Vitani is new...

In een snel tempo liep een schim door het bos heen. Vitani had een cape omzich heen waardoor haar gezicht niet goed te zien was. Eigenlijk kon je die zowiezo niet goed zien door haar donkere haar dat er een beetje losjes voor viel en door de schaduw van de bomen zag je ook maar minder van haar. Ze keek een beetje angstig in het rond. Het was nacht en je hoorde rare en ritselende geluiden. Vitani hoopte dat ze snel uit het bos was want al dat donkere gaf haar de rillingen. Niet dat Vitani iets tegen de nacht had. Nee dat zeker niet, integendeel zelfs ze hield van de nacht. Zeker wanneer het volle maan was en de maan zijn licht over het gebied liet glijden. Vitani kwam na nog een tijd lopen op een openplek uit. Ze zuchtte diep en liet zich in het gras zakken. Ze had geen andere keus dan hier blijven overnachten want er leek maar geen einde aan het bos te komen.

Aerynne gaf zelf licht omdat ze ook een engel was....
ze liep naar de openplek voor zich.
ze rekte zich uit en zuchte diep....
ze keek in het rond en zag een meisje liggen....
ze keek naar haar maar toen naar de lucht met al de vonkelende sterren.
ze ging op een steen zitten....

Vitani lag in het gras en keek naar de lucht. Ze zuchtte diep. Opeens scheen er wat licht in haar ooghoeken. Ze keek verbaasd op en schoot overreind. Ze keek in de richting waar het vandaan kwam. Ze zag een meisje en keek verbaasd naar haar. Het meisje gaf licht, hoe kon dat nou? Was het meisje soms een engel? Vitani stond op en deed een stap naar achteren. Ze zag dat het meisje even een blik op haar richtte en toen ook naar de lucht keek. Vitani keek ook weer even naar de lucht. Ze haalde diep adem maar zei nog niets. Ze vondt het moeilijk om met andere te praten vooral omdat ze niemand snel vertrouwde. Dus zweeg ze maar en ging ze weer zitten. Ze trok haar benen op en sloeg haar armen eromheen. Haar jurk werd een beetje vies door de grond maar dat boeide haar nu niet. Ze had nog steeds de cape om en de capouchon van de cape zorgde ervoor dat er een schaduw over Vitani haar ogen viel.

Aerynne zag dat het meisje naar der keek...
opeens was de gloed weg en ze zuchte diep.
ze glimlachte even naar het meisje en keek toen naar de lucht...
ze keek vooral naar de 2 sterren die het meeste gloeide.
"mijn ouders...." zei ze zacht.....

Vitani keek weer even vanuit haar ooghoeken naar het meisje. Hoe zou het zijn om een engel te zijn? Dat vroeg ze zich wel is af. Je had vast mooie en bizondere krachten. Ook vroeg ze zich af hoe het zou zijn als je een duister wezen was. Ze was nog nooit in de hemel of in de hel geweest. Het leken haar mooie plekken ookal stond de hel voor het slechtte, toch zou ze het wel is willen bekijken. Ze zag toen ineens dat het licht om het meisje heen verdween. Ze keek verbaasd naar haar en hoorde haar ook iets zacht zeggen. Ze volgde haar blik naar de sterren en zuchtte diep. Misschien zag het meisje in de sterren ookwel famillie leden. Vitani stond op en deed de capouchon van haar hoofd af. Haar zwarte haar hing losjes langs haar gezicht en een witte en een rode roos zaten in de linker kant in haar haar. Ze twijfelde even maar liep toen naar het meisje toe. ''hallo..'' zei ze zacht. Het meisje leek niks kwaads in de zin te hebben maar ze stond nog wel een paar meter van haar af.

Aerynne zuchte diep en keek naar de sterren.
toen hoorde ze het meisje en keek ze om....
"ooo hai...." ze glimlachte naar haar.
ze zuchte diep en stond op en rekte zich uit....
ze kreeg haar lichtgevende gloed weer en ze begon te glinsteren.....

