens in brand zet?. Hij lachtte even vals en bleef naar het meer staren. Zijn ogen stonden duivels. Hij zou zo het meer in brand kunnen zetten...

Zélie keek hem aan.
"wat dan?" ze keek best angstig,ook al wilde ze dat niet.
Ze wilde weggaan maar dan was ze laf.
En dat was ze niet

"Je bent bang"zei Lesley. Hij begon te kakelen als een kip "Bangerik!". Hij bekeek het meer en mompelde "καθαρτήριο αυτό τεθεί στη φωτιά". Het meer gaf een rode gloed af en er verschenen vlammen. Sommigen van zelfs 6 meter hoog. De vlammen waren niet te stoppen. Hij grijnsde geamuseerd. "zo doe ik het! Zo ben ik!"zei hij met een duivelse lach.

Zélie keek naar de vlammen,het meer....
Ze zette een stap achteruit en zuchtte
Ze kon het niet meer aan,het was te eng.
Vuur,dat haatte ze en zeker duivels...

Lesley ging naar Zélie toe. "wat bang?". Hij stootte een gemene lach uit en keek naar haar "ik kan je huid laten rotten... laten afsterven...". Hij lachtte weer.

(sorry vo mini post >.<)

Zélie stapte opnieuw achteruit en keek hem aan.
Ze was minder bang maar op haar hoede.
Ze keek even naar de vlammen.

Lesley keek naar Zélie. Hij liet de vlammen in het meer stoppen. Hij draaide zich om en ging weer op de steen zitten. Hij keek naar het zwarte water. ik hou van zwart en dat zal altijd zo zijn dacht hij. Hij lachtte binnenmonds en zuchtte daarna weer.

Zélie keek naar het water,ze zuchtte even.
Ze keek even naar een boom en dan terug naar het meer.
Ze keek daarna naar de grond en zweeg

Een bruine wolf kwam aanstappen, Ze zag Lesley. Ze liep naar hem toe en bekeek het meer. Ze grijnsde vals. 'Foei toch, Lesley, Meisjes pesten.' Zei ze nog steeds lachend. Ze keek hem in de ogen. Zou hij haar wel herkennen. Ze veranderde in een mens en keek dom naar Zélie. 'Wie is zij ?' Zei ze vaag.

"Tala? kan jij een wolf worden?"vroeg Lesley die Tala vaag aankeek. Hij zuchtte eens. Hij keek Tala rustig aan.

'Ja?' vroeg Tala dom aan Lesley. 'Ik kan me hele leven al een wolf worden slimpie.' Zei ze tegen Lesley en veranderde terug. Nu stond er een meisje met bruin haar voor Lesley die hem een kus gaf. 'Ik dacht dat je weg was.' verzuchtte ze tegen Lesley.

"nee hoor ik ben nooit weggeweest schatje"zei Lesley kalm terwijl hij Tala een lange zoen gaf. Hij glimlachtte en nam haar vast "ik heb je gemist". Hij grijnsde, hij wou haar niet kwijt. Hij wreef met zijn handen in haar haren, terwijl hij haar nek kustte.

Tala grijnsde breder dan ooit te voren. 'ik ben blij dat je dat zegt.' Zei ze tegen Lesley en keek toen naar de grond. 'Wist je niet dat ik in een wolf kon veranderen?' Vroeg ze aaan hem en zuchtte. Ze keek even naar de grond.

"nne niet echt nee"zei lesley die zich schaamde. Hij liet tala langzaamaan los en hij zette zich op de pikzwarte steen en hij bedolf zijn hoofd in zijn armen. Zijn wangen kleurden langzaamaan rood en hij zuchtte "ik schaam me zo Tala, het spijt me maar ik wist het echt niet". Hij keek op en keek Tala met zijn rode hoofd aan.

Tala keek hem vaagjes aan, 'Het maakt niet uit hoor!' Zei ze toen snel en zoende hem teder. Ze liet los en keek hem aan. 'Ik weet ook nog lang niet wat jij allemaal kan.' Zei ze met een valse lach.

"ik denk dat je dat niet eens wilt weten"zei Lesley langzaam en hij keek tala aan. Hij grijnsde en keek even naar het meer. Hij wou zijn krachten niet tonen, hij had vrees voor haar reactie.

Tala keek naar Lesley. 'Why not?' Vroeg ze. Ze keek raar naar Lesley. Ze zuchtte. 'Waarom zou je het niet laten zien, het kan toch niet veel kwaad denk je?' Vroeg ze.

Lesley grijnsde "wel... ik zal het gewoon zeggen tot wat ik in staat ben.". Hij haalde eens diep adem, het zeggen zou niet veel kwaad kunnen "wel ik kan het vagevuur oproepen en heb bezit van de hel en ik heb de kracht om mensen te misleiden". Hij wachtte af op haar reactie.