het (voorlopige) huis van Flower.

Moe kwam Flower aangestrompeld. Ze legde zich neer op haar knieën en ruste uit. Een zonnestraaltje gleed door de kruinen van de bomen recht op haar hoofd. Flower veegde een zweetdruppel van haar hoofd af. Een vrolijk vogeltje floot blij en lande op een tak naast haar neer. Flower glimlachte en zette zich terug recht. Ze hoorde verderop een klein riviertje stromen. Rustig liep ze er op af. Het riviertje kwam steeds dichterbij en al snel was ze er. Ze hurkte zich neer en nam een grote slok water. Ze zuchte en keek rond. Het was er een prachtige plek. Verwijderd van de bewoonde wereld lekker in het frisse koele bos. Ze zette zich recht en haar blik week af naar een grote open plek. Er stonden geen bomen alleen de kruinen zorgde ervoor dat het niet zichtbaar was vanuit de lucht. Ze wist dat dit de perfecte plek was. Met ene plof zette ze zich neer in hurkzit. Ze hield haar handen voor zich en concentreerde zich uiterts opo de open plek. Kleine kiemplantjes kwamen tevoorschijn. Ze werden steeds langer en langer en plots stopte ze. Flower hoeste. Ze moest zich kunnen concentreren. Ze maakte met haar handen een soort van kom-achtige vorm en hees haar handen naar boven. De planten groeide weer. Zo langzaam als iets en uiteindelijk kwam er vorm in. Een klein bolvormig huisje kwam tevoorschijn. Flower stopte. Het was wel genoeg. Ze moest haar krachten kunnne sparen.

Lesley kwam uit een boom gesprongen en hij keek droog naar het huis. "fijn"zei hij droog. Hij geeuwde en bekeek het goed. Hij keek even naar Flower.

Flower hoorde een droge stem. Snel bracht ze haar handen voor haar gezicht en wees ermee voor de grond vlak bij Lesleys voeten. Kleine sterke plantjes kwamen uit de grond en pakte het been van Lesley beet. Ze sloot haar handen en balde ze tot een vuist. De plantjes vertstrakte zich zodat Lesley omviel. Het ging allemaal heel snel. Flower liep uit haar huis met haar hand nog steeds naar Lesley gericht. Hij zag zijn gezicht en begreep dat hij wel niets slechts vanplan was. Ze keke met open mond naar Lesley. De plantjes verdwenen weer. "Sorry..." Ze zuchte. "Ik dacht dat je iemand anders was..." Stamelde ze verlegen. Ze hoopte dat hij het haar niet kwalijk zou nemen. Plots dacht ze aan iets. Ze moest nog een rekening verheffen met Amor en Kovu en nu ze haar krachten eindelijk in handen kreeg kon ze het er wel op wagen. "Ik... Ik ga nu even..." Ze grijnsde en een speelde glimlach verscheen op haar gezicht. "Een oude bekende opzoeken." Zo snel ze kon draaide ze zich om en liep tussen de hoge bomen door naar de hel.

(ik ben Oliver niet Lesley xD heb zelf verkeerd getypt xD)

Oliver rolde met zijn ogen. Hij schudde zijn kop en hij verdween.