Vitani volgde haar bewegingen en toen ze op stond en zich uitrekte deed Vitani uit reflex een stap achteruit. Ze bekeek het meisje en keek toen even naar de lucht. Ze haalde diep adem. Ze maakte nu contact met iemand en misschien moest ze het dan nu ook maar is doorzetten in plaats van dat ze als een bang haasje weg rent. Ze richtte haar blik weer op het meisje. Haar zwarte ogen keken haar aan. Eigenlijk kon je er weinig emotie in zien, Alleen een kleine glinstering door de maan was er te zien. Vitani glimlachtte vaagjes. ''eh.. ben jij een engel?'' vroeg ze zacht. Ze wist eigenlijk niet of je zulke vragen zomaar mocht stellen. Maar ze kon nog wel herinneren dat de meeste mensen haar een té voorzichtig meisje vonden. Ze hadden haar altijd gepest en misschien moest ze wat verandering in haar leven gaan brengen al voelde dat wel moeilijk.

Aerynne keek vleugels en de glinstering hield op....
"eum... ja zoals je ziet...." ze glimlachte naar haar en keek naar der vleugels.
"maar ik ben ook wat anders....." zei ze verlegen....
ze keek naar de grond en toen weer even naar de lucht.

Gabriël zat verder op .Hij keek hun aan terwijl hij op de muur zat .Hij speelde met zijn amulet en keek dan naar de zon .Zijn blnde haren leken net goud en zijn rode ogen werden lichter .

Vitani keek bewonderend naar de vleugels en ineens hield de glinstering op. ''wauw..'' zei ze zacht en keek toen recht naar het meisje. Ze zag dat zij ook een beetje verlegen was. Misschien was ze wel zoals zijzelf maar dat verwachtte ze eigenlijk niet. ''wat als ik vragen mag.. ben je dan nog meer?'' vroeg ze zacht en keek weer even naar de vleugels, ze waren echt mooi. Vitani zuchtte even en keek daarna omzich heen. Het was nog steeds donker dus nog steeds nacht. Ze sloot haar ogen even en haalde diep adem daarna keek ze weer naar het meisje en wachtte rustig op antwoord.Vitani wist niet dat er een jongen naar hun zat te kijken.

Het duister viel op zijn gezicht .Maar zijn ogen waren nog steeds zichtbaar .Wie was de nieuwe meid die daar zat ?Er gingen vragen door zijn hoofd .Hij keek even naar de maan en glimlachte .

Vitani keek nog steeds vol bewondering naar het meisje maar langzaam aan begon ze toch wel het gevoel te krijgen dat ze werden bekeken. Ze keek voorzichtig omzich heen. Ze zag toen het muurtje en ze dacht lichtjes de ogen van iemand te zien. Ze slikte en deed een stap achteruit. Wie was diegene die hun zat te bekijken? Was het een gevaarlijk iemand waarvoor ze moest oppassen? Die vragen tolde door haar gedachten en ze haalde diep adem. Ze moest niet als een watje overkomen.

Hij stond op en stapte uit het duister .Hij kwam vriendelijk over maar iets aan hem was gevaarlijk .Hij kek hun aan en zijn wolf Kino kwam naast hem lopen .Hij aaide hem even en keek hun aan .

Vitani keek nog steeds naar het muurtje en diegene die erop zat. Ze zag de jongen tevoorschijn komen. Hij kwam vriendelijk over maar toch ook gevaarlijk en dat maakte haar best angstig en schuw. Ze keek toen naar de wolf die naast hem verscheen. De wolf zag er mooi uit, maar wie weet misschien was de wolf wel heel agressief. Ze slikte en ze deed haar capouchon weer op. Een schaduw viel weer over haar ogen en haar mond stond emotieloos. Toch hield ze vanachter de schaduw de jongen wel in de gaten. Ze keek nog even vanuit haar ooghoeken naar het meisje. Zou zij de jongen kennen? Vitani zuchtte en ze richtte haar blik weer op de jongen.

De jongen zelf deed zijn kap van zijn vest ook op .Zijn oen gaven licht. Hij kende geen van beiden meiden maar de oudste kwam hem bekend voor .Hij knikte vriendelijk en de wolf blafte ook vriendelijk.

Vitani bekeek de twee even. Toen hoorde ze de wolf ineens blaffen. Ze schrok zo dat ze naar achteren stapte en over een boomstronk viel. Ze zuchtte diep. Waarom overkwam haar dit nou weer? Nu kon ze zich helemaal voor haar kop slaan. Ze zette zich nu echt voor schut. Ze keek naar de grond en haalde diep adem. Ze moest kalm blijven en niet zo snel bang worden.

Gabriël liep naar haar toe en reikte zijn hand ."Grijp men hand even ik trek je op "zei de gespierde jongen .Hij keek haar aan en glimlachte vriendelijk .

Vitani keek verbaasd op toen de jongen naar haar liep. Ze bekeek hem even en zag toen hoe gespierd hij was. Hij was zeker heel sterk. Ze twijfelde even en zuchtte. Haar Capouchon gleed ineens van haar hoofd af door een briesje die er onder gleed. Ze keek even verbaasd omzich heen en daarna weer naar de jongen. Ze pakte wat onzeker zijn hand vast.

Hij trok haar recht en glimlachte .Hij keek haar aan en knikte even . Zijn kap stond nog steeds op .De misterieuze jongen leek vriendelijk maar o zo misterieus .

Vitani werdt ineens weer overreind getrokken en ze stond in no-time weer gewoon recht op de grond. Ze keek even naar de grond en daarna weer naar de jongen. ''dankje..'' zei ze zacht en glimlachtte wat onzeker. Ze keek weer even naar het meisje en daarna naar de wolf. Ze kreeg nu pas in de gaten dat de wolf het alleen maar vriendelijk had bedoeld. Ze zuchtte diep en keek daarna weer naar de jongen. De kap op zijn hoofd maakte hem mistrieus en dat gaf haar af en toe de rillingen, wie weet wat voor iemand het was, ookal was hij wel aardig en behulpzaam.

"Het is niets "zei hij met een warme stem .Hij keek haar aan en de wolf gaf hem een likje .Ook aan het meisje gaf hij een lik .Toen verdween de wolf in het duister .

Vitani werdt van die warme stem alleen nog maar meer onzeker. Ze keek verbaasd op toen de wolf haar een likje gaf maar dit keer deinsde ze niet achteruit. Ze wist nu dat de wolf het goed bedoelde. Ze keek de wolf na en zag hem ineens verdwijnen in het duister. Ze bleef er even een tijdje vaagjes naar kijken. Toen richtte ze haar blik weer op de jongen en deed een stapt achteruit. Ze wist even niets meer te zeggen en zweeg dus maar voordat ze iets verkeerds zei.

Hij zette zijn kap af .Zijn rode ogen kwamen goed uit nu .Hij had een vriendelijk gezicht .Zolang hem niet gevraagd werd hield hij hem stil .Hij keek in het duister en zuchte even .

Vitani keek op toen hij zijn kap af deed. Zijn rode ogen vielen haar meteen op. Het zag er vaag uit maar toch ook wel weer mooi. Het was iniedergeval beter om te hebben dan van die zwarte emotieloze ogen zoals Vitani die had. Ze haalde diep adem en ze ging voorzichtig op de boomstam zitten waar ze over gevallen was. Ze keek weer even naar de jongen en besloot toen maar iets te vragen. Ze wist immers nog niet eens wie hij was. ''wie als ik vragen mag, ben je?'' vroeg ze zacht en glimlachtte vaagjes.

"De naam is Gabriël "zei hij tegen haar .Nog steeds leek ze bekend zeker haar ogen ."En de uwe is "vroeg hij misterieuz .Zijn blik ging naar het andere meisje en dan naar zijn amulet dat rond zijn nek hong .Zijn zwaard hong in zijn schede als er een aanval gebeurde